Καίτη Οικονόμου- Το φθινόπωρο της μάγισσας

Συγγραφέας: Καίτη Οικονόμου

Τίτλος: Το φθινόπωρο της μάγισσας

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 14.20€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με ένα βιβλίο της βασίλισσας της αισθηματικής λογοτεχνίας! Μιας συγγραφέως που οι ιστορίες της διαβάζονται με μια ανάσα και που εύχεσαι μέσα σου οι ήρωες της να υπάρχουν κάπου εκεί έξω στην σκληρή πραγματικότητα και να βιώνουν αυτό που λέμε Ε Ρ Ω Τ Α!

 Κύριο πρόσωπο της ιστορίας μας είναι η Μυρσίνη, η οποία ζει με τον πατέρα της μιας και η μαμά της τους εγκατέλειψε ακολουθώντας τον τσιγγάνικο τρόπο ζωής που ήταν μέρος του dna της. Θα μου επιτρέψετε να μη σχολιάσω καθόλου σαν ζευγάρι τον Αντώνη και τη Ρηνιώ (τους γονείς της Μυρσίνης) γιατί άμα το πιάσω από την αρχή θα γράψω ένα βιβλίο που σχολιάζει το βιβλίο! Η Μυρσίνη λοιπόν δεν πιστεύει καθόλου στον έρωτα, απομακρύνει κάθε αρσενικό από πλάι της, μέχρι που τελικώς συμβιβάζεται να παντρευτεί έναν παιδικό της φίλο, ο οποίος την έχει στηρίξει πολύ. Πρώτο σχόλιο: αν και δεν ξέρω πως είναι αυτή η κατάσταση και δεν είμαι και σίγουρη αν πιστεύω στον κεραυνοβόλο έρωτα, άποψη μου είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις καλύτερα να μη φερόμαστε απελπισμένα και να μη παντρευόμαστε. Θα μου πεις, κι αν δεν έρθουν κυρά μου οι πεταλούδες στο στομάχι; να μείνω στο ράφι; Για κάποιον λόγο όμως πιστεύω πως όταν ένας άνθρωπος θέλει να ερωτευθεί, πάντα έρχεται και ναι! καλύτερα στο ράφι παρά να πλένω τα εσώρουχα κάποιου που δε νιώθω τίποτα και που στο μέλλον θα τον χωρίσω γιατί δε θα αντέχω άλλο!

 Συνεχίζω! Λοιπόν, η ζωή της Μυρσίνης είναι τόσο βαρετή που άρχισε να τρίζει ο θρόνος που έχω χτίσει για την Οικονόμου. Βαριόμουν, αλλά ήλπιζα μέσα μου ότι θα έρθει το καλό! Ευτυχώς, επιβεβαιώθηκα αν και για να συμβεί αυτό έπρεπε να πεθάνει ο πατέρας της Μυρσίνης και να πάει να ρυθμίσει τα κληρονομικά της στην Κεντρική Μακεδονία. Δεύτερο σχόλιο: Ένιωσα καμάρι με την αναφορά στη Βέροια, στον Αλιάκμονα κτλ ακόμα κι αν γνωρίζω πως τουλάχιστον στη δική μας περιοχή δεν κρύβεται κανένα ειδυλλιακό μέρος για να ζήσεις τον παραμυθένιο σου έρωτα! ΕΔΩ τώρα στην ιστορία μπαίνει ο Στέφανος, ο οποίος είναι μακρινός συγγενείς της Μυρσίνης (γιατί στην αρχή αγχώθηκα μην είναι τίποτα κοντινά ξαδέρφια!) ο οποίος είναι νέος, αρρενωπός, γοητευτικός, όμορφος, με ένα παιδί (το παρακάμπτω γιατί έχει ζουμί η υπόθεση), καμία σχέση με τους αγρότες που ξέρουμε, φτυστός στο μυαλό μου με τον Αλέξανδρο Σταύρου στα νιάτα του! Τον λάτρεψα, πρώτα από όλα για το πόσο προσπαθούσε για το παιδί του και το ίδιο πιστεύω συνέβη και στη Μυρσίνη! Τρίτο σχόλιο: αν δε μπορώ κάτι στα αισθηματικά, αλλά η αλήθεια είναι ότι συμβαίνουν και στην πραγματική ζωή, είναι αυτά τα παιδιάστικα καβγαδάκια, χωρίς αιτία που ωστόσο είναι αρκετά για να χωρίσει το αγαπημένο σου ζευγάρι! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ! Κλείνω με την αγαπημένη μου σκηνή, την οποία σας ανέβασα και σε story, τη στιγμή που ο Στέφανος της βγάζει το δαχτυλίδι! ΑΜΗΗΗΗΝ!

 Σας είπα πάρα πολλά για αυτό το βιβλίο, η αλήθεια είναι πως όταν μια ιστορία μου αρέσει ή που δε θα μπορώ να γράψω πρόταση, ή που θα με πιάνει το ασταμάτητο. Σας αφήνω με το τέταρτο μου σχόλιο, πως αν κάτι δε μου αρέσει στο στυλ της Οικονόμου είναι αυτό το ατέρμονο happy end. Δε θέλω να ξέρω τι έγινε σε βάθος χρόνου γιατί εκεί χάνεται η πραγματικότητα. Δέχομαι ότι τον πρώτο καιρό και με τον έρωτα να σε τσουρουφλίζει θα υπάρχουν έντονα σκηνικά αλλά όχι παντρευτήκαμε, δε μαλώσαμε ποτέ και γεράσαμε αγαπημένοι ως το τέλος! Εντάξει, το παρακάνω, η γυναίκα δεν έγραψε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά δίνει μία μεγάλη έκταση στην ευτυχία, το οποίο δεν ξέρω αν με ευχαριστεί. Θέλω οι ήρωες μου να ζήσουν ευτυχισμένοι τον έρωτα τους αλλά μέσα στο μυαλό μου. Στο βιβλίο ας μείνουμε στο κατέληξαν μαζί, αγαπημένοι, εκείνη τη στιγμή του τέλους! (#έξαλλη)

 Τελική βαθμολογία: 4 αστέρια

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Kate Quinn- Η κυνηγός του Χίτλερ

Συγγραφέας: Kate Quinn

Τίτλος: Η κυνηγός του Χίτλερ

Εκδότης: Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Μετά από καιρό, είμαι πίσω με μία κριτική βιβλίου και μάλιστα του μεγαλύτερου που έχω διαβάσει ποτέ! Μαζί με τις σημειώσεις της συγγραφέως, 748 σελίδες που αν και στην αρχή με φόβισαν, όταν πια χαλάρωσα με ταξίδεψαν, με γέμισαν αγωνία, με συγκίνησαν.

 Το οπισθόφυλλο:

 «Η Νίνα Μάρκοβα είχε πάντα όνειρο να πετάξει. Γενναία και ατρόμητη, κατατάσσεται στις θρυλικές Μάγισσες της Νύχτας, το αποκλειστικά γυναικείο σμήνος νυχτερινών βομβαρδιστικών των Σοβιετικών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν όμως βρίσκεται αποκλεισμένη πίσω από τις γραμμές του εχθρού, γίνεται το θήραμα μιας ανελέητης Ναζί δολοφόνου, που είναι γνωστή ως «η Κυνηγός».

 Μετά το τέλος του πολέμου, ο Βρετανός πολεμικός ανταποκριτής Ίαν Γκράχαμ γίνεται κυνηγός Ναζί, αλλά υπάρχει ένας στόχος που διαρκώς του ξεφεύγει: ένα μοχθηρό αρπακτικό, η Κυνηγός. Για να τη βρει, ο επίμονος ερευνητής ενώνει τις δυνάμεις του με τη μόνη μάρτυρα που επέζησε από τα νύχια της: τη Νίνα Μάρκοβα.

 Στη μεταπολεμική Βοστόνη, η δεκαεπτάχρονη Τζόρνταν ΜακΜπράιντ είναι αποφασισμένη να γίνει φωτογράφος. Όταν κάποια στιγμή αρχίζει να σκαλίζει το παρελθόν της Γερμανίδας μητριάς της, ανακαλύπτει ότι στην οικογένεια της υπάρχουν βαθιά θαμμένα μυστικά που απειλούν όλα όσα είναι σημαντικά στη ζωή της.»

 Το βιβλίο αυτό είναι πραγματικά υπέροχο, καλογραμμένο, με πολύ δυνατούς χαρακτήρες. Δεν είναι τυχαίο πως διακρίθηκε ως το καλύτερο ιστορικό μυθιστόρημα στο Goodreads. Αν και συμμερίζομαι την άποψη πως τα βραβεία δεν έχουν να πουν τίποτα για ένα βιβλίο, το συγκεκριμένο το θεωρώ σημαντικό διότι δίνεται από τους ίδιους τους αναγνώστες που αγάπησαν την ιστορία.

 Κάτι που ξεχώρισα, ήταν η δομή του βιβλίου, γιατί διαβάζουμε χωριστά την ιστορία της Νίνα, του Ίαν και της Τζόρνταν που εμπλέκονται μεταξύ τους και στο παρελθόν και στο μέλλον. Θα ήθελα βέβαια ανά διαστήματα να εμφανίζεται και η Κυνηγός, να γνωρίσουμε την σκληρή της προσωπικότητα μέσω των διηγήσεων της. Είναι από τις ελάχιστες φορές που συμπαθώ όλους τους κεντρικούς ήρωες, τους θαυμάζω και τελειώνοντας το βιβλίο ένιωσα τη λύπη του αποχωρισμού. Όπως βέβαια σας ανέφερα και στο instagram, αγάπησα την Τζόρνταν γιατί παρά το νεαρό της ηλικίας της, μια βολική ζωή, έναν όμορφο σύντροφο και μελλοντικό σύζυγο, δεν ενδίδει στο νανούρισμα των αισθήσεων και βρίσκεται σε εγρήγορση, αποκρυπτογραφεί πρόσωπα, γίνεται και η ίδια κυνηγός.

 Ειλικρινά σας προτείνω να το διαβάσετε μιας και χαρακτηρίζεται από καλά δομημένους χαρακτήρες, απίστευτες εναέριες σκηνές πολέμου με μια ατρόμητη Νίνα πλοηγό και οδηγό, ωραίες φωτογραφικές αναλύσεις προσώπων και ένα τρελό κυνηγητό προκειμένου όλοι όσοι λέρωσαν τα χέρια τους με αίμα αθώων να τιμωρηθούν.

Τελική βαθμολογία: 4.5 αστέρια.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Από το άγχος του…

 Περπατώντας σήμερα στο πανεπιστήμιο άκουσα δύο κοπέλες να λένε «Είναι καλά, απλά ανεβάζει πίεση από το άγχος!» και θυμήθηκα τις τόσες και τόσες φορές που άκουσα, «έβγαλε δερματικά από το άγχος», «κλείστηκε στο σπίτι, λόγω άγχους», «πάσχει από το τάδε αυτοάνοσο, λόγω άγχους» και ένιωσα λες και κάποιος με χαστούκισε.

 Όχι, αυτό το κείμενο δεν είναι για να σου πω «ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ», θα ήταν γελοίο! Θέλω όμως να σε παρακαλέσω να μιλάς για τα άγχη σου και να τα εκτονώνεις. Νιώθω τόσο άσχημα που ζούμε συνολικά 70+ χρόνια κι από αυτά τα 50+ είναι αγωνιώντας και παλεύοντας με τα άγχη μας. Λένε πως η μάστιγα του αιώνα είναι η κατάθλιψη, επιτρέψτε μου όμως να πω πως πρώτα είναι το άγχος το οποίο πολλές φορές οδηγεί και στην κατάθλιψη. Διάβασα μάλιστα πως αυτό περνάει μέσω του DNA, πέρα από το γεγονός πως ακόμα και σαν έμβρυα αντιλαμβανόμαστε το άγχος της μαμάς μας.

 Πριν λοιπόν σας αναφέρω τους τρόπους που εγώ αντιμετωπίζω τα άγχη μου, που είναι και ο κύριος σκοπός του άρθρου αυτού, θα σας μιλήσω για κάποια ψυχοσωματικά που η ίδια βιώνω όταν είμαι αγχωμένη.

• Υποχονδρίαση: Νομίζω είμαι το χειρότερο όλων μιας και ψαχουλεύομαι να βρω κάτι που δε μου ταιριάζει πάνω μου και να το αποδώσω σε κάποια άγνωστη ασθένεια. Σας έχω μιλήσει και σε άλλο άρθρο σχετικά με το πως είναι να είσαι ή να βρίσκεσαι στο περιβάλλον κάποιου υποχόνδριου. Και οι δύο πλευρές το βιώνουν πολύ έντονα αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις αρχίζω να πιστεύω πως ένα χαστουκάκι χρειάζεται, μπας και κυριαρχήσει η λογική.
• Αρρυθμίες και αναγούλες: Είναι από τα ενοχλητικά συμπτώματα μιας και σου υπενθυμίζουν συνέχεια την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου το αίσθημα της αρρυθμίας σου προκαλεί έξτρα άγχος που με τη σειρά του δεν αφήνει την καρδούλα σου να ηρεμήσει.
• Φοβίες που δεν είχες: Είχα τρομάξει την πρώτη φορά που μου συνέβη, όταν διαπίστωσα πως δεν μπορώ να κατέβω μία μεγάλη κατηφόρα γιατί φοβόμουν ότι θα πέσω. Το χειρότερο είναι πως πλέον έχω «στιγματίσει» τον δρόμο αυτό και κάθε φορά που είναι να τον περάσω, ψάχνω τρόπους να τον αποφύγω.

 Το άγχος δυστυχώς μας τρώει παιδιά σαν το σαράκι. Είναι το ένα κακό που μύρια έπονται μετά αυτού. Δυστυχώς η φράση-λύση «Μην αγχώνεσαι» δεν πιάνει σε κανέναν. Όμως υπάρχουν διάφορες τακτικές που μας βοηθούν να το ελαττώσουμε-εκτονώσουμε. Εγώ ακολουθώ τα εξής:

• Μετράω τις αναπνοές μου: Όταν νιώθω πως είναι πολύ κοντά στο να χάσω τον έλεγχο ξεκινάω εισπνοή…1…2…3…κράτημα αέρα…1…2…3…εκπνοή…1…2…3. Με αυτό τον τρόπο βοηθάς το μυαλό σου να εστιάσει στην αναπνοή και όχι σε αυτό που σε αγχώνει.
• Γυμνάζομαι: Είτε αυτό λέγεται έντονο περπάτημα, yoga, οτιδήποτε. Η άσκηση παράγει την ορμόνη της χαράς που διώχνει με τις κλωτσιές το άγχος!
• Ακούω χαρούμενη μουσική-χορεύω: Αν με έβλεπε κανείς εκείνη τη στιγμή, θα πέθαινε στο γέλιο αλλά είναι πολύ εκτονωτικό και θα σε βοηθήσει να νιώσεις χαρά.
• Colouring book: Ξεκίνησε από περιέργεια αλλά πιάνει! Αφιερώνεσαι τόσο πολύ στο να χρωματίσεις τη ζωγραφιά που ξεχνάς τα άγχη σου!

 Άλλες συνήθειες που θα σε βοηθήσουν είναι οι εκδρομές, να περνάς χρόνο με φίλους και να μοιράζεσαι αυτά που νιώθεις, να μην κάνεις στρεσογόνες σκέψεις (σε αυτό θα σε βοηθήσουν σίγουρα τα δύο πρώτα), να τρέφεσαι σωστά και να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό.

 Δε χρειάζεται να σου υπενθυμίσω ότι δεν είναι κακό αυτό το τελευταίο! Όπως όταν πονάει το πόδι σου θα πας στον ορθοπεδικό, όταν πονάει η ψυχή σου θα πας στον ψυχολόγο. Μπορεί το άγχος σου αυτό να προκαλείται από κάτι που δεν έχεις τη δύναμη να δεις και να αντιμετωπίσεις μόνος, δεν είναι λάθος, ούτε σε καθιστά τρελό.

 Κλείνω αυτό το άρθρο λέγοντας σου πως σε αυτή τη μάχη με το άγχος, τις κρίσεις πανικού (άλλο μεγάλο κεφάλαιο), τις κρίσεις άγχους κτλ κτλ δεν είσαι μόνος-η δεν είσαι ο μόνος-η μόνη. Πάλεψε το και κάνε τη ζωή σου όμορφη, γιατί όλη αυτή η κατάσταση είναι ο ίδιος σου ο εαυτός που προσπαθεί να σου θυμίσει ότι το αξίζεις, αξίζεις να είσαι χαρούμενος και πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου για να το πετύχεις!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Σπύρος Πετρουλάκης- Σασμός

Συγγραφέας: Σπύρος Πετρουλάκης

Τίτλος: Σασμός

Εκδότης: Εκδόσεις Μίνωας

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Βαθμολογία: ∗∗∗∗∗

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Μπορεί να έχουμε να τα πούμε αρκετές μέρες αλλά είμαι πίσω με ένα βιβλίο ΠΕΝΤΑΣΤΕΡΟ! Ο Σπύρος Πετρουλάκης είναι ένας από τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς και κάθε φορά που ξεκινάω ένα βιβλίο του, έχω υψηλές προσδοκίες, που πάντα φροντίζει να τις επιβεβαιώνει.

 Το οπισθόφυλλο:

«Ο άντρας σηκώνει το χέρι του και σημαδεύει. Οι επτά πυροβολισμοί που ακούγονται ωχριούν μπροστά στην κραυγή του παιδιού: «Πατέρα…». Αλήθεια ή πλάνη; Τυχαίο γεγονός ή βεντέτα; Οι καταστάσεις περιπλέκονται και παίρνουν ανεξέλεγκτη τροπή.

Ακολουθεί δεύτερος θάνατος – αυτήν τη φορά μια γυναίκα. «Τις γυναίκες και τα κοπέλια δεν τα σκοτώνουν. Αλλού να ψάξετε για τον φονιά. Όχι στη βεντέτα…» Τα λόγια των μυστών ακούγονται ουτοπικά.

«Πάρε την κοπελιά μας και αλαργέψετε αμέσως από την Κρήτη. Δεν θα αργήσει να γίνει κι άλλο κακό. Φύγετε…» Μια μάνα μαζί με την κόρη της, εν μία νυκτί, εξαφανίζονται από προσώπου γης. Ένα κλειδί μένει κρεμασμένο στην πρόκα του τοίχου και μια μαντινάδα στέκει ατελείωτη.

Όρη και θάλασσες, τραγούδια και κατάρες, οργή και χάδι. Μέσα στις αντιθέσεις της φωτιάς, οι άνθρωποι χτίζουν τα όνειρά τους. Ωστόσο, η θέληση και το πάθος δεν αρκούν. Τα πάντα
μπορούν να ανατραπούν ακαριαία.

Ένας ατέρμονος κύκλος αίματος συνεχίζεται και η παλιά βεντέτα, σαν εφιάλ­της, σκορπά τον τρόμο ανάμεσα σε δυο χωριά της Κρήτης. Οι λέξεις ποτέ δεν είχαν αρκετή δύναμη για να περιγράψουν τόσο ακραία συναισθήματα. Τι θα μπορούσε να επιφέρει τη συμφιλίωση, τον πολυπόθητο Σασμό;»

 Στην αρχή το διάβασμα μου πήγαινε αργά, διότι δεν είχα πολύ όρεξη. Στη μέση όμως περίπου του βιβλίου, το κείμενο, τα γεγονότα κινητοποίησαν την αναγνωστική μου διάθεση.

 Ένα από τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά του βιβλίου ήταν η συνάντηση με την παράδοση της Κρήτης και μάλιστα με μία σκληρή και αιματηρή της πλευρά, αυτή της βεντέτας. Το δύσκολο είναι όταν η βεντέτα είναι μία πρόφαση συγκάλυψης και αφορμή για να ξεκινήσουν νέες αιματοχυσίες που στερούν τη ζωή αθώων ανθρώπων καθώς επίσης καταδικάζουν το μέλλον κάποιων άλλων.

 Μέχρι το τέλος οφείλω να ομολογήσω πως δεν μου πήγε ο νους για το ποιος μπορεί να σκότωσε τους γονείς του Νικηφόρου. Είχα καταλάβει ότι η ιστορία της Ερωφίλης ήταν καθοριστική αλλά δεν ήξερα ποιοι κρύβονταν πίσω από αυτή για να βγάλω τα σωστά συμπεράσματα. Ωστόσο, αν ένα από τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά του βιβλίου ήταν η βεντέτα, σίγουρα το πιο ξεχωριστό, το πιο συγκινητικό, το σημείο όπου έκλαψα (και δεν ήταν το μόνο) ήταν αυτό του Σασμού. Σασμός, με σίγμα κεφαλαίο, γιατί η συγχώρεση είναι μία υπέροχη ενέργεια που κρύβει μια όμορφη ψυχή. Ειλικρινά δε μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μου όταν η Αργυρώ και η Μαρίνα πήραν την απόφαση να δώσουν μια ευκαιρία στην οικογένεια που τους στέρησε την οικογένεια τους, το σπιτικό τους, την ευτυχία τους. Απίστευτο το μεγαλείο της συγχώρεσης!

 Τέλος, αγάπησα την αναφορά στα Ιωάννινα. Πιστεύω δένεσαι λίγο παραπάνω με τα βιβλία που κάνουν αναφορά στην πόλη σου και στην παράδοση της. Η αλήθεια είναι πως χρειαζόταν μια πινελιά έρωτα, σαν φως, στο σκοτάδι που επικρατούσε.

 Συνολικά λοιπόν, αυτή η ιστορία αξίζει σίγουρα τα πέντε αστεράκια καθώς και την προσοχή σας γιατί περνάει ένα μοναδικό μήνυμα, πως τον πόνο της απώλειας μερικές φορές τον καταλαγιάζει μόνο η συγχώρεση και η ζεστασιά που προκαλεί στην ψυχή σου!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Σάρα- Κατερίνα Παπαδάκη- Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς

Συγγραφέας: Σάρα- Κατερίνα Παπαδάκη

Τίτλος: Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς

Εκδότης: Εκδόσεις Πηγή

Τιμή: 8.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Βαθμολογία: ∗∗

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό. Είναι ένα σετ ερωτικών διηγημάτων. Μάλιστα τα τελευταία είναι χωρισμένα σε δύο ενότητες όπως ακριβώς λέει και ο τίτλος. Έτσι λοιπόν έχουμε τις ιστορίες του έρωτα και τις ιστορίες της φωτιάς.

 Το οπισθόφυλλο:

«Οι «Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς» είναι 22 αφηγήσεις βασισμένες στο πάθος, τη λάβρα, τον έρωτα που μπορεί να βιώσει ένα ζευγάρι. Ιστορίες κατάλληλες για όλους όσους πιστεύουν στον έρωτα, αλλά και στη φωτιά του.

Κάποιοι αγαπάνε, κάποιοι πονάνε, άλλοι δεν ξεχνούν κι άλλοι απλά προχωρούν. Υπάρχουν κι αυτοί που συγχωρούν, αλλά κι αυτοί πληγώνουν. Όλοι όμως χορεύουν τον ίδιο χορό, τον χορό της αγάπης, με τα καλά και τα κακά της.

Πάνω από όλα, πάντα, βρίσκεται η αγάπη.»

Θεωρώ πως το βιβλίο αυτό είναι για αυτούς που δεν τρελαίνονται για τις ρομαντικές ιστορίες. Για αυτούς που δεν τους αρέσουν τα γλυκανάλατα αλλά θέλουν ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι βασισμένες σε αληθινά γεγονότα. Κάπως έτσι θα περιέγραφα όλο το βιβλίο σαν λάτρεις της αισθηματικής λογοτεχνίας.

Έχω αναφερθεί άπειρες φορές στο πρόβλημα που τίθεται με τα διηγήματα, που δε προλαβαίνεις να γνωρίσεις τους πρωταγωνιστές και να νιώσεις το συναίσθημα. Ε λοιπόν στα ερωτικά διηγήματα αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί υποτίθεται πως το κείμενο προσπαθεί να σου μεταφέρει τον έρωτα, το πάθος, τη λάβρα μέσα σε 1-2 σελίδες, πράγμα ακατόρθωτο. Το πρόβλημα λοιπόν δεν το είχε το βιβλίο, οι ιστορίες ήταν συμπαθητικές, άλλες πολύ καλές και άλλες απλά καλές, σύμφωνα πάντα με το δικό μου γούστο. Το πρόβλημα ήταν ότι είχαμε να κάνουμε με μικρής έκτασης κείμενα.

Παρακάτω θα σας έχω τη λίστα με τα διηγήματα που μου άρεσαν περισσότερο. Θα ήθελα όμως πριν από αυτό να σταθώ σε δύο κείμενα. Πρώτον, στο «Κοιμάσαι;» που είναι ένα από αυτά που μου άρεσαν λιγότερο και ο λόγος είναι πως ενώ η ιστορία θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ ρομαντικά με λόγια του ίδιου του πρωταγωνιστή, αφιερώθηκαν οι μισές αράδες στην αναφορά του ποιήματος του Ο. Ελύτη «Το Μονόγραμμα». Δεύτερον, στην ιστορία «Να που τελικά καταφέραμε να χορέψουμε» η οποία ήταν πολύ όμορφη, με ιδιαίτερο περιεχόμενο και είχε όλα τα φόντα εξέλιξης αλλά να που «χαραμίστηκε» στην αναφορά των στίχων του τραγουδιού «In The Arms Of An Angel».

Κλείνω λοιπόν με ανάμεικτα συναισθήματα για το βιβλίο λόγω των όσων ανέφερα παραπάνω. Η βαθμολογία είναι στα 2.5 αστέρια, το αναφέρω μιας και πάνω θα έχετε δει μόνο 2.

Όσα ξεχώρισα: 1. Να που τελικά καταφέραμε να χορέψουμε, 2. Ήθελα να σου κάνω παρέα, 3. Τα χείλη τους δεν είχαν ξεχάσει, 4. Το άγγισμα, 5. …είχε από ώρα φύγει…, 6. Τόσο καιρό.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Στέφανος Ξενάκης- Το Δώρο

Συγγραφέας: Στέφανος Ξενάκης

Τίτλος: Το Δώρο

Εκδότης: Εκδόσεις Key Books

Τιμή: 14.25€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Βαθμολογία: ∗∗∗∗

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με ένα διαφορετικό βιβλίο! Με ένα βιβλίο-δώρο όπως ακριβώς λέει και ο τίτλος του. Γενικά, με τα βιβλία αυτο-βελτίωσης είμαι πολύ επιφυλακτική μετά από το «The secret». Ωστόσο, μετά από συζήτηση που είχα με μία φίλη καταλήξαμε στο ότι ίσως πρέπει να έχεις δουλέψεις πρώτα με τον εαυτό σου για να μπορέσεις να δεχτείς τις συμβουλές από ένα τέτοιου είδους βιβλίο.

 Θα ξεκινήσω από το υπέροχο γεγονός ότι μέσω των κειμένων νιώθεις πως γνωρίζεις σιγά-σιγά τον συγγραφέα. Δε θα βρεις πολλές πληροφορίες για αυτόν στην αρχή ή το τέλος αλλά μέσα στο ίδιο το βιβλίο, γιατί είναι κομμάτια της ζωής του. Είναι μία τελείως διαφορετική αίσθηση αυτή, ο συγγραφέας να μην προσπαθεί να σε κατηχήσει αλλά να σε συμβουλέψει. Να μην αποπνέουν τα κείμενα του εγωισμό και την αίσθηση «εγώ ξέρω καλύτερα από όλους» αλλά να σε παροτρύνει να κάνεις μια αλλαγή γιατί την δοκίμασε κάποτε και ο ίδιος και πέτυχε, χωρίς να σημαίνει πως σε σένα θα δουλέψει. Αυτό που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση για τον κ. Ξενάκη είναι πως «εργάζεται εντάτικά για το όνειρο του, το μάθημα ‘ΝΑΙ, ΜΠΟΡΩ’, ένα μάθημα αξιών και αυτογνωσίας, το οποίο φιλοδοξεί να μπει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας, από την πρώτη δημοτικού.» και μαζί του το ελπίζουμε κι εμείς να τα καταφέρει. Προσωπικά είμαι βέβαιη πως θα το καταφέρει. Το όνειρο του είναι η βασική ανάγκη των σχολείων σήμερα.

 Μου συμβαίνει σπάνια, αλλά την αξία αυτού του βιβλίου δείχνει και το γεγονός πως υπογράμμισα όλα τα κομμάτια που ξεχώρισα με αποτέλεσμα ανοίγοντας το να αντικρίζεις μια ροζ (ροζ ήταν ο υπογραμμιστής) πανδαισία. Αποφεύγω να υπογραμμίζω κυρίως γιατί νιώθω πως καταστρέφω το βιβλίο, ωστόσο στο συγκεκριμένο έπρεπε  να το κάνω. Με αυτόν τον τρόπο δεν το κατέστρεφα, το ζούσα!

«Ο ορισμός της κόλασης: Την τελευταία μέρα σου στη γη αυτός που είσαι να συναντήσει αυτόν που θα μπορούσες να γίνεις.»

 Έπειτα, τα κείμενα αυτά αποπνέουν μια αύρα, έναν αέρα αλλαγής. Παλαιότερα προσπάθησα να εφαρμόσω κάποιες παρόμοιες συμβουλές αλλά δεν τα είχα καταφέρει, κυρίως γιατί κάποιοι με αποθάρρυναν. Αυτή τη φορά χωρίς φόβο έκανα πράξη κάποια πράγματα και ένιωσα τόση ανακούφιση, το είχα πραγματικά ανάγκη.Αρχικά (ενδεχομένως αυτό το κατάφερα πριν το δώρο) εκτιμώ τρομερά τις στιγμές, θέλω να τις αποθηκεύω (με τα μάτια), να τις φροντίζω και στη θύμηση τους να χαμογελώ. Έτσι λοιπόν τις προάλλες που πήγαμε στο Δίκορφο, στο δρόμο της επιστροφής συναντήσαμε κάποιους ποδηλάτες φορτωμένους να ανεβαίνουν τον ανηφορικό δρόμο. Εμείς με το αυτοκίνητο. Τα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν ήταν μοναδικά, η μία κυρία με το ποδήλατο σήκωσε το κεφάλι κι εγώ την χαιρέτησα χαρούμενα. Με κοιτάει, χαμογελάει και ανταποδίδει τον χαιρετισμό. Αυτό το μήνα ήταν σίγουρα η καλύτερη στιγμή της ζωής μου! Ακόμα και σήμερα το θυμάμαι και νιώθω ατόφια χαρά!

«Η υγεία είναι το αόρατο στέμμα στο κεφάλι μας και το βλέπει μόνο αυτός που δεν την έχει.»

 Αυτές τις αλλαγές προτείνει ο κ. Ξενάκης, τίποτα ακατόρθωτο, μικρές αλλά σημαντικές αλλαγές. Δεν έχω να πω κάτι άλλο, με κέρδισαν τα κείμενα αλλά και ο άνθρωπος πίσω από αυτά, αυτό κάνει ένα βιβλίο αυτο-βελτίωσης να ξεχωρίσει. Στην κριτική μου αυτή, θα βρείτε μικρά αποσπάσματα που με ‘τρόμαξαν’ με την αλήθεια τους.

Η ζωή σου είναι η σχέση σου με τον εαυτό σου. Συνήθως είναι η πιο παραμελημένη σχέση. (…) Τον έχεις σκίσει (τον εαυτό σου), να μην πω τίποτα άλλο. Και δεν έχει άλλο τρόπο ο έρμος να σ’ το πει. Και στενοχωριέται. Και παθαίνει κατάθλιψη. Και τον πηγαίνεις στον ψυχίατρο να του γράψει χαπάκια. Και μετά αρρωσταίνει. Και τον πηγαίνεις στο γιατρό να του γράψει φάρμακα. Και μετά, χτύπα ξύλο, βγάζει καρκίνο. Κι εσύ τον πηγαίνεις για χημειοθεραπείες. Και ο φουκαριάρης δε θέλει γιατρό. Ένα μονάχα θέλει και το θέλει από εσένα. ΑΓΑΠΗ το λένε.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Ruth Ware- Ο θάνατος της κυρίας Γουέσταγουεϊ

Συγγραφέας: Ruth Ware

Τίτλος: Ο θάνατος της κυρίας Γουέσταγουεϊ

Εκδότης: Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Βαθμολογία: ∗∗∗∗

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με το δεύτερο βιβλίο που διάβασα μέσα στο καλοκαίρι και ήταν το αγαπημένο μου. Η αλήθεια είναι πως την συγγραφέα την ήξερα από το βιβλίο «Η γυναίκα στην καμπίνα 10», το οποίο ωστόσο δε διάβασα ποτέ αλλά θυμάμαι είχα τρελαθεί με τη διαφήμιση. Τελικά βέβαια ήταν γραφτό να τη γνωρίσω μέσα από το νέο της έργο και δεν το μετανιώνω καθόλου!

 Το οπισθόφυλλο:

«Η Χάριετ χρειάζεται λεφτά και γρήγορα –χρωστάει σε έναν τοκογλύφο που γίνεται όλο και πιο πιεστικός και απειλητικός. Όταν παίρνει ένα γράμμα που της αναγγέλλει ότι κληρονόμησε ένα μεγάλο ποσό από τη γιαγιά της, νιώθει σαν να εισακούστηκαν οι προσευχές της. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: η γιαγιά της έχει πεθάνει εδώ και είκοσι χρόνια. Το γράμμα στάλθηκε προφανώς σε λάθος άτομο…

Σκέφτεται ότι μπορεί να εξαπατήσει τους άλλους συγγενείς για να πάρει τα χρήματα, και κάνει μια επιλογή που θα αλλάξει τη ζωή της. Όμως, στην πορεία ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει επιστροφή και κινδυνεύει να χάσει τα πάντα, ακόμα και την ίδια της τη ζωή…»

 Η ιστορία ίσως να είναι από τις πιο ωραίες και μυστήριες που έχω διαβάσει. Το κυριότερο είναι πως από την αρχή η συγγραφέας χρησιμοποιεί ένα «τρικ» σχετικά με τα πρόσωπα της ιστορίας. Δε σου καταδεικνύει ποιος είναι ποιος αφήνοντας σου το ελεύθερο για λάθος συμπεράσματα. Όταν λοιπόν η ανατροπή έρχεται μένεις κατάπληκτος. Προσωπικά μάλιστα γύρισα πίσω στο κείμενο για να διαπιστώσω ότι όντως κατάλαβα λάθος. Και αναρωτιέμαι, πόσα λάθη μπορούμε να κάνουμε πάνω στην αγωνία μας κι αν συμβαίνει σε εμάς, τότε τι γίνεται με τους ίδιους τους πρωταγωνιστές;

 Η ζωή της Χαλ είναι κατεστραμμένη και η ίδια κατατρεγμένη. Δεν έχει να χάσει τίποτα όταν αποφασίζει να αποδεχθεί την κληρονομιά μιας «ξένης». Τα γεγονότα στο δωμάτιο της σοφίτας θυμίζουν ντε ζαβού σε ένα μακρινό και σκοτεινό παρελθόν. Προσωπικά ακόμα κι αν πήγαινα στο Τρεπάσεν με το που γνώριζα την κυρία Γουόρεν θα είχα εξαφανιστεί. Είναι μία πολύ αυστηρή προσωπικότητα, ιδιαίτερα απειλητική όπου προειδοποιεί την Χαλ για όσα πρόκειται να συμβούν. Είναι κάτι που μπορεί να με εκνευρίσει αφάνταστα, όταν ο πρωταγωνιστής ξέρει πως κινδυνεύει αλλά συνεχίζει προς την καταστροφή του. Όπως στις ταινίες θρίλερ όπου ο κεντρικός ήρωας ακούει τον θόρυβο από το υπόγειο και κατευθύνεται προς τα εκεί χωρίς ίχνος φόβου! ΓΙΑΤΙΙΙΙ;

 Συνολικά ήταν ένα πολύ πολύ ωραίο βιβλίο. Ο ορισμός της αγωνίας και η αλήθεια είναι πως δε συμβαίνει συχνά με βιβλία του είδους. Θέλω πολύ να διαβάσω κι άλλα έργα της συγγραφέως γιατί μου δημιουργήθηκαν οι καλύτερες εντυπώσεις. Στο μέλλον λοιπόν θα επανέλθω με τη Ruth Ware.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Αθηνά Χατζησυμεωνίδου- Αργυρω/μπερδέματα

Συγγραφέας: Αθηνά Χατζησυμεωνίδου

Τίτλος: Αργυρω/μπερδέματα

Εκδότης: Εκδόσεις Ιχνηλάτης

Τιμή: 12.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Βαθμολογία: ∗∗∗∗

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που το επέλεξα για να κάνω ένα διάλειμμα από τα αιματοβαμμένα αστυνομικά και νομίζω πως η επιλογή ήταν εύστοχη και καταπληκτική.

 Το οπισθόφυλλο:

 «Αν έχεις ένα όνομα που αντιπαθείς κι ένα σώμα που αποφεύγεις να δεις στον καθρέφτη, αν έχεις συγγενείς εμφανίσιμους και πετυχημένους που σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα, αν δουλεύεις σ’ έναν οίκο νυφικών ενώ ξέρεις πως η ώρα να βάλεις εσύ νυφικό είναι μακριά και ίσως δεν έρθει ποτέ, τότε μπορεί και να σε λένε Αργυρώ Παπαδοπούλου. Ο γάμος της ξαδέρφης της Ναταλίας φέρνει για ένα τετραήμερο την Αργυρώ και όλο της το σόι, το ‘Παπαδοπουλέικο’, σε ένα υπέροχο ξενοδοχείο στη Θάσο. Εκεί η Αργυρώ Παπαδοπούλου θα συναντήσει τη δαιμόνια εβδομηντάχρονη συνονόματή της θεία Αργυρώ ή Ηρώ, για την οποία πολλά είχε ακούσει αλλά ποτέ δεν την είχε δει. Μαζί θα γνωρίσουν νέα πρόσωπα και θα ζήσουν καλές και αμήχανες στιγμές, απρόσμενες καταστάσεις, περίεργα γεγονότα και μπερδέματα, που θα οδηγήσουν την Αργυρώ να αναθεωρήσει βασικές της πεποιθήσεις και να δει τον κόσμο −και τον εαυτό της− με άλλη ματιά.»

 Κάποιοι ίσως με πείτε υπερβολική με τη βαθμολογία αλλά να σας πω ήμουν ‘χουβαρντού’ γιατί το βιβλίο αυτό με έκανε να γελάσω (εγκεφαλικά και ουσιαστικά), με έκανε να ταυτιστώ, με έκανε να σκεφτώ τα λόγια της θ. Αργυρώς, με συγκίνησε. Η Αργυρώ είναι μία σύγχρονη ελεύθερη 30+ γυναίκα με ανασφάλειες. Η θεία Αργυρώ είναι μία κοντινή μεν συγγενής, που μένει ωστόσο στην Αμερική και συναντιούνται για πρώτη φορά στο γάμο της ξαδέρφης της πρώτης (ανιψιάς της δεύτερης). Η θ…, κομμένα τα θεία γιατί τη λένε ΗΡΩ! Η Ηρώ λοιπόν φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή της Αργυρώς, της παρουσιάζει τον χαρακτήρα της έτσι όπως ακριβώς είναι, ανασφαλής, ζηλιάρα, μισαλόδοξη κτλ. κτλ. και της δείχνει τον δρόμο της αλλαγής- αποδοχής.

 Το όλο υπέροχο είναι το πασιφανές με αυτό το βιβλίο. Η Αργυρώ μπορεί να είμαι εγώ, εσύ, η γειτόνισσα και τα λόγια της Ηρώς μπορούν να δείξουν το δρόμο σε όλες. Ήταν λοιπόν ένα υπέροχο ταξίδι, με πολλά κωμικά γεγονότα και προορισμό την αυτοεκτίμηση! Είναι πολύ σημαντικό ένα βιβλίο να σου προσφέρει τέτοια μηνύματα υποσυνείδητα, μέσω μίας ιστορίας που απλά μπορείς να ταυτιστείς και όχι με κανόνες και υποδείξεις γιατί όπως αναφέρει και ο Σ. Ξενάκης στο βιβλίο του «Το δώρο»:

«Κάθε μορφή διόρθωσης ή παρέμβασης στη ζωή του άλλου, είναι μορφή βίας»

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μηνάς Τσαμπάνης- Η θλιμμένη πριγκίπισσα των ωκεανών

Συγγραφέας: Μηνάς Τσαμπάνης

Τίτλος: Η θλιμμένη πριγκίπισσα των ωκεανών

Εκδότης: Εκδόσεις Ανάτυπο

Τιμή: 14.92€

Βαθμολογία: ∗∗∗∗

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω, με ένα είδος βιβλίου που ΔΕΝ με έχετε συνηθίσει να διαβάζω. (μοιράζω μαντήλια) Ναι, σήμερα θα διαβάσετε για ένα βιβλίο φαντασίας, αλλά ρομαντικής φαντασίας γιατί αλλιώς θα ήμουν σε πολύ αμήχανη θέση.

 Πριν ξεκινήσω όμως να σας μιλάω για αυτή μου την εμπειρία θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον συγγραφέα, Μηνά Τσαμπάνη διότι όχι απλά μου έστειλε το έργο του προς κριτική αλλά συνόδευσε την αφιέρωση του με ένα υπέροχο σκίτσο, δίνοντας έτσι μορφή στην θλιμμένη μας πριγκίπισσα, την Νηρηίδα.

 Το οπισθόφυλλο:

«O Χριστόφορος και η Ελπίδα, ένα ερωτευμένο ζευγάρι, βγαίνουν μια νύχτα για να γιορτάσουν την απόλυση εκείνου από το στρατό και την ορκωμοσία εκείνης ως νοσηλεύτριας. Στο γυρισμό, τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο και κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους σε ένα φοβερό αυτοκινητικό ατύχημα. Ο θάνατος τους είναι σχεδόν σίγουρος όταν ξαφνικά, από το πουθενά εμφανίζεται η Νηρηίδα, μια λευκοντυμένη, πανέμορφη, ξανθιά κοπέλα με μάτια στο χρώμα της θάλασσας και σώζει τη ζωή τους.
Ποια είναι η Νηρηίδα; Γιατί το ενδιαφέρον της εστιάζεται στην ευτυχία του Χριστόφορου; Ποιος είναι ο αινιγματικός Μαριήλ που την ακολουθεί και την στοιχειώνει στο κάθε της βήμα; Ποια είναι τα Τρία Θαύματα;

Αυτή είναι μια ερωτική ιστορία που ξετυλίγεται από το μακρινό παρελθόν της Ελλάδας ολοκληρώνεται τραγικά στην Ελλάδα του σήμερα. Μια ιστορία ποτισμένη με αίμα που θα ραγίσει καρδιές.»

 Όπως έχετε καταλάβει και από τη βαθμολογία, το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ. Δεν το περίμενα για να είμαι ειλικρινής, λόγω του είδους γνωρίζετε. Το ξεκίνησα με μεγάλη επιφύλαξη και βοήθησε πάρα πολύ το γεγονός πως είχε μικρά κεφάλαια με αποτέλεσμα να το διαβάζω με το ρυθμό μου που θα εξαρτώταν από το ενδιαφέρον μου. Η αρχή, ο Χριστόφορος, η Ελπίδα με προκαλούσαν να γυρνάω τις σελίδες γρήγορα. Είχα ξεχάσει τελείως τι είδος διαβάζω μέχρι που ο Δίας ‘το πουρό’ ήθελε την Νηρηίδα και μπήκε στο προσκήνιο το φανταστικό κομμάτι. Δε με ξένισε κυρίως γιατί αυτό βασιζόταν στη μυθολογίας και όχι σε κάτι εξωπραγματικό.

 Όσον αφορά τους ήρωες, τα αισθήματα ανάμεικτα. Ο Χριστόφορος μου έσπασε το νευρικό με τη στάση του απέναντι στη Νηρηίδα. Βέβαια υπάρχει ένα μικρό μέρος μου που λέει πως κάπως έτσι ανατρέπει τα πάντα ο κεραυνοβόλος έρωτας. Δεν ξέρω όμως αν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η περίπτωση του έτσι. Όσοι το έχετε διαβάσει τι λέτε; Την Ελπίδα θα τη χαρακτήριζα και αδιάφορη μπορώ να πω αλλά είναι και λογικό γιατί είναι «δεύτερος ρόλος». Η πρωταγωνίστρια μας, η θλιμμένη πριγκίπισσα μου άρεσε πολύ στο παρελθόν, όπου είχαμε να κάνουμε με μία γλυκιά, ανέμελη, δυναμική και γενναία κοπέλα. Στο παρόν λίγο με κούρασε. Αυτή η καλοσύνη που ο άλλος σε χαστουκίζει και όχι απλά γυρνάς κι από την άλλη αλλά αυτοχαστουκίζεσαι.

 Συνολικά ήταν μία πολύ ωραία ιστορία. Ακόμα κι αν οι ήρωες δε μου γέμισαν το μάτι, κάπως όλοι μαζί έδεναν και έδιναν ένα ωραίο αποτέλεσμα. Η βαθμολογία είναι υψηλή γιατί μιλάμε για ένα βιβλίο φαντασίας που θα έλεγα με κέρδισε. Όπως ανέφερα και παραπάνω αυτό συνέβη γιατί δε βασίζονταν σε εξωπραγματικά γεγονότα αλλά στη μυθολογία μας που κακά τα ψέμματα είναι κι αυτή κομμάτι της ιστορίας μας, κομμάτι μιας παλιάς πραγματικότητας, σαν πραγματικότητα κι αυτή!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

 

 

Ευχαριστούμε Λαυρέντη

Καλησπέρα φίλοι μου!

Σήμερα το πρωί η μέρα ξεκίνησε με μία δυσάρεστη είδηση, την απώλεια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Όχι, δεν ήμουν από τους φανατικούς θαυμαστές του, όχι (και δυστυχώς) δεν είχα ποτέ την τύχη να τον απολαύσω από κοντά αλλά είναι η πρώτη φορά που νιώθω μια μουσική απώλεια τόσο έντονα. Βλέποντας ρεπορτάζ, εκπομπές που ήταν καλεσμένος διαπίστωσα ότι μπορεί να μην γνωρίζω όλα του τα τραγούδια και τους στίχους αλλά υπήρχαν στιγμές που συμπλήρωνε τη λύπη μου κι άλλες που γιγάντωνε την τρέλα και την χαρά μου. Κλαίω γιατί έχω τόσες αναμνήσεις με εμένα στην εφηβεία να ακούω δημιουργίες του και να βαλαντώνω γιατί οι ορμόνες έκαναν τον στίχο βίωμα και άλλες που ο ρυθμός με έκανε να τραγουδάω και να χορεύω ασταμάτητα.

Διαπιστώνω λοιπόν ότι αυτή είναι η ευλογία και η κατάρα του καλλιτέχνη, να αφήνει ιστορία με τις δημιουργίες του και η απώλεια του να γίνεται απώλεια για όλους τους αποδέκτες. Προσωπικά, κι ας θεωρηθώ υπερβολική, νιώθω ότι έχασα ένα φιλαράκι από τα παλιά που κλάψαμε, γελάσαμε και τώρα όλες αυτές οι μνήμες ξυπνούν γιατί μείναν μισές.

Δε νομίζω πως χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, ένα τεράστιο ευχαριστώ σε αυτή την εμβληματική μορφή της ελληνικής μουσικής. Καλό παράδεισο Λαυρέντη!

Κλείσε τα ματάκια σου εδώ στα σκοτεινά,
ετούτη η ώρα ξεκουράζει τα φτερά σου,
αύριο θα βγεις ξανά στου ήλιου τη φωτιά,
αναζητώντας το μετά απ’ τα όρια σου.