Μαίρη Ελευθεριάδου- Το πιο μελωδικό ρεφρέν

Συγγραφέας: Μαίρη Ελευθεριάδου

Τίτλος: Το πιο μελωδικό ρεφρέν

Εκδότης: Εκδόσεις Οσελότος

Τιμή: 12.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

.

.

Καλημέρα αγαπημένοι μου!

Είμαι πίσω με ένα ρομαντικό, νεανικό, δροσερό…και μελωδικό έργο. Γενικά, χαίρομαι να διαβάζω έργα νέων συγγραφέων! Ναι, δε θα είναι 100% άρτια (δεν είμαι και η ειδικός για να το κρίνει αυτό) αλλά βλέπεις ένα άλλο πάθος, ένα όνειρο να χτίζεται με την πραγματοποίηση του να σηματοδοτείται από το γεγονός πως κρατάς ένα αντίτυπο στα χέρια σου…μοναδικό!

Το οπισθόφυλλο:

«Μια ιστορία με όχημα τη μουσική που συντροφεύει την καθημερινότητά μας. Ένα love story. Δεκαπέντε τραγούδια για δεκαπέντε κεφάλαια. Δυο ήρωες, η Ηλέκτρα και ο Πέτρος, που γνωρίζονται και ερωτεύονται στη λατρεμένη Αθήνα, με τα σωστά τους, τα λάθη τους και τις υπερβολές τους. Κάθε κεφάλαιο εμπνευσμένο και από ένα τραγούδι μελωδικό όσο και η ίδια η ζωή.»

Θα ξεκινήσω από την καλή γραφή και καλή ροή του βιβλίου. Αποτελείται από μικρά κεφάλαια που φεύγουν σαν νερό. Είναι μια ρομαντική ιστορία δύο νέων, δε θα μπορούσε να συμβαίνει και αλλιώς! Η Ηλέκτρα και ο Πέτρος ερωτεύονται κεραυνοβόλα και σε κάθε κεφάλαιο «ακούμε» διάφορα τραγούδια που σηματοδοτούν αντίστοιχα γεγονότα. Το όλο κόνσεπτ μου άρεσε πάρα πολύ, ειδικά το ότι υπάρχει μια playlist που μπορείς να ακούς κατά την ανάγνωση. Ίσως να με χάλασε λίγο ότι ένα μέρος του βιβλίου αποτελούνταν από στίχους. Θα προτιμούσα να τους διακρίνω-να τους νιώσω ενώ ακούω το τραγούδι.

Επιστρέφω στους πρωταγωνιστές, και για να είμαι ειλικρινής ο Πέτρος μου φάνηκε πιο σταθερός, πιο ώριμος κι ας ήταν ολίγον κρυψίνους (τι θα σας κάνουμε εσάς τους κρυψίνους να δούμε!). Η Ηλέκτρα είχε μια ανωριμότητα και μια θηλυκή υπερβολή που με εκνεύρισε ΑΝ ΚΑΙ (τονίζω) είμαι βέβαιη ότι στην ηλικία της έκανα τα ίδια και χειρότερα. Να δεις πως το λένε, μας εκνευρίζουν στους άλλους πράγματα του ίδιου μας του χαρακτήρα (;) κάπως έτσι. Αυτό έπαθα λοιπόν με την Ηλέκτρα, ωστόσο χάρηκα που και οι δύο είχαν όνειρα, που δεν στάθηκε εμπόδιο ο ένας για τον άλλον, το θάρρος τους!

Προς το τέλος της ιστορίας, ένιωσα μια βιασύνη να μπει τελεία (δε μπορώ να πω τους λόγους…διαβάστε το!) ωστόσο  με ικανοποίησε που είχαμε αρχή-μέση και τέλος. Δεν μείναμε στο ότι αυτοί οι δύο τελικά τα βρήκαν γεια σας! Αν είχε 50 σελίδες παραπάνω να μην γίνει βεβιασμένα η μετάβαση θα ήταν ακόμα καλύτερα. Είναι ένα όμορφο βιβλίο, με όμορφα ακούσματα και ωραία γραφή! Είναι ότι υπόσχεται ο τίτλος του!

Σύντομα, θα έχω τη χαρά να φιλοξενήσω τη συγγραφέα στη στήλη meet the writer, οπότε μείνετε συντονισμένοι!<3

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Λένα Μαντά- Το πράσινο φόρεμα

Συγγραφέας: Λένα Μαντά

Τίτλος: Το πράσινο φόρεμα

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

Καλημέρα αγαπημένοι μου!

Δεύτερο άρθρο στα καπάκια; Ω! Ναι! Για ένα βιβλίο που είμαι βέβαιη πως αρκετοί έχετε ήδη αγαπήσει και δίνουμε ένα αντίτυπο στο προφίλ μου σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός (είναι η τελευταία μέρα του διαγωνισμού!!).

Τη Λένα Μαντά ξέρετε πόσο την αγαπώ και τη σέβομαι. Τα τελευταία χρόνια ένιωθα ότι στα βιβλία της υπήρχε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που δε με χαλούσε μεν διότι συνέχιζα να απολαμβάνω τα έργα της, που με ξενέρωνε λίγο δε. Το συγκεκριμένο βιβλίο της θα έλεγα πως μου θύμισε κάτι από τα παλιά, κάτι από το σκίρτημα της καρδιάς στο έρωτας σαν βροχή, την αγωνία της Θεανώς.

Το πόσο ενθουσιώδες άτομο είμαι φάνηκε άμεσα μιας και δεν είχα δώσει καν σημασία στο οπισθόφυλλο του βιβλίου το οποίο έλεγε ξεκάθαρα «για ποιον από τους τρεις θα φορέσει εκείνη το πράσινο φόρεμα;», πήγαινα όπου με πήγαινε η ίδια η Κοραλία. Την αυτοκυριαρχία μου την έδειξα μόνο απέναντι στον Λίνο τον οποίο σαφώς αντιπάθησα από την αρχή! Λάτρεψα την ιδέα με το πράσινο φόρεμα (και είδικα με την επεξήγηση της συγγραφέως πως το διάλεξε στο χρώμα αυτό γιατί δε βρήκε πουθενά το χρώμα της αγάπης) προσέδωσε στην ιστορία κάτι ρομαντικό, το άρωμα από τα μικράτα της γιαγιάς Μαγδαληνής.

Αν κάτι με χάλασε ήταν όλο το κομμάτι που περιέχει τον Λίνο (σας είπα τον αντιπάθησα) και κυρίως για το ότι η Κοραλία φοβήθηκε υπερβολικά κατά την άποψη μου. Δε θα πω παραπάνω γιατί είμαι έτοιμη για σπόιλ. Θα πω ότι είναι ότι πρέπει για αυτή την περίοδο των διακοπών, θάλασσα, ρομαντζάδα και κοκτέιλ, μούρλια!

Θα προσπαθήσω να ανεβάσω τις περισσότερες κριτικές που σας χρωστώ αυτό το διάστημα , οπότε θα τα πούμε σύντομα…

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Ειρήνη Βαρδάκη- Ο Μέντορας

Συγγραφέας: Ειρήνη Βαρδάκη

Τίτλος: Ο μέντορας

Εκδότης: Εκδόσεις Μίνωας

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

.

Καλημέρα βρε παιδιά!!!

Έχω να γράψω σε τούτο το μπλογκ δυόμιση μήνες και νιώθω κάπως μουδιασμένη. Ίσως αναφερθώ σε κάποιο άλλο ποστ στο τι με οδήγησε σε αυτή την απουσία, το βέβαιο είναι πως επέστρεψα και μάλιστα με ένα από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα αυτό το καλοκαίρι.

Το οπισθόφυλλο:

«Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι την κορυφή. Αρκεί να θυμάσαι ότι ανήκει πάντα σε έναν. Όταν ο Μέντορας ερωτεύεται τη μαθητευό­μενή του, το όνειρο βγαίνει αληθινό. Ένας κερδίζει την κορυφή, ένας πρέπει να πέσει στον γκρεμό. Φήμες λένε… ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο.

Ήταν ο μέντοράς της. Ήταν η μαθητευόμενή του. Ήταν μια συγκλονιστικά υπέροχη και αφανιστική αγάπη. Έγιναν το πρωτοσέλιδο και η πιο πολυσυζητημένη εξαφάνιση. Για να κατανοήσει κάποιος το έγκλημα της λίμνης, πρέπει πρώτα να σκύψει στον πυρήνα αυτής της ολέθριας σχέσης. Τα όσα ακολουθούν είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Ένας βασανιστικός γρίφος. Πολύτιμος σύμμαχος σε αυτό είναι μονάχα η ευφυΐα, μέχρι να διαπιστώσεις ότι αντίπαλός σου δεν ήταν άλλος από την ίδια την αλήθεια.»

Την Ειρήνη Βαρδάκη σαφώς την γνώριζα, θυμάμαι πόση αίσθηση είχαν κάνει τα βιβλία της «Ανάρμοστον εστί» και «Τσιχλόφουσκα» ωστόσο ποτέ δεν είχε τύχει να διαβάσω έργα της, αν και έχω στη βιβλιοθήκη μου κάποια. Ξεκινώντας τον μέντορα, από τις πρώτες σελίδες πήρε το ενδιαφέρον και την αγωνία μου από το χέρι και μας οδήγησε όπου η πένα της ήθελε. Τα ερωτηματικά; Άπειρα! Το μπέρδεμα; Μεγάλο! Κι εκεί που λες έλα και πάμε να ξεμπλέξουμε ΟΧΙ! επιστρέφεις με νέα ερωτηματικά!

Ήταν ένα βιβλίο αγωνίας που παράλληλα έβγαζε έναν ερωτισμό και του ταίριαζε. Υπήρχε διάχυτη η πονηριά και με το που εκφράζονταν συναισθήματα αναρωτιόσουν τι είναι αλήθεια και τι μια καλοστημένη παράσταση. Μου άρεσε απίστευτα η πλοκή, είχε πολύ καλή ροή σε σημείο που δεν το άφηνα από τα χέρια μου και ενώ από ένα σημείο και μετά (προς το τέλος) σαν να κατάλαβα που πήγαινε η ιστορία, το φινάλε ήταν αυτό που άρμοζε.

Γενικά, θα έλεγα ότι πάντα με γοήτευε σαν έννοια η λέξη «μέντορας». Είναι όμορφο να παρακινήσε από έναν άλλο άνθρωπο, να μαθητεύεις πλάι του και να βλέπεις πως αναγνωρίζει την πρόοδο σου. Το βιβλίο αυτό ήρθε και μου αποκάλυψε μια άλλη οπτική.. εθιστική, αρρωστημένη. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα και υπόσχομαι πως θα έρθουν κριτικές και για τα υπόλοιπα βιβλία της συγγραφέως.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Ashley Audrain- Το ένστικτο

Συγγραφέας: Ashley Audrain

Τίτλος: Το ένστικτο

Εκδότης: Εκδόσεις Μεταίχμιο

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

.

Καλημέρα αγαπημένοι!

 Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που τελείωσα ΧΘΕΣ αλλά δε μπορούσα να μη σας γράψω για αυτό. Πρώτα όμως, θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Βασιλική (@bookmelody_) για το όμορφο και συντονισμένο buddy reading.. Συνεχίζουμεεεε 🙂

 Το οπισθόφυλλο:

 «Θέλεις να σπάσεις την κατάρα που βαραίνει τις γυναίκες της οικογένειάς σου. Ελπίζεις πως αυτή τη φορά όλα θα είναι διαφορετικά. Εσύ θα τα καταφέρεις. Θα είσαι στοργική και θερμή, η κόρη σου θα αποζητά την παρουσία σου. Οι δυο σας θα είστε ομάδα!
Η Μπλάιθ Κόνορ είναι αποφασισμένη. Θα είναι η ιδανική μητέρα για την κόρη της. Θα είναι ακριβώς αυτό που δεν ήταν για κείνην η δική της μητέρα. Από τις πρώτες μέρες όμως της μητρότητας το όνειρο γίνεται κομμάτια. Κάτι μοιάζει να μην πηγαίνει καλά. Είναι το παιδί της σαν όλα τα άλλα παιδιά; Κι αν ναι, εκείνη γιατί δεν το βλέπει έτσι; Τι είναι αλήθεια και τι προϊόν της φαντασίας της;
Το ένστικτο είναι ένας λογοτεχνικός άθλος που διαβάζεται με μιαν ανάσα. Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που αμφισβητεί όσα νομίζουμε ότι ξέρουμε για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμα και των πιο κοντινών.»

 Θα ξεκινήσω αυτή την κριτική σχολιάζοντας το πόση ζωντάνια μπορεί να προσδώσει η δευτεροπρόσωπη αφήγηση. Ό,τι ένιωθα, ανέβαινε κλίμακα γιατί όλα απευθύνονταν σε ένα πρόσωπο, τον Φοξ. Τον οποίο ειλικρινά παίζει να μίσησα κιόλας… μιας και ήταν από τους άντρες που θέλουν γάμο, οικογένεια, παιδιά αλλά παραβλέπουν αρκετές υποχρεώσεις των ρόλων αυτών. Με πλήγωσε βαθύτατα, όπως πλήγωσε την Μπλάιθ…

 Από την αρχή της ιστορίας γίνεται αναφορά στη σύνδεση που έχουμε με τις μητέρες μας και τις γιαγιάδες μας. Με το όμορφο μήνυμα του είναι εντάξει να μη θες παιδιά, θα συμπλήρωνα όμως πως εφόσον αποφασίζεις να κάνεις να προσπαθείς να εξασφαλίσεις την ευτυχία τους. Η Μπλάιθ, η πρωταγωνίστρια μας, είναι τρίτης γενιάς «εγκαταλελειμμένο» παιδί, αφού οι γυναίκες στην οικογένεια της δεν είναι γεννημένες για μητέρες. Ωστόσο η Μπλάιθ παλεύει με όλο της το είναι ώστε να είναι καλή μητέρα για την κόρη της ..για αυτή την κόρη που έχει τη δύναμη να της πάρει ό,τι αγαπά.

 Ψυχολογικό θρίλερ δε θα το χαρακτήριζα. Πιο πολύ έκανε για κοινωνικό δράμα, ικανό να σου ματώσει την καρδιά. Μια γυναίκα που ξεπερνά τον εαυτό της για την οικογένεια της, μα δυστυχώς χάνει τα πάντα. Με έβαλε στη διαδικασία να αναρωτηθώ, πως δυο άνθρωποι αποξενώνονται, πως δυο σώματα που εφαρμόζουν τέλεια χάνουν τελικά το ιδανικό σχήμα τους. Αυτό το βιβλίο θα σας εκνευρίσει και θα σας στενοχωρήσει τόσο πολύ, που δε θα καταλάβετε πότε φτάσατε στο τέλος. 

 Σας το προτείνω και σας αφήνω με ένα απόσπασμα που με στιγμάτισε. Αν δεν τα ξανά πούμε ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ με ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ και σύντομα πολλές πολλές ΑΓΚΑΛΙΕΣ!!!

«Και τότε άνοιξε η πόρτα του μπάνιου. Ήμουν γυμνή. Κοίταξες διαφορετικά το σώμα που είχε εγκυμονήσει τα παιδιά σου, τα στήθη που αυτά στράγγιξαν, το για χρόνια απεριποίητο εφηβαίο- όλα στη θέση τους, για τα μάτια ενός άντρα που είχε κάτι καλύτερο, νεότερο και σφριγηλό να κοιτάξει. Φαντάστηκα το δέρμα της απαλό και χωρίς μοβ φλέβες και μακριές τρίχες. Σε παρατηρούσα να με παρατηρείς και αναρωτήθηκα τι να σήμαινε για σένα αυτό το σώμα. Ήταν απλώς ένα όχημα; Το πλοίο που σ’ έφερε ως εδώ, πατέρα μιας πανέμορφης κόρης…»   

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

 

Δελίνα Βασιλειάδη- Παράδεισος κατ’ οίκον

Συγγραφέας: Δελίνα Βασιλειάδη

Τίτλος: Παράδεισος κατ’ οίκον

Εκδότης: Εκδόσεις Κάπα

Τιμή: 8.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Γεια σας βρε παιδιά!

 Ήταν να μην πάρω φόρα ε; Η αλήθεια είναι ότι σας χρωστάω κάποιες κριτικές και εφόσον βρήκα λίγο χρόνο είπα να σας γράψω για το θεατρικό της Δελίνας Βασιλειάδη. Πριν όμως, να αναφέρω πως τα μοναδικά θεατρικά έργα που έχω διαβάσει είναι αυτά της συγγραφέως και ειλικρινά κάθε φορά βρίσκω κάτι καινούργιο να με κερδίζει. Την ευχαριστώ για αυτό!

 Το οπισθόφυλλο: 

«Αυτό είναι το σημαντικό, παιδί μου. Ζήσε το τώρα, αλλά μην αφήνεις τις αναμνήσεις να χαθούν…»

 Στη συγκεκριμένη θεατρική ιστορία ένιωσα κατευθείαν οικεία, με το Νίκο, τον Ανδρέα, την Ελένη και τη Μαρκέλλα. Θυμήθηκα για κάποιο λόγο τη θεατρική σκηνή του σχολείου μας στο δημοτικό, ένιωσα λες και ήμουν ξανά πάνω σε εκείνο το σανίδι. Δεν ξέρω πως προέκυψε, έχω να βρεθώ σε αυτό το χώρο 15 χρόνια και διαβάζοντας το «σενάριο» ξύπνησαν οι αναμνήσεις.

 Επίσης, κάθε φορά που διαβάζω τα έργα της συγγραφέως σκέφτομαι «Να μαζευτούμε μια μέρα 3-4 άτομα να το κάνουμε μια δοκιμή», μου δημιουργεί την ανάγκη να γίνω μέρος του έργου. Αυτό το αίσθημα στο συγκεκριμένο έργο ήταν ακόμα πιο έντονο. Τέσσερις άνθρωποι παγιδευμένοι στον παράδεισο με μοναδική παρέα τους τις αναμνήσεις. Πολύ ωραίες και λεπτομερείς περιγραφές με την επανάληψη τους να προκαλούν μια αγωνία, θα έλεγα ότι έβγαζαν και μια ψυχεδέλεια, χωρίς να λείπει ωστόσο και το συναίσθημα. Περίεργος συνδυασμός…που πέτυχε!

 Δε θα σας πω άλλα, αν σας αρέσουν τα θεατρικά θα έλεγα να το διαβάσετε. Ίσως να βρείτε κάτι γνώριμο στην ιστορία ..κάτι που θυμίζει καταντίνα. Ευχαριστώ για ακόμη μία φορά τη συγγραφέα. Αν διαβάζετε βιβλία του είδους περιμένω τις προτάσεις σας. 

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

Την κριτική του βιβλίου «Το παιχνίδι της Αλίκης» θα τη βρείτε ΕΔΩ.

Την κριτική του βιβλίου «Πέρασμα» θα τη βρείτε ΕΔΩ.

Τη συνέντευξη της Δελίνας Βασιλειάδη θα βρείτε ΕΔΩ.

Clare Pooley-Το πράσινο σημειωματάριο

Συγγραφέας: Clare Pooley

Τίτλος: Το πράσινο σημειωματάριο

Εκδότης: Εκδόσεις Μεταίχμιο

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 Καλημέρα βρε παιδιά!

 Έχω μέρες να φανώ αλλά είμαι πίσω με ένα βιβλίο που αγάπησα, που δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου, που το έκανε ακόμα πιο όμορφο η παρέα που το διάβασα. Ευχαριστώ λοιπόν εδώ τη Χαρά, τη Τατιάνα και τη Βασιλική για αυτή την συνανάγνωση κι ας τους έκανα τη ζωή δύσκολη ..σας αγαπώ κορίτσια!!

 Το οπισθόφυλλο:

«Όλοι λένε ψέματα για τη ζωή τους. Τι θα γινόταν όμως αν μοιραζόσουν την αλήθεια;

Αυτό αναρωτιέται ο Τζούλιαν Τζεσόπ, ένας εκκεντρικός ζωγράφος εβδομήντα εννέα ετών. Αποφασίζει να καταγράψει την αλήθεια για τη ζωή του σε ένα πράσινο σημειωματάριο και να το αφήσει στο καφέ της Μόνικα στην oδό Φούλαμ. Κι όσο η ιστορία ξετυλίγεται, το σημειωματάριο, που ο Τζούλιαν το έχει ονομάσει «Πείραμα της Αυθεντικότητας», αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων που το πιάνουν στα χέρια τους.
Μέσα από αυτή την πρωτότυπη ανταλλαγή μυστικών οι ήρωες αποκαλύπτουν τις ενδόμυχες αλήθειες και επιθυμίες τους και μαθαίνουν πως η ειλικρίνεια δεν είναι τόσο τρομακτική όσο μοιάζει. Απεναντίας, μπορεί να οδηγήσει στην ευτυχία.»

 Αρχικά  μόνο από το εξώφυλλο ήξερα πως θα το αγαπήσω αυτό το βιβλίο. Μου έβγαζε μια θετικότητα, ότι θα ήταν μία ανάλαφρη ιστορία. Γενικά το design ήταν απίστευτο, βλέποντας στο εσώφυλλο το καφέ της Μόνικα να παίρνει σάρκα και οστά. 

 Έξι συν μία ιστορίες. Έξι συν ένα πρόσωπα και ζωές. Όλοι λένε ψέματα για τη ζωή τους, έτσι ξεκινάει η ιστορία του πράσινου σημειωματάριου και είναι 100% αληθινή η διαπίστωση αυτή. Όχι μόνο στο βιβλίο αλλά και στην πραγματική ζωή, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τους influencers και το επιθετικό μάρκετινγκ που δεχόμαστε. Εστιάζουμε τόσο στις ζωές των άλλων, στο τι ΔΕΝ έχουμε, τι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αποκτήσουμε, που ξεχνάμε ποιοι είμαστε και το πόσο όμορφα πράγματα μας συμβαίνουν. Μέσα στο πράσινο σημειωματάριο μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο, να πεις την αλήθεια που τόσο καλά κρύβεις. Ωστόσο μέσα στο βιβλίο ένιωσα πολλές φορές ότι ακόμα και μεταξύ των ανθρώπων που γνωρίζουν αυτή την αλήθεια, είχαν την τάση να εστιάζουν τόσο σε αυτή που έχαναν σαν σύνολο τον άνθρωπο. Λάτρεψα όμως την καλοσύνη, το νοιάξιμο και τη χημεία που αναπτύχθηκε μεταξύ αυτών των άγνωστων και πολύ διαφορετικών προσωπικοτήτων. 

 Γενικά θίγονται πολλά ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα, οι εθισμοί, η μητρότητα σε μικρή και μεγάλη ηλικία, η μοναξιά στην τρίτη ηλικία και αλλά μικρά ή μεγάλα θέματα που σίγουρα με κάποια θα ταυτιστείς ή θα σε βάλουν σε σκέψεις. Ένιωσα καθώς το διάβαζα τόσο την ανάγκη να βρω ένα πράσινο σημειωματάριο, ήταν τόσο αθώα και ρομαντική αυτή η διαδικασία. Και το τέλος… ο τρόπος που έκλεισε ένας κύκλος και άνοιξε παράλληλα ένας νέος…. Το συγκαταλέγω με βεβαιότητα στα καλύτερα αναγνώσματα της χρονιάς. 

 Κλείνω λοιπόν αυτό το άρθρο παραθέτοντας μία πρόταση για κάθε πρωταγωνιστή. Πριν από αυτό όμως, να πω ότι πιο πολύ με κέρδισαν ο Τζούλιαν και η Μόνικα χωρίς όμως να σημαίνει ότι τους άλλους τους αγνοώ ή ότι δεν αναγνωρίζω την αξία τους. Ο καθένας ήταν ξεχωριστός. Αν έπρεπε να συναναστραφώ μόνο με έναν, θα επέλεγα τη Μόνικα, και γενικά θα ήθελα πολύ να βρεθώ στο καφέ της (ή σε οποιοδήποτε χουχουλιάρικο καφέ). Ο Τζούλιαν λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που δεν άντεχε την μοναξιά μα συμβιβάστηκε για χρόνια με αυτή. Η Μόνικα, η γυναίκα που πήρε το ρίσκο να αλλάξει την επαγγελματική της πορεία αλλά δεν έθετε τον εαυτό της ως προτεραιότητα. Ο Χαζαρντ, ο αλήτης με την καλή ψυχή. Ο Ράιλι, ο γλυκός αυστραλέζος της καρδιάς μας. Η Άλις, η μαμά που δεν πίστευε πως ήταν αρκετή και η Λίζι, η από μηχανής Θεός. Σίγουρα ο κάθε χαρακτήρας είχε το ρόλο του και δεν αναπτύχθηκαν όλοι το ίδιο αλλά αξίζει να τους γνωρίσετε μπαίνοντας κι εσείς στον κύκλο της αυθεντικότητας.

 Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα, μάλιστα τρέχει διαγωνισμός για ένα αντίτυπο στον λογαριασμό μου στο instagram και θα τον βρείτε πατώντας ΕΔΩ.

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

Meet_the_writer: Γεωργία Εφαπλωματά

 Καλημέρα αγαπημένοι μου!

 Σήμερα έχω τη χαρά να φιλοξενώ την Γεωργία Εφαπλωματά, συγγραφέα του βιβλίου «Χωρίς δεύτερη σκέψη» το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ και την κριτική του μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ. Πάμε να την γνωρίσουμε!

MSB: Ας γνωριστούμε καλύτερα! Πείτε μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σας.

Γ.Ε.: Πολύ ευχαρίστως. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη σε μια δεμένη οικογένεια, με δύο μεγαλύτερες αδερφές. Σπούδασα οικονομικά και στη συνέχεια δούλεψα σε μια ιδιωτική τράπεζα ως τα 31 μου, όταν αποφάσισα να ακολουθήσω τον (τότε) φίλο μου στην Ολλανδία. Ο φίλος έγινε σύζυγος και στην παρέα προστέθηκαν η Νικόλ και η Στέλλα. Για αρκετά χρόνια ήμουν (και είμαι) stay at home mom από επιλογή. Τα τελευταία χρόνια βέβαια συνδυαστικά με τη συγγραφή.

MSB: Πως προέκυψε η ανάγκη σας για συγγραφή και πότε συνέβη αυτό;

Γ.Ε.: Έγραφα από μικρή ηλικία, αποκλειστικά όμως για τον εαυτό μου. Λίγο καιρό αφότου έγινα μαμά ξεκίνησα το μπλογκ μου με θέμα τις Ελληνίδες μαμάδες του εξωτερικού, από ανάγκη να συνδεθώ με άλλες γυναίκες με κοινή καθημερινότητα, εμπειρίες, αλλά και αγωνίες. Λίγο αργότερα αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα και να γράψω το βιβλίο που πάντα ονειρευόμουν. Και ξαφνικά από τις 200 λέξεις έκταση που έχει ένα άρθρο στο μπλογκ μου, βρέθηκα να γράφω 86.000 λέξεις.

MSB: Το «Χωρίς δεύτερη σκέψη» είναι το πρώτο σας βιβλίο, πως νιώσατε όταν το πιάσατε στα χέρια σας;

Γ.Ε.: Δεν περιγράφεται το συναίσθημα. Ο κόπος και η δουλειά χρόνων παίρνουν επιτέλους μορφή. Είναι πια κάτι απτό κι όχι μια ιδέα μέσα στο μυαλό σου. Ήταν μια μοναδική στιγμή για εμένα όταν έπιασα το πρώτο αντίτυπο στα χέρια μου!

MSB: Κατά τη γνώμη μου το βιβλίο σας ήταν ανάλαφρο και με πολύ ωραία ροή. Αντιμετωπίσατε δυσκολίες κατά τη συγγραφή του;

Γ.Ε.: Ο σκοπός μου ήταν αυτός ακριβώς, να γράψω μια ανάλαφρη ιστορία, με γρήγορη ροή και καθημερινή γλώσσα. Η μόνη δυσκολία που βίωσα στην όλη διαδικασία της συγγραφής προέκυψε ουσιαστικά στην πρώτη διόρθωση, κι αυτό ήταν το να υπάρχει απόλυτη χρονική συνέχεια.

MSB: Εσείς ποιο είδος λογοτεχνίας προτιμάτε να διαβάζετε;

Γ.Ε.: Διαβάζω ρομαντικά μυθιστορήματα, γιατί με ταξιδεύουν και με χαλαρώνουν. Επίσης, ψυχολογικά θρίλερ και βιογραφίες. Δεν με τραβάει καθόλου δυστυχώς το ιστορικό μυθιστόρημα.

MSB: Πιστεύετε πως ένας συγγραφέας μπορεί να ανταποκρίνεται το ίδιο καλά σε πολλά είδη λογοτεχνίας; Υπάρχει κάποιο άλλο είδος που θα σας ενδιέφερε;

Γ.Ε.: Πιστεύω πως το τεχνικό κομμάτι διαφέρει αρκετά από είδος σε είδος, όπως πχ στο ιστορικό μυθιστόρημα που η έρευνα αποτελεί μεγάλο και πολύ σημαντικό μέρος του κάθε βιβλίου. Σίγουρα βέβαια υπάρχουν κοινά στοιχεία, όπως η δομή της ιστορίας και το στήσιμο των χαρακτήρων. Αλλά δεν είναι απλό το να γράφεις διαφορετικά είδη και να είσαι εξίσου καλός σε όλα.

Προσωπικά, θα ήθελα μια μέρα να γράψω ένα ψυχολογικό θρίλερ, όμως είναι πολύ νωρίς. Πρέπει να ανέβω ακόμα αρκετά σκαλοπάτια πριν επιχειρήσω κάτι τέτοιο.

MSB: Στο βιβλίο σας, τίθεται το ζήτημα της διαφοράς ηλικίας στον έρωτα. Πιστεύετε τελικά παίζει κάποιο ρόλο στο αν ένα ζευγάρι θα αντέξει στο χρόνο;

Γ.Ε.: Καθόλου. Η διαφορά ηλικίας θεωρώ πως είναι ένα εμπόδιο που ξεπερνιέται. Αυτό το μήνυμα θέλω να περάσω μέσα από το βιβλίο, πως δεν πρέπει να αφήνουμε τα στερεότυπα να μας επηρεάζουν. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Και καλό είναι να μην βάζουμε ταμπέλες βασιζόμενοι σε μεμονωμένα χαρακτηριστικά του. Πρέπει να τον κρίνουμε συνολικά.

MSB: Τι να περιμένουμε από εσάς;

Γ.Ε.: Να περιμένετε ένα νέο ρομαντικό μυθιστόρημα!

Η νέα μου ηρωίδα, η Χριστίνα, βρίσκεται περίπου στα μισά της διαδρομής της…

Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία κι εύχομαι καλή συνέχεια με υγεία, λίγη παραπάνω ξεγνοιασιά και πολύ-πολύ διάβασμα!

Ευχαριστώ πολύ κι εγώ με τη σειρά μου την Γεωργία που μας έδωσε την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε καλύτερα! Αναμένουμε με αγωνία τη συνέχεια της συγγραφικής της πορείας. Παρακάτω θα βρείτε το link για το βιβλίο «Χωρίς δεύτερη σκέψη».

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

Το βιβλίο «Χωρίς δεύτερη σκέψη» θα βρείτε ΕΔΩ.

Ogawa Yoko- Η αστυνομία της μνήμης

Συγγραφέας: Ogawa Yoko

Τίτλος: Η αστυνομία της μνήμης

Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκης

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

Καλημέρα φίλοι μου!

Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που διάβασα παρέα με αγαπημένα κορίτσια της βιβλιοφιλικής κοινότητας, τη Βασιλική, τη Χαρά, την Ιωάννα, την Ιουλία, τη Μαρίνα, τη Ματούλα την Τατιάνα και τη Βάσω :). Άλλη η χάρη του να έχεις συνοδοιπόρους στην ανάγνωση ενός βιβλίου, καταλαβαίνεις περισσότερα, εστιάζεις σε λεπτομέρειες που υπό άλλες συνθήκες θα προσπερνούσες, νιώθεις και τα συναισθήματα των υπόλοιπων αναγνωστών. Προσωπικά, άλλος ένα λόγος που μου αρέσει πολύ η εν λόγω διαδικασία, είναι ότι μπορείς να ρωτάς άφοβα την παρέα σου ό,τι απορίες έχεις χωρίς να φοβάσαι για τυχόν σπόιλ.

Το οπισθόφυλλο:

 ««Ακόµα κι αν εξαφανιστεί το χαρτί, οι λέξεις θα παραµείνουν». Καπέλο, κορδέλα, πουλί, τριαντάφυλλο… Σ’ ένα νησί χωρίς όνοµα, διάφορα πράγµατα χάνονται το ένα µετά το άλλο· αποφασίζεται να εξαφανιστούν από τη ζωή των ανθρώπων και όλοι οφείλουν να τα ξεχάσουν για πάντα. Όσοι δεν συµµορφώνονται κινδυνεύουν να συλληφθούν από την αστυνοµία της µνήµης. Όταν µία νεαρή συγγραφέας ανακαλύπτει ότι ο επιµελητής της κινδυνεύει να συλληφθεί –επειδή εκείνος δεν ξεχνά και του είναι πολύ δύσκολο να κρύβει τις αναµνήσεις του–, θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει. Μαζί, καθώς ο φόβος και η απώλεια σχηµατίζουν ασφυκτικό κλοιό γύρω τους, θα προσκολληθούν στη λογοτεχνία ως τον τελευταίο τρόπο διατήρησης του παρελθόντος. Τι θα γίνει όµως όταν αρχίσουν να εξαφανίζονται και τα βιβλία; Ποιος ξέρει τι θα εξαφανιστεί στη συνέχεια; Η Αστυνοµία της µνήµης είναι ένα βιβλίο για τη δύναµη της µνήµης και το τραύµα της απώλειας, µια αλληγορική ιστορία, ένα αιχµηρό σχόλιο για τους σκοτεινούς κρατικούς µηχανισµούς παρακολούθησης και επιτήρησης.»

Ας ξεκινήσω από το κλίμα του βιβλίου, που έμοιαζε τόσο με του 1984, το ότι συμβαίνει κάτι ανεξήγητο και στην πορεία κάτι το απαγορευμένο. Η αγωνία μεγάλη μήπως και η αστυνομία της μνήμης χαλάσει τις ελάχιστες στιγμές «ευτυχίας». Μυστήριο για το ποια απώλεια θα φέρει το ξημέρωμα, λύπη για τις χαμένες αναμνήσεις. Από τις πιο δυνατές στιγμές ήταν οι απώλειες των φωτογραφιών και των μυθιστορημάτων. Με ανάγκασαν να βάλω τον εαυτό μου στη θέση της πρωταγωνίστριας, ωστόσο όταν χάνονται οι αναμνήσεις ο αποχωρισμός είναι πιο εύκολος.

Κάτι που επίσης μου άρεσε πολύ ήταν η επιλογή της ιδιότητας της πρωταγωνίστριας, η οποία είναι συγγραφέας. Αναρωτήθηκα πόσο δύσκολο θα είναι να γράφεις σε έναν κόσμο που συνεχώς έννοιες χάνονται. Μάλιστα, βλέπουμε παράλληλα την ιστορία που γράφει εκείνο το διάστημα και θα έλεγε κανείς πως η σύνδεση με τη δική της πραγματικότητα είναι εμφανής. Η δυσκολία γίνεται πραγματική με την απώλεια των μυθιστορημάτων, η συγγραφέας μας πλέον δε θυμάται πως είναι να γράφεις…πόσο οδυνηρό.

Μέσα στην ιστορία, δεν θα συναντήσεις πολλά ονόματα, ούτε καν της πρωταγωνίστριας. Υπάρχει μια αοριστία σχετικά με τους εμπλεκόμενους, ακόμα και η αστυνομία της μνήμης δε μαθαίνουμε ποτέ ποιοι είναι. Ο καθένας μας θα μπορούσε να έχει οποιονδήποτε ρόλο. Το περίεργο είναι πως αυτό δεν είναι αρκετό για την ανάπτυξη συναισθημάτων. Ο Ρ., η συγγραφέας μας και ο γέρος, γίνονται οικογένεια θα έλεγα, ρισκάρουν ο ένας για τον άλλο, αγαπιούνται, αγωνιούν να μη χαθούν.

Ειλικρινά, μέσα από την κουβέντα μας με τα κορίτσια θα μπορούσα για ώρες να σας μιλάω για την ιστορία. Μου άρεσε πολύ, ειδικά λόγω της συνανάγνωσης. Ήταν η πρώτη μου επαφή με την ιαπωνική λογοτεχνία, μου άφησε αρκετά ερωτηματικά αλλά λόγω του είδους και της κουλτούρας κατάλαβα πως αυτό ήταν δεδομένο. Είναι σίγουρο ότι θα διαβάσω κι άλλα έργα της συγγραφέως. Αν το έχετε διαβάσει, περιμένω τις εντυπώσεις σας.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Γκράχαμ Σουίφτ- Να ‘μαστε λοιπόν

Συγγραφέας: Γκράχαμ Σουίφτ

Τίτλος: Να ‘μαστε λοιπόν

Εκδότης: Εκδόσεις Μίνωας

Τιμή: 14.40€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Γεια σας βρε παιδιά!

 Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο μικρό που θα μας ταξιδέψει στον κόσμο του θεάματος, των χρωμάτων και της ταχυδακτυλουργίας.

 Το οπισθόφυλλο:

 «Μπράιτον, 1959

Το θέατρο στην άκρη της προβλήτας απολαμβάνει την πιο επιτυχημένη καλοκαιρινή σεζόν των τελευταίων χρόνων. Ο ιδιοφυής νεαρός ταχυδακτυλουργός, Ρόνι, μαζί με την εκθαμβωτική βοηθό του, Ίβι, γίνονται τα πιο λαμπρά αστέρια της παράστασης, προσελκύοντας κάθε βράδυ πλήθος θεατών. Συνδετικό κρίκο του θεάματος αποτελεί ο τρίτος της παρέας, o Τζακ, γεννημένος διασκεδαστής και αξιαγάπητος κομπέρ.
Καθώς προχωράει το καλοκαίρι, το εκτός σκηνής δράμα των τριών φίλων αρχίζει να επισκιάζει τη θεατρική τους επιτυχία. Τα γεγονότα που ξετυλίγονται μέρα με τη μέρα θα σφραγίσουν ανεξίτηλα το μέλλον τους.

Ακροβατώντας ανάμεσα στην προπολεμική και στη μεταπολεμική εποχή, από τα γεγονότα ενός απατηλού, νεανικού καλοκαιριού μέχρι το σήμερα, αναδύονται οι μύχιες σκέψεις και τα όνειρα τριών ανθρώπων που αγάπησαν και πρόδωσαν ο ένας τον άλλον. Αυτό που μένει είναι η μαγεία και το απρόβλεπτο της ζωής, καθώς και ένα βασανιστικό μυστήριο με το οποίο ο Ρόνι, η Ίβι και ο Τζακ θα πρέπει να ζήσουν.
Μαγεία και πραγματικότητα μοιράζονται τη σκηνή σ’ αυτή την έξοχα γραμμένη ιστορία που σηκώνει την αυλαία για να αποκαλύψει τη δύναμη της αγάπης, τις εύθραυστες ψευδαισθήσεις της νεότητας και τις αιφνίδιες μεταστροφές που επιφυλάσσει η ζωή.»

 Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στη ζωή του Τζακ, του Ρόνι και της Ίβι. Μια ζωή στο χώρο του θεάματος η οποία μου θύμισε τόσο πολύ την αγαπημένη μου ταινία «The greatest showman» με τον Τζακ στο ρόλο του Χιου Τζακ(μαν). Η αφήγηγση είναι τριτοπρόσωπη, ωστόσο ή θα προτιμούσα να είναι πρωτοπρόσωπη ή να υπάρχει χωρισμός του βιβλίου σε μικρά κεφάλαια διότι πολλές φορές μπερδευόμουν για ποιο πρόσωπο μιλάμε. 

 Στο ίδιο βιβλίο, και οι τρεις πρωταγωνιστές, ο Τζακ κομπέρ της παράστασης με πρώτο και πιο αγαπητό-μαγικό νούμερο αυτό του Ρόνι και της Ίβι. Από αυτή την ιδιαίτερα μπλεγμένη ιστορία, σίγουρα ξεχώρησα αυτή του Ρόνι, ο οποίος λόγω του πολέμου αποχωρήστηκε τη μητέρα του και έζησε πλάι στους Λόρενς όπου ο κύριος Έρικ θα τον μυήσει στον κόσμο της μαγείας. Αυτή η συνεχόμενη πάλη των συναισθημάτων στην καρδιά ενός παιδιού κατά τη διάρκεια του πολέμου με στενοχώρησε, ο θάνατος του Τζακ και το αίσθημα της απώλειας της Ίβ, επίσης. Ωστόσο, το όλο κόνσεπτ της παράστασης, οι ήχοι του κοινού, τα όμορφα νούμερα και τελικά η τελευταία παράσταση του Ρόνι ήρθαν και κάλυψαν αυτή τη στενοχώρια. Έγινα ένα με τους θεατές, έβγαλα κι εγώ επιφωνήματα θαυμασμού στο νούμερο με το ουράνιο τόξο…που οδήγησε στην εξαφάνιση του τελευταίου και κράτησε το μυστήριο μέχρι το τέλος. 

 Για τις εικόνες του greatest showman και την ιστορία του Ρόνι, ναι μου άρεσε. Δυστυχώς όμως αυτό το ενιαίο κείμενο δε βοήθησε καθόλου στην ανάγνωση και την κατανόηση της ιστορίας. Θα προτιμούσα να ήταν η ιστορία του Ρόνι όπου ο Τζακ και η Ίβι έκαναν ένα πέρασμα..θα μου πεις έτσι τι θα γινόταν με το τέλος…δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι κάτι θα έβρισκε ο συγγραφέας για να μας κρατήσει το ενδιαφέρον. Αυτά από εμένα αγαπημένοι, αν το έχετε διαβάσει θα χαρώ να το συζητήσουμε. 

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς. 

Βίκυ Μωραγιάννη- Άρωμα Λουίζας

Συγγραφέας: Βίκυ Μωρογιάννη

Τίτλος: Άρωμα Λουίζας

Εκδότης: Εκδόσεις Μίνωας

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που αρχικά με άγχωσε γιατί λόγω κούρασης διάβαζα πάρα πολύ αργά αλλά στην συνέχεια μέσα σε μια μέρα το τελείωσα με κυρίαρχο το αίσθημα της συγκίνησης.

Το οπισθόφυλλο:

«Τα πάντα στη ζωή της Λουίζας μοιάζουν να καταρρέουν. Στα είκοσι επτά της, η δουλειά της στο Λονδίνο δεν έχει καμιά προοπτική, η προσωπική της ζωή βρίσκεται σε τέλμα, ενώ οι σχέσεις με την οικογένειά της είναι δύσκολες και ψυχρές. Η λατρεμένη της γιαγιά, εκείνη που τη μεγάλωσε, εκείνη που της έδειξε κάθε ομορφιά σε αυτό τον κόσμο, χτυπημένη τα τελευταία χρόνια από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, δεν την αναγνωρίζει πια.

Όλα όσα ονειρεύτηκε κάποτε μοιάζουν εντελώς ανέφικτα… Απογοητευμένη και έχοντας αποδεχτεί την κατάσταση, καταλήγει να ζει μέσα στην απραξία και την απάθεια, παρατηρώντας τη ζωή της σαν απλός θεατής.

Μέχρι που η είδηση του θανάτου της γιαγιάς της θα τη βγάλει από τον λήθαργο και θα δώσει το έναυσμα για ένα ντόμινο απίστευτων γεγονότων που θα φέρουν στη ζωή της τα πάνω κάτω. Θα επιστρέψει εσπευσμένα στην Αθήνα μετά από πολύ καιρό και θα ανοίξει την πόρτα σ’ έναν κόσμο όπου το γέλιο και το δάκρυ, η αλήθεια και η γλυκιά ψευδαίσθηση θα μπλεχτούν με τον πιο υπέροχο, παράδοξο τρόπο. Μπορεί ένα χαμένο ημερολόγιο από το παρελθόν να τη βοη­θήσει να βρει τον δρόμο της; Και τι ρόλο θα παίξει στην αναζήτηση αυτή ένας γοητευτικός ντετέκτιβ;»

Νιώθω πως ήξερα τι έψαχνα σε αυτό το βιβλίο όταν το ξεκίνησα, ήθελα κάτι ανάλαφρο με χιούμορ και συναίσθημα. Εύτυχώς για μένα έπεσα 100% μέσα. Αν εξαιρέσεις το θάνατο της γιαγιάς Λουίζας, το αίσθημα της απώλειας, τις τύψεις και την επικριτική στάση της μαμάς της Λουίζας που βάρυναν αρχικά το κλίμα, η «επαφή» με τη γιαγιά της, έδωσε μία ιδιαίτερη πινελιά με πολύ γέλιο. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι σε πολλά σημεία συγκινήθηκα με το δέσιμο εγγονής-γιαγιάς, με την ανάγκη της τελευταιάς να δώσει στην Λουίζα να καταλάβει την αξία της. Ήμουν βέβαιη, ελάχιστες σελίδες πριν το τέλος, πως ο θησαυρός που έψαχνε η πρωταγωνίστρια μας, ήταν η ίδια, γιατί ένιωσα ότι για τη γιαγιά της είχε μεγάλη αξία!

Μαζί όμως με τη συναισθηματική φόρτιση και τις τύψεις της Λουίζας κατανόησα σε βάθος πόσο δύσκολο είναι ένας αγαπημένος σου άνθρωπος να σε ξεχνάει, με την ουσιαστική έννοια, σαν να μη βρεθήκατε ποτέ κι εσύ απλά να απομακρύνεσαι για να προστατευθείς…Δεν πέφτουμε όμως γιατί υπάρχει και ο ΜΑΝΟΣ στην ιστορία που ειλικρινά, ενώ από το οπισθόφυλλο υπήρχε η υπόνοια ότι κάτι θα συμβεί, δεν το πίστεψα! Μου άρεσε τόσο πολύ που δόθηκε χρόνος σε αυτή τη γνωριμία, που μέσα από μία σχέση παροχής υπηρεσιών (και γκαντεμιάς βεβαίως βεβαίως) προέκυψαν αισθήματα. Αχχχχ….

Συνολικά, μου άρεσε πάρα πολύ γιατί δεν ήταν μια απλή ρομαντική ιστορία…ελάχιστα ρομαντική θα την έλεγα. Με συγκινησείς, γέλιο και μια συνεχή ενδοσκόπηση της Λουίζας. Θα έλεγε κανείς πως το κυρίως θέμα ήταν το κυνηγί της ευτυχίας της πρωταγωνίστριας και πως αυτή μπορεί να κρύβεται στα πιο απίστευτα μέρη. Σας το προτείνω!!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,