Lucy Score- Όσα αφήσαμε πίσω μας

Συγγραφέας: Lucy Score

Τίτλος:  Όσα αφήσαμε πίσω μας

Εκδότης: Εκδόσεις  Ψυχογιός

Τιμή: 19.90€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που έχω διαβάσει εδώ και αρκετό καιρό και το περίμενα σαν τρελή να κυκλοφορήσει, από το πρώτο βιβλίο της σειράς, τότε που γνωρίσαμε για πρώτη φορά τον Λούσιαν και τη Σλόαν. Για να κάνω μία εισαγωγή, τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς μου είχαν αρέσει πολύ ωστόσο πίστευα ότι θα μπορούσαν να είναι μικρότερα σε έκταση. Για το εν λόγω βιβλίο είχα υψηλές προσδοκίες επειδή μας το έχτισε τόσο καλά στα προηγούμενα βιβλία, την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα μεταξύ Λούσιαν και Σλόαν, το άγνωστο σε όλους παρελθόν τους.

Σε αυτό το βιβλίο λοιπόν…ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ να μάθουμε τι γίνεται με αυτό το ζευγάρι. Γνωρίζονται από την παιδική τους ηλικία τότε που ο Λούσιαν ζούσε σε ένα κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον και η Σλόαν σε μια υποστηρικτική οικογένεια που άνοιξε την αγκαλιά της στον πρώτο. Εννοείται πως δε θα σας πω ποιος ήταν ο λόγος της φαινομενικής έχθρας τους, θα σας πω μόνο πως στο τώρα αυτοί οι δύο άνθρωποι ακόμα νοιάζονται αλλά βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική φάση. Ο Λούσιαν διεκδικεί ολοένα και περισσότερο πλούτο, έλεγχο, δύναμη ΑΝ ΚΑΙ δείχνει μία ανάγκη να φροντίζει, να προστατεύει τους γύρω του, τους ανθρώπους που αγαπά και ίσως αυτό είναι και το αδύναμο σημείο του. Η Σλόαν έχει τη δουλειά που λατρεύει! Στις σχέσεις τις αν και μέχρι πρότινος δεν έψαχνε κάτι σοβαρό, πλέον είναι έτοιμη να κάνει τη δική της οικογένεια. Με άλλα λόγια ο ένας έχει εστιάσει στα επαγγελματικά και ο άλλος στα αισθηματικά του, ποια η πιθανότητα να καταλήξουν μαζί; ΧΑ ΧΑ ΧΑ

Λοιπόν νομίζω πως το αγαπημένο μου είναι το enemies to lovers! Όταν δε είναι πρώτα friends και μετά enemies ώστε να γνωρίζονται, να υπάρχει ένα παρελθόν, ένα νοιάξιμο ο όρος enemies αποκτά άλλη διάσταση ..πόσο μάλλον ο lovers. Σε συνδυασμό του ότι αυτό χτίζονταν στις χίλιες+ σελίδες των προηγούμενων βιβλίων …η αγωνία και η επικοινωνία ήταν στα μέγιστα. Πάλι όμως η Lucy Score το τράβηξε από τα μαλλιά, γράφοντας 700 σελίδες βιβλίο. Θα το ήθελα πολύ μικρότερο. Επίσης, τι κακό αυτό με το happy end να είναι πάντα ο γάμος και τα παιδιά; Γιατί δηλαδή οι άνθρωποι να μη δώσουν χρόνο στη σχέση τους, να γνωριστούν ή επαναγνωριστούν καλύτερα και όπου οδηγήσει; Το τέλος ΑΥΤΟΥ του βιβλίου βέβαια ήταν πολύ διαφορετικό άλλα δε μπορώ να πω κουβέντα…

Συνολικά, τα βιβλία της Lucy Score μου άρεσαν πολύ, οι ιστορίες της βέβαια ήταν αναμενόμενες, ήξερες που θα καταλήξουν αλλά διαβάζονταν με χαρά. Θα τα προτιμούσα μόνο λίγο μικρότερα γιατί μερικές φορές πλάτειαζε αναίτια. Συν της δυσκολίας του να τα κουβαλάς παντού μαζί σου…να τα λέμε και αυτά! Το ωραίο της υπόθεσης βέβαια, και το θετικό των σειρών, είναι πως μαθαίνεις πως κυλάει η ζωή και των προηγούμενων πρωταγωνιστών. Αναμένω να μάθω πως σας φάνηκαν :).

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Elle Kennedy- Το σκορ (Off Campus #3)

Συγγραφέας: Elle Kennedy

Τίτλος: Το σκορ (Off Campus #3)

Εκδότης: Εκδόσεις  Ψυχογιός

Τιμή: 19.90€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

.

.

.

.

Γεια σας ρε παιδιά,

Είμαι πίσω με το τρίτο βιβλίο της σειράς Off Campus για το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως είχα τις επιφυλάξεις μου μιας και το δεύτερο βιβλίο, «Το λάθος» δεν με είχε ξετρελάνει. Για να δικαιολογηθώ βέβαια ήταν το πρώτο βιβλίο, η Συμφωνία, που ανέβασε πολύ τον πήχη και τις προσδοκίες… αλλά κάπως έριξα τα στάνταρ μου με το δεύτερο και τώρα τα ανέβασα ξανά…Σας μπέρδεψα; Θα σας εξηγήσω στη συνέχεια.

Στο βιβλίο αυτό γνωρίζουμε καλύτερα τον Ντιν, τον κούκλο, τον πάω με ό,τι κινείται, που θεωρητικά δεν έχει να προσφέρει τίποτα συναισθηματικά σε μια σχέση. Είναι από αυτούς τους τύπους που αντιπαθώ, τους αθλητές, που ξέρουν πόσο όμορφοι είναι, που ξέρουν ότι ΟΛΕΣ τους θέλουν και δείχνουν να μην έχουν να προσφέρουν κανένα είδος αγνού συναισθήματος. Έτσι φαίνεται να είναι και ο Ντιν. ΕΙΝΑΙ όμως;

Το κορίτσι της ιστορίας μας είναι η Άλι, η οποία έχει βγει από μία μακροχρόνια σχέση όταν συνειδητοποιεί πως πάντα επιδιώκει να βρίσκεται σε σχέση και δε μπορεί καθόλου τη μοναξιά. Αποφασίζει λοιπόν για πρώτη φορά να κυνηγήσει την απόλαυση της και να αφήσει τα υπόλοιπα έξω από τη ζωή της, ΜΠΟΡΕΙ όμως;

Το βιβλίο ήταν ΤΟΠ! Μου θύμισε ξανά γιατί μου είχε αρέσει τόσο η συμφωνία. Φέρνει αναμνήσεις των φοιτητικών μας χρόνων, το άγχος του τι θα κάνεις μετά την αποφοίτηση (ακόμα αναρωτιέμαι) και τα συναισθηματικά μπλεξίματα. Είναι φρέσκο, γεμάτο ζωντάνια, πολύ 🌶🌶🌶🌶🌶 και αν και υπό φυσιολογικές συνθήκες θα με ενοχλούσε λίγο η φρασεολογία θεωρώ ότι ανταποκρίνονταν στους χαρακτήρες, ειδικά στον Ντιν.

Γενικά με αφορμή το βιβλίο αυτό φιλοσόφησα λίγο το κομμάτι της φρασεολογίας στα 🌶 βιβλία και κατέληξα στο ότι ναι μερικέ φορές είναι πολύ αμήχανο όλο αυτό, αλλά δυστυχώς οι εναλλακτικές που υπάρχουν είναι εντελώς ξενέρωτες. Το δέχομαι πως σε ορισμένες καταστάσεις θα μπορούσαν να ειπωθούν τα πράγματα αλλιώς αλλά μιλάμε για βιβλία με πάθος και 🌶, γνωρίζεις ήδη τι θα διαβάσεις!

Συνολικά ανταγωνίζεται το πρώτο βιβλίο, δεν μπορώ να διακρίνω ποιο ήταν το καλύτερο και στο τέλος μας χαρίζει τρελό hint για το τέταρτο, το οποίο και ανυπομονώ να διαβάσω! Τέλος, αυτή η σειρά μου αρέσει πολύ γιατί τα βιβλία είναι αυτοτελή αλλά αν τα διαβάσεις με τη σειρά κρατάς μια διαρκή επαφή με όλα τα πρόσωπα τα οποία γνώρισες, πράγμα που αγαπώ. Αυτά τα λίγα από εμένα, αναμένω να μου γράψετε πως φάνηκε σε εσάς 🙂 .

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Elena Armas- Από την Ισπανία με απάτη

Συγγραφέας: Elena Armas

Τίτλος: Από την Ισπανία με απάτη

Εκδότης: Εκδόσεις  Διόπτρα

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Πολύ γρήγορα επέστρεψα αλλά όφειλα το βιβλίο αυτό της Elena Armas να μην είναι στη σούμα με τα υπόλοιπα. Είναι το βιβλίο με το οποίο κυριολεκτικά άλλαξα χρόνο και εύχομαι να ισχύει αυτό που λένε πως όπως θα μπει ο χρόνος έτσι θα είναι κυλήσει και στην πορεία.

Η Καταλίνα είναι μια Ισπανίδα στην Αμερική, κάνει τη δουλειά που αγαπάει, έχει μια πολύ καλή φίλη, ωστόσο τα ερωτικά της πάνε κατά διαόλου. Το πρόβλημα έλλειψης συντρόφου γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν ανακοινώνει στην οικογένεια της πως στο γάμο της αδερφής της θα έχει συνοδό τον Αμερικάνο φίλο της. Οι μέρες περνούν και μετά από κάποια αποτυχημένα ραντεβού , η Καταλίνα απελπισμένη αποδέχεται την πρόταση του Άαρον να την συνοδέψει… Ωστόσο ποιος είναι ο απώτερος σκοπός του γιατί δε γίνεται να το κάνει από την καλή του την καρδιά…ο Άαρον την αντιπαθεί! (την αντιπαθεί;;;)

Να ξεκινήσω από το όνομα της πρωταγωνίστριας που είναι τόσο ισπανικό και τόσο εύηχο; Να συνεχίσω με το ότι ο Άαρον πέρα από το κλασικό κουκλί που υπάρχει σε κάθε ρομαντζάδα είναι τόσο σταθερός, υποστηρικτικός, σου προσφέρει ασφάλεια και μιλάει και λίγα ισπανικά; Το βιβλίο αυτό είναι απίστευτα ρομαντικό με ένα ώριμο αρσενικό που ρε παιδί μου μέχρι κι εγώ θα του άφηνα τη ζωή μου στα χέρια του. Η Καταλίνα από την άλλη είναι μια τρελή ισπανίδα που η απελπισία την κάνει ακόμα πιο τρελή, αλλά αξιαγάπητη και πληγωμένη. Πόσο εύκολο είναι να αντιληφθείς σε μία τέτοια κατάσταση ποια είναι τα όρια της αλήθειας και ποια της απάτης;

Αν και πρώτα είχα στην κατοχή μου το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως «Συγκάτοικοι με ημερομηνία λήξης» το οποίο είναι ανεξάρτητο, χάρηκα που αυτό το βιβλίο ήταν η πρώτη επαφή με την πένα της Armas. Για να καταλάβετε πόσο πολύ μου άρεσε…οριακά σκέφτομαι το Σαββατοκύριακο να το διαβάσω ξανά (Σέβη ΜΗ, κάτσε δούλεψε!).

Αν θέλετε μια ρομαντική σαν χάδι ρομαντική ιστορία, επιλέξτε το! Αν το έχετε διαβάσει, πείτε μου εδώ ή σε μήνυμα πως σας φάνηκε, θα χαρώ πολύ!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Carley Fortune- Ραντεβού στη λίμνη

Συγγραφέας: Carley Fortune

Τίτλος: Ραντεβού στη λίμνη

Εκδότης: Εκδόσεις  Ψυχογιός

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά και καλή χρονιά 🙂

Είχα πει ότι θα ανέβει άλλο ένα άρθρο πριν το τέλος της χρονιάς, ανέβηκε; Όχι! Έχω λιώσει από τον Δεκέμβρη μέχρι και σήμερα στο διάβασμα; Ναι! Θα ανέβουν όλες οι κριτικές; Μεμονωμένα ίσως όχι, αλλά είναι στο πρόγραμμα να ανέβει ένα άρθρο με όλα όσα διάβασα γιατί όλα άξιζαν 100%.

Ωστόσο το βιβλίο αυτό αξίζει μια δική του κριτική γιατί είναι ένα βιβλίο με πολύ συναίσθημα, αυτό της ερωτικής απώλειας, της απώλειας ενός γονιού, το καρδιοχτύπι όταν συναντάς κάποιον που ακόμα και μετά από 10 χρόνια αγαπάς.

Η Φερν κι ο Γουίλ γνωρίζονται όταν η Φερν έχει αποφοιτήσει και ετοιμάζεται να γυρίσει στην πόλη της και να αναλάβει την επιχείρηση-θέρετρο της μαμάς της. Η γνωριμία αυτή θα της αλλάξει τη ζωή, γιατί η Φερν δε θα γυρίσει, θα επιλέξει κόντρα σε όλους να κάνει αυτό που αγαπά. Δίνει υπόσχεση με τον Γουίλ να βρεθούν ένα χρόνο μετά, χωρίς ενδιάμεσα να κρατήσουν επικοινωνία. Την ημέρα του ραντεβού ο Γουίλ δεν εμφανίζεται, η Φερν διαλύεται και ενώ τα χρόνια περνούν την ταλαιπωρεί ακόμα η ‘απόρριψη΄ και η σκέψη του. Θα επιστρέψει στο θέρετρο έχοντας χάσει τη μαμά της όταν θα τον συναντήσει ξανά, εκεί που θα έπρεπε να έχουν συναντηθεί 10 χρόνια πριν…

Αν δε σας έχω πείσει ήδη να το διαβάσετε… απογοητεύομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό. Έφυγε απνευστί, διαβάζοντας το δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο με όλη τη ζεστασιά που συνεπάγεται! Μου άρεσε πάρα πολύ όλη η ιστορία, η χημεία τους, η ωριμότητα τους…όλα! Απίστευτα όμορφο το κομμάτι που διαβάζει η πρωταγωνίστρια το ημερολόγιο της μαμάς της, που τη ‘γνωρίζει’ ξανά από την αρχή, που βλέπει ότι αγάπησε και αγαπήθηκε από τον καλύτερο της φίλο.

Έχοντας αφιερωθεί τους τελευταίους μήνες  στο είδος της ρομαντικής-αισθηματικής λογοτεχνίας θα έλεγα ότι ήταν από τα καλύτερα που διάβασα και μου άρεσε ιδιαίτερα ότι η συγγραφέας στην εποχή των σειρών δεν επέλεξε να συνεχίσει το πρώτο της βιβλίο αλλά έγραψε κάτι ξεχωριστό. Σας το προτείνω σίγουρα και αν το έχετε διαβάσει μη διστάσετε να σχολιάσετε ή να μου στείλετε ένα μήνυμα να το συζητήσουμε και να το θυμηθούμε παρέα.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Elle Kennedy- Το λάθος (Off campus #2)

Συγγραφέας: Elle Kennedy

Τίτλος: Το λάθος (Off campus #2)

Εκδότης: Εκδόσεις  Ψυχογιός

Τιμή: 19.90€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα και κάπως ο ηλιόλουστος καιρός είναι κόντρα, κάπως το Netflix δεν ανέβασε ΚΑΜΙΑ ωραία ρομαντζάδα …οπότε τι μας έμεινε; Η Elle Kennedy με τη συνέχεια της συμφωνίας, αυτό μας έμεινε!

Σε αυτό το βιβλίο διαβάζουμε για την ιστορία του Λόγκαν (φίλος του Γκάρετ από το πρώτο βιβλίο) και της Γκρέις. Ο Λόγκαν είναι ερωτευμένος με την κοπέλα του κολλητού του, δηλαδή του Γκάρετ, δηλαδή τη Χάνα. Η Γκρέις δεν έχει κάνει ποτέ σεξ με κάποιον. Σαν πρωταγωνιστές-ζευγάρι ήταν πάρα πολύ ενδιαφέροντες. Ο Λόγκαν ήταν πολύ τρυφερός, με πολλά δικά του προβλήματα στο σπίτι. Με την Γκρέις μπορεί εύκολα μια κοπέλα να έρθει σε ταύτιση, μιας και όλες περνάμε από αυτή τη φάση του είμαι μικρή, είμαι μεγάλη, γιατί δεν έχω ολοκληρώσει ενώ οι φίλες μου ναι κτλ. Ωστόσο ένιωσα σε κάποια σημεία ότι αν και πρωτάρα ήταν πιο άνετη, δηλ. ακόμα και από τον Λόγκαν.

Το απόλαυσα, δεν είναι ότι δε μου άρεσε αλλά και κάτι μου έλειπε. Κάπως η σπίθα στο πρώτο βιβλίο ήταν πιο έντονη. Εδώ οι πρωταγωνιστές αντιλαμβάνονται αρκετά γρήγορα ότι έχουν συναισθήματα και θέλουν σχέση. Μου άρεσε βέβαια πάρα πολύ που η Γκρέις δεν του το έκανε εύκολο (δε μπορώ να πω πολλές λεπτομέρειες για αυτό) ωστόσο κι αυτό δεν είναι μια τακτική για μια πιο έμπειρη κοπέλα; Δηλαδή εγώ στην ηλικία της (βγαίνει η θεία από μέσα μου ετοιμαστείτε) θα γοητευόμουν πιο γρήγορα. Τώρα θα μου πεις, Σέβη, φάσκεις και αντιφάσκεις και ναι το κάνω! Ίσως να είμαι περήφανη για την Γκρέις που δεν είναι τόσο χάπατο όσο εμείς στην ηλικία της (βάζω ξεκάθαρα α’ πληθυντικό για να μη νιώσω μόνη σε αυτό).

Κάτι που επίσης μου άρεσε είναι το πως αντιμετώπισε η Γκρέις το πρόβλημα με την φίλη της Ραμόνα. Πολύ ώριμα με αποτέλεσμα και η Ραμόνα να καταλάβει ξεκάθαρα τι μ****α έκανε και να μετανιώσει. Σε μια φιλία δεν χρειάζεται να είστε οι υποτακτικοί κάποιου παιδιά, δεν ωφελεί. Το θέμα είναι οι φίλοι να σε εκτιμούν, να είναι εκεί στα όμορφα και τα άσχημα. Εν τω μεταξύ, στα βιβλία αυτά γυρνάμε στα χρόνια των σπουδών, θυμόμαστε καταστάσεις, αλλά προσωπικά διαπιστώνω και πόσο διαφορετικά έζησα σαν φοιτήτρια. Πρώτο έτος ειδικά, ένα άβγαλτο κορίτσι από επαρχία που έκανε μόνο τη διαδρομή Πανεπιστήμιο- σπίτι με κανένα διάλειμμα για τίτσου. Σταματάω… θα μελαγχολήσω!

Συνολικά, για να μη σας κουράζω, το βιβλίο ήταν ωραίο, οι πρωταγωνιστές καλά δομημένοι, ωστόσο κάτι μου έλειψε. Δεν ξεπέρασε το πρώτο βιβλίο και επίσης ένιωσα ότι στο τέλος όλα τα ‘προβλήματα’ λύθηκαν πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα να έρθει το ευτυχισμένο τέλος χωρίς να γίνει κάτι σημαντικό… κομβικό (;) δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Αν το διαβάσατε, θα χαρώ πολύ να μου πείτε τη γνώμη σας!

Αυτά παιδιά από εμένα, λογικά θα ανέβει ένα άρθρο ακόμη πριν τη νέα χρονιά αλλά εγώ από τώρα θα σας ευχηθώ καλές γιορτές, με υγεία, φως και πολλά πολλά χαμόγελα <3.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Τα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο μήνα- Μέρος 2

Καλημέρα παιδιά 🙂

Είμαι πολύ χαρούμενη που επέστρεψα μετά από τόσο καιρό στο μπλογκ και ενώ πίστευα ότι ίσως με κουράζει και ίσως κουράζει και εσάς, ένιωσα μία απίστευτη ελευθερία μπροστά από το πληκτρολόγιο. Είμαστε πίσω λοιπόν για να δούμε τα υπόλοιπα βιβλία που διάβασα μεταξύ Σεπτέμβρη και Οκτώβρη.

Elle Kenedy- Η συμφωνία (Εκδόσεις Ψυχογιός)

Η Χάνα θέλει τον Κολ αλλά δεν έχει ιδέα πως να τον κερδίσει. Η Χάνα δε βγαίνει, δεν πίνει και δε χάνει ποτέ τον έλεγχο. Ο Γκάρετ θέλει να γίνει επαγγελματίας παίκτης χόκεϊ και θα κάνει συμφωνία με τη Χάνα να γίνει περιζήτητη και να κερδίσει τον Κολ. Ο Γκάρετ δεν ερωτεύεται ποτέ… Τι να σας πω για αυτό το βιβλίο, ήταν υπέροχο, είχε χιούμορ, είχε να διαχειριστεί ένα σοβαρό θέμα από το παρελθόν της Χάνα. Άνετα το διαβάζω ξανά από την αρχή, αλλά ίσως το κάνω προς τέλος Νοέμβρη που βγαίνει και το δεύτερο της σειράς :). Επίσης είναι ένα βιβλίο που η συγγραφέας έχτισε με υπέροχο τρόπο τη σχέση της Χάνα και του Γκάρετ. Είναι αλήθεια πως  η Χάνα με εκνεύρισε εκεί προς το τέλος αλλά ο Γκάρετ (Αχ! Γκάρετ!) σαν να τη διάβασε, έδρασε ανάλογα. Δεν χωράει αμφιβολία, πήρε 5 αστέρια στο goodreads.

Carsten Henn- Ο ταχυδρόμος των βιβλίων (Εκδόσεις Μεταίχμιο)

Ο Καρλ είναι ένας ηλικιωμένος υπάλληλος βιβλιοπωλείου. Οι αγαπημένες τους υπευθυνότητες είναι να προτείνει τα κατάλληλα βιβλία στους αγαπημένους του πελάτες και να κάνει ο ίδιος κατ’ οίκον παραδόσεις βιβλίων. Η Σάσα είναι μια μαθήτρια 9 χρονών που παρατηρεί εδώ και καιρό τον ταχυδρόμο των βιβλίων από το παράθυρο της…όταν γνωρίζονται αυτοί οι δύο, όλα αλλάζουν. Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία μέχρι και τη μέση δε με κέρδισε, ωστόσο το δέσιμο μεταξύ Καρλ και Σάσα, η παρηγοριά που βρίσκουν όλα τα πρόσωπα της ιστορίας στα βιβλία και το αβέβαιο και σκληρό «μέλλον» του Καρλ με έκαναν τελικά να το αγαπήσω. Του έβαλα 3 αστέρια στο goodreads αλλά μπορεί να άξιζε και λίγο παραπάνω τώρα που το σκέφτομαι.

Taylor Jenkins Reid- Οι εφτά σύζυγοι της Έβελιν Χιούγκο (Εκδόσεις Αίολος)

Η Έβελιν Χιούγκο είναι πασίγνωστη ηθοποιός της δεκαετίας του ογδόντα. Στο σήμερα είναι μία γυναίκα που θέλει να απελευθερωθεί από το παρελθόν της και να μιλήσει ανοιχτά για τη ζωή της. Έτσι, αποφασίζει να κάνει τη ζωή της βιβλίο και διαλέγει τη Μονίκ να το γράψει… μόνο που αυτή η επιλογή δεν είναι τυχαία. Αχ… αυτό το βιβλίο το είχα ξεκινήσει καιρό πριν, αλλά έτυχε η συνανάγνωση του ταχυδρόμου των βιβλίων και πήγε πίσω. Όταν όμως το έπιασα ξανά στα χέρια μου, συγκεκριμένα στη σελίδα 150, το τελείωσα την ίδια μέρα (συνολικά είχε 480 σελίδες) και με μάγεψε η ζωή της Έβελιν, η δυναμικότητα της αλλά και οι αδυναμίες της, η ανάγκη της μετά από εφτά συζύγους να μιλήσει για τον μεγάλο της έρωτα. Αν μπορούσα θα του έβαζα 10 αστέρια, δυστυχώς αρκέστηκα στα πέντε <3. Διαβάστε το!

Colleen Hoover- Αναζητώντας την Ελπίδα Hopeless #2 (Εκδόσεις Διόπτρα)

Σε αυτό το βιβλίο έχουμε τη διήγηση της ιστορίας Σκάι- Χόλντερ (Χωρίς ελπίδα) αλλά αυτή τη φορά από την οπτική γωνία του Χόλντερ. Το περίμενα πολύ αυτό το βιβλίο, όπως και κάθε βιβλίο της Χούβερ, ωστόσο δεν ξετρελάθηκα γιατί ενώ δε θυμόμουν 100% την ιστορία καταλάβαινα ότι ήταν κάτι που είχα διαβάσει ξανά, με αποτέλεσμα να μην έχω αγωνία για την κατάληξη της. Το απόλαυσα, αλλά ήταν υπερβολικά οικείο, πόσο μάλλον για κάποιον που θυμόταν την ιστορία ή που το διάβασε στα καπάκια του Χωρίς ελπίδα. Βέβαια ανακάλυψα ότι έχει και συνέχεια, το Hopeless #2.5 το οποίο περιμένω με αγωνία γιατί αφορά τον φίλο του Χόλντερ, Ντάνιελ και το μυστηριώδες «κορίτσι του».  Δεν το βαθμολόγησα στο goodreads αλλά σχολίασα πως θα του έβαζα 3.5 αστέρια :).

Κάπου εδώ ολοκληρώθηκαν τα βιβλία του τελευταίου μήνα και χάρηκα απίστευτα πολύ που μοιράστηκα την άποψη μου μαζί σας. Ίσως συνεχίσω κάπως έτσι τις κριτικές :). Αναμένω σχόλια σας!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Τα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο μήνα- Μέρος 1

Γεια σας βρε παιδιά!
Το γεγονός ότι έχω να ανεβάσω στο μπλογκ κριτική ΕΝΑ ΕΞΑΜΗΝΟ με σόκαρε. Μέσα σε αυτό το εξάμηνο έχουν αλλάξει πολλά στην καθημερινότητα μου και εσείς από το ίνσταγκραμ το γνωρίζετε καλά αυτό.  Επειδή λοιπόν σπάνια γράφω κριτικές στο ίνστα (τώρα τελευταία το προσπαθώ μιας που εδώ είμαι αρκετά ανενεργή) και επειδή έχω διαβάσει αρκετά βιβλία το τελευταίο μήνα που ήταν αρκετά ενδιαφέροντα, είπα να σας γράψω λίγα πράγματα για τα βιβλία που διάβασα μεταξύ Σεπτέμβρη-Οκτώβρη.

Αli Hazelwood- Η νευρολογία του έρωτα (Εκδόσεις Διόπτρα)

Η αλήθεια είναι πως τα βιβλία της Ali Hazelwood προσωπικά δεν ήθελα να τα διαβάσω αλλά με έπεισε η Βασιλική και τελικά να που έγινα φαν μετά το θεώρημα της αγάπης. Αυτή τη φορά έχουμε την Μπι η οποία είναι κολλημένη με τη Μαρί Κιουρί και καλείται να συνεργαστεί με τον μεγαλύτερο επιστημονικό εχθρό της , τον Λίβαϊ ο οποίος έχει δείξει και στο παρελθόν πως δεν αντέχει την παρουσία της ούτε δευτερόλεπτο. Εγώ θα πω σαν καλή θεία «Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα». Το βιβλίο μου άρεσε πολύ αν και δε μπορώ καθόλου τους επιστήμονες που είναι εμμονικοί με μεγάλους επιστήμονες του παρελθόντος. Υπήρξα παλαιότερα μια από αυτούς αλλά το ξεπέρασα ευτυχώς. Επίσης, η Ali στα βιβλία της μας «πουλάει» ένα μεγάλο ψέμα…ότι σε κάθε εργαστήριο υπάρχει ένα κουκλί ερευνητής, γυμνασμένος, έξυπνος, εσωστρεφείς, καλλιεργημένος και ρομαντικός. Που είναι στην πραγματικότητα αυτοί οι τύποι; Θα σας πω, δεν υπάρχουν… τόσο απλά. Το βαθμολόγησα βέβαια στο goodreads με 5 αστεράκια 🙂 .

Christina Lauren- Σχεδόν μήνας του μέλιτος (Εκδόσεις Διόπτρα)

Η Όλιβ είναι ο ορισμός της κακοτυχίας σε αντίθεση με την αδερφή της Άμι που έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Μόνο που στο γάμο της Άμι, το ζευγάρι και όλοι (σχεδόν) οι καλεσμένοι παθαίνουν διατροφική δηλητηρίαση. Σχεδόν όλοι γιατί η Όλιβ και ο Ίθαν- σνομπαρία αδερφός γαμπρού και κουμπάρος- παραμένουν υγιείς και θα αναγκαστούν να πάνε ταξίδι του «μέλιτος» παρέα. Μόνο που ο Ίθαν δεν συμπαθεί καθόλου την Όλιβ και το έχει δείξει από την πρώτη μέρα της γνωριμίας τους… Μου άρεσε πάρα πολύ, ήταν ανάλαφρο, ταξιδιάρικο, κάπως σε έβαζε σε σκέψεις μιας και η πρωταγωνίστρια είχε χτίσει όλη της τη ζωή πάνω στην κακοτυχία της που θα έλεγες ότι ορισμένες φορές την προκαλούσε. Θα το βαθμολόγησα στο goodreads με 4-4.5 αστεράκια 🙂 . ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όταν δεν είμαι 100% σίγουρη για τη βαθμολογία δεν βάζω τίποτα.

Emily Henry- Άνθρωποι που αγαπούν τα βιβλία (Εκδόσεις Διόπτρα)

Η Νόρα ξέρει από βιβλία, έχει διαβάσει πολλά, όπως και ο Τσάρλι. Όταν η αδερφή της Νόρα αποφασίζει να πάνε ένα ταξίδι στο Σάνσαϊν Φολς όπου διαδραματίστηκε ένα από τα αγαπημένα της βιβλία, η δεύτερη δε θα μπορούσε να φανταστεί τι θα την βρει και πόσο θα αλλάξει η ζωή της μετά από αυτό. Το λάτρεψα!!! Το λάτρεψα γιατί η συγγραφέας αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο για το τι συμβαίνει στους παρατημένους συντρόφους που συναντάμε τόσο συχνά σε βιβλία, ταινίες και σειρές. Γιατί η Νόρα είναι μια παρατημένη σύντροφος από εκείνες που η πρώην σχέση της αποφάσισε τελικά να παρατήσει τη μεγάλη ζωή στην πόλη και να ζήσει περιφερειακά, έχοντας μια φάρμα, ζώα μια σύζυγο και άπειρα παιδάκια. Η Νόρα και ο Τσάρλι είναι οι πρωταγωνιστές που θα σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον, είναι εργασιακά αντίπαλοι αλλά θα δημιουργηθεί μεταξύ τους ένα μοναδικό νοιάξιμο. Εννοείται το βαθμολόγησα με 5 αστέρια στο goodreads ❤ .

Sarah J. Maas- Κρέσεντ Σίτι (#1): Ο οίκος της Γης και του Αίματος (Εκδόσεις Διόπτρα)

Σάρα πως να σου το πω…είσαι η ‘φανταστική’ μοναδική μου αγάπη. Μετά το Acotar που δε σας έχω πει ακόμα κουβέντα αν και θα έπρεπε, έρχεται δεύτερη σειρά βιβλίων από τη Maas και χρειάζεστε μόνο ένα στοιχείο, 900 περίπου σελ. σε 2-3 μέρες. Ευχαριστώ! Θα μου πεις, τι πάει να πει αυτό; Θα πει ότι πρέπει να το διαβάσεις! Μετά το «Ρις έλα, έλα με φόρα» και το «Ρις αγάπη μου έλα πάρε με από εδώ» πλέον λέμε «Χαντ άρχοντα μας πήρες τα υπάρχοντα». Οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν αρχικά περίπλοκή ιστορία μιας και ανέφερε πολλούς χαρακτήρες και πάνω που κάπως άρχισες να βγάζεις άκρη, όλοι πέθαναν. Αλλά ήταν πραγματικά δυνατό, με αγωνία, ρομαντισμό και έντονες καταστάσεις. Ποτέ δεν περίμενα να διαβάζω φαντασία φανατικά αλλά η Μαας εδώ είναι κανονική μάγισσα. Δε χρειάζεται να απορείτε, το βαθμολόγησα με 5 αστέρια στο goodreads :).

Λοιπόν, παιδιά επειδή διάβασα αρκετά βιβλία, νομίζω πως Κυριακή ή Δευτέρα θα σας ανεβάσω Μέρος 2. Περιμένω να μου πείτε αν διαβάσατε κάποια από τα παραπάνω και πως σας φάνηκαν!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Claire Keegan- Μικρά πράγματα σαν κι αυτά

Συγγραφέας: Claire Keegan

Τίτλος: Μικρά πράγματα σαν κι αυτά

Εκδότης: Εκδόσεις  Μεταίχμιο

Τιμή: 11.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

Καλημέρα αγαπημένοι,

Τελικά είχα όρεξη και ανεβάζω και δεύτερη κριτική μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Είμαι πίσω με ένα μικρό βιβλιαράκι που θα σας βάλει σε σκέψεις ειδικά τις άγιες μέρες του Πάσχα που η θρησκεία μας μας ζητά να προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, να αγαπάμε τον διπλανό μας, να δίνουμε το ένα σακάκι μας αν έχουμε δύο κτλ. κτλ..

Το οπισθόφυλλο:

«Είναι 1985, και βρισκόμαστε σε μια πόλη της Ιρλανδίας. Πλησιάζουν Χριστούγεννα, εποχή πολυάσχολη για τον Μπιλ Φέρλονγκ, προμηθευτή ξυλείας και κάρβουνου. Νωρίς ένα πρωί, παραδίδει μια παραγγελία στο τοπικό μοναστήρι – κι έρχεται αντιμέτωπος με τη σκοτεινιά και τη συνένοχη σιωπή μιας πόλης που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της εκκλησίας.

Σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας ο Μπιλ Φέρλονγκ προσπαθεί να καλύψει τις παραγγελίες των πελατών του καθώς η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Στο τιμόνι μιας μικρής εταιρείας και πατέρας πέντε κοριτσιών, έχει καταφέρει να φτιάξει τη ζωή του μόνος του. Η μητέρα του, υπηρέτρια, έμεινε έγκυος στα δεκαπέντε αλλά, σε αντίθεση με ό,τι συνήθως συνέβαινε, δεν την πέταξαν απ’ το σπίτι με το μωρό της. Από αυτή την άποψη, ο Μπιλ ήταν πιο τυχερός από άλλα παιδιά. Την παραμονή των Χριστουγέννων ο Μπιλ κάνει την τελευταία του παράδοση στο μοναστήρι – όπου, υπό το πρόσχημα ότι τις εκπαιδεύουν, οι μοναχές εκμεταλλεύονται κοπέλες «χαλαρών ηθών» και τις βάζουν να δουλεύουν στο πλυντήριο του μοναστηριού. Τα όσα ανακαλύπτει ο Μπιλ εκεί, και η δύσκολη απόφαση στην οποία τον οδηγούν, τα αφηγείται η συγγραφέας με τόσο συγκρατημένη χάρη, που αυτό το όμορφο κείμενο γίνεται ταυτόχρονα αινιγματικό και συνταρακτικό.»

Θα ξεκινήσω από το γεγονός ότι η συγγραφέας μέσα σε λίγες σελίδες μας έβαλε σε μία κατάσταση, είχε έναν απίστευτα ολοκληρωμένο σαν χαρακτήρα πρωταγωνιστή και μία ολοκληρωμένη ιστορία που θα έλεγα ότι είχε ένα ανοιχτό τέλος προς τον αναγνώστη. Ο Μπιλ Φέρλονγκ, υπήρξε ένα παιδί αγνώστου πατρός, ένας χαρακτηρισμός που τον καθόρισε σαν παιδί ωστόσο τον έκανε έναν τίμιο και ευυπόληπτο άνδρα. Τον γνωρίζουμε στα 40 του χρόνια, σύζυγο και πατέρα πέντε κοριτσιών. Όλα αλλάζουν στην κοσμοθεωρία του όταν επισκέπτεται το μοναστήρι της Αγίας Μαγδαληνής (Ιρλανδία) για την παράδοση κάρβουνων (όπου είναι το επάγγελμα του) και ανακαλύπτει ένα κλειδωμένο κορίτσι μέσα στην αποθήκη, Δεκέμβρη μήνα. Ανοίγω εδώ μια παρένθεση για να πω ότι αν και το βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας, θέλει να θίξει τη στάση του μοναστηριού και των ανθρώπων του θεού (αληθινά γεγονότα) όπου αναλάμβαναν κορίτσια «χαλαρών ηθών»  όπου είχαν μείνει έγκυες εκτός γάμου και τις έβαζαν να εργάζονται σκληρά μέχρι θανάτου, λογικά σαν τιμωρία για τις πράξεις τους. Κλείνει η παρένθεση και λογικά εδώ καταλαβαίνουμε γιατί ο Μπιλ θορυβήθηκε, γιατί μέσα σε μια στιγμή άλλαξε και πήρε την κατάσταση στα χέρια του με κίνδυνο να καταστρέψει όσα με κόπο κατέκτησε.

Ειλικρινά είμαι περήφανη για τον Μπιλ και θα σας παραθέσω ένα πανέμορφο απόσπασμα με το σκεπτικό του παρακάτω. Είναι Χριστούγεννα και αποφασίζει να κάνει μια αλλαγή, μια καλή πράξη σαν ευχαριστώ προς την τύχη που είχε ο ίδιος και η μητέρα του. Και θα συνεχίσω με το πως εμείς θα έπρεπε να φερόμαστε απέναντι στους άλλους ανθρώπους όχι μόνο αυτές τις μέρες των εορτών αλλά όλο το χρόνο. Πως εφόσον θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί και μάλιστα καλοί και γεμάτοι αγάπη, η κακία, η μισαλλοδοξία, η ζήλια, η φιλαργυρία, το μίσος ΔΕΝ ταιριάζει σε όσα θέλουμε να πρεσβεύουμε. Ειλικρινά  ο Μπιλ με έβαλε σε σκέψεις για το πόσο εύκολα στις μέρες μας θα στεκόμασταν στο πλευρό κάποιου που αντιμετωπίζει δυσκολίες, στο πλευρό ενός μετανάστη που δέχεται μια ρατσιστική επίθεση, στο πλευρό ενός γκέι που δέχεται ομοφοβική επίθεση, στο πλευρό μιας γυναίκας που της ασκεί βία ο σύζυγος της…. γιατί σε έναν κόσμο πολύβουο καταλήξαμε να είμαστε τόσο σιωπηλοί;

Δε θα σας πω κάτι άλλο, μόνο να προσπαθήσουμε να γίνουμε έστω και λίγο σαν το Μπιλ. Παρακάτω θα βρείτε το απόσπασμα που σας ανέφερα, καθώς και κάποια λόγια στο κλείσιμο του βιβλίου (φακτς) για το μοναστήρι.

Πολλούς βιβλιοφιλούς χαιρετισμούς

Απόσπασμα:

«Καθώς προχωρούσαν και συναντούσαν ανθρώπους, που άλλους τους ήξερε και άλλους τους έβλεπε για πρώτη φορά, ο Φέρλονγκ αναρωτήθηκε ποιο είναι το νόημα σε αυτή τη ζωή αν δεν βοηθάμε ο ένας τον άλλον; Είναι δυνατόν να πορευόμαστε για χρόνια, δεκαετίες , μια ολόκληρη ζωή , χωρίς να είμαστε για μια φορά λίγο γενναίοι, αρκετά ώστε να πατήσουμε πόδι, και παρόλα αυτά να αποκαλούμαστε χριστιανοί και να κοιτάζουμε χωρίς ντροπή τον εαυτό μας στον καθρέφτη;»

Σημείωση για το κείμενο:

Το τελευταίο πλυσταριό της Μαγδαληνής στην Ιρλανδία έκλεισε οριστικά το 1996. Δεν είναι γνωστό πόσα κορίτσια και γυναίκες φυλακίστηκαν και υποχρεώθηκαν σε αναγκαστική εργασία σε αυτά τα ιδρύματα, πόσα περιστατικά συγκαλύφθηκαν. Δέκα χιλιάδες είναι μία ταπεινή εκτίμηση- τριάντα χιλιάδες μια πιο ακριβής. Τα αρχεία καταστράφηκαν, χάθηκαν ή η πρόσβαση σε αυτά κατέστη αδύνατη….Πολλά κορίτσια και γυναίκες έχασαν τα παιδιά τους. Κάποια άλλα έχασαν τη ζωή τους. Δεν είναι γνωστό πόσες χιλιάδες βρέφη πέθαναν ή δόθηκαν προς υιοθεσία αφού πρώτα μεταφέρθηκαν σε άλλα οικοτροφεία… Το 2021 η έκθεση της επιτροπής για τα οικοτροφεία για μητέρες και βρέφη κατέδειξε ότι σε τουλ. 18 από τα υπό διερεύνηση ιδρύματα πέθανα εννέα χιλιάδες παιδιά…. Αυτά τα ιδρύματα τελούσαν ύπο τη διοίκηση και χρηματοδότηση της Καθολικής Εκκλησίας σε συνεργασία με το Ιρλανδικό κράτος….

Ruth Ware- Η τέλεια φίλη

Συγγραφέας: Ruth Ware

Τίτλος: Η τέλεια φίλη

Εκδότης: Εκδόσεις  Κλειδάριθμος

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά και καλή Μ. Εβδομάδα 🙂

Είμαι πίσω με ένα βιβλίο της Ruth Ware που τόσο αγαπώ η οποία για άλλη μία φορά δε με απογοήτευσε. Όταν ένα βιβλίο έχει αγωνία και μικρά κεφάλαια είναι το αγαπημένο μου!

Το οπισθόφυλλο:

«Η Έιπριλ Κλαρκ-Κλίβντεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισε στην Οξφόρδη η Χάνα Τζόουνς. Κεφάτη, πανέξυπνη και πότε πότε μοχθηρή, η Έιπριλ παρέσυρε αμέσως τη Χάνα στη λαμπερή τροχιά της. Οι δυο τους απέκτησαν έναν κύκλο αφοσιωμένων και αχώριστων φίλων –τον Γουίλ, τον Χιου, τον Ράιαν και την Έμιλι– κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, η Έιπριλ ήταν νεκρή.

Τώρα, μία δεκαετία αργότερα, η Χάνα και ο Γουίλ περιμένουν το πρώτο τους παιδί, ενώ εκείνος που καταδικάστηκε για τη δολοφονία της Έιπριλ, ο πρώην επιστάτης του κολεγίου Τζον Νέβιλ, πέθανε στη φυλακή. Παρότι η Χάνα αρχικά ανακουφίζεται αφού νομίζει ότι αφήνει οριστικά πίσω της το παρελθόν, ο κόσμος της συνταράσσεται όταν ένας δημοσιογράφος παρουσιάζει νέα στοιχεία, υποστηρίζοντας ότι ο Νέβιλ ίσως ήταν αθώος. Δέκα χρόνια μετά, η Χάνα πρέπει να μάθει την αλήθεια. Ακόμη κι αν χρειαστεί να αμφισβητήσει τους φίλους της ή να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή της.»

Θα μπω κατευθείαν στο ψητό και θα πω ότι η Χάνα από την αρχή μου φάνηκε ΠΟΛΥ ύποπτη. Πολύ άγχος, φόβος για την δολοφονία της καλύτερης της φίλης. Ναι, φαντάζομαι το πόσο τραγικό θα ήταν να βρεις τη συγκάτοικο σου νεκρή στο δωμάτιο σας, αλλά θα πίστευα ότι από την αρχή θα κυνηγούσε να μάθει την αλήθεια και όχι να περιμένει μια δεκαετία για να κινητοποιηθεί. Έπειτα η Έιπριλ πραγματικά είχε παντού ανθρώπους που δεν την συμπαθούν, μια κοπέλα που λατρεύει τις φάρσες κυρίως εκείνες που οι πρωταγωνιστές δε γελάνε, είναι κάπως εκκεντρική και υποτίθεται ότι έχει μπει στο κολέγιο μέσω των χρημάτων του πατέρα της. Θα λέγαμε ότι πολλοί είχαν κίνητρο να τη βγάλουν από τη μέση.

Μέσα από την ιστορία αυτή εν τω μεταξύ η Ruth Ware θίγει πιστεύω λίγο και το θέμα της συγκάλυψης στα πανεπιστήμια. Η Χάνα παρενοχλείται στο χώρο του κολέγιου, συγκεκριμένα έχει προγραμματίσει έτσι τις κινήσεις της στο χώρο ώστε να μην τραβά την προσοχή αλλά όταν το καταγγέλλει στον υπεύθυνο καθηγητή της αυτός οριακά κάνει τα στραβά μάτια. Ίσως εγώ να το βλέπω έτσι αλλά από διάφορα γεγονότα (άσχετα από παρενόχληση ) που ξέρω να έχουν συμβεί συνήθως οτιδήποτε βλάπτει το όνομα του πανεπιστημίου προσπαθεί να λυθεί off the record  προκειμένου η φήμη του πανεπιστημίου να μην αμαυρωθεί …ειδικά όταν μιλάμε για το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Τελικά το βιβλίο καταλήγει κυριολεκτικά σε ένα κυνηγητό με την Χάνα να έχει κάνει σμπαράλια τη ζωή της και να κινδυνεύει θανάσιμα. Γίνεται τεράστια ανατροπή, προσωπικά ποτέ δε θα σκεφτόμουν ότι θα άλλαζε όλη η ιστορία που μας παρουσιάζετε από την αρχή του βιβλίου. Η εμφάνιση της Νοβέμπερ (δεν θα αναφέρω ποια είναι , έκπληξη!!) φορτίζει συναισθηματικά θα έλεγα την ατμόσφαιρα. Κι ενώ λοιπόν στην αρχή οριακά πίστευα ότι η Χάνα έκανε το έγκλημα, αποδεικνύεται μια πιστή φίλη, που δε διστάζει μάλιστα να αναλάβει την ευθύνη και να «καθαρίσει» το όνομα του Νέβιλ.

Αν θέλετε ένα βιβλίο αγωνίας, βρήκατε αυτό που ψάχνετε! Χαρακτηρίζεται σαν ψυχολογικό θρίλερ, αλλά δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά με αυτό τον όρο. Πιστεύω ότι αν μια φορά διαβάσετε βιβλίο της συγγραφέως…δε θα υπάρχει γυρισμός και σας ζηλεύω που θα έχετε υλικό προς ανάγνωση. Αυτά από εμένα, Καλό Πάσχα με υγεία και…

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μαριάν Κρόνιν- Τα εκατό χρόνια της Λέννι και της Μάργκο

Συγγραφέας: Μαριάν Κρόνιν

Τίτλος: Τα εκατό χρόνια της Λέννι και της Μάργκο

Εκδότης: Εκδόσεις  Πατάκη

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!!

Αυτό το βιβλίο είναι η αλήθεια πως το είδα να κυκλοφορεί πολύ στο instagram και ήταν από τις λίγες φορές που με αφορμή τις καλές κριτικές που είδα, επέλεξα να το διαβάσω. Θα πω με ασφάλεια ότι σίγουρα είναι το αγαπημένο μου πεντάρι για το 2023 και έχω εντυπωσιαστεί με το ταλέντο της συγγραφέως, μιας και αυτό είναι το λογοτεχνικό της ντεμπούτο.

Το οπισθόφυλλο:

«Μια ανάσα είναι η ζωή. Η Λέννι, στα δεκαεφτά της μόλις χρόνια, έχει συνειδητοποιήσει πόσο γρήγορα κυλά ο χρόνος – ζει στην πτέρυγα για τους ασθενείς με ανίατα νοσήματα με μοναδικό φίλο τον εφημέριο του νοσοκομείου. Διψώντας για εμπειρίες στο μικρό διάστημα που της απομένει να ζήσει, η Λέννι γράφεται σ’ ένα μάθημα εικαστικών. Γνωρίζει εκεί την ογδοντατριάχρονη Μάργκο, που έχει καρδιά επαναστάτριας. Γίνονται αμέσως φίλες και διαπιστώνουν ότι και οι δύο μαζί έχουν ζήσει εκατό χρόνια, τόσο είναι το άθροισμα των ηλικιών τους. Για να γιορτάσουν τον συναρπαστικό αυτόν αιώνα, τα εκατό κοινά τους χρόνια, αρχίζουν να ζωγραφίζουν τις εκπληκτικές ιστορίες τους: για τα νιάτα και τα γηρατειά, τον έρωτα και την οικογένεια, για το πώς είναι να δίνεις χαρά και να δέχεσαι καλοσύνη, για το πώς είναι να χάνεις και να βρίσκεις τους ανθρώπους. Όσο βαθαίνει αυτή η τελευταία φιλία για τη Μάργκο και τη Λέννι, ένα πράγμα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο: η ζωή θα προχωρά ακόμη και όταν οι δυο τους δε θα είναι πια «εδώ».»

Αυτό το βιβλίο είναι κάτι ανάμεσα στο βιβλίο «Αγαπητέ θεέ» και στη δική μου προσωπική συνήθεια να θέλω να μάθω το παρελθόν της γιαγιάς μου. Ωστόσο με πληγώνει που ένα παιδί πρέπει να ζήσει κάτι τέτοιο, με πληγώνει η μοναξιά της Λέννι, με πληγώνει το πόσο σκληρή αναγκάστηκε να γίνει στα δεκαεπτά της χρόνια. Και λέω με πληγώνει γιατί ακόμα και σήμερα, μέρες μετά ..σκέφτομαι αυτό το βιβλίο, αυτή την ιστορία και με πιάνει θλίψη.

Μέσα λοιπόν σε όλη αυτή τη θλίψη και το θυμό, έρχεται ο πάτερ Άρθουρ, η καινούργια νοσηλεύτρια μα πάνω από όλα η Μάργκο που κάνουν τα χείλη να σχηματίσουν ένα χαμόγελο. Το εγχείρημα είναι ένα, η Λέννι και η Μάργκο να καταφέρουν μέσω της ζωγραφικής να αποτυπώσουν τα 100 χρόνια της κοινής τους ζωής και ειλικρινά ένιωσα ότι η Μάργκο μέσα από τις απεικονίσεις- αφηγήσεις της έδωσε ζωή και εμπειρίες στη Λέννι και η Λέννι με τη σειρά της έδωσε μια ανάσα από νιάτα στη Μάργκο. Κι ενώ ήταν προφανές πως η ιστορία αυτή μόνο καλό τέλος δε θα μπορούσε να έχει…ήλπιζα …και τελικά έφαγα το χαστουκάκι μου.

Αυτό το βιβλίο ειλικρινά ΠΡΕΠΕΙ να το διαβάσετε, γιατί η ζωή είναι μικρή, οι φιλίες απρόσμενες και οι επιθυμίες για να πραγματοποιούνται. Είναι ένα βιβλίο ικανό να σου προκαλέσει έντονα συναισθήματα, με δόσεις χιούμορ για να ελαφραίνει το κλίμα, με πολλή αγάπη, έρωτα , αληθινές φιλίες , συμπόνια. Αχ! Παρακάτω θα σας αναφέρω μερικά από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα και έχω να κάνω κάτι τέτοιο καιρό οπότε πιστεύω πως σημαίνει πολλά!

«Το φιλί του Κλιμτ ήταν τοποθετημένο σε μορφή αφίσας πάνω στο τραπέζι μας στην Αίθουσα των Ρόδων…Απεικονίζει μια ερωτική αγκαλιά είπε. Όμως εγώ διαφωνώ απολύτως και δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν το βλέπει κανείς άλλος. Η γυναίκα στον πίνακα είναι νεκρή. Έχει λουλούδια στα μαλλιά και τα μάτια της είναι κλειστά, και ενώ ο άντρας τη φιλάει και την τραβάει κοντά του, το πρόσωπο της είναι κενό. Τα φύλλα στα πόδια της τυλίγονται στους αστραγάλους της και την τραβούν μέσα στα λουλούδια της γης εκεί όπου τώρα ανήκει. Η γη τη διεκδικεί για να τη θάψει κι εκείνος προσπαθεί απεγνωσμένα να μη φύγει. Το φιλί του είναι μία ευχή. Μια ευχή να ήταν ακόμα ζωντανή για να την αγαπάει.»

«Προβάρουμε τον θάνατο κάθε νύχτα. Ξαπλωμένοι στο σκοτάδι, γλιστράμε σ’ εκείνο το τίποτα μεταξύ ανάπαυσης και ονείρων όπου δεν έχουμε συνείδηση, δεν έχουμε εαυτό και θα μπορούσε να συμβεί το οτιδήποτε στα ευάλωτα κορμιά μας. Πεθαίνουμε κάθε νύχτα. Ή τουλάχιστον ξαπλώνουμε για να πεθάνουμε και αφήνουμε πίσω τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο, ελπίζοντας να έρθουν όνειρα και να έρθει το πρωί.»

«Αν η μόνη που είχε απομείνει να πιστεύει ακόμα ότι ίσως ζήσω ήμουν εγώ, τότε ήταν θέμα χρόνου να αποδεχτώ την καταδίκη μου και εντέλει να πεθάνω. Αν οι δικές μου εξετάσεις είχαν μπερδευτεί με κάποιου άλλου, θα ήμουν άραγε κάπου εκεί έξω τώρα, στο πανεπιστήμιο ή σε κάποια δουλειά ή να περιπλανιέμαι στους δρόμους της Σουηδίας αναζητώντας τη μητέρα μου, υγιής και ροδαλή. 

Εδώ να προσθέσω απλά ότι η οικογενειακή κατάσταση της Λέννι ήταν τόσο περίεργη και η ίδια φέρεται τόσο ώριμα, τόσο συμπονετικά στους γονείς της που ειλικρινά με ξεπερνά. Ένας γάμος διαλυμένος, μια μητέρα βουτηγμένη στην κατάθλιψη που δεν γνωρίζουμε καν αν έχει γνώση για την κατάσταση της κόρης της…και κάπου εδώ θυμώνω για χιλιοστή φόρα. Γιατί θεωρώ ότι όταν γίνεσαι γονιός δεν έχεις δικαίωμα να λυγίζεις, πρέπει να είσαι εκεί για το επτάχρονο, δεκαεπτάχρονο, εικοσάχρονο κοκ παιδί σου. Και σαφώς δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να έχεις ζωή , ή να μείνεις σε έναν δυστυχισμένο γάμο, όχι, όχι, όχι. Εννοώ όμως ότι πρέπει πάντα να είσαι δυνατός για το παιδί σου, να είσαι η αιτία που θα νιώθει ατρόμητο. Μπορεί να είμαι λάθος επειδή δεν είμαι γονιός… μπορεί …αλλά δυστυχώς δε μπορώ να καταλάβω τους γονείς της Λέννι.

 «Υπάρχουν λέξεις στο Πάτερ Ημών που δεν καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω όμως από δημιουργία και τέχνη. Είναι απαραίτητες νομίζω. Όλοι έπρεπε να είμαστε καλλιτέχνες. Ιδίως αν ο Θεός δημιουργεί στον παράδεισο, καλό θα ήταν να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του.»

Αυτά από εμένα παιδία, εύχομαι να σας έπεισα να διαβάσετε αυτό το αριστούργημα. Νιώθω ευγνωμοσύνη που είχα την ευκαιρία να το διαβάσω.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,