Συγγραφέας: Claire Keegan
Τίτλος: Μικρά πράγματα σαν κι αυτά
Εκδότης: Εκδόσεις Μεταίχμιο
Τιμή: 11.00€
Θα το βρείτε: ΕΔΩ.
.
Καλημέρα αγαπημένοι,
Τελικά είχα όρεξη και ανεβάζω και δεύτερη κριτική μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Είμαι πίσω με ένα μικρό βιβλιαράκι που θα σας βάλει σε σκέψεις ειδικά τις άγιες μέρες του Πάσχα που η θρησκεία μας μας ζητά να προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, να αγαπάμε τον διπλανό μας, να δίνουμε το ένα σακάκι μας αν έχουμε δύο κτλ. κτλ..
Το οπισθόφυλλο:
«Είναι 1985, και βρισκόμαστε σε μια πόλη της Ιρλανδίας. Πλησιάζουν Χριστούγεννα, εποχή πολυάσχολη για τον Μπιλ Φέρλονγκ, προμηθευτή ξυλείας και κάρβουνου. Νωρίς ένα πρωί, παραδίδει μια παραγγελία στο τοπικό μοναστήρι – κι έρχεται αντιμέτωπος με τη σκοτεινιά και τη συνένοχη σιωπή μιας πόλης που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της εκκλησίας.
Σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας ο Μπιλ Φέρλονγκ προσπαθεί να καλύψει τις παραγγελίες των πελατών του καθώς η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Στο τιμόνι μιας μικρής εταιρείας και πατέρας πέντε κοριτσιών, έχει καταφέρει να φτιάξει τη ζωή του μόνος του. Η μητέρα του, υπηρέτρια, έμεινε έγκυος στα δεκαπέντε αλλά, σε αντίθεση με ό,τι συνήθως συνέβαινε, δεν την πέταξαν απ’ το σπίτι με το μωρό της. Από αυτή την άποψη, ο Μπιλ ήταν πιο τυχερός από άλλα παιδιά. Την παραμονή των Χριστουγέννων ο Μπιλ κάνει την τελευταία του παράδοση στο μοναστήρι – όπου, υπό το πρόσχημα ότι τις εκπαιδεύουν, οι μοναχές εκμεταλλεύονται κοπέλες «χαλαρών ηθών» και τις βάζουν να δουλεύουν στο πλυντήριο του μοναστηριού. Τα όσα ανακαλύπτει ο Μπιλ εκεί, και η δύσκολη απόφαση στην οποία τον οδηγούν, τα αφηγείται η συγγραφέας με τόσο συγκρατημένη χάρη, που αυτό το όμορφο κείμενο γίνεται ταυτόχρονα αινιγματικό και συνταρακτικό.»
Θα ξεκινήσω από το γεγονός ότι η συγγραφέας μέσα σε λίγες σελίδες μας έβαλε σε μία κατάσταση, είχε έναν απίστευτα ολοκληρωμένο σαν χαρακτήρα πρωταγωνιστή και μία ολοκληρωμένη ιστορία που θα έλεγα ότι είχε ένα ανοιχτό τέλος προς τον αναγνώστη. Ο Μπιλ Φέρλονγκ, υπήρξε ένα παιδί αγνώστου πατρός, ένας χαρακτηρισμός που τον καθόρισε σαν παιδί ωστόσο τον έκανε έναν τίμιο και ευυπόληπτο άνδρα. Τον γνωρίζουμε στα 40 του χρόνια, σύζυγο και πατέρα πέντε κοριτσιών. Όλα αλλάζουν στην κοσμοθεωρία του όταν επισκέπτεται το μοναστήρι της Αγίας Μαγδαληνής (Ιρλανδία) για την παράδοση κάρβουνων (όπου είναι το επάγγελμα του) και ανακαλύπτει ένα κλειδωμένο κορίτσι μέσα στην αποθήκη, Δεκέμβρη μήνα. Ανοίγω εδώ μια παρένθεση για να πω ότι αν και το βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας, θέλει να θίξει τη στάση του μοναστηριού και των ανθρώπων του θεού (αληθινά γεγονότα) όπου αναλάμβαναν κορίτσια «χαλαρών ηθών» όπου είχαν μείνει έγκυες εκτός γάμου και τις έβαζαν να εργάζονται σκληρά μέχρι θανάτου, λογικά σαν τιμωρία για τις πράξεις τους. Κλείνει η παρένθεση και λογικά εδώ καταλαβαίνουμε γιατί ο Μπιλ θορυβήθηκε, γιατί μέσα σε μια στιγμή άλλαξε και πήρε την κατάσταση στα χέρια του με κίνδυνο να καταστρέψει όσα με κόπο κατέκτησε.
Ειλικρινά είμαι περήφανη για τον Μπιλ και θα σας παραθέσω ένα πανέμορφο απόσπασμα με το σκεπτικό του παρακάτω. Είναι Χριστούγεννα και αποφασίζει να κάνει μια αλλαγή, μια καλή πράξη σαν ευχαριστώ προς την τύχη που είχε ο ίδιος και η μητέρα του. Και θα συνεχίσω με το πως εμείς θα έπρεπε να φερόμαστε απέναντι στους άλλους ανθρώπους όχι μόνο αυτές τις μέρες των εορτών αλλά όλο το χρόνο. Πως εφόσον θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί και μάλιστα καλοί και γεμάτοι αγάπη, η κακία, η μισαλλοδοξία, η ζήλια, η φιλαργυρία, το μίσος ΔΕΝ ταιριάζει σε όσα θέλουμε να πρεσβεύουμε. Ειλικρινά ο Μπιλ με έβαλε σε σκέψεις για το πόσο εύκολα στις μέρες μας θα στεκόμασταν στο πλευρό κάποιου που αντιμετωπίζει δυσκολίες, στο πλευρό ενός μετανάστη που δέχεται μια ρατσιστική επίθεση, στο πλευρό ενός γκέι που δέχεται ομοφοβική επίθεση, στο πλευρό μιας γυναίκας που της ασκεί βία ο σύζυγος της…. γιατί σε έναν κόσμο πολύβουο καταλήξαμε να είμαστε τόσο σιωπηλοί;
Δε θα σας πω κάτι άλλο, μόνο να προσπαθήσουμε να γίνουμε έστω και λίγο σαν το Μπιλ. Παρακάτω θα βρείτε το απόσπασμα που σας ανέφερα, καθώς και κάποια λόγια στο κλείσιμο του βιβλίου (φακτς) για το μοναστήρι.
Πολλούς βιβλιοφιλούς χαιρετισμούς
Απόσπασμα:
«Καθώς προχωρούσαν και συναντούσαν ανθρώπους, που άλλους τους ήξερε και άλλους τους έβλεπε για πρώτη φορά, ο Φέρλονγκ αναρωτήθηκε ποιο είναι το νόημα σε αυτή τη ζωή αν δεν βοηθάμε ο ένας τον άλλον; Είναι δυνατόν να πορευόμαστε για χρόνια, δεκαετίες , μια ολόκληρη ζωή , χωρίς να είμαστε για μια φορά λίγο γενναίοι, αρκετά ώστε να πατήσουμε πόδι, και παρόλα αυτά να αποκαλούμαστε χριστιανοί και να κοιτάζουμε χωρίς ντροπή τον εαυτό μας στον καθρέφτη;»
Σημείωση για το κείμενο:
Το τελευταίο πλυσταριό της Μαγδαληνής στην Ιρλανδία έκλεισε οριστικά το 1996. Δεν είναι γνωστό πόσα κορίτσια και γυναίκες φυλακίστηκαν και υποχρεώθηκαν σε αναγκαστική εργασία σε αυτά τα ιδρύματα, πόσα περιστατικά συγκαλύφθηκαν. Δέκα χιλιάδες είναι μία ταπεινή εκτίμηση- τριάντα χιλιάδες μια πιο ακριβής. Τα αρχεία καταστράφηκαν, χάθηκαν ή η πρόσβαση σε αυτά κατέστη αδύνατη….Πολλά κορίτσια και γυναίκες έχασαν τα παιδιά τους. Κάποια άλλα έχασαν τη ζωή τους. Δεν είναι γνωστό πόσες χιλιάδες βρέφη πέθαναν ή δόθηκαν προς υιοθεσία αφού πρώτα μεταφέρθηκαν σε άλλα οικοτροφεία… Το 2021 η έκθεση της επιτροπής για τα οικοτροφεία για μητέρες και βρέφη κατέδειξε ότι σε τουλ. 18 από τα υπό διερεύνηση ιδρύματα πέθανα εννέα χιλιάδες παιδιά…. Αυτά τα ιδρύματα τελούσαν ύπο τη διοίκηση και χρηματοδότηση της Καθολικής Εκκλησίας σε συνεργασία με το Ιρλανδικό κράτος….