Delia Owens- Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες

Συγγραφέας: Delia Owens

Τίτλος: Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες

Εκδότης: Εκδόσεις Δώμα

Τιμή: 20.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 Καλημέρα βρε παιδιά!!!

 Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που αν δε διάβαζα το 2020 θα έσκαγα. Είναι από τις λίγες φορές που οι απόψεις συγκλίνουν και όλοι όσοι το έχουν διαβάσει στη βιβλιοφιλική κοινότητα έχουν να πουν τα καλύτερα. Έτσι πριν την εκπνοή του 2020, το απέκτησα και δε μου πήρε πάνω από τέσσερις μέρες να το ολοκληρώσω. Δεν περίμενα καλύτερη υποδοχή για το 2021…και όπως καταλάβατε, θα διαβάσετε άλλη μια θετική κριτική!

 Το οπισθόφυλλο:

 «Για χρόνια, οι φήμες για την Πιτσιρίκα του Βάλτου έδιναν κι έπαιρναν στο Μπάρκλι Κόουβ, ένα ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ο θάνατος του νεαρού Τσέις Άντριους τις έκανε να φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Ποιος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει, αν όχι εκείνο το αγριοκόριτσο που ζούσε μονάχο του στα βάθη του βάλτου;

Αλλά την Κάια δεν την είχαν καταλάβει. Ευαίσθητη και έξυπνη, είχε καταφέρει να επιβιώσει ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη απ’ τους ανθρώπους, παρέα με τους γλάρους και μ’ όσα της δίδαξε η άμμος κι η αρμύρα. Όταν δύο νεαροί απ’ το χωριό γοητεύονται απ’ την άγρια ομορφιά της, η Κάια ανοίγεται σε μια καινούργια ζωή. Αλλά τότε συμβαίνει το αδιανόητο.

Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πώς τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, απ’ τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει.

«Η Κάια άφησε το περιοδικό στα πόδια της με το μυαλό της να ταξιδεύει σαν τα σύννεφα. Κάποια θηλυκά έντομα τρώνε το ταίρι τους, μητέρες από την οικογένεια των θηλαστικών εγκαταλείπουν τα μικρά τους λόγω του μεγάλου στρες, πολλά αρσενικά βρίσκουν ριψοκίνδυνους ή πανούργους τρόπους ώστε το σπέρμα τους να επικρατήσει των ανταγωνιστών τους. Τίποτα δεν είναι υπερβολικά απρεπές εφόσον βοηθάει να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής. Η Κάια ήξερε πως αυτό δεν αποτελούσε κάποια σκοτεινή πλευρά της Φύσης· ήταν απλώς επινοητικοί τρόποι να τα βγάζεις πέρα όταν όλα είναι εναντίον σου. Και με τους ανθώπους, το πράγμα σίγουρα πήγαινε ακόμα πιο μακριά.»»

 Ξεκινώντας το, ένιωθα ότι διάβαζα κάτι μεταξύ της αχανούς μοναξιάς της K. Hannah και του Απόλυτη Αγάπη μου του G. Tallent, δύο βιβλία που είχα αγαπήσει στο παρελθόν. Η εγκατάλειψη, η βία, η ψυχολογική κυρίως, οι φρούδες ελπίδες πλήγωσαν και μένα όπως την Κάια. Ένα παιδί που έτυχε να γεννηθεί στους βάλτους, με έναν βίαιο πατέρα και με μια οικογένεια που σιγά σιγά την εγκαταλείπει. Ένα παιδί που δέχθηκε τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά στάθηκε αντάξια των περιστάσεων και τα κατάφερε σχεδόν μόνη της. 

 Το βιβλίο αυτό είναι περίεργα ρομαντικό αλλά δεν είναι απλά μια ρομαντική ιστορία. Η φύση και το θαύμα της το κατακλύζουν, η θέση των μαύρων στα χρόνια που εξελίσσεται βάζει την κοινωνική της πινελιά και ένας φόνος εμπλέκει τον αστυνομικό χαρακτήρα. Θα το έλεγα σχεδόν εφ’ όλης της ύλης. Θα αγαπήσεις τον βάλτο, τη ζωή εκεί, τους ερωδιούς, τις «πονηρές» πυγολαμπίδες. Θα εντυπωσιαστείς από το τι μπορεί να καταφέρει η πιτσιρικά του βάλτου, θα αγανακτήσεις που η Κάια δε μπορεί να μοιραστεί μια αγκαλιά με τον γλυκούλη Σάλτα, θα θες να χαστουκίσεις τον Τέιτ και θα σε φάνε οι σκέψεις στο ερώτημα «Ποιος μπορεί να σκότωσε τον Τσέις Άντριους;». 

 Είναι τόσο γεμάτο βιβλίο, χωρίς να σε κουράσει! Είναι τόσο απλό, κι όμως δε μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου! Είναι από τις λίγες φορές που θα έλεγα ότι αυτές τις μέρες που το διάβαζα, πρόλαβα και δέθηκα με την Κάια με αποτέλεσμα το τέλος, σαφώς να με σοκάρει, παράλληλα όμως να με στενοχωρήσει. Δεν ήθελα να αποχωριστώ τον βάλτο, την Κάια και τις συλλογές της. Είναι ένα βιβλίο που σίγουρα θα διαβάσω ξανά μετά από χρόνια, θα έλεγα πως ήδη ανυπομονώ. Ελπίζω να διάλυσα τις όποιες τυχόν δεύτερες σκέψεις σας σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να το διαβάσετε. Σίγουρα πρέπει!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

Άλις Κλαρκ Πλατς- Τα κορίτσια των λουλουδιών

Συγγραφέας: Άλις Κλαρκ-Πλατς

Τίτλος: Τα κορίτσια των λουλουδιών

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!!!

Καλή χρονιά, με υγεία, αγάπη, ευτυχία, ανθρωπιά και όλα τα καλά! Πιο πολύ από όλα όμως, εύχομαι αυτή τη νέα χρονιά να καταφέρουμε επιτέλους να μειώσουμε τις αποστάσεις και να αγκαλιαστούμε! Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω γιατί όλα προμήνυαν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορίας.

Το οπισθόφυλλο:

 ««Σου αρέσουν οι καραμελίτσες;» είπε η Λόρελ. «Έχω να σου δώσω αν θέλεις».
Η Ρόζι ένιωσε το πάνω χείλος της να μυρμηγκιάζει. Δεν είπε όμως τίποτα. Περίμενε.
Το κοριτσάκι αναδεύτηκε στη θέση του στο μπροστινό μέρος του αλόγου. Φορούσε μια κίτρινη μπλούζα με μια μαργαρίτα. Γαλάζιο σορτσάκι. Είχε ένα πιαστράκι στα μαλλιά, ροζ και αστραφτερό. Η Ρόζι άπλωσε το χέρι της να το αγγίξει. Ήταν πανέμορφο. Όπως και τα χρυσά μαλλιά του κοριτσιού.

Η Λόρελ και η Ρόζι. Τα Κορίτσια των Λουλουδιών. Έτσι τις βάφτισαν οι δημοσιογράφοι
Είπαν πως πήραν το μικρότερο παιδάκι για να παίξουν. Δεν ήθελαν να του κάνουν κακό.
Η μία καταδικάστηκε για φόνο. Η άλλη συνέχισε τη ζωή της με άλλο όνομα. Τώρα, δεκαεννιά χρόνια μετά, ένα άλλο παιδί εξαφανίζεται. Και τα Κορίτσια των Λουλουδιών θα ξαναγίνουν πρωτοσέλιδο.

Κανένας δεν ξέχασε ποτέ την ιστορία τους. Τώρα δε θα μπορέσετε να την ξεχάσετε ούτε εσείς.»

Η ιστορία ξεκινάει πολύ ωραία, η Χέιζελ έχει πάει να γιορτάσει τα γενέθλια της με το σύντροφο της και την κόρη του όταν στο ξενοδοχείο που διαμένουν χάνεται ένα κοριτσάκι. Αστυνομία, δημοσιογράφοι, ανακρίσεις, υποψίες και τέλος αποκαλύψεις…ένας χαμός. Επίσης, έχουμε αναδρομές στο παρελθόν σχετικά με την εξαφάνιση και τη δολοφονία της μικρής Κίρστι Σουάν με υπεύθυνες δύο αδερφές τη Λόρελ και τη Ρόζι. Η Λόρελ καταδικάζεται, η Ρόζι γλιτώνει λόγω του μικρού της ηλικίας της.

Μου έκανε εντύπωση το πως αντιμετώπισαν οι γονείς των κοριτσιών την καταδίκη της Λόρελ. Άργησα να αντιληφθώ μάλιστα τον αινιγματικό ρόλο της μητέρας τους. Από ένα σημείο όμως και μετά η ιστορία ακολουθεί την πεπατημένη με ψέματα, «μυστικά», λάθος κατηγορίες και παγίδες. Δε μου άρεσε αυτή η εξέλιξη, ένιωσα μια κάποια έλλειψη φαντασίας από τη συγγραφέα. Ευτυχώς το τέλος με αποζημίωσε με μια ανατροπή η οποία θα έλεγε κανείς πως μας υπόσχεται τη συνέχεια της ιστορίας.

Για τη σχέση και την πίστη του θείου Τόμπι και το τέλος και με βασική προϋπόθεση πως θέλετε να διαβάσετε κάτι ελαφρύ χωρίς να σας ζορίσει πολύ, σας το προτείνω. Αναμένω να μάθω αν θα εξελιχθεί με ένα δεύτερο βιβλίο. Τώρα που το σκέφτομαι, με καλή δουλειά, θα γινόταν πολύ ωραία ταινία, ικανή να ξεπεράσει το αρχικό έργο. Αυτά από εμένα…

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μπρυκνέρ Πασκάλ- Ένας χρόνος και μια μέρα

Συγγραφέας: Πασκάλ Μπρυκνέρ

Τίτλος: Ένας χρόνος και μια μέρα

Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη

Τιμή: 12.20€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 Καλημέρα βρε παιδιά!

Αρχικά να ευχηθώ και από εδώ Χρόνια Πολλά, Καλά Χριστούγεννα (νωρίς το θυμήθηκες κουκλάκι μου) και με το καλό το νέο έτος να μας χαρίσει ότι μας στέρησε το 2020 και υγεία!!! Είμαι πίσω με μία πολύ δυνατή ιστορία η οποία είναι σχετικά μικρή και προλαβαίνετε άνετα να τη διαβάσετε μέχρι το τέλος του χρόνου. Πρώτη φορά διάβασα βιβλίο του Μπρυκνέρ και οι εντυπώσεις μου είναι άκρως θετικές!

 Το οπισθόφυλλο:

 «Η Ιεζάβελ, νεαρή καθηγήτρια μαθηματικών, ταξιδεύει από την ορεινή γενέτειρά της στην Οτ-Σαβουά για το Μόντρεαλ. Ο πατέρας της, πρώην πάστορας και ερασιτέχνης ωρολογοποιός, λίγο πριν πεθάνει, την είχε βάλει να του υποσχεθεί πως θα παραδώσει το ρολόι το οποίο κατασκεύασε σ’ έναν φίλο του στο Κεμπέκ. Πρόκειται για ένα μοναδικό κομμάτι, του οποίου η ιδιαιτερότητα είναι πως, αντί να μετρά τον χρόνο, τον καταστρέφει. Το αεροπλάνο πέφτει σε επικίνδυνη κακοκαιρία και αναγκάζεται να προσγειωθεί σε άλλο αεροδρόμιο, στα βόρεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι νύχτα, η χιονόπτωση είναι σφοδρή. Η Ιεζάβελ καταφεύγει στο Plazza, ένα παλιό ξενοδοχείο τεραστίων διαστάσεων. Και το επόμενο πρωί, αρχίζει ο εφιάλτης.

Της λένε πως η παραμονή της δε διήρκεσε μία ημέρα αλλά έναν ολόκληρο χρόνο, στη διάρκεια του οποίου εκείνη κοιμόταν! Το ποσό που τους οφείλει είναι υπέρογκο. Προκειμένου να ξεπληρώσει το χρέος της, την υποχρεώνουν να μείνει εκεί και να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως εργαζόμενη στο ξενοδοχείο. Ένας κόσμος, τρομακτικός και φαιδρός ταυτόχρονα, παράξενα ανησυχητικός, ξεδιπλώνεται μπροστά της…

Ισορροπώντας περίτεχνα ανάμεσα στη δυστοπία και τη σάτιρα, ο Πασκάλ Μπρυκνέρ απεικονίζει τη σημερινή πραγματικότητα, παρασύροντάς μας την ίδια στιγμή σε μια περιπέτεια όλο ανατροπές.«

 Άνετα δεν ξανά πάω σε ξενοδοχείο, μήπως και με κρατήσουν για ένα χρόνο εκεί και μετά όχι μόνο δε θα μπορώ να πληρώσω το χρέος, θα πρέπει να δουλεύω υπό άθλιες συνθήκες! Ό, τι ζει η Ιεζάβελ (την οποία εγώ μετονόμασα σε Ιεζαβέλ) είναι σουρεάλ και θα σας παραθέσω παρακάτω κάποια κομμάτια που ξεχώρισα. 

«Και τότε κατέφτασε αθόρυβα το τρίο των φαντασμάτων της προηγούμενης νύχτας, ο κουτσός με το μπαστούνι, ο καμπούρης συνοδεία ενός πολύ γέρικου και τυφλού σκύλου και ο μονόχειρας, με το δεξί του μανίκι άδειο, όλοι τους κομψοί, κουστουμαρισμένοι και με κάτι παχιά πολύχρωμα σοσόνια με σκωτσέζικα μοτίβα στα πόδια»

 Συνολικά η ιστορία μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ, ένιωθα συνεχώς αγωνία για την επιβίωση της πρωταγωνίστριας η οποία κατάλαβα ότι ήταν ένας περίεργος άνθρωπος με μία ακόμα πιο περίεργη σχέση με τους γονείς της. Θεωρώ ότι όλη αυτή η εμπειρία σίγουρα την ‘ωρίμασε’ και της έδωσε μία δεύτερη ευκαιρία…αν μπορεί να το θέσει κανείς έτσι. Πόσο όμως πραγματική ήταν αυτή η «εμπειρία»; 

«Στην πόλη αυτή, οι ιππότες διένυαν μερικά μέτρα απόσταση και έπειτα τα άλογα τους τους έριχναν κάτω και τους καβαλούσαν με τη σειρά τους, κι εκείνοι άρχιζαν να καλπάζουν χλιμιντρίζοντας. Έπρεπε να έχει κανείς το νου του σε εκείνο το τοστάκι που το έλεγαν Πιράνχας και που έτρωγε τα χείλη όποιου ήθελε να το φάει.»

 Κάτι που επίσης με κέρδισε, ήταν οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες του βιβλίου. Η τροφός, η φράου Μύλλερ, η ίδια η Τζαζ. Ταίριαξαν τόσο πολύ με τον τόπο που διαδραματίζεται το βιβλίο καθώς και με το ύφος αυτού. Μέσα από αυτή την περιπέτεια και τη γνωριμία με αυτούς η πρωταγωνίστρια στρέφεται στον ίδιο της τον εαυτό, αλλάζει, δένεται μαζί τους. Γενικά μου γεννήθηκαν ερωτηματικά (περί αυτού και άλλων) αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν απαντήσεις και ο συγγραφέας μας δίνει το ελεύθερο να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. 

«Υπήρχε, για παράδειγμα, εκείνη η χαρτορίχτρα στο 82728 που ισχυρίζονταν πως διάβαζε το μέλλον στις πτυχώσεις της επιδερμίδας: στις ρυτίδες του μετώπου, στο λεγόμενο «πόδι της χήνας» στις γωνίες των ματιών και των χειλιών…Μπορούσε να προβλέψει την καριέρα σου, τους έρωτες σου, την υγεία σου, ανάλογα με τη γωνία που σχημάτιζε το π*ος σε ανάπαυση, τη συμπαγή μάζα των όρχ*ων ή τις πτυχώσεις στα χείλη του αι*οίου.»

 Μιλώντας για τον συγγραφέα, ο Μπρυκνέρ φαίνεται ότι έχει την ικανότητα να τραβάει την ιστορία όσο πρέπει αφού ποτέ δεν ένιωσα ότι φλυαρούσε ή υπερανέλυε γεγονότα. Μας χαρίζει έντονες εικόνες που όπως είπα και παραπάνω χαρακτηρίζονται από σουρεαλισμό. Σας το προτείνω σίγουρα!

Τα λέμε αγαπημένοι το 2021 με κέφι, χαρά και τον covid μακριά! Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

 

Τατιάνα Τζινιώλη- Μεθυσμένες αλήθειες

Συγγραφέας: Τατιάνα Τζινιώλη

Τίτλος: Μεθυσμένες Αλήθειες

Εκδότης: Εκδόσεις Πηγή

Τιμή: 15.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 Καλημέρα βρε παιδιά!

 Το ξέρω ότι το πρόγραμμα μας έχει πάει περίπατο, το ξέρω ότι για αυτό το βιβλίο έπρεπε να έχω γράψει νωρίτερα γιατί περιμένετε με κομμένη την ανάσα, αλλά αυτό το διάστημα και το reading slump μου το είχα και όρεξη να γράψω δεν έβρισκα. Τώρα όμως θεώρησα πως ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για το νέο βιβλίο της Τατιάνας την οποία υπεραγαπώ και είναι γεγονός.

 Το οπισθόφυλλο:

 «Τι να κάνεις σε µία επταήμερη κρουαζιέρα:

• Να προετοιμαστείς πως απ’ την πρώτη κιόλας ημέρα όλα θα αλλάξουν.
• Να µμιλήσεις στην κοπέλα που κάθεται στο µπαρ.
• Να συμφωνήσετε πως αυτό θα κρατήσει µόνο µία εβδομάδα.

«Το καλό µε τις μεθυσμένες αλήθειες είναι πως την επόμενη ημέρα τις ξεχνάς».
«Εξακολουθούν όμως να είναι αλήθεια».

Κόνορ

Μία κρουαζιέρα για τα γενέθλιά µου
ήταν το τελευταίο που ήθελα.

Μέχρι που τη συνάντησα
το πρώτο βράδυ στο µπαρ του πλοίου.

Κι ας ήταν ένα βράδυ που θέλω να ξεχάσω· έστω µέχρι να τη συναντήσω.

Οι δυο µας συµφωνήσαµε πως αυτό
θα ήταν για µόνο µία εβδοµάδα.

Λίγο πριν επιστρέψει το πλοίο στο λιµάνι
της Νέας Υόρκης, τίποτα δεν είναι το ίδιο.

Χέιζελ

Υποτίθεται πως αυτό θα ήταν ένα
ξέγνοιαστο καλοκαίρι µετά το Πανεπιστήµιο.

Εκείνος ήταν ό,τι έπρεπε· η καλοκαιρινή µου περιπέτεια πριν τις µεγάλες αποφάσεις.

Όµως, κατάλαβα κάπως αργά πως
δεν ήθελα να είναι µόνο αυτό και πλέον
δεν µπορώ να κάνω τίποτα.

Λίγο πριν επιστρέψει το πλοίο στο λιµάνι
της Νέας Υόρκης, τίποτα δεν είναι το ίδιο.»

 Αλήθεια σας μιλάω, άνετα το διάβαζα ξανά από την αρχή με το που τελειώσω αυτό το άρθρο. Αυτό που μου αρέσει στα βιβλία της Τατιάνας είναι οι δύο οπτικές. Γιατί ως γνωστών οι άνδρες θέλουν να ξέρουν τι σκέφτονται οι γυναίκες αλλά και εμείς δεν πάμε πίσω. Θα μου πει, όλα αυτά είναι μυθοπλασία αλλά, εγώ δε θα πάψω να πιστεύω ότι εκεί έξω αυτές οι ιστορίες ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ (για αυτό αγαπάω τη ρομαντική λογοτεχνία μάλιστα) και γιατί από φίλους βλέπω ότι όντως οι άνδρες όταν βρίσκουν κάτι που τους αρέσει πολύ, λειτουργούν και εγκεφαλικά…if you know what i mean! 

 Η Χέιζελ λοιπόν έχει πάει κρουαζιέρα με τη γιαγιά της (εμένα η δική μου μόνο εκδρομές με το ΚΑΠΗ με έπαιρνε κι αυτό μέχρι τα 7-8 -.-) κι εκεί που αμέριμνη κάνει το μπανάκι της στην πισίνα με τα κοκτειλάκια της…βλέπει τον Κόνορ. Ο  τελευταίος βέβαια συνοδεύεται, είναι στην ίδια κρουαζιέρα σαν δώρο για τα γενέθλια του και δεν βλέπει τη σχέση του να τραβάει μακριά. Το ίδιο βράδυ αποδεσμεύεται και καθώς πίνει στο μπαρ, συναντά για πρώτη φορά τη Χέιζελ. Και εκεί, αρχίζει η ιστορία μας! Δε σας λέω τίποτα παραπάνω όμως για να το διαβάσετε οι ίδιοι. Μόνο ότι η Χέιζελ με εκνεύρισε σε κάποια σημεία θα πω, αλλά τη συγχωρώ γιατί στο τέλος φαίνεται να έβαλε μυαλό! Ως ένα βαθμό, την καταλαβαίνω κιόλας.

 Πιστεύω ότι αν ψάχνεις ένα βιβλίο για τις γιορτές, ρομαντικό, με έρωτα, δεύτερες σκέψεις, προβληματισμούς κτλ. πρέπει να το διαβάσεις. Βασικά και όλα αυτά να μην ψάχνεις, πάλι πρέπει να το διαβάσεις. Προσωπικά τα βιβλία της Τατιάνας είναι εθιστικά για μένα, τα τελειώνω σε ανύποπτο χρόνο, θέλω όλη τη χρονιά να τα πιάσω ξανά από την αρχή και χαίρομαι για αυτό! Επίσης χαίρομαι για την εξέλιξη της ίδιας, είναι κάτι που αναγνωρίζω κυρίως στη δομή των χαρακτήρων. Έχει βρει τον τρόπο που μας τρελαίνει!!! 

 Δε θα πω περισσότερα, σας έχω αφήσει σε ιστορία στο instagram κουτάκι για ερωτήσεις που θα θέλατε να κάνετε στην Τατιάνα γιατί θα την έχουμε παρέα μας στη στήλη meet the writer. Αναμένουμε…

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

 

Meet_the_writer: Μαρία Αλεξοπούλου

Γεια σας και χαρά σας βρε παιδιά!!!

Τι ωραία που είναι το Σαββατοκύριακο, που χαλαρώνουμε(το επιλέγουμε κι ας λένε οι άλλοι τα δικά τους), που έχουμε περισσότερο χρόνο για διάβασμα(άτιμο reading slump σταμάτα!) και κάνουμε όσα σχέδια μπορούμε για τα Χριστούγεννα τα οποία είναι μόλις δύο εβδομάδες μακριά! Ανυπομονώ κι ας είναι διαφορετικά!!

Ξεκινάει λοιπόν η εβδομάδα δυναμικά κι έχω τη μεγάλη χαρά να φιλοξενώ σε τούτο εδώ το blog την Μαρία Αλεξοπούλου συγγραφέα του βιβλίου «Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου«. Τη Μαρία τη γνώρισα λίγο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου της. Υπήρχε πάντα σαν ύπαρξη στο instagram αλλά δεν είχαμε επικοινωνήσει. Από την ημέρα που διάβασα όμως το βιβλίο της νιώθω ότι ήρθαμε «πιο κοντά». Μιλώντας για τον εαυτό μου, ένιωσα ότι τελικά ήμασταν φίλες καιρό και ολόκληρη η ιστορία της φιλίας μας ήταν γραμμένη μέσα στις σελίδες του βιβλίου της. Αυτή είναι η ομορφιά του βιβλίου, της βιβλιοφιλικής κοινότητας και των νέων συγγραφέων. Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα…

MSB: Μαρία, ας γνωριστούμε καλύτερα! Πες μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σου.

Μ.Α.: Προ αρκετών ετών, φοίτησα στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό της Αθήνας, όπου διάλεξα την κατεύθυνση της Ιστορίας, παρόλο που με γοήτευε η ριψοκίνδυνη καριέρα της Lara Croft. Πάντα μου άρεσε να καταθέτω τις μετέωρες σκέψεις μου ή τις εμπειρίες μου σε λευκό χαρτί. Έχω εργαστεί ως αρθρογράφος σε διάφορα site, την τελευταία τριετία έχω δημιουργήσει το blog «One girl, one pen» όπου παρουσιάζω τις βιβλιοπροτάσεις μου αλλά και τις ποιητικές μου απόπειρες. Πέρα από την αρθρογραφία, λατρεύω τη διδασκαλία ειδικά σε παιδιά δημοτικού γιατί είναι μεταδοτικός ο ενθουσιασμός τους. Όταν δεν διαβάζω ή γράφω, κάνω binge watching ταινίες-σειρές μέχρι να αποκοιμηθώ.

MSB: Γνωρίζω ότι το έργο σου γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Θεωρείς ότι ο εγκλεισμός έβαλε το άγχος για τα καλά στη ζωή μας; Η δημιουργικότητα είναι μία μέθοδος να εξωτερικεύσουμε το άγχος;

Μ.Α.: Σίγουρα το άγχος προϋπήρχε στην καθημερινότητά μας, απλά με την καραντίνα θαρρώ πως γιγαντώθηκε γιατί αυξήθηκαν τα στρεσογόνα ερεθίσματα. Αναντίρρητα η δημιουργικότητα συμβάλλει στο να εξωτερικεύσουμε όλο το εντεινόμενο άγχος και να αποφορτιστούμε. Όπως ανέφερες ορθά, το συγγραφικό μου ντεμπούτο γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Ακόμη θυμάμαι πως δουλεύαμε μαζί με την εικονογράφο/αδελφή μου (Ιωάννα Αλεξοπούλου) τα εσωτερικά σχέδια του βιβλίου για να εμπλουτίσουμε την καθημερινότητά μας. Είχαμε θέσει στόχο πως θα έχουν ολοκληρωθεί και τα 20 σχέδια και το πετύχαμε.

MSB: Τι θέλεις να κερδίσει ο αναγνώστης, διαβάζοντας το βιβλίο σου;

Μ.Α.: Καταρχάς, θα ήθελα να εμπλακεί συναισθηματικά και να ταυτιστεί με την κεντρική ηρωίδα Μελίνα. Δεν μου αρκούσε απλά να ξύσω την επιφάνεια μίας κατάστασης, με ενδιέφερε να δείξω πόσο απύθμενο πηγάδι είναι η θλίψη. Όπως η συγγραφή του βιβλίου δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, αντίστοιχα και η αναγνωστική εμπειρία δεν είναι εύκολη. Μετά το πέρας της ανάγνωσης ευελπιστώ να εμφυσήσει ελπίδα σε όσους το έχουν ανάγκη. Εξάλλου το βιβλίο είναι προορισμένο για όσους περνούν ή έχουν περάσει μία ψυχική ασθένεια, για να μην βυθίζονται μόνοι τους στο πνιγηρό σκοτάδι του φόβου.

MSB: Πως ένιωσες όταν κράτησες το έργο σου, πρώτη φορά στα χέρια σου;

Μ.Α.: Μέχρι να το κρατήσω νόμιζα ότι ήταν ένα όνειρο που θα ξεγλιστρούσε για πάντα από τα χέρια μου. Όταν παρέλαβα το πρώτο αντίτυπο το ξεφύλλιζα με λαχτάρα μικρού παιδιού. Ακόμη και τώρα δεν πιστεύω ότι κατέχει το όνειρό μου μία θέση όχι μόνο στη βιβλιοθήκη μου αλλά και σε βιβλιοθήκες άλλων σπιτιών.

MSB: Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τη συγγραφή;

Μ.Α.: Από προσωπική εμπειρία, θα πρότεινα την τακτική ανάγνωση βιβλίων αφενός για να διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντές του, αφετέρου για να αποκτήσει ένα δυνατό γλωσσικό οπλοστάσιο. Το να καταπιάνεται και με διαφορετικά είδη αναγνωσμάτων χαρίζει και μια ευελιξία στη διαδικασία της συγγραφής. Δικός μου απαράβατος κανόνας είναι να μην αναβάλω την έμπνευση. Όταν νιώθετε ότι έχετε έμπνευση να γράφετε! Kαι φυσικά όσο γράφετε, τόσο θα βελτιώνεστε.

MSB: Τι θα συμβούλευες κάποιον που βιώνει κρίσεις πανικού-κρίσεις άγχους;

Μ.Α.: Πάντα ήμουν ευπαθής στο άγχος αλλά την τελευταία διετία βρέθηκα σε έναν φαύλο κύκλο θλίψης με αποτέλεσμα να παθαίνω συχνά κρίσεις πανικού. Προσωπικά με βοηθάει πολύ το γράψιμο για να μειώσω την ευαλωτότητά μου σε κρίσεις άγχους. Ιδιαίτερα ιαματική βρίσκω τη μουσική γιατί η μελωδία απομακρύνει εύκολα το μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι μου. Επιπλέον, θεωρώ πως πρέπει να γίνεται σταδιακή έκθεση σε στρεσογόνες καταστάσεις και να υπάρχει ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Τέλος, όποιος βιώνει κρίσεις πανικού δεν πρέπει (κι αυτό είναι μεγάλο ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ) να επιρρίπτει την ευθύνη στον εαυτό του. Να αντικαθιστά τις απρόσφορες/αρνητικές σκέψεις με θετικές και κάποια στιγμή θα υπερτερήσουν οι θετικές.

MSB: Τι να περιμένουμε από εσένα (συγγραφικά) στο μέλλον;

Μ.Α.: Είμαι ενθουσιασμένη που ανήκω πλέον στον λογοτεχνικό κύκλο και θέλω να παραμείνω. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ήθελα του χρόνου, ιδανικά τον Δεκέμβριο, να κυκλοφορήσει μία ρομαντική νουβέλα που έχω γράψει γιατί θίγω πάλι ένα κοινωνικό ζήτημα με εορταστικό περιτύλιγμα. Αυτή την περίοδο ασχολούμαι με δύο συλλογές, η μία είναι ποιητική, η άλλη ιστορίες τρόμου. Δεν θα αφήσω ανεκμετάλλευτη ούτε αυτή την καραντίνα!

Σέβη μου, σε ευχαριστώ που με φιλοξένησες στο όμορφο blog σου και που αγκάλιασες το βιβλίο. Χαίρομαι που ήταν η αφορμή για να γνωριστούμε (επιτέλους!).

Μαρία για ακόμη μία φορά σε ευχαριστώ από καρδιάς για τον χρόνο σου και γιατί το έργο σου αποτέλεσε αφορμή να μπεις στη ζωή μου! Σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα, πιστεύω σε σένα και περιμένω με ανυπομονησία τη συγγραφική σου συνέχεια. Παρακάτω θα βρείτε το link για το βιβλίο της Μαρίας καθώς και το link της κριτικής.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Το βιβλίο «Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου» θα βρείτε ΕΔΩ.

Την κριτική θα βρείτε ΕΔΩ.

Μαρία Αλεξοπούλου- Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου

Συγγραφέας: Μαρία Αλεξοπούλου

Τίτλος: Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου

Εκδότης: Εκδόσεις Πηγή

Τιμή: 10.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 Καλημέρα βρε παιδιά!

 Ξέρω πως έχω χαθεί λίγο αλλά ειλικρινά αυτές οι δύο εβδομάδες ήταν σκέτη ταλαιπωρία. Δεν γκρινιάζω όμως γιατί παράλληλα απόλαυσα αυτή την ενεργητικότητα και γιατί σε 14 μέρες έχουμε Χριστούγεννα!!!!!! Διαφορετικά μεν, Χριστούγεννα δε! Ίσως γράψω ένα άρθρο για αυτό. Επανέρχομαι! Για τη συγγραφέα δε θα πω πολλά γιατί έρχεται meet the writer άρθρο, ωστόσο θα πω ότι νιώθω πολύ κοντά της μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κι αυτό συνέβη λόγω του βιβλίου, λόγω της κοινής εμπειρίας… να το μετρήσουμε στα θετικά παρακαλώ!

 Το οπισθόφυλλο:

«Η Μελίνα αποκοιµήθηκε, µε τον απαλό ήχο της βροχής να τη νανουρίζει. Όταν οι σταγόνες άρχισαν να µαστιγώνουν το παράθυρο, ξύπνησε, αλλά βυθίστηκε σε µία νέα τυφλή πραγµατικότητα. Άκουγε παραµορφωµένους ήχους στην προσπάθειά της να βλεφαρίσει. Επιχείρησε να στυλώσει τα πόδια της, καθώς ο σπόρος του φόβου είχε ήδη βλαστήσει στην ψυχή της. Η θλίψη που φώλιαζε µέσα της ξάφνου φούσκωνε σαν κατακλυσµιαία παλίρροια. Θα µπορέσει να διαβεί αυτό το δύσβατο µονοπάτι που την κρατάει µακριά από την ευτυχία;»

«Να προσπεράσω τη ζοφερή
σκιά που παραµονεύει.
Να αλυσοδέσω τον φόβο
που θέλει να κυριαρχήσει.
Να κερδίσω την ανάσα
ελευθερίας που ξεφεύγει.
Να προσπεράσω.
Να αλυσοδέσω.
Να κερδίσω.
Τον πανικό».

 Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που θα ταυτιστούν με αυτή την ιστορία. Ξεκίνησε με μια λιποθυμία, έναν πονοκέφαλο μια οποιαδήποτε αδιαθεσία και ξαφνικά ο εγκέφαλος μας έλαβε σήμα κινδύνου, η καρδιά τρόμαξε και άρχισε να χτυπά δυνατά, τα πνευμόνια έκλεισαν και κάνουν σαν τρελά για λίγο οξυγόνο και η ψυχή…αχ αυτή η ψυχή πνίγηκε κυριολεκτικά σε μια κουταλιά νερό που την πέρασε για ωκεανό. 

 Ναι, το θέμα του βιβλίου είναι οι κρίσεις πανικού ακόμα και άγχους. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να γράψω πολλά επί του θέματος γιατί θεωρώ πως ο καθένας σε αυτό το κομμάτι δίνει τη δική του μάχη με τους δικούς του δαίμονες. Το μόνο σίγουρο είναι πως ότι νιώθουμε από κάπου πηγάζει και είναι απόλυτα φυσιολογικό και πως στο τέλος υπάρχει μόνο φως. Προσωπικά, νιώθω την ψυχή μας σαν ένα ποτήρι που πέφτουν σταγόνες τα αισθήματα, τα γεγονότα, οι συμπεριφορές και αν δεν τα εκφράσεις όλα αυτά έρχεται η στιγμή που πέφτει εκείνη η σταγόνα η μικρούλα και το ποτήρι ξεχειλίζει, το χάος έρχεται και θέλει δουλειά για να μπουν όλα στη θέση τους. Το κακό είναι πως μερικές φορές ακόμα κι αν βιώσουμε το άγχος, τον πανικό και το αντιμετωπίσουμε , το αφήνουμε ολοκληρωτικά πίσω μας με αποτέλεσμα στο μέλλον αν συμβεί κάτι αντίστοιχο να βουλιάζουμε βαθύτερα! Όλα είναι στη ζωή, οι λύπες, τα άγχη, οι δυσκολίες και όλα είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ! Ποτέ μη νιώσεις ότι εσύ φταις, ότι κάτι είναι στραβό πάνω σου, ότι «τρελαίνεσαι», γιατί για να αντιμετωπίσεις αυτή την κατάσταση θέλει καθαρό μυαλό ώστε να βρεις την άκρη του νήματος! 

 Ξέρω ότι δεν είναι πολλά αυτά που είπα για το βιβλίο, αλλά δες πόσες πολλές σκέψεις ξεφύτρωσαν με αφορμή αυτό. Η Μαρία με το έργο της ήρθε να μας δώσει δύναμη και να φέρει όλους εμάς λίγο πιο κοντά. Δεν είναι εύκολη η συζήτηση επί του θέματος και λόγω ταμπού αλλά και γιατί η ψυχή φοράει τα μελαγχολικά της όταν θυμάται! Δεν είμαστε μόνοι όμως κι αυτό αρκεί! Μόνο θετικές εντυπώσεις μου άφησε αυτό το πρώτο της εγχείρημα και περιμένω με αγωνία να παρακολουθήσω τη συγγραφική της , λαμπρή, πορεία.

  Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ- Μυστηριώδεις φόνοι στη λίμνη

Συγγραφέας: Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ

Τίτλος: Μυστηριώδεις φόνοι στη λίμνη

Εκδότης: Εκδόσεις Μίνωας

Τιμή: 14.40€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!!

Είμαι πίσω με ένα ακόμα βιβλίο του Βαν Γκούλικ. Να σας θυμίσω ότι στην πρώτη μου επαφή με το έργο του ένιωσα πως είχα να κάνω με την Αγκάθα Κρίστι της Κίνας και αυτό συνέχισε να ισχύει και στους μυστηριώδεις φόνους στη λίμνη.

Αυτό που με ενθουσιάζει στις εν λόγω ιστορίες είναι πως ο Δικαστής Τι έχει να αντιμετωπίσει παράλληλα πολλά μυστήρια, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζεται ο αναγνώστης και μέχρι το τέλος να μη μπορεί να καταλογίσει ευθύνες.

Το οπισθόφυλλο:

«666 μ.Χ. Ο Δικαστής Τι διορίζεται επίτροπος στη Χαν-γιουάν, μια μικρή πόλη χτισμένη στην όχθη μιας μυστηριώδους λίμνης. Τα νερά της λεγόταν ότι πήγαζαν από τον Κάτω Κόσμο και στον βυθό της κατοικούσαν παράξενα πλάσματα που άρπαζαν ανυποψίαστους ψαράδες και τους τραβούσαν στα ερεβώδη βάθη της. Κάθε νύχτα, τα περιβόητα «καράβια των λουλουδιών», αυτοί οι πολύχρωμα φωταγωγημένοι πλωτοί οίκοι ανοχής όπου θεσπέσιες εταίρες ψυχαγωγούσαν τους μαγεμένους καλεσμένους, έπλεαν στα ανοιχτά της λίμνης, με τα τραγούδια και τα γέλια να αντηχούν στα μαύρα νερά.

Σε αυτή την παράξενη πόλη, όπου η αισθησιακή απόλαυση συμπλέκεται με το σκοτεινό μυστήριο, ο Δικαστής Τι έρχεται αντιμέτωπος με τον αιφνίδιο θάνατο μιας νεαρής χορεύτριας. Αμέσως μόλις ξεκινά την έρευνα για την εξιχνίαση του εγκλήματος, η μυστηριώδης υπόθεση μιας ακόμα νεαρής κοπέλας που εντοπίζεται νεκρή την πρώτη νύχτα του γάμου της έρχεται στο δικαστήριο. Τα πράγματα θα πάρουν ανεξέλεγκτη τροπή όταν ο Δικαστής Τι θα βρεθεί μπλεγμένος στον δαιδαλώδη ιστό μιας καταχθόνιας συνωμοσίας που εξυφαίνεται γύρω από την τρομερή σέκτα του Άσπρου Λωτού. Τρεις παράξενες υποθέσεις, τρεις γρίφοι που μόνο ο Δικαστής Τι με τη συλλογιστική του ικανότητα θα μπορέσει να λύσει.»

Η αλήθεια είναι πως στα βιβλία του Γκούλικ η ατμόσφαιρα σε κερδίζει, ερωτισμός, μυστήριο, συνομωσίες… Ακόμα βέβαια με σοκάρει η πολυγαμικότητα στην αρχαία Κίνας. Μετακόμισε με ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ του, συνάντησε την κόρη του από την τάδε γυναικά του, συνευρέθηκε με την εταίρα ενώ η οικογένεια του ήταν σπίτι (όπου οικογένεια: 3-4 γυναίκες, 5-6 παιδιά).

Ο Δικαστής Τι στην εν λόγω ιστορία έχει να αντιμετωπίσει τη δολοφονία μιας εταίρας και το εξαφανισμένο πτώμα μιας νεαρής κοπέλας η οποία πέθανε την πρώτη νύχτα του γάμου της. Θα έλεγε κανείς πως ο θάνατος της εταίρας είναι λιγότερο σημαντικός, κάποιοι προσπαθούν να πείσουν τον Δικαστή να μη δώσει έκταση στην υπόθεση αλλά ο ίδιος θεωρώντας όλους τους πολίτες της Χαν-γιουάν σημαντικούς δε σταματάει παρά τις «συμβουλές» και τις απειλές.

Μεταμφιέσεις, γρίφοι, κρησφύγετα και με τον εθνικό κίνδυνο να καραδοκεί, ο Δικαστής και οι βοηθοί του φαίνονται άξιοι των περιστάσεων, λύνουν το μυστήριο ενώ παρεμβαίνουν και άνθρωποι της κυβέρνησης (του αυτοκράτορα).

Δε θα πω άλλα, πιστεύω ότι τα βιβλία του Γκούλικ είναι ότι πρέπει για τους λάτρεις του μυστηρίου αλλά και για όσους θέλουν να γνωρίσουν το είδος. Νουάρ με μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα, με μία εντελώς διαφορετική αίσθηση! Περιμένω τις απόψεις σας.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Πολίν Ντελαμπρουά-Αλλάρ- Αυτά λοιπόν με τη Σάρα

Συγγραφέας: Πολίν Ντελαμπρουά-Αλλάρ

Τίτλος: Αυτά λοιπόν με τη Σάρα

Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη

Τιμή: 11.50€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Σήμερα είμαι πίσω με ένα ιδιαίτερο βιβλίο που ειλικρινά με συνεπήρε. Σε ορισμένα σημεία, η γλώσσα του ήταν σκληρή και αν και πεζό προσωπικά είχα την αίσθηση πως έχω να κάνω με κάποιο ποίημα.

Το οπισθόφυλλο:

«Αυτά λοιπόν µε τη Σάρα, τη µμυστηριώδη ομορφιά της, την παράξενη µύτη που θυμίζει ευγενικό αρπαχτικό, τα µάτια της που µμοιάζουν µε κοχύλια… Αυτά λοιπόν µε τη Σάρα τη φλόγα, τη Σάρα το πάθος, τη Σάρα το θειάφι… Απρόβλεπτες συναντήσεις, γεύματα, κοντσέρτα, κουαρτέτα του Μπετόβεν, η άνοιξη του Παρισιού… Η ιστορία του καταστροφικού ερωτικού πάθους δύο νέων γυναικών. Ένα βιβλίο για την αγάπη ως απόλυτη εγκατάλειψη του εαυτού, την αγάπη ως συνθηκολόγηση, την αγάπη ως εµµονή.»

Σε αυτό το βιβλίο πρωταγωνίστρια είναι η Σάρα. Η Σάρα που σαγηνεύει τους πάντες με την παρουσία της, που μπορεί να σε παρασύρει στον έρωτα και στην τρέλα. Αυτό κάνει και με την Κ., Κ. επειδή δεν έχει όνομα και θα της ταίριαζε τόσο το Κατρίν, έτσι τη φαντάστηκα. Ωστόσο σε αυτό το βιβλίο η Κ. δεν έχει όνομα γιατί η Σάρα πρωταγωνιστεί, η Σάρα γίνεται η ζωή της και την ορίζει. Δεν υπάρχει Κ. χωρίς Σάρα.

Πρώτη φορά διαβάζω για τον απρόσμενο έρωτα δύο γυναικών. Για τη λατρεία, την αγάπη, την παράνοια, όλα έντονα. Μου άρεσε πάρα πολύ η αποδοχή που γνωρίζει αυτή η σχέση, μόνοι αρνητές του οι γονείς της Σάρα. Αν για κάποιο λόγο στην αρχή ήμουν κι εγώ καχύποπτη, ήταν πως η Κ. ήταν μητέρα και ένιωσα ότι από τη στιγμή της γνωριμίας η μητρότητα ήρθε σε δεύτερη μοίρα. Κατάλαβα όμως ότι αυτή την επίδραση είχε η Σάρα, δεν απαιτούσε την αποκλειστικότητα αλλά ερχόταν σαν φυσική απόρροια.

Η αντίφαση είναι πως το κείμενο είναι ανάλαφρο, βοήθησαν τα μικρά ενιαία υποκεφάλαια και η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ωστόσο μιλάει για μία περίπλοκη σχέση, στα όρια του αρρωστημένου. Πόσο όμως διαρκεί μια τέτοια σχέση; Μπορεί να έχει ευτυχισμένο τέλος μια τέτοια ιστορία; Το βέβαιο είναι ότι στιγματίζει τους πρωταγωνιστές και τους αναγνώστες.

Συνολικά, μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν σας είπα πολλά, ή αναφέρθηκα γενικά στο θέμα διότι η έκταση του βιβλίου είναι μικρή και δεν ήθελα να αποκαλύψω την ιστορία. Πρέπει να παρασύρει το καθένα στην ώρα του και χωρίς να έχει προσδοκίες για κάτι. Περιμένω τις εντυπώσεις σας!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Meet_the_writer: Ματίνα Δαραβάνη

 Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως αυτή η στήλη αποτελεί παρελθόν, αλλά σήμερα, με αυτό το άρθρο έρχομαι να σας διαψεύσω και παράλληλα να σας διαβεβαιώσω ότι έρχονται νέες συνεντεύξεις!

 Σήμερα, έχω την τιμή να σας συστήσω τη Ματίνα Δαραβάνη, συγγραφέα των ποιητικών συλλογών «Η γλυκιά ενόρμηση του έρωτα» και «Τρυφερά ανασαίνω» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ιωλκός. Μέσα από την ποίηση της και μόνο έχω καταλάβει πόσο συναισθηματικός άνθρωπος είναι και πόσο πολύ ταιριάζουν οι ρομαντικές μας ψυχές. Την ευχαριστώ λοιπόν πολύ για την ευκαιρία που μας δίνει, να τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα. 

MSB: Πες μας λίγα λόγια για εσένα. Ποια είναι η Ματίνα;

Μ.Δ.: Είμαι ένας άνθρωπος ευαίσθητος και ρομαντικός. Μου αρέσει να παλεύω για όσα με εκφράζουν και εναντιώνομαι στην κοινωνική αδικία. Οι τέχνες ήταν πάντα η αδυναμία μου, καθώς με βοηθούν να ξεφεύγω από τα πρέπει της καθημερινότητας και να αφήνομαι ελεύθερη στις επιθυμίες και τα όνειρά μου.

MSB: Γιατί ποίηση; Έχεις σκεφτεί να γράψεις πεζό κείμενο;

Μ.Δ.: Γιατί όταν ξεκίνησα να διαβάζω ποίηση, αμέσως μίλησε στην ψυχή μου, έγινε ένα με αυτήν και τότε συνειδητοποίησα την ενδότερη ανάγκη μου να εκφραστώ κι εγώ γράφοντας ποιήματα. Έχω γράψει ένα διήγημα λίγων σελίδων αλλά αν το διάβαζες θα διαπίστωνες την ποιητική γραφή που αδυνατεί να κρυφτεί από οτιδήποτε κι αν προσπαθήσω να κάνω.

MSB: Θεωρείς πως μπορεί να γράψει κάποιος ερωτικά ποιήματα, χωρίς να είναι ερωτευμένος; Εσύ από που αντλείς την έμπνευση σου;

Μ.Δ.: Θεωρώ πως είναι αδύνατον κάποιος να αποδώσει τις πολύπλευρες εκφάνσεις του έρωτα, αν δεν αισθάνεται ερωτευμένος, αν δεν ένιωσε στο παρελθόν αυτό το συναίσθημα ή αν δεν αποζητά με όλη του την καρδιά να ερωτευτεί. Η έμπνευσή μου είναι παντού. Γεννάται στο πρωινό ξύπνημα, στην πανσέληνο που φωτίζει τους δρόμους, σε έναν τσακωμό ή σε λόγια αγάπης που σε αγκαλιάζουν τα βράδια…

MSB: Εσύ τι διαβάζεις στον ελεύθερο σου χρόνο; Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διάβασες και σου άρεσε πολύ;

Μ.Δ.: Τον ελεύθερό μου χρόνο τον αφιερώνω με ξένη και ελληνική ερωτική ποίηση. Τελευταία ολοκλήρωσα το βιβλίο «Έρωτας και θάνατος στη σκιά της ποίησης» του Κ. Καρυωτάκη και της Μ. Πολυδούρη και ήταν πολύ ωραίο.

Η έμπνευσή μου είναι παντού. Γεννάται στο πρωινό ξύπνημα, στην πανσέληνο που φωτίζει τους δρόμους, σε έναν τσακωμό ή σε λόγια αγάπης που σε αγκαλιάζουν τα βράδια…

MSB: Πόσο δύσκολο είναι για μία νέα ποιήτρια να εκδώσει το έργο της;

Μ.Δ.: Είναι, από την άποψη ότι λίγοι εκδοτικοί στις μέρες μας εκδίδουν ποίηση, εξαιτίας του γεγονότος ότι ο περισσότερος κόσμος προτιμά την ανάγνωση άλλων λογοτεχνικών ειδών. Γνωρίζεις από την αρχή ότι θα είναι δύσκολος ο δρόμος σου μέχρι να σε γνωρίσει το κοινό, αλλά αξίζει τον κόπο γιατί πραγματικά η ποίηση έχει αμέτρητα προτερήματα, διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες και απαλύνει και τις πιο ανεπούλωτες πληγές.

MSB: Μπορείς να σκεφτείς έναν στίχο ποιήματος άλλου δημιουργού που σε έχει στιγματίσει;

Μ.Δ.: «Σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο» Pablo Neruda.

MSB: Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

Μ.Δ.: Να συνεχίσω μια πορεία στην ποίηση και να καταφέρω να ξυπνήσω συναισθήματα σε ανθρώπους που φαντάζονταν ότι δεν μπορούσαν να εκτεθούν δίχως πανοπλία…Τα ωραιότερα πράγματα συμβαίνουν σ’ αυτούς που δεν φοβούνται!

 Ματίνα για ακόμη μία φορά σε ευχαριστώ από καρδιάς και σου εύχομαι τα καλύτερα! Παρακάτω θα βρείτε τα link για τις ποιητικές συλλογές της Ματίνας και μείνετε συντονισμένοι στο instagram γιατί έρχεται έκπληξη.

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

Για την γλυκιά ενόρμηση του έρωτα, πατήστε ΕΔΩ.

Για το τρυφερά ανασαίνω, πατήστε ΕΔΩ.

Κλαίρη Θεοδώρου- Εραστές του φωτός

Συγγραφέας: Κλαίρη Θεοδώρου

Τίτλος: Εραστές του φωτός

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Επειδή αυτή η εβδομάδα είναι η πρώτη της καραντίνας και η πιο χαλαρή θα έλεγα, αποφάσισα να ανεβάσω περισσότερα άρθρα από ότι συνήθως. Έτσι για να ξεχνιόμαστε λίγο και για να γεμίσουν οι αρχικές μας όμορφες προτάσεις και ιδέες για μελλοντικά αναγνώσματα.

Το οπισθόφυλλο:

«Δεν υπάρχει τίποτα υγιές στη λατρεία της ομορφιάς.
H Άλμα και η Ελληνόπη, όμως, πιστεύουν ότι ομορφιά είναι όλο το φως που κρύβουμε μέσα μας.
Δυο γυναίκες αιχμαλωτίζουν τις στιγμές με τον φωτογραφικό τους φακό, ωσότου η μοίρα τις φέρει κοντά: την Άλμα, στη δύση της ζωής της, και την Ελληνόπη, στο καταμεσήμερο. Ένα διαρκές παιχνίδι του φωτός με τη σκιά είναι άλλωστε και η ίδια η ύπαρξή τους.
Γεμάτη ανατροπές η ζωή της πρώτης. Από την καταστροφή του Αϊδινίου και της Σμύρνης, στην κοσμοπολίτικη Δρέσδη του Μεσοπολέμου, και από τα πρώτα φωτογραφεία της Ερμού στη Νέα Υόρκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Συνοδοιπόροι της σε αυτό το ταξίδι οι πλέον εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής.
Γεμάτη πληγές η ζωή της δεύτερης. Από την πνιγηρή επαρχία στην ολόφωτη πρωτεύουσα, και από την οδύνη ενός ανεκπλήρωτου έρωτα στην απόδραση από έναν γάμο χωρίς έρωτα.
Γεμάτη αγάπη η σχέση τους και, κάπως έτσι, ο κόσμος ξαφνικά αλλάζει. Και τα σκοτάδια τους γεμίζουν φως…»

Ειλικρινά δε θέλω να πω πολλά… Την Άλμα την ένιωσα σαν μια άλλη Θεανώ (Θεανώ, η λύκαινα της πόλης- Λ. Μαντά) στο πιο σύγχρονο και η Ελληνόπη μου θύμισε κάτι οικείο, μια κοπέλα που κάποτε λεγόμασταν φίλες, μόνο που η Μαρίζα στην προκειμένη, ήμουν εγώ.

Την Άλμα την θαύμασα για τη δυναμική της και το ταλέντο της μα πικράθηκα με τα ανείπωτα της. Με εκνεύρισε η στάση της απέναντι στον Αλέξη, απέναντι στη «οικογένεια» που θα μπορούσαν να γίνουν. Τον Αλέξη τον αγάπησα, τον πόνεσε η ψυχή μου, ωστόσο στο τέλος μου έβγαλε έναν σεβασμό, ένα κύρος…μακάρι να αγαπηθούμε με μια αγάπη της δικής του δυναμικής. Τώρα, ό,τι είχε να κάνει με την καταστροφή της Σμύρνης και τον διωγμό των Ελλήνων το διάβασα φευγαλέα, με τα μάτια σχεδόν κλειστά. Στην ιδέα ότι οι προγονοί μου βίωσαν κάτι αντίστοιχο, ότι ήρθαν στην Ελλάδα μέσα στην φτώχεια και θεωρούνταν και «τουρκαλάδες», νιώθω λύπη.

Για την Ελληνόπη τα συναισθήματα μου ήταν μπερδεμένα. Ξύπνησαν οι αναμνήσεις και πόνεσαν. Από το ένα λάθος, στο επόμενο, μέχρι να βρει τον δρόμο της, μέχρι να συναντήσει επιτέλους την Άλμα. Η διασταύρωση τους ήταν μονόδρομος, η αγάπη της μίας για την άλλη, αναγκαία. Το πάθος της Άλμας, γέμισε τα κενά του παρελθόντος, οδηγώντας στην αναγέννηση της.

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το βιβλίο. Με έκανε να νιώσω περίεργα συναισθήματα και στο τέλος θα έλεγα ότι μου άφησε μια πίκρα για διάφορους λογαριασμούς που έμειναν για πάντα ανοιχτοί. Η Άλμα είναι έμπνευση και παράδειγμα πως πάντα πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρα μας ακόμα κι αν αυτό είναι κάτι που μας τρομάζει.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,