Claire Keegan- Μικρά πράγματα σαν κι αυτά

Συγγραφέας: Claire Keegan

Τίτλος: Μικρά πράγματα σαν κι αυτά

Εκδότης: Εκδόσεις  Μεταίχμιο

Τιμή: 11.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

Καλημέρα αγαπημένοι,

Τελικά είχα όρεξη και ανεβάζω και δεύτερη κριτική μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Είμαι πίσω με ένα μικρό βιβλιαράκι που θα σας βάλει σε σκέψεις ειδικά τις άγιες μέρες του Πάσχα που η θρησκεία μας μας ζητά να προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, να αγαπάμε τον διπλανό μας, να δίνουμε το ένα σακάκι μας αν έχουμε δύο κτλ. κτλ..

Το οπισθόφυλλο:

«Είναι 1985, και βρισκόμαστε σε μια πόλη της Ιρλανδίας. Πλησιάζουν Χριστούγεννα, εποχή πολυάσχολη για τον Μπιλ Φέρλονγκ, προμηθευτή ξυλείας και κάρβουνου. Νωρίς ένα πρωί, παραδίδει μια παραγγελία στο τοπικό μοναστήρι – κι έρχεται αντιμέτωπος με τη σκοτεινιά και τη συνένοχη σιωπή μιας πόλης που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της εκκλησίας.

Σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας ο Μπιλ Φέρλονγκ προσπαθεί να καλύψει τις παραγγελίες των πελατών του καθώς η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Στο τιμόνι μιας μικρής εταιρείας και πατέρας πέντε κοριτσιών, έχει καταφέρει να φτιάξει τη ζωή του μόνος του. Η μητέρα του, υπηρέτρια, έμεινε έγκυος στα δεκαπέντε αλλά, σε αντίθεση με ό,τι συνήθως συνέβαινε, δεν την πέταξαν απ’ το σπίτι με το μωρό της. Από αυτή την άποψη, ο Μπιλ ήταν πιο τυχερός από άλλα παιδιά. Την παραμονή των Χριστουγέννων ο Μπιλ κάνει την τελευταία του παράδοση στο μοναστήρι – όπου, υπό το πρόσχημα ότι τις εκπαιδεύουν, οι μοναχές εκμεταλλεύονται κοπέλες «χαλαρών ηθών» και τις βάζουν να δουλεύουν στο πλυντήριο του μοναστηριού. Τα όσα ανακαλύπτει ο Μπιλ εκεί, και η δύσκολη απόφαση στην οποία τον οδηγούν, τα αφηγείται η συγγραφέας με τόσο συγκρατημένη χάρη, που αυτό το όμορφο κείμενο γίνεται ταυτόχρονα αινιγματικό και συνταρακτικό.»

Θα ξεκινήσω από το γεγονός ότι η συγγραφέας μέσα σε λίγες σελίδες μας έβαλε σε μία κατάσταση, είχε έναν απίστευτα ολοκληρωμένο σαν χαρακτήρα πρωταγωνιστή και μία ολοκληρωμένη ιστορία που θα έλεγα ότι είχε ένα ανοιχτό τέλος προς τον αναγνώστη. Ο Μπιλ Φέρλονγκ, υπήρξε ένα παιδί αγνώστου πατρός, ένας χαρακτηρισμός που τον καθόρισε σαν παιδί ωστόσο τον έκανε έναν τίμιο και ευυπόληπτο άνδρα. Τον γνωρίζουμε στα 40 του χρόνια, σύζυγο και πατέρα πέντε κοριτσιών. Όλα αλλάζουν στην κοσμοθεωρία του όταν επισκέπτεται το μοναστήρι της Αγίας Μαγδαληνής (Ιρλανδία) για την παράδοση κάρβουνων (όπου είναι το επάγγελμα του) και ανακαλύπτει ένα κλειδωμένο κορίτσι μέσα στην αποθήκη, Δεκέμβρη μήνα. Ανοίγω εδώ μια παρένθεση για να πω ότι αν και το βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας, θέλει να θίξει τη στάση του μοναστηριού και των ανθρώπων του θεού (αληθινά γεγονότα) όπου αναλάμβαναν κορίτσια «χαλαρών ηθών»  όπου είχαν μείνει έγκυες εκτός γάμου και τις έβαζαν να εργάζονται σκληρά μέχρι θανάτου, λογικά σαν τιμωρία για τις πράξεις τους. Κλείνει η παρένθεση και λογικά εδώ καταλαβαίνουμε γιατί ο Μπιλ θορυβήθηκε, γιατί μέσα σε μια στιγμή άλλαξε και πήρε την κατάσταση στα χέρια του με κίνδυνο να καταστρέψει όσα με κόπο κατέκτησε.

Ειλικρινά είμαι περήφανη για τον Μπιλ και θα σας παραθέσω ένα πανέμορφο απόσπασμα με το σκεπτικό του παρακάτω. Είναι Χριστούγεννα και αποφασίζει να κάνει μια αλλαγή, μια καλή πράξη σαν ευχαριστώ προς την τύχη που είχε ο ίδιος και η μητέρα του. Και θα συνεχίσω με το πως εμείς θα έπρεπε να φερόμαστε απέναντι στους άλλους ανθρώπους όχι μόνο αυτές τις μέρες των εορτών αλλά όλο το χρόνο. Πως εφόσον θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί και μάλιστα καλοί και γεμάτοι αγάπη, η κακία, η μισαλλοδοξία, η ζήλια, η φιλαργυρία, το μίσος ΔΕΝ ταιριάζει σε όσα θέλουμε να πρεσβεύουμε. Ειλικρινά  ο Μπιλ με έβαλε σε σκέψεις για το πόσο εύκολα στις μέρες μας θα στεκόμασταν στο πλευρό κάποιου που αντιμετωπίζει δυσκολίες, στο πλευρό ενός μετανάστη που δέχεται μια ρατσιστική επίθεση, στο πλευρό ενός γκέι που δέχεται ομοφοβική επίθεση, στο πλευρό μιας γυναίκας που της ασκεί βία ο σύζυγος της…. γιατί σε έναν κόσμο πολύβουο καταλήξαμε να είμαστε τόσο σιωπηλοί;

Δε θα σας πω κάτι άλλο, μόνο να προσπαθήσουμε να γίνουμε έστω και λίγο σαν το Μπιλ. Παρακάτω θα βρείτε το απόσπασμα που σας ανέφερα, καθώς και κάποια λόγια στο κλείσιμο του βιβλίου (φακτς) για το μοναστήρι.

Πολλούς βιβλιοφιλούς χαιρετισμούς

Απόσπασμα:

«Καθώς προχωρούσαν και συναντούσαν ανθρώπους, που άλλους τους ήξερε και άλλους τους έβλεπε για πρώτη φορά, ο Φέρλονγκ αναρωτήθηκε ποιο είναι το νόημα σε αυτή τη ζωή αν δεν βοηθάμε ο ένας τον άλλον; Είναι δυνατόν να πορευόμαστε για χρόνια, δεκαετίες , μια ολόκληρη ζωή , χωρίς να είμαστε για μια φορά λίγο γενναίοι, αρκετά ώστε να πατήσουμε πόδι, και παρόλα αυτά να αποκαλούμαστε χριστιανοί και να κοιτάζουμε χωρίς ντροπή τον εαυτό μας στον καθρέφτη;»

Σημείωση για το κείμενο:

Το τελευταίο πλυσταριό της Μαγδαληνής στην Ιρλανδία έκλεισε οριστικά το 1996. Δεν είναι γνωστό πόσα κορίτσια και γυναίκες φυλακίστηκαν και υποχρεώθηκαν σε αναγκαστική εργασία σε αυτά τα ιδρύματα, πόσα περιστατικά συγκαλύφθηκαν. Δέκα χιλιάδες είναι μία ταπεινή εκτίμηση- τριάντα χιλιάδες μια πιο ακριβής. Τα αρχεία καταστράφηκαν, χάθηκαν ή η πρόσβαση σε αυτά κατέστη αδύνατη….Πολλά κορίτσια και γυναίκες έχασαν τα παιδιά τους. Κάποια άλλα έχασαν τη ζωή τους. Δεν είναι γνωστό πόσες χιλιάδες βρέφη πέθαναν ή δόθηκαν προς υιοθεσία αφού πρώτα μεταφέρθηκαν σε άλλα οικοτροφεία… Το 2021 η έκθεση της επιτροπής για τα οικοτροφεία για μητέρες και βρέφη κατέδειξε ότι σε τουλ. 18 από τα υπό διερεύνηση ιδρύματα πέθανα εννέα χιλιάδες παιδιά…. Αυτά τα ιδρύματα τελούσαν ύπο τη διοίκηση και χρηματοδότηση της Καθολικής Εκκλησίας σε συνεργασία με το Ιρλανδικό κράτος….

Advertisement

Ruth Ware- Η τέλεια φίλη

Συγγραφέας: Ruth Ware

Τίτλος: Η τέλεια φίλη

Εκδότης: Εκδόσεις  Κλειδάριθμος

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά και καλή Μ. Εβδομάδα 🙂

Είμαι πίσω με ένα βιβλίο της Ruth Ware που τόσο αγαπώ η οποία για άλλη μία φορά δε με απογοήτευσε. Όταν ένα βιβλίο έχει αγωνία και μικρά κεφάλαια είναι το αγαπημένο μου!

Το οπισθόφυλλο:

«Η Έιπριλ Κλαρκ-Κλίβντεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισε στην Οξφόρδη η Χάνα Τζόουνς. Κεφάτη, πανέξυπνη και πότε πότε μοχθηρή, η Έιπριλ παρέσυρε αμέσως τη Χάνα στη λαμπερή τροχιά της. Οι δυο τους απέκτησαν έναν κύκλο αφοσιωμένων και αχώριστων φίλων –τον Γουίλ, τον Χιου, τον Ράιαν και την Έμιλι– κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, η Έιπριλ ήταν νεκρή.

Τώρα, μία δεκαετία αργότερα, η Χάνα και ο Γουίλ περιμένουν το πρώτο τους παιδί, ενώ εκείνος που καταδικάστηκε για τη δολοφονία της Έιπριλ, ο πρώην επιστάτης του κολεγίου Τζον Νέβιλ, πέθανε στη φυλακή. Παρότι η Χάνα αρχικά ανακουφίζεται αφού νομίζει ότι αφήνει οριστικά πίσω της το παρελθόν, ο κόσμος της συνταράσσεται όταν ένας δημοσιογράφος παρουσιάζει νέα στοιχεία, υποστηρίζοντας ότι ο Νέβιλ ίσως ήταν αθώος. Δέκα χρόνια μετά, η Χάνα πρέπει να μάθει την αλήθεια. Ακόμη κι αν χρειαστεί να αμφισβητήσει τους φίλους της ή να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή της.»

Θα μπω κατευθείαν στο ψητό και θα πω ότι η Χάνα από την αρχή μου φάνηκε ΠΟΛΥ ύποπτη. Πολύ άγχος, φόβος για την δολοφονία της καλύτερης της φίλης. Ναι, φαντάζομαι το πόσο τραγικό θα ήταν να βρεις τη συγκάτοικο σου νεκρή στο δωμάτιο σας, αλλά θα πίστευα ότι από την αρχή θα κυνηγούσε να μάθει την αλήθεια και όχι να περιμένει μια δεκαετία για να κινητοποιηθεί. Έπειτα η Έιπριλ πραγματικά είχε παντού ανθρώπους που δεν την συμπαθούν, μια κοπέλα που λατρεύει τις φάρσες κυρίως εκείνες που οι πρωταγωνιστές δε γελάνε, είναι κάπως εκκεντρική και υποτίθεται ότι έχει μπει στο κολέγιο μέσω των χρημάτων του πατέρα της. Θα λέγαμε ότι πολλοί είχαν κίνητρο να τη βγάλουν από τη μέση.

Μέσα από την ιστορία αυτή εν τω μεταξύ η Ruth Ware θίγει πιστεύω λίγο και το θέμα της συγκάλυψης στα πανεπιστήμια. Η Χάνα παρενοχλείται στο χώρο του κολέγιου, συγκεκριμένα έχει προγραμματίσει έτσι τις κινήσεις της στο χώρο ώστε να μην τραβά την προσοχή αλλά όταν το καταγγέλλει στον υπεύθυνο καθηγητή της αυτός οριακά κάνει τα στραβά μάτια. Ίσως εγώ να το βλέπω έτσι αλλά από διάφορα γεγονότα (άσχετα από παρενόχληση ) που ξέρω να έχουν συμβεί συνήθως οτιδήποτε βλάπτει το όνομα του πανεπιστημίου προσπαθεί να λυθεί off the record  προκειμένου η φήμη του πανεπιστημίου να μην αμαυρωθεί …ειδικά όταν μιλάμε για το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Τελικά το βιβλίο καταλήγει κυριολεκτικά σε ένα κυνηγητό με την Χάνα να έχει κάνει σμπαράλια τη ζωή της και να κινδυνεύει θανάσιμα. Γίνεται τεράστια ανατροπή, προσωπικά ποτέ δε θα σκεφτόμουν ότι θα άλλαζε όλη η ιστορία που μας παρουσιάζετε από την αρχή του βιβλίου. Η εμφάνιση της Νοβέμπερ (δεν θα αναφέρω ποια είναι , έκπληξη!!) φορτίζει συναισθηματικά θα έλεγα την ατμόσφαιρα. Κι ενώ λοιπόν στην αρχή οριακά πίστευα ότι η Χάνα έκανε το έγκλημα, αποδεικνύεται μια πιστή φίλη, που δε διστάζει μάλιστα να αναλάβει την ευθύνη και να «καθαρίσει» το όνομα του Νέβιλ.

Αν θέλετε ένα βιβλίο αγωνίας, βρήκατε αυτό που ψάχνετε! Χαρακτηρίζεται σαν ψυχολογικό θρίλερ, αλλά δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά με αυτό τον όρο. Πιστεύω ότι αν μια φορά διαβάσετε βιβλίο της συγγραφέως…δε θα υπάρχει γυρισμός και σας ζηλεύω που θα έχετε υλικό προς ανάγνωση. Αυτά από εμένα, Καλό Πάσχα με υγεία και…

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μαριάν Κρόνιν- Τα εκατό χρόνια της Λέννι και της Μάργκο

Συγγραφέας: Μαριάν Κρόνιν

Τίτλος: Τα εκατό χρόνια της Λέννι και της Μάργκο

Εκδότης: Εκδόσεις  Πατάκη

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!!

Αυτό το βιβλίο είναι η αλήθεια πως το είδα να κυκλοφορεί πολύ στο instagram και ήταν από τις λίγες φορές που με αφορμή τις καλές κριτικές που είδα, επέλεξα να το διαβάσω. Θα πω με ασφάλεια ότι σίγουρα είναι το αγαπημένο μου πεντάρι για το 2023 και έχω εντυπωσιαστεί με το ταλέντο της συγγραφέως, μιας και αυτό είναι το λογοτεχνικό της ντεμπούτο.

Το οπισθόφυλλο:

«Μια ανάσα είναι η ζωή. Η Λέννι, στα δεκαεφτά της μόλις χρόνια, έχει συνειδητοποιήσει πόσο γρήγορα κυλά ο χρόνος – ζει στην πτέρυγα για τους ασθενείς με ανίατα νοσήματα με μοναδικό φίλο τον εφημέριο του νοσοκομείου. Διψώντας για εμπειρίες στο μικρό διάστημα που της απομένει να ζήσει, η Λέννι γράφεται σ’ ένα μάθημα εικαστικών. Γνωρίζει εκεί την ογδοντατριάχρονη Μάργκο, που έχει καρδιά επαναστάτριας. Γίνονται αμέσως φίλες και διαπιστώνουν ότι και οι δύο μαζί έχουν ζήσει εκατό χρόνια, τόσο είναι το άθροισμα των ηλικιών τους. Για να γιορτάσουν τον συναρπαστικό αυτόν αιώνα, τα εκατό κοινά τους χρόνια, αρχίζουν να ζωγραφίζουν τις εκπληκτικές ιστορίες τους: για τα νιάτα και τα γηρατειά, τον έρωτα και την οικογένεια, για το πώς είναι να δίνεις χαρά και να δέχεσαι καλοσύνη, για το πώς είναι να χάνεις και να βρίσκεις τους ανθρώπους. Όσο βαθαίνει αυτή η τελευταία φιλία για τη Μάργκο και τη Λέννι, ένα πράγμα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο: η ζωή θα προχωρά ακόμη και όταν οι δυο τους δε θα είναι πια «εδώ».»

Αυτό το βιβλίο είναι κάτι ανάμεσα στο βιβλίο «Αγαπητέ θεέ» και στη δική μου προσωπική συνήθεια να θέλω να μάθω το παρελθόν της γιαγιάς μου. Ωστόσο με πληγώνει που ένα παιδί πρέπει να ζήσει κάτι τέτοιο, με πληγώνει η μοναξιά της Λέννι, με πληγώνει το πόσο σκληρή αναγκάστηκε να γίνει στα δεκαεπτά της χρόνια. Και λέω με πληγώνει γιατί ακόμα και σήμερα, μέρες μετά ..σκέφτομαι αυτό το βιβλίο, αυτή την ιστορία και με πιάνει θλίψη.

Μέσα λοιπόν σε όλη αυτή τη θλίψη και το θυμό, έρχεται ο πάτερ Άρθουρ, η καινούργια νοσηλεύτρια μα πάνω από όλα η Μάργκο που κάνουν τα χείλη να σχηματίσουν ένα χαμόγελο. Το εγχείρημα είναι ένα, η Λέννι και η Μάργκο να καταφέρουν μέσω της ζωγραφικής να αποτυπώσουν τα 100 χρόνια της κοινής τους ζωής και ειλικρινά ένιωσα ότι η Μάργκο μέσα από τις απεικονίσεις- αφηγήσεις της έδωσε ζωή και εμπειρίες στη Λέννι και η Λέννι με τη σειρά της έδωσε μια ανάσα από νιάτα στη Μάργκο. Κι ενώ ήταν προφανές πως η ιστορία αυτή μόνο καλό τέλος δε θα μπορούσε να έχει…ήλπιζα …και τελικά έφαγα το χαστουκάκι μου.

Αυτό το βιβλίο ειλικρινά ΠΡΕΠΕΙ να το διαβάσετε, γιατί η ζωή είναι μικρή, οι φιλίες απρόσμενες και οι επιθυμίες για να πραγματοποιούνται. Είναι ένα βιβλίο ικανό να σου προκαλέσει έντονα συναισθήματα, με δόσεις χιούμορ για να ελαφραίνει το κλίμα, με πολλή αγάπη, έρωτα , αληθινές φιλίες , συμπόνια. Αχ! Παρακάτω θα σας αναφέρω μερικά από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα και έχω να κάνω κάτι τέτοιο καιρό οπότε πιστεύω πως σημαίνει πολλά!

«Το φιλί του Κλιμτ ήταν τοποθετημένο σε μορφή αφίσας πάνω στο τραπέζι μας στην Αίθουσα των Ρόδων…Απεικονίζει μια ερωτική αγκαλιά είπε. Όμως εγώ διαφωνώ απολύτως και δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν το βλέπει κανείς άλλος. Η γυναίκα στον πίνακα είναι νεκρή. Έχει λουλούδια στα μαλλιά και τα μάτια της είναι κλειστά, και ενώ ο άντρας τη φιλάει και την τραβάει κοντά του, το πρόσωπο της είναι κενό. Τα φύλλα στα πόδια της τυλίγονται στους αστραγάλους της και την τραβούν μέσα στα λουλούδια της γης εκεί όπου τώρα ανήκει. Η γη τη διεκδικεί για να τη θάψει κι εκείνος προσπαθεί απεγνωσμένα να μη φύγει. Το φιλί του είναι μία ευχή. Μια ευχή να ήταν ακόμα ζωντανή για να την αγαπάει.»

«Προβάρουμε τον θάνατο κάθε νύχτα. Ξαπλωμένοι στο σκοτάδι, γλιστράμε σ’ εκείνο το τίποτα μεταξύ ανάπαυσης και ονείρων όπου δεν έχουμε συνείδηση, δεν έχουμε εαυτό και θα μπορούσε να συμβεί το οτιδήποτε στα ευάλωτα κορμιά μας. Πεθαίνουμε κάθε νύχτα. Ή τουλάχιστον ξαπλώνουμε για να πεθάνουμε και αφήνουμε πίσω τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο, ελπίζοντας να έρθουν όνειρα και να έρθει το πρωί.»

«Αν η μόνη που είχε απομείνει να πιστεύει ακόμα ότι ίσως ζήσω ήμουν εγώ, τότε ήταν θέμα χρόνου να αποδεχτώ την καταδίκη μου και εντέλει να πεθάνω. Αν οι δικές μου εξετάσεις είχαν μπερδευτεί με κάποιου άλλου, θα ήμουν άραγε κάπου εκεί έξω τώρα, στο πανεπιστήμιο ή σε κάποια δουλειά ή να περιπλανιέμαι στους δρόμους της Σουηδίας αναζητώντας τη μητέρα μου, υγιής και ροδαλή. 

Εδώ να προσθέσω απλά ότι η οικογενειακή κατάσταση της Λέννι ήταν τόσο περίεργη και η ίδια φέρεται τόσο ώριμα, τόσο συμπονετικά στους γονείς της που ειλικρινά με ξεπερνά. Ένας γάμος διαλυμένος, μια μητέρα βουτηγμένη στην κατάθλιψη που δεν γνωρίζουμε καν αν έχει γνώση για την κατάσταση της κόρης της…και κάπου εδώ θυμώνω για χιλιοστή φόρα. Γιατί θεωρώ ότι όταν γίνεσαι γονιός δεν έχεις δικαίωμα να λυγίζεις, πρέπει να είσαι εκεί για το επτάχρονο, δεκαεπτάχρονο, εικοσάχρονο κοκ παιδί σου. Και σαφώς δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να έχεις ζωή , ή να μείνεις σε έναν δυστυχισμένο γάμο, όχι, όχι, όχι. Εννοώ όμως ότι πρέπει πάντα να είσαι δυνατός για το παιδί σου, να είσαι η αιτία που θα νιώθει ατρόμητο. Μπορεί να είμαι λάθος επειδή δεν είμαι γονιός… μπορεί …αλλά δυστυχώς δε μπορώ να καταλάβω τους γονείς της Λέννι.

 «Υπάρχουν λέξεις στο Πάτερ Ημών που δεν καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω όμως από δημιουργία και τέχνη. Είναι απαραίτητες νομίζω. Όλοι έπρεπε να είμαστε καλλιτέχνες. Ιδίως αν ο Θεός δημιουργεί στον παράδεισο, καλό θα ήταν να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του.»

Αυτά από εμένα παιδία, εύχομαι να σας έπεισα να διαβάσετε αυτό το αριστούργημα. Νιώθω ευγνωμοσύνη που είχα την ευκαιρία να το διαβάσω.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Ελευθερία Μεταξά- Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;

Συγγραφέας: Ελευθερία Μεταξά

Τίτλος: Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;

Εκδότης: Εκδόσεις  Μίνωας

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Είμαι πίσω με το νέο βιβλίο (ουσιαστικά επανέκδοση τίτλου από τις εκδόσεις Μίνωα αυτή τη φορά) της Ελευθερίας Μεταξά. Πιστεύω δε χρειάζονται συστάσεις πια για τη συγγραφέα σε τούτο εδώ το blog οπότε θα περάσω ευθύς αμέσως στη κριτική μου.

Το οπισθόφυλλο:

«Ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα… Ένα ερώτημα που θα στοιχειώσει τη φαινομενικά ήρεμη ζωή της Κλαίρης και θα στοιχίσει τη ζωή του αδελφού της, του νεαρού Κωστή Αυγέρη…
«Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;»

Η Κλαίρη επιστρέφει στην Ελλάδα αποφασισμένη να ανακαλύψει τον δολοφόνο του Κωστή, έρχεται όμως αντιμέτωπη με ένα αδίστακτο κύκλωμα που, στο όνομα της επιστήμης, σκορπίζει τον θάνατο σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Με σύμμαχο τον ιατροδικαστή Φίλιππο Ηλιάδη, ρίχνεται με πάθος στο κυνήγι του αόρατου εχθρού που ξέρει καλά να κρύβεται πίσω από το προσωπείο της φιλανθρωπίας και της προσφοράς.

Το παρελθόν απλώνει τη σκιά του στο παρόν, οδυνηρές μνήμες ξυπνούν πάλι και όλες οι ισορροπίες της ανατρέπονται. Γύρω της στήνεται ένας χορός θανάτου, μέσα στον οποίο δεν μπορεί πλέον να διακρίνει τους αθώους από τους ένοχους…»

Η ιστορία ξεκινάει με το θάνατο μιας κοπέλας και ενός πορτιέρη και την απαγωγή ενός νεαρού άντρα. Την αμέσως επόμενη στιγμή, η πρωταγωνίστρια μας καλείται να απαντήσει στην ερώτηση «ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;» και η αγωνία ξεκινά. Ειλικρινά δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, η ιστορία ήταν άκρως ενδιαφέρουσα με βασικό στόρι ένα επιστημονικό σκάνδαλο (δε θα σας μιλήσω αναλυτικά για να μην σας στερήσω το σοκ της αποκάλυψης) και ουσιαστικά την συλλογή στοιχείων προς αποκάλυψη του.

Οι χαρακτήρες ήταν όλοι καλά δομημένοι και πέρα από την ίδια την Κλαίρη όλοι ύποπτοι, ο καθένας για τα δικά του «εγκλήματα» αν θα μπορούσα να το θέσω έτσι. Ο Φίλιππος από τη μεριά του αν και ύποπτος χαρακτήρας μιας και μπαίνει απότομα στην ιστορία ως βασικός εμπλεκόμενος… δε με απογοήτευσε καθόλου. Η Κλαίρη, έχει δύσκολα παιδικά χρόνια και σαν ενήλικη είναι ορφανή από μητέρα αλλά ζει με τον πατριό της στην Αμερική. Μου άρεσε πάρα πολύ μέχρι τέλους η στάση που κράτησε απέναντι στους γονείς της. Ειδικά τον πατέρα της, συγγνώμη, αλλά δεν το λυπήθηκα ούτε μία στιγμή.

Είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις που δεν έχω λόγια να σας περιγράψω πόσο μου άρεσε αυτό που διάβασα, κυρίως γιατί νιώθω ότι θα σας προδώσω κάτι σημαντικό και θα χάσετε τη μαγεία της ιστορίας. Είχε πάρα πολλή αγωνία, πολλή δράση, πολλά μυστικά αλλά και πολλές αποκαλύψεις. Ήταν σε έκταση μικρό αλλά είχε και όσες σελίδες ακριβώς έπρεπε για να διαλευκανθεί η υπόθεση. Αν κάτι θα άλλαζα θα ήταν τα μεγάλα κεφάλαια, γιατί νιώθω πάντα να μου κόβουν κάπως τη φόρα της ανάγνωσης, ωστόσο στην προκείμενη ήταν αρκετές τρεις μέρες για να ολοκληρώσω το βιβλίο.

Αν σας αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία και θέλετε μια ιστορία που να εκτυλίσσεται γρήγορα και να σας αφήσει με κομμένη την ανάσα, συγχαρητήρια, βρήκατε το βιβλίο που ψάχνατε. Εμένα προσωπικά με κέρδισε και ενώ είχα τις αμφιβολίες μου για το αν ήμουν έτοιμη να αφιερωθώ στο είδος μετά από ένα μήνα ρομαντικο-φαντασίας, μου κέντρισε το ενδιαφέρον άμεσα. Αν το έχετε διαβάσει αναμένω σχόλια σας!!
Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μαίρη Ελευθεριάδου- Κάστρα χτισμένα στα κύματα

Συγγραφέας: Μαίρη Ελευθεριάδου

Τίτλος: Κάστρα χτισμένα στα κύματα

Εκδότης: Εκδόσεις Οσελότος

Τιμή: 12.00€

Θα το βρείτε ΕΔΩ.

Καλημέρα αγαπημένοι μου!

Είμαι πίσω με το βιβλίο μιας συγγραφέως που αγαπώ γιατί είναι νέα, ρομαντική και έχει καταφέρει να συνδέσει τόσο τα βιβλία της με τη μουσική που ειλικρινά ταξιδεύει τον αναγνώστη υπό όλες τις έννοιες. Επίσης, εκτιμώ πολύ που τα βιβλία της καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος αναγνωστών, ώστε να μπορούν να τα διαβάσουν από έφηβοι μέχρι και ενήλικες όλων των ηλικιών.

Το οπισθόφυλλο:

««Γιατί ξέκοψες τότε με αυτόν τον τρόπο;»
Τα μάτια του βούρκωσαν, δίχως να μπορεί να της εξηγήσει ξεκάθαρα. Τελικά, έδωσε μια υποτυπώδη απάντηση.
«Το θέμα είναι από εδώ και πέρα τι κάνουμε. Φίλοι;»
«Φίλοι. Καλώς ήρθες, mon ami!»

Η Ζωή με τον Φίλιππο γνωρίζονται μικρά παιδιά σε μια παραλία κοντά στην Ναύπακτο χτίζοντας κάστρα στην άμμο. Ταυτόχρονα, χτίζεται και μια δυνατή φιλία. Τα χρόνια περνούν, με τη φιλία τους να δοκιμάζεται. Μερικά χρόνια μετά, οι δρόμοι τους συναντιούνται ξανά. Θα συνεχίσει αυτή η φιλική σχέση που υπάρχει μεταξύ τους ή θα μετατραπεί σε ερωτική; Ή μήπως, πάλι, η τροπή των πραγμάτων σταθεί ικανή να χωρίσει τους δρόμους τους μια για πάντα;

Μια ιστορία που μας ταξιδεύει στην όμορφη Ναύπακτο και στο παραμυθένιο κάστρο της με έναν έρωτα ιπποτικό.»

Η Ζωή, η πρωταγωνίστρια μας, είναι ένα νέο κορίτσι που λατρεύει τη φωτογραφία, ωστόσο οι συνθήκες και πιο πολύ θα έλεγα η ηθική της και η αγάπη της για τους γονείς της την οδηγούν να τους βοηθά στην επιχείρηση που έχουν, ένα βιβλιοπωλείο, και να αφήσει το όνειρο της φωτογραφίας κατά μέρος. Η Ζωή είναι πληγωμένη χωρίς να το ξέρει, διότι πριν από κάποια χρόνια χάθηκε κάθε επικοινωνία με τον καλύτερο της φίλο. Μέχρι που μια μέρα και ενώ προκύπτει ένας αιφνίδιος εφοριακός έλεγχος του βιβλιοπωλείου τους, έρχεται κατά πρόσωπο με τον Φίλιππο, το «χαμένο» της φίλο…και όλα αλλάζουν.

Οι πιο ρομαντικές ιστορίες γράφονται μεταξύ φίλων, πιστεύω γιατί έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο που ξέρεις, εμπιστεύεσαι αλλά δε θες και να ρισκάρεις να τον χάσεις σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά. Μήπως γι’ αυτό λένε πως για να κρατήσει η σχέση σου, πρέπει πρώτα να είστε φίλοι; Μπορεί και ναι, γιατί η φιλία κακά τα ψέματα σου προσφέρει μια σιγουριά και ασφάλεια. Η Ζωή με τον Φίλιππο πιάνουν το νήμα της φιλίας τους από την αρχή, ο Φίλιππος έρχεται να συνδράμει στο να κάνει το μεγάλο βήμα στη ζωή της και να ασχοληθεί πια με τη φωτογραφία ενώ και ο ίδιος προσπαθεί να βρει τα πατήματα του.

Μου άρεσε η αύρα τους, η φρεσκάδα τους, δύο νέα παιδία που τώρα ξεκινάει η ζωή τους. Αν και ουτοπικό για την ηλικία τους, ένιωσα μια γαλήνη που είχαν μια εργασιακή ασφάλεια αλλά και που υπήρχε η στήριξη των γονέων της Ζωής να ακολουθήσει τα θέλω της. Το τοπίο που διαδραματίζεται η ιστορία, η Ναύπακτος, ήταν μαγικό, ειδικά εκεί με τη βραδιά ταγκό έπλασα τόσο όμορφες εικόνες στο μυαλό μου και απλά θα ήθελα τόσο να πάω εκεί! Ιδανικά, να ξανά διαβάσω το βιβλίο αυτό με φόντο το κάστρο, τελειότητα!

Το μοναδικό πράγμα που θα άλλαζα στο βιβλίο είναι η έκταση του, θα ήθελα λίγες σελίδες παραπάνω ώστε να έχουμε κι άλλες στιγμές με τους πρωταγωνιστές μας και κυρίως ώστε να υπάρξει μια αγωνία για την εξέλιξη της σχέσης τους. Υπήρχαν εμπόδια που ξεπεράστηκαν πάρα πολύ γρήγορα, θα ήθελα να ζήσουμε λίγο αυτό το πείσμα του έρωτα. Παρόλα αυτά ήταν μία πολύ όμορφη, νεανική και ρομαντική ιστορία που νιώθω πως είναι ιδανική για την αρχή της άνοιξης που ο ρομαντισμός αυτός υπάρχει και στη φύση.

Αυτά από εμένα, γράψτε μου στα σχόλια αν έχετε διαβάσει κάποιο βιβλίο της Μαίρης, αν όχι να το κάνετε! Εγώ αναμένω πλέον με αγωνία νέες ιστορίες από την ίδια γιατί βλέπω ότι έχει αρκετές έτοιμες ;).

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Χόλι Μίλερ- Δύο ζωές

Συγγραφέας: Χόλι Μίλερ

Τίτλος: Δύο Ζωές

Εκδότης: Εκδόσεις Μίνωας

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε ΕΔΩ.

Γεια σας ρε παιδιά!

Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που ήξερα από την αρχή πως θα είναι υπέροχο και θα με προβληματίσει. Ένα βιβλίο που μας δίνει τη δυνατότητα να απαντήσουμε σε αυτό το «Τι κι αν ήταν όλα αλλιώς..», να δούμε μια ζωή με δύο διαφορετικές επιλογές, με δύο διαφορετικές οπτικές.

Το οπισθόφυλλο:

«Την ίδια βραδιά που παραιτείται από τη δουλειά της, γιατί δεν της προσφέρει πια καμία ικανοποίηση, η Λούσι συναντά ύστερα από χρόνια τον Μαξ, που κάποτε πίστευε πως ήταν ο έρωτας της ζωής της. Όμως στη ζωή της υπάρχει και ο Κέιλεμπ, ένας πολύ γοητευτικός άντρας που έχει ήδη τραβήξει το ενδιαφέρον της από την πρώτη στιγμή. Κι ενώ προσπαθεί να αποφασίσει ποιο είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει, η επιλογή της θα αλλάξει τη ζωή της δραματικά.

Μένει. Η Λούσι επιτέλους έρχεται αντιμέτωπη με τους φόβους της και αρχίζει να γράφει. Το ειδύλλιό της με τον γοητευτικό Κέιλεμπ την εμπνέει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Μπορούν, όμως, η Λούσι και ο Κέιλεμπ να ξεπεράσουν τις ερωτικές απογοητεύσεις του παρελθόντος και να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο;

Φεύγει. Η Λούσι δεν μπορεί να πιστέψει στην τύχη της όταν ένα δωμάτιο στο λονδρέζικο σπίτι της καλύτερης φίλης της ξενοικιάζεται και η ίδια προσλαμβάνεται στο επιτυχημένο διαφημιστικό πρακτορείο Supernova. Θα βρει όμως το κουράγιο να αντιμετωπίσει τον Μαξ και να μάθει τι συνέβη στ’ αλήθεια πριν από πολλά χρόνια;»

Η Λούσι είναι μια κοπέλα που μόλις εγκατέλειψε τη δουλειά της και πηγαίνει στην παμπ για να «το γιορτάσει». Εκεί θα γνωρίσει τον Κέιλεμπ ένα πολύ ενδιαφέρον τύπο που φαίνεται να την κερδίζει, ωστόσο από το παράθυρο της παμπ βλέπει έξω τον Μαξ, τον πρώην που δεν έχει σταματήσει ακόμα να σκέφτεται. Τι κάνει; Έλα μου ντε; θα πω εγώ! Πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρουσα η δυνατότητα που μας δίνει η συγγραφέας να δούμε τη ζωή της Λούσι με τον Κέιλεμπ, παραμένοντας στη γενέτειρα της, κυνηγώντας τα όνειρα της και με τον Μαξ, μετακομίζοντας στο Λονδίνο, βρίσκοντας μια δουλειά εκτός των ενδιαφερόντων της. Και η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές αυτό το αν είναι κάτι θα συμβεί, θα συμβεί ο κόσμος να χαλάσει, αποκτά νόημα, όπως επίσης αποκτά νόημα πως κάθε μονοπάτι που επιλέγουμε στη ζωή θα έχει τις καλές ηλιόλουστες μέρες αλλά και τις συννεφιασμένες με αντάρα.

Είναι ένα βιβλίο που σίγουρα σε γεμίζει φιλοσοφικές ανησυχίες για τις επιλογές που έχεις κάνει αλλά βλέπεις πως όλη η ομορφιά είναι στις επιλογές και όλη την ευθύνη αυτών των επιλογών την έχουμε εμείς οι ίδιοι. Ναι, με βεβαιότητα θα πω ότι η επιλογή να γυρίσει στον Μαξ για μένα δεν ήταν η καλύτερη, γιατί ο Μαξ ήταν ήδη παρελθόν (και άλλα ποτ δε θέλω να θυμάμαι…) αλλά να που ακόμα κι αυτή η επιλογή με επηρέασε, με συγκίνησε. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω πέρα του ότι η Μίλερ γράφει λιτές ιστορίες που είναι γεμάτες συναίσθημα και νόημα. Μέρες μετά το τέλος του βιβλίου, θα είμαι ειλικρινής, δεν έχω αποφασίσει ποιο μονοπάτι της ζωής της Λούσι θα επέλεγα στη θέση της…εσείς;

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Clare Mackintosh- Το τελευταίο πάρτι

Συγγραφέας: Clare Mackintosh

Τίτλος: Το τελευταίο πάρτι

Εκδότης: Εκδόσεις Μεταίχμιο

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε ΕΔΩ.

.

.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Είμαι πίσω με ένα βιβλίο μιας αγαπημένης μου συγγραφέα και είναι το πρώτο μέρος μιας, όπως φάνηκε καταπληκτικής, σειράς βιβλίων με πρωταγωνίστρια την Φιόν Μόργκαν. Η αλήθεια είναι πως η Clare Mackintosh ανήκει σε αυτή την πεντάδα, οριακά δεκάδα συγγραφέων που πιστεύω πολύ σε αυτούς και δεν υπάρχει περίπτωση να βγει βιβλίο τους που να μην διαβάσω. Η συγκεκριμένη μου αρέσει μάλιστα γιατί δεν περιέχει ένα είδος στις ιστορίες και συγκεκριμένα πειραματίζεται πολύ με το δράμα. Πάμε όμως να εξερευνήσουμε τούτη την ιστορία.

Το οπισθόφυλλο:

«Ένα ανεπανάληπτο πάρτι. Δεν έχουν έρθει όλοι όμως για να γιορτάσουν.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς και το σπίτι του Ρις Λόιντ είναι γεμάτο κόσμο. Το θέρετρό του στη λίμνη Μίρορ γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και ο ίδιος κάλεσε τους κατοίκους του διπλανού χωριού να πιουν σαμπάνια με τους νέους πλούσιους γείτονές τους.
Ως τα μεσάνυχτα όμως, ο Ρις θα επιπλέει νεκρός στα παγωμένα νερά της λίμνης.
Την Πρωτοχρονιά, η Φιόν Μόργκαν έρχεται αντιμέτωπη με ένα ολόκληρο χωριό υπόπτων. Η μικρή κοινότητα είναι το σπίτι της, επομένως όλοι οι ύποπτοι είναι οι γείτονες, οι φίλοι και η οικογένειά της – και η Φιόν πρέπει να προστατέψει τα δικά της μυστικά.
Κάθε λεπτό και ένα νέο ψέμα. Σύντομα το ερώτημα δεν είναι ποιος θα ήθελε νεκρό τον Ρις… αλλά ποιος τελικά τον σκότωσε.
Σε ένα χωριό με τόσα μυστικά, μια δολοφονία είναι μόνο η αρχή.»

Ας ξεκινήσω από το γεγονός ότι σχεδόν κανείς δεν πήγε στο πάρτι της Ακτής για να διασκεδάσει, όπως επίσης σχεδόν κανείς…μη πω και κανείς δε συμπαθεί τον Ρις Λόιντ, όλοι έχουν λόγους για τους οποίους θα μπορούσαν και να τον θέλουν νεκρό. Και τελικά ο Ρις την επόμενη του πάρτι, την Πρωτοχρονιά, βρίσκεται να επιπλέει δίχως ζωή μέσα του στα παγωμένα νερά της λίμνης. Ειλικρινά μέχρι την αποκάλυψη του ποιος το έκανε (προτελευταία σελίδα;) δεν είχα ιδέα ποιος μπορεί τελικά να το έκανε, σημάδι ότι δε θα έκανα καθόλου για αστυνομικός; Ίσως!

ΑΓΑΠΗΣΑ τη γνωριμία της Φιόν και του Λίο και ειλικρινά πέρα από το κύριο ζουμί της υπόθεσης, το βιβλίο κλείνει θεαματικά προειδοποιώ, περιμένω πως και πως το δεύτερο βιβλίο για να ανακαλύψω τι έγινε με αυτούς τους δύο. Ο χαρακτήρας του Λίο με κέρδισε τόσο πολύ και μου άρεσε που δεν ήταν από αυτούς τους άντρες που διστάζουν να παραδεχθούν ότι μια γυναίκα μπορεί να έχει περισσότερα κότσια από αυτούς, εμπνέεται από τη Φιόν και διεκδικεί όσα του αξίζουν! Γενικά αυτοί οι δύο διαλυμένοι μεν, δυνατοί και με απίστευτη χημεία δε.

Γενικά, όλο το βιβλίο το περικύκλωνε μια ομίχλη, ένα μυστήριο, όλοι (όπως νομίζω σε κάθε μικρή κοινωνία συμβαίνει) έχουν τα μυστικά τους και τα ευαίσθητα σημεία τους και ειλικρινά η συγγραφέας δόμησε ισχυρούς, ολοκληρωμένους χαρακτήρες, όλοι τους με κάποιο τρόπο πρωταγωνιστές. Αυτό ειδικά το εκτίμησα, δεν ήταν κάποιος που να μην είχε λόγο ύπαρξης, να ήταν γραμμένος στα κουτουρού και αδιάφορος.

Δεν θέλω να πω κάτι άλλο, ίσως ένα τεράστιο συγχαρητήρια στην συγγραφέα και το ότι ανυπομονώ για τη συνέχεια!!! Το κλείσιμο είτε από πλευράς σχέσης των δύο αστυνόμων είτε από πλευράς της υπόθεσης είναι … με αγωνία ξεκίνησε, με αγωνία κύλησε, με αγωνία έκλεισε.

Αν το έχετε διαβάσει αναμένω να μάθω πως σας φάνηκε γιατί εμένα σε μια περίοδο που ήθελα να διαβάζω μόνο αισθηματικά, μου γέννησε την ανάγκη να ξανά πιάσω την αστυνομική λογοτεχνία.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Stacey Halls- Κυνήγι Μαγισσών

Συγγραφέας: Stacey Halls

Τίτλος: Κυνήγι Μαγισσών

Εκδότης: Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε ΕΔΩ.

.

.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Καλή χρονιά από εδώ είπαμε; Δεν είπαμε! Καλή χρονιά λοιπόν με υγεία, αγάπη, ειρήνη και όμορφα ταξίδια σε οποιαδήποτε μορφή :). Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που υπολόγιζα να το διαβάσω στις γιορτές, ωστόσο επειδή τελικά βρήκα παρεούλα… μετατέθηκε η ανάγνωση του για λίγο αργότερα και να τώρα που ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για αυτό, αφού πρώτα ευχαριστήσω τα κορίτσια μου! Εύα, Αιμιλία, Μαριαλένα είστε υπέροχες <3.

Το οπισθόφυλλο:

«Σε καιρούς καχυποψίας και διωγµών, το να είσαι γυναίκα είναι ό,τι πιο επικίνδυνo.

Η Φλίτγουντ Σάτλγουορθ είναι δεκαεφτά ετών και έχει ήδη χάσει τρία µωρά. Είναι έγκυος για τέταρτη φορά, όταν τυχαία βρίσκει ένα γράµµα του γιατρού της και µαθαίνει ότι δε θα µπορέσει να επιβιώσει από µία ακόµη εγκυµοσύνη.

Συντετριµµένη, συναντά στον δρόµο της τη νεαρή µαία Άλις Γκρέι, που της υπόσχεται ότι θα τη βοηθήσει να φέρει στον κόσµο ένα υγιές µωρό.

Όταν όµως η Άλις παρασύρεται στη δίνη του κυνηγιού µαγισσών που εκτυλίσσεται στα βορειοδυτικά της χώρας, η Φλίτγουντ ρισκάρει τα πάντα για να τη σώσει. Καθώς η δίκη των διαβόητων µαγισσών του Πεντλ πλησιάζει και η κοιλιά της Φλίτγουντ µεγαλώνει, τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και η ζωή και των δυο βρίσκεται σε κίνδυνο.»

Ας ξεκινήσω από το γεγονός ότι αγάπησα το ύφος του βιβλίου λόγω χρονολογίας, έκανα εικόνες με φορέματα πάνω από σφιχτούς κορσέδες, φουρό, χώροι μεγάλοι, ακόμα πιο μεγάλα τζάκια, επιβλητικά έπιπλα κ.ο.κ. Βρισκόμαστε στο 1600 και ότι αυτό συνεπάγεται για τη θέση της γυναίκας, ωστόσο η Φλίτγουντ δεν ανήκει στις γυναίκες της εποχής της και ας είναι μόλις δεκαεπτά χρονών. Ναι, είναι παντρεμένη, έχει ήδη 3 αποβολές, θέλει διακαώς να χαρίσει στο σύζυγό της ένα παιδί, ωστόσο μάλλον λόγω του ότι και η ίδια είναι παιδί, είναι ανεξάρτητη, δυναμική, κινείται εκτός του μοντέλου της εποχής, κάνει παρέα με τον σύζυγό της και τους φίλους του αλλά πρωτίστως τον αγαπάει!

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά έχει η πρωταγωνίστρια μας, ωστόσο έρχονται και τα καλύπτουν η απογοήτευση που νιώθει λόγω των αποβολών και το αίσθημα ότι οι υπηρέτες της αναίτια δεν τη συμπαθούν. Όταν ξαφνικά μένει έγκυος και εναποθέτει τις ελπίδες της στην Άλις, ώστε αυτό το παιδί να έρθει στη ζωή! Δυστυχώς, η Άλις θα βρεθεί να δικάζεται με την κατηγορία της άσκησης της μαγείας και η Φλίτγουντ θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί η ζωή της μιας βρίσκεται στα χέρια της άλλης. Κι εδώ για ακόμη μία φορά αναδεικνύεται ο χαρακτήρας της Φλίτγουντ που εμπιστεύεται την Άλις και θέλει να υποστηρίξει τη φίλη της παρά το κόστος και παρά των ένα σωρό δυσάρεστων γεγονότων που συμβαίνουν παράλληλα στη ζωή της και δε θα τα πούμε όλα εδώ γιατί αλλιώς δε θα το διαβάσετε και είναι κάτι που δεν το θέλω.

Μου έβγαλε στοιχεία από «Το έτος της χάριτος», αγάπησα τις δύο κοπέλες και τη φιλία τους, ο άντρας της ..αδιάφορος μέχρι και εκνευριστικός αλλά στο τέλος του δίνεις λίγα ελαφρυντικά λόγω εποχής και πράξεων. Ένα βιβλίο με αγωνία, τρυφερότητα, δυναμισμό και μυστήριο που σε ταξιδεύει σε μια τελείως διαφορετική εποχή.

Δε θα πω περισσότερα, αναμένω ωστόσο τα σχόλια σας σε περίπτωση που το διαβάσατε και προτρέπω όσους δεν, να το κάνουν!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Colleen Hoover- Νοέμβρης 9

Συγγραφέας: Colleen Hoover

Τίτλος: Νοέμβρης 9

Εκδότης: Εκδόσεις Διόπτρα

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε ΕΔΩ.

 

 

.

Γεια σας ρε παιδιά! Αχ βλέπω την όμορφη Μαριζούλα μου στην φωτογραφία και νοσταλγώ τις υπέροχες στιγμές μας παρέα που την είχα αγκαλιά και διάβαζα τα βιβλιαράκια μου… Η Μαρίζα (νυν Φρέγια) υιοθετήθηκε από μια πολύ καλή οικογένεια και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτή απλά μου λείπει απίστευτα πολύ :(. Το σημαντικό βέβαια είναι ότι θα ζήσει μια καλή ζωή και ας μείνουμε σε αυτό. 

 Στο θέμα μας τώρα, το φαινόμενο Hoover, τι θα κάνουμε με αυτή τη συγγραφέα που μας έχει πάρει κυριολεκτικά τα μυαλά; Καθώς έβλεπα τη φωτογραφία και έριχνα μια ματιά στο οπισθόφυλλο που θα σας δείξω ευθύς αμέσως, σκεφτόμουν ότι άνετα διάβαζα ξανά όλα της τα βιβλία. Ακόμα και σε αυτά που δεν έχει να πει μια ιστορία με βαθιά κοινωνικά μηνύματα, έχει απλό λεξιλόγιο, υπέροχη ροή με αποτέλεσμα να ηρεμεί το μυαλό.

 Το οπισθόφυλλο: 

««Σε σκέφτομαι κάθε δευτερόλεπτο της μέρας
και δεν ξέρω πώς να σε ξεπεράσω».
«Μη, σε παρακαλώ, μη με ξεπεράσεις ποτέ!»

Η Φάλον είναι αποφασισμένη να αφήσει πίσω το τραγικό παρελθόν της, φεύγοντας οριστικά από το Λος Άντζελες και όλα όσα της θυμίζει.
Τα σχέδιά της παίρνουν μια περίεργη τροπή, όταν μια μέρα πριν μετακομίσει από την πόλη συναντά τον Μπεν, έναν φιλόδοξο συγγραφέα που αναζητά έμπνευση για το μυθιστόρημά του.

Οι δυο τους θα περάσουν μια ολόκληρη μέρα μαζί γεμάτη περιπέτεια.
Πάνω στον ενθουσιασμό της στιγμής θα δώσουν μια ιδιαίτερη υπόσχεση: να συναντιούνται την ίδια μέρα κάθε χρόνο σε ένα προκαθορισμένο σημείο και να περνούν μια ολόκληρη μέρα μαζί – και τίποτα περισσότερο.
Ο βασικός κανόνας; Απαγορεύεται αυστηρά να έχουν την οποιαδήποτε επικοινωνία μέσα στη χρονιά.

Τα χρόνια περνούν και παρά τις αλλαγές και τις δοκιμασίες που βιώνει ο καθένας τους ξεχωριστά μένουν πιστοί στο ραντεβού τους και συνεχίζουν να συναντιούνται την ίδια μέρα κάθε χρόνο.
Μέχρι που όλα ανατρέπονται και η Φάλον δεν είναι τόσο σίγουρη πλέον αν ο Μπεν της έλεγε την αλήθεια ή αν τελικά όλα ήταν ένα ψέμα…»

 Στην ιστορία αυτή, το στοιχείο που με ενόχλησε είναι και αυτό που δίνει νόημα σε όλη την πλοκή και αυτό είναι η ηλικία των πρωταγωνιστών. Γνωρίζονται όταν ενηλικιώνονται με την Φάλον αποφασισμένη να αφήσει πίσω το παρελθόν και τα σημάδια που της άφησε και να κυνηγήσει το όνειρο της, να γίνει ηθοποιός. Ελάχιστες ώρες πριν το ταξίδι της όμως θα γνωρίσει τον Μπεν και όλα θα ανατραπούν. Με ενοχλεί η ηλικία των 18 κυρίως γιατί πιστεύω ότι οι διάλογοι  που αποδίδονται κάπως δεν αντιστοιχούν σε αυτή. Ωστόσο το παρελθόν του Μπεν δίνει αιτία στο νεαρό της ηλικίας τους και παραβλέπουμε το πρόβλημα αυτό μιας και κάθε χρόνο 9 Νοέμβρη τους συναντούμε να μεγαλώνουν, να ωριμάζουν και να ζουν έναν θυελλώδη έρωτα. 

 Ειλικρινά, πείτε με ξεροκέφαλη, αλλά αν εγώ γνώριζα τον έρωτα της ζωής μου λίγες ώρες πριν φύγω από την πόλη μου ή που δε θα του έδινα καμία ευκαιρία να ανθίσει ή που θα τα τίναζα όλα στον αέρα και θα έμενα μαζί του και έτσι δε θα είχαμε ιστορία να αφηγηθούμε στο βιβλίο. Απορώ με το πόσο αυστηροί υπήρξαν οι πρωταγωνιστές με τους εαυτούς τους γιατί με τους άλλους μπορεί να υπήρξαν αυστηροί αλλά φαινομενικά υπήρχαν λόγοι. Όταν όμως θα καταλάβουν ότι το παρελθόν τους δένει άρρηκτα, η ένταση θα κορυφωθεί κι εκεί ακριβώς έρχεται η ηλικία και η συγχώρεση είναι πιο εύκολη. 

 Αυτό που μου άρεσε στην ιστορία αυτή πέρα από την αγωνία να έρθει η 9/11 και να δούμε αν η πρωταγωνιστές θα βρεθούν και όλα αυτά τα συναισθήματα (θεέ μου θέλω να πάω σπίτι και να διαβάσω ξανά ότι έχω!) ήταν ο Μπεν και το πως έκανε τη Φάλον να αγαπήσει τον εαυτό της, αγαπώντας την. Τα κορίτσια και μετέπειτα οι γυναίκες μεγαλώνουμε μέσα στην ανασφάλεια για την εξωτερική μας εμφάνιση και το πως γίνεται να αρέσουμε στον τάδε εφόσον δεν είμαστε τέλειες και μετά άλλες τόσες ανασφάλειες για το πως θα βρεθούμε γυμνές μπροστά σε αυτόν που μας αρέσει με την εικόνα μας να επιδιώκουμε να την κρύβουμε με τα σβηστά φώτα. Του Μπεν του το δίνω, γιατί αν και πληγωμένος και «κακό αγόρι» (τουλάχιστον έτσι μας τον παρουσιάζουν) η ασφάλεια που έκανε την Φάλον να νιώσει δίπλα του, μου ζέστανε την καρδιά. 

 Δε νομίζω ότι χρειάζεται κάτι άλλο να πω, ή να κάνω συστάσεις για τη Hoover, οι περισσότεροι την ξέρετε και την αγαπάτε όσο κι εγώ! Αν δεν έχετε διαβάσει το εν λόγω βιβλίο θα σας πρότεινα να το κάνετε. Θα ταιριάζει πολύ και με τη Χριστουγεννιάτικη διάθεση που επικρατεί γύρω μας. 

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

Yrsa Sigurdardóttir- Η λεία

Συγγραφέας: Yrsa Sigurdardóttir

Τίτλος: Η λεία

Εκδότης: Εκδόσεις Μεταίχμιο

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε ΕΔΩ.

 

 

.

Καλημέρα ρε παιδιά, 

 Είμαι πίσω με μια ΒΙΒΛΙΑΡΑ! Ειλικρινά πιστεύω πλέον ότι τα θρίλερ-ψυχολογικά θρίλερ των εκδόσεων Μεταίχμιο δεν τα φτάνει κανείς. Τα τελευταία τουλάχιστον 4 χρόνια δεν μου έχει τύχει να διαβάσω κάτι αυτής της θεματολογίας και να απογοητευτώ και η Λεία μόνο αγωνία, σοκ και ενθουσιασμό μου προκάλεσε. 

 Το οπισθόφυλλο: 

 «Διασώστες στο Λοουνσοράιβι αναζητούν μια ομάδα αγνοούμενων. Τι γύρευαν αυτοί οι άνθρωποι στην ερημιά το καταχείμωνο; Και γιατί εγκατέλειψαν το καταφύγιό τους, ακατάλληλα ντυμένοι, ευάλωτοι στις άγριες καιρικές συνθήκες;
Την ίδια ώρα, παράξενα συμβάντα παρατηρούνται στον απομονωμένο σταθμό των ραντάρ στο Στόκσνες.
Εδώ τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται — είτε πρόκειται για μια λίμνη αίματος στο πάλλευκο, απάτητο χιόνι, κάπου μακριά από τον πολιτισμό, μια ανωμαλία στο ραντάρ, ένα παιδικό παπουτσάκι που εμφανίζεται απροσδόκητα ολόκληρες δεκαετίες μετά την εξαφάνισή του ή μια τρύπα στα βράχια που φαίνεται πως παρασέρνει ανθρώπους στον χαμό τους…»

 Αυτό το βιβλίο ήταν ακραία ατμοσφαιρικό, ρεαλιστικό, μια απλή ξεκάθαρη ιστορία τρόμου που ενώ δε σου έχουν υποσχεθεί ότι θα σου κοπεί το αίμα, αυτό απροσδόκητα συμβαίνει. Πέντε μέρες τώρα, πριν κλείσω τα μάτια μου προσπαθώ να μη σκέφτομαι σκιές και ψίθυρους. Ευτυχώς φέτος δεν είμαι μόνη σπίτι γιατί η ΔΕΗ θα έκανε πάρτι με τις κιλοβατώρες μου και ευτυχώς νομίζω πως δεν έχω βλάψει θανάσιμα ποτέ, κανέναν. 

  Δυστυχώς δε θα μπορέσω να σας πω πολλά γιατί δεν υπάρχει τίποτα πολύπλοκο σε αυτό που διάβασα ώστε να μην σας κάνω ανεπιθύμητες αποκαλύψεις. Ωστόσο κάντε εικόνα ένα λευκό τοπίο στην Ισλανδία, με τη θερμοκρασία να είναι πολύ πιο κάτω από τους μηδέν και πτώματα να βρίσκονται γυμνά και ξεπαγιασμένα, λίμνες αίματος, κόκκινο χιόνι χωρίς τραύματα και ψίθυροι να ηχούν μαζί με τον άνεμο. Εγώ ανατριχιάζω, οι πρωταγωνιστές μας θα έλεγα ότι ήταν υπερβολικά ψύχραιμοι, ίσως βέβαια όταν φτάνεις στα όρια σου, η αδρεναλίνη να σε γεμίζει θάρρος.  

 Θα έλεγε κανείς ότι είναι τρεις διαφορετικές ιστορίες, της Γιοχάνα και της ομάδα διάσωσης, της Ντρεφν και της παρέας της και του Γιόρβαρ και του παρελθόντος του οι οποίες θα δέσουν τόσο καλά μεταξύ τους, με το μεταφυσικό στοιχείο να υφίσταται αλλά και έναν δολοφόνο τον οποίο κανείς δε θα περίμενε. 

 Ειλικρινά δεν έχω λόγια για αυτό που διάβασα. Αν χιόνιζε κιόλας και είχα μια κουνιστή πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο (γνωστό τροπάριο) θα ήταν… χμμ…βασικά αφήστε το καλύτερο, στα παράθυρα εμφανίζονται τα χειρότερα (μανούλα μου)! Αν είστε σε αυτό το mood πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσετε αλλά ακόμα κι αν δεν είστε βάλτε το στις βιβλιοθήκες σας και δε θα το μετανιώσετε. Από τα τελευταία πεντάρια της χρονιάς για να βγει καλά το 2022!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,