Ruth Ware- Το κλειδί

Συγγραφέας: Ruth Ware

Τίτλος: Το κλειδί

Εκδότης: Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο της λατρεμένης μου Ruth Ware. Πόση αγωνία μπορεί να χωρέσει ένα βιβλίο, αναρωτιέμαι όταν διαβάζω έργα της. Κάθε φορά όμως, μου αποδεικνύει ότι δεν έχω δει τίποτα ακόμα και μου κόβει την ανάσα.

Το οπισθόφυλλο:

«Το ονειρεμένο σπίτι τους θα γίνει ο χειρότερος εφιάλτης της. Η αγγελία φαίνεται πολύ καλή για να είναι αληθινή: µια θέση εσωτερικής νταντάς µε απίστευτα υψηλές απολαβές, την οποία η Ρόουαν δεν μπορεί να αγνοήσει. Όταν φτάνει στην Οικία Χέδερµπρι, ενθουσιάζεται µε το πολυτελές «έξυπνο» σπίτι και µε τη φαινομενικά τέλεια οικογένεια. Εκείνο που δεν γνωρίζει είναι ότι οδεύει προς έναν εφιάλτη –που καταλήγει µε ένα παιδί νεκρό και την ίδια στη φυλακή, αναμένοντας να δικαστεί για φόνο.»

Θα μπω κατευθείαν στο ζουμί της υπόθεσης…δηλαδή βρίσκεις αγγελία για δουλειά, μια κανονική δουλειά, και γίνουν τα δεκαπλάσια χρήματα…δεν σου κινεί τις υποψίες; Ζητούν εσωτερική σε ένα απομονωμένο μέρος …και συνεχίζεις να θες να εργαστείς εκεί; Είμαι πολύ φοβιτσιάρα για κάτι τέτοιο; Ευτυχώς δεν έγινα παιδαγωγός!

Η Ρόουαν βέβαια έχει λόγους να βρίσκεται στην οικία Χέδερμπρι και δεν είναι εκεί για τον ρόλο της νταντάς, τουλάχιστον όχι εξ ολοκλήρου. Το twist αυτό ήταν σοκαρίστικο! Συνεχίζω βέβαια να πιστεύω ότι όταν πας να δουλέψεις σε ένα «έξυπνο» σπίτι, με δηλητηριώδη κήπο (sos!!!) και αρχίσεις να ακούς συρσίματα και κρααακ κρααακ από την σοφίτα, έχεις φύγει! Στην περιγραφή των ήχων που άκουγε, η ταραχή μου έφτασε σε άλλο επίπεδο…γιατί όλοι ξέρουμε αυτόν τον ήχο που κάνει το σανίδι και το βράδυ κακά τα ψέματα ο ήχος αυτός τρομάζει και τους πιο θαρραλέους!

Κάτι που επίσης μου άρεσε πολύ, ήταν η δομή του κειμένου. Έχουμε να κάνουμε με τα γράμματα της Ρόουαν σε ένα δικηγόρο, ενώ είναι στη φυλακή για δολοφονία ανηλίκου. Το επίσης καταπληκτικό (ή τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα εγώ) είναι το ερωτηματικό που σχηματίζεται για το μέλλον της Ρόουαν στο τέλος.

Συνολικά θα πω ότι ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία της Ware, η μορφή του, τα κίνητρα της Ρόουαν, οι ήχοι, οι εικόνες, ο φόνος και ο δολοφόνος…θες να το διαβάσεις χωρίς διαλείμματα!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Έλενα Φερράντε- Η απατηλή ζωή των ενηλίκων

Συγγραφέας: Έλενα Φερράντε

Τίτλος: Η απατηλή ζωή των ενηλίκων

Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου, 

 Είμαι πίσω με το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τα έργα της Φερράντε και η αλήθεια είναι πως με κέρδισε. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το κλίμα που δημιουργεί με το λόγο της, που ταίριαξε πολύ καλά με το μουντό καιρό των Ιωαννίνων και την έλλειψη διάθεσης που με διακατέχει τον τελευταίο καιρό. 

 Το οπισθόφυλλο:

«Το όμορφο παιδικό πρόσωπο της Τζοβάννα έχει αλλοιωθεί, σιγά σιγά µμεταμορφώνεται σε µια άσχημη, επιθετική έφηβη. Άραγε έτσι έχουν στ’ αλήθεια τα πράγματα; Και σε ποιον καθρέφτη πρέπει να κοιταχτεί για να ξαναβρεί τον εαυτό της και να σωθεί; Μετά την ευτυχισμένη όψη των παιδικών της χρόνων, η Τζοβάννα αναζητά ένα νέο πρόσωπο, ακροβατώντας ανάμεσα σε δύο γειτονιές της Νάπολης στις οποίες κυλά το ίδιο αίμα, δυο γειτονιές που φοβούνται και απεχθάνονται η µία την άλλη: τη Νάπολη ψηλά στον λόφο, που φορά το εκλεπτυσμένο της προσωπείο, και τη Νάπολη χαμηλά, που παριστάνει την αχαλίνωτη, την αγοραία. Η Τζοβάννα παραπαίει από τα ψηλά στα χαμηλά, άλλοτε πέφτοντας µε ορµή κι άλλοτε σκαρφαλώνοντας σιγά σιγά, σαστισμένη µπροστά στο γεγονός πως, είτε πάνω είτε κάτω, η Νάπολη µοιάζει µια πόλη δίχως απαντήσεις, δίχως διαφυγή.»

Είμαι στην δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω πως δε μπορώ να σας περιγράψω με λόγια τα όσα ένιωσα. Ουσιαστικά μέσα από αυτή την ιστορία βλέπουμε πως ζει η έφηβη Τζοβάννα μέσα στον κόσμο των ενηλίκων και πόσο υπερτιμημένος της φαίνεται. Διακαής της πόθο γίνεται να «τιμωρήσει» τους ενήλικες για τον πόνο που είναι ικανοί να προκαλέσουν ωστόσο πολλές φορές το εσωτερικό κενό αυτού του στόχου είναι αβάσταχτο.

Ήταν ένα πολύ αληθινό ανάγνωσμα που με προβλημάτισε, με εξόργισε και με γείωσε τόσο πολύ γιατί όντως η ζωή των ενηλίκων είναι απατηλή…το βίωνα αλλά δεν το είχα διαπιστώσει. Μικροί θέλουμε τόσο πολύ να μεγαλώσουμε και τα χρόνια δεν περνούν με τίποτα. Θέλουμε να κατακτήσουμε την ανεξαρτησία, να γίνουμε «ευτυχισμένοι» και τα χρόνια κυλούν και μεγαλώνεις…μεγαλώνεις…μεγαλώνεις και …αυτό. Είναι απαισιόδοξο, το ξέρω, και αστείο ταυτόχρονα, αλλά αυτό νιώθω στην παρούσα φάση.

Μου το πρόσφερε απλόχερα το χαστουκάκι η Φερράντε και ο καιρός παιδιά. Αν έχετε διαβάσει κι άλλα της βιβλία θα ήθελα πολύ να μάθω αν το ύφος παραμένει το ίδιο. Οι τίτλοι τους παραπέμπουν πάντως σε μελαγχολικές ιστορίες. Συνολικά θα πω πως μου άρεσε πολύ, γιατί με βρήκε στη σωστή διάθεση και μου έδειξε μια άλλη οπτική στη ζωή των ενηλίκων, τη δική μας ζωή.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Έφη Βατανίδου- Το μινόρε της σιωπής

Συγγραφέας: Έφη Βατανίδου

Τίτλος: Το μινόρε της σιωπής

Εκδότης: Εκδόσεις Αρμός

Τιμή: 16.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα αγαπημένοι!

Δε θα αρχίσω πάλι τα αχ! Βαχ! Βλέποντας τις φωτογραφίες. Μη…μη, με πιέζετε! Στη Τζια λοιπόν διάβασα αυτό το πολύ ωραίο βιβλίο. Όπως ανέφερα και στο mysecretbook στο instagram είναι από τις ελάχιστες φορές που με ικανοποιεί τόσο πολύ η γραφή και πως δένει με την ιστορία που το διαπίστωσα άμεσα.

Το οπισθόφυλλο:

«Στις κακόφημες γειτονιές του Πειραιά, εκεί που αγκαλιάζονται άγγελοι και δαίμονες ρουφώντας το νέκταρ της ανθρώπινης ακολασίας, εκεί είναι που η Ευθαλία διαλέγει να στήσει σπιτικό. Για πέτρα και λάσπη ανακατεύει τα δικά της αδιέξοδα και τις φοβίες του Αλέκου. Η Αγνή, ο  Στέλιος και ο Νεκτάριος, τα βλαστάρια της, διαλέγουν σκοτεινούς και δύσκολους δρόμους. Τα μπουζούκια, οι φυλακές και οι εξορίες, τα σπίτια με τα κόκκινα φανάρια και το Άγιο Όρος εκτελούν χρέη καθαρτηρίου για την οικογένεια, ο καθένας τους απ΄το δικό του μετερίζι, θύμα των περιστάσεων και θύτης των ονείρων του. Κι ο Πειραιάς με τις πενιές των μεγάλων δασκάλων και τα πολύχρωμα βαπόρια του θα σπιτώνει πάθη και θα εξομολογεί διαστροφές, που η ανθρώπινη φύση κουβαλάει από τα βάθη του χρόνου. Ήρωες και σκουλήκια της καθημερινότητας μπερδεύονται στο ίδιο προσωπείο, δεν ξέρεις τελικά τι να διαλέξεις και τι ν΄αφήσεις πίσω σου.»

Είναι γνωστό ότι από Αθήνα δε σκαμπάζω καθόλου. Ωστόσο είχα την τύχη, που θεώρησα καταπληκτική συγκυρία, 2-3 μέρες πριν ξεκινήσω το βιβλίο να περάσω από τον Πειραιά, τη Δραπετσώνα, το Μικρολίμανο με αποτέλεσμα να έχω μία αίσθηση του χώρου. Αυτό θα γνωρίζετε ότι κάνει το διάβασμα πολύ πιο εύκολο και εγώ το ευχαριστήθηκα.

Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που δεν έχω πολλά να πω. Είναι μια ιστορία στην Ελλάδα του 50-60. Οι χαρακτήρες αντιπροσωπεύουν τόσο καλά τον Έλληνα εκείνης της εποχής, ο πατέρας που ξενιτεύεται για να σώσει την οικογένεια, η Ελληνίδα μάνα που θέλει το καλύτερο για τα παιδιά της, ο ομοφυλόφιλος άνδρας που δέχεται από παντού κακόβουλα σχόλια και ο ρομαντικός-ιδεολόγος της οικογένειας που θα υπερασπιστεί το κόμμα μέχρι τέλους.  Θα μπορούσε άνετα να είναι ελληνική ταινία, το κάνω εικόνα.

Αγάπησα τις πάρα πολλές αναφορές στο ελληνικό ρεμπέτικο-λαϊκό τραγούδι της εποχής. Το μαγαζί δε της Ευθαλίας με τα μπουζούκια, την Αγνή και την ίδια στο μικρόφωνο μου έβγαλε μια ιδιαίτερη ζεστασιά και την ελληνική ψυχή να χτυπά στους ρυθμούς της μουσικής!

Τρία πράγματα με κέρδισαν στο βιβλίο αυτό, αρχικά, όπως ανέφερα και παραπάνω, το πόσο καλά έδεσε η γραφή με το ύφος της ιστορίας. Το βρήκα ιδιαίτερα καλογραμμένο. Δεύτερον, η αποδοχή του ομοφυλόφιλου γιου από την οικογένεια και ειδικότερα αυτή η αγάπη της μητέρας που δε μπορεί να της σταθεί τίποτα εμπόδιο. Τέλος, η πραγματοποίηση του ονείρου της Ευθαλίας να πάει στην Αμερική συνοδευμένο από το τραγούδι «αεροπλάνο θα πάρω» ήταν μαγική (αγαπώ την εκτέλεση από Μπρατίμια με Ρία Ελληνίδου, να την ψάξετε).

Αν σας αρέσει η εποχή που διαδραματίζεται και έχετε ανάγκη από μία απλή, αυθεντική ιστορία σας το προτείνω σίγουρα! Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τη συγγραφέα και την κοπέλα που με προσέγγισε για να συνεργαστούμε για αυτή την παρουσίαση. Δε θυμάμαι καθόλου το όνομα του λογαριασμού της να την αναφέρω, ωστόσο την ευχαριστώ θερμά.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Παναγιώτης Μποκοβός- Ξενοδοχείο 5 αστέρων

Συγγραφέας: Παναγιώτης Μποκοβός

Τίτλος: Ξενοδοχείο 5 αστέρων 

Εκδότης: Εκδόσεις Πηγή

Τιμή: 12.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με ένα μικρό βιβλιαράκι που διάβασα πρόσφατα και η αλήθεια είναι πως το οπισθόφυλλο μου είχε κινήσει την περιέργεια. 

 Σύντομη Περιγραφή:

«Πόσο έρωτα μπορεί να φιλοξενήσει ένα ξενοδοχείο;
Πόσα διαφορετικά όνειρα μπορούν να γεννηθούν κάτω από την ίδια στέγη;

Το ξενοδοχείο είναι το καταφύγιο από τη ρουτίνα, εκεί που θα αναζητήσεις αυτό, το κάτι ξεχωριστό της ζωής.
Θα είναι αυτό η εμπειρία της αγάπης; Ή μήπως η αυγή μιας νέας ζωής;

Κανείς δεν φεύγει ίδιος από το Ξενοδοχείο των Πέντε Αστέρων. Αφήνουν το κατώφλι του με μπαγκάζια γεμάτα από τις υποσχέσεις που τους προσέφερε, μαζί με προσεκτικά φυλαγμένες, ανομολόγητες στιγμές…»

Η ιστορία θα μπορούσε να είναι πολύ καλή, αν εστιάζαμε στον Μάριο και τη μεγάλη αλλαγή που έφερε στη ζωή του ο θάνατος του πατέρα του. Ωστόσο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο συγγραφέας θεώρησε ερωτικό (;) το να βάλει επιπόλαιες ερωτικές σκηνές…οι οποίες απλά σε προϊδέαζαν διότι έμπαινε άμεσα τελεία. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που με απογοήτευσε το βιβλίο. Όλες οι γυναίκες καταλήγουν για ποτό στη σουίτα του Μάριου, πέφτουν στο κρεβάτι του και …τελεία. Αυτό ρίχνει τον Μάριο στο μυαλό μου σαν ερωτικό αρσενικό. Σαφώς δε θα ήθελα να μου περιγράψει αναλυτικά τη σκηνή αλλά αόριστα και περίτεχνα να επιβεβαιώνει τα χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή!

Κάτι που επίσης δε μου άρεσε ήταν πως οι γυναίκες παρουσιάζονται σαν παιχνίδια του έρωτα. Φαίνεται πως στο ξενοδοχείο «εκμεταλλεύονται» τις τουρίστριες για ερωτικούς σκοπούς. Όχι ενάντια στη θέληση τους αλλά αφού έχουμε ξενοδοχείο κι έρχονται γυναίκες για τουρισμό ας γίνει, εννοηθεί ορθότερα, κάτι παραπάνω. Τα ονόματα γυναικείων κεντρικών προσώπων είναι δεύτερα στο άκουσμά τους …Ιουλλίτα, Λία (ντύνονται και δεύτερα από ότι κατάλαβα) κι όσες δεν είναι έτσι, είναι άβγαλτες στον έρωτα και δεν αξίζει να αναφερθεί το όνομα τους. Δεν ξέρω αν αγγίζει τα όρια του σεξισμού αλλά προσωπικά δε μου άρεσε.

Κλείνω με το γεγονός, ότι ακόμα και σε στιγμές που ο Μάριος φαίνεται συναισθηματικός, ικανός να αγαπήσει πάντα κάτι συμβαίνει και καταλήγει με μια άκυρη στο κρεβάτι.

Συνολικά, ήταν ένα βιβλίο που είχε τα φόντα να είναι καλό αλλά το έφαγαν οι επιπόλαιες ερωτικές σκηνές και η στάση του πρωταγωνιστή απέναντι στις γυναίκες. Θα ήθελα την ιστορία του Μάριου, λίγο πιο αναλυτική ως προς τις δυσκολίες της προσαρμογής του στην Ελλάδα, των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων, του πένθους που βιώνει και έναν νέο έρωτα για αυτόν (κι ας περάσουν ενδιάμεσα και κάποιες άλλες γυναίκες στη ζωή του, κανένα πρόβλημα).

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Υ.γ.: Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις Ευαγγελίες-Λίες εκεί έξω, στο σύνολο της η περιγραφή της Λίας δείχνει ότι αυτό το «κόψιμο» δεν είναι τυχαίο.

Clare Mackintosh- Μετά το τέλος

Συγγραφέας: Clare Mackintosh

Τίτλος: Μετά το τέλος

Εκδότης: Εκδόσεις Μεταίχμιο

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα φίλοι μου!

Τόσο καιρό βλέπω στο ινσταγκραμ ποστ να με ρωτούν ποιο ήταν το καλύτερο βιβλίο που διάβασα το καλοκαίρι. Λοιπόν αν μετρήσουμε τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη(που ήταν και άκρως ζεστές) για καλοκαιρινές…άργησα, αλλά το βρήκα!

Το οπισθόφυλλο:

«Ο Μαξ και η Πιπ είναι ένα πολύ δεµένο ζευγάρι. Τίποτα δεν µπορεί να τους κλονίσει. Όταν όµως ο γιος τους αρρωστήσει, θα κληθούν να πάρουν µια µοιραία απόφαση: η ζωή του παιδιού τους βρίσκεται στα χέρια τους. Για πρώτη φορά, ο Μαξ και η Πιπ αδυνατούν να συµφωνήσουν. Ο καθένας τους θέλει ένα διαφορετικό µέλλον για τον γιο τους. Και αν µπορούσαν να γίνουν και τα δύο;
Ένας βαθύς στοχασµός στην αγάπη, τον γάµο, το τι σηµαίνει να είναι κανείς γονιός και τις κρίσιµες αποφάσεις που καλούµαστε να πάρουµε, το Μετά το τέλος εξιστορεί το ταξίδι µιας αξέχαστης οικογένειας από την αβάσταχτη απώλεια σε µία ανατρεπτική και λυτρωτική κατάληξη και στη ζωή που είναι προορισµένοι να ζήσουν.»

Αυτό το βιβλίο ήταν το καλύτερο του καλοκαιριού γιατί με συγκίνησε, με δίχασε, με στενοχώρησε, με προβλημάτισε και με έκανε να νιώσω σαν την Πιπ και τον Σαμ, να γίνω για λίγο κι εγώ πρωταγωνίστρια. Το δίλημμα τεράστιο! Να λάβει ή να μη λάβει ο Ντίλαν νέα θεραπεία; Να ζήσει ή να μη ζήσει; Εμείς οι αναγνώστες δε χρειάζεται να αναρωτηθούμε, γιατί εξελίσσονται παράλληλα και τα δύο υποθετικά σενάρια. Μετά το τέλος όμως, το δίλημμα παραμένει ίδιο.

Δε θα το αρνηθώ, μου πήρε πολύ χρόνο να σκεφτώ τι θα έκανα εγώ στη θέση της Πιπ. Ίσως βέβαια οι σκέψεις αυτές να έγιναν όλες εκ του ασφαλούς μιας και δεν είμαι γονιός για να βιώσω το βάρος μιας τέτοιας απόφασης. Η ιστορία αυτή δεν μας λέει κάτι καινούργιο απλά θέλει να αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο το ζήτημα της ηθικής στην ιατρική. Ζήτημα ηθικής είναι το αν ο Ντίλαν δε θα λάβει άλλη θεραπεία και θα πεθάνει σιγά-σιγά, ζήτημα ηθικής είναι και το αν θα λάβει τη θεραπεία και θα ζήσει μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια απλά και μόνο για να καλύψει το κενό μεταξύ της Πιπ και του Σαμ. Απόφαση εν τέλει δεν πήρα αν και στο ίδιο το βιβλίο η πλευρά της Πιπ φαίνεται πιο..ισχυρή.

Το ακόμα πιο ωραίο όμως είναι πως μέσα από την ιστορία αυτή δε βλέπουμε μόνο τις δύσκολες (και τις όμορφες) στιγμές του να είσαι γονιός αλλά και το τι συμβαίνει στο αντρόγυνο σε τέτοιες περιπτώσεις. Η Πιπ και ο Σαμ αγαπιούνται, όποιο σενάριο κι αν ακολουθήσουμε. Είναι όμως αυτό αρκετό για να τους κρατήσει μαζί, όταν γνωρίζουν πως αργά ή γρήγορα θα χάσουν το γιο τους;

Υπέροχο βιβλίο, υπέροχη ιστορία, όμορφοι χαρακτήρες, δύσκολες καταστάσεις, πολλά τα ερωτηματικά. Και μόνο στην ιδέα πως βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέως το κάνει ακόμα πιο δυνατό! Είχα θέσει ψηλά τον πήχη για την Mackintosh κι αυτή τον ξεπέρασε. Διαβάστε το, είμαι βέβαιη πως θα σας καθηλώσει.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Vex King- Θετική ενέργεια, υπέροχη ζωή

Συγγραφέας: Vex King

Τίτλος: Θετική ενέργεια, υπέροχη ζωή

Εκδότης: Εκδόσεις Μίνωας

Τιμή: 14.40€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Αχ! Δε μπορείτε να φανταστείτε πως νιώθω βλέποντας φωτογραφίες του καλοκαιριού, ακόμα κι αν οι διακοπές ήταν ολιγοήμερες. Από εκείνες τις ξέγνοιαστες μέρες (14 μόλις πριν), έχουν αλλάξει τόσα πολλά και τόσο απότομα, αλλά αυτά ίσως τα συζητήσουμε σε ένα άλλο άρθρο!

Το βιβλίο του Βεξ Κινγκ το ξεκίνησα με μεγάλη επιφύλαξη. Δεν είμαι φαν των βιβλίων αυτοβελτίωσης και η αλήθεια είναι πως ο κύριος Κινγκ ξεκίνησε λάθος (για τα γούστα μου) με μία αναφορά στο Μυστικό της Rhonda Byrne. Ένα κόκκινο λαμπάκι άναψε όταν το είδα ΑΛΛΑ αποφάσισα πως θα ήταν άδικο να μην του δώσω μία ευκαιρία.

Η απόφαση αυτή ήταν τελικά 100% σωστή και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό. Βρήκα πολλές αλήθειες μέσα στο βιβλίο και αποσπάσματα τα οποία με έκαναν να ξεχάσω το Μυστικό, τις δονήσεις, το σύμπαν, δηλ. μικρές λεπτομέρειες με τις οποίες ΔΕ συμφωνώ. Παρακάτω θα σας έχω κάποια μέρη που ξεχώρισα.

«Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να περνάτε τον χρόνο σας από το να κοτσομπολεύετε ή να συμμετέχετε σε δράματα. Προσπαθήστε να εστιάζετε στη βελτίωση της δικής σας ζωής. Ο χρόνος είναι πολύτιμος και πρέπει να τον ξοδεύετε συνετά κάνοντας κάτι εποικοδομητικό, που θα κάνει τη ζωή σας καλύτερη.»

Αρχικά, το βιβλίο αυτό με κράτησε γιατί η γραφή του συγγραφέα είναι άμεση και ιδιαίτερα φιλική. Δεν είναι ακόμα ένας life coach που σου λέει τις βαθυστόχαστες ιδέες του. Είναι ένας άνθρωπος που έχει περάσει δύσκολα και έχοντας εμπνευστεί από ανθρώπους που χωρίς κανένα υπόβαθρο τα κατάφεραν, δεν έδωσε άλλη επιλογή στον εαυτό του, παρά να τα καταφέρει και ο ίδιος! Επίσης, στα κείμενα του θίγει πολύ ενδιαφέροντες πτυχές που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας, οι οποίες είναι πολύ καλά ταξινομημένες στο βιβλίο. Βήμα-βήμα έρχεται η αλλαγή!

«Έτσι ζούμε οι περισσότεροι. Ξυπνάμε για να βγάλουμε τη μέρα και μετά κοιμόμαστε. Το κάνουμε 365 μέρες το χρόνο. Περιμένουμε να έρθει η επιτυχία, η αγάπη, η ευτυχία, δίχως ποτέ να αναγνωρίζουμε ποτέ τι έχουμε πραγματικά αυτή τη στιγμή.»

Αυτό που πάντα με προβληματίζει με το είδος αυτό, είναι αν όντως οι συγγραφείς τους εφαρμόζουν όσα λένε καθημερινά. Μου φαίνεται βουνό να μην αγχώνομαι για το μέλλον και να ζω το τώρα, να μην αναπολώ το παρελθόν με λαχτάρα χάνοντας τη στιγμή, να μην ανησυχώ για τα οικονομικά μου, να μη με θεωρώ ανεπαρκή ορισμένες φορές. Αυτοί πως στο καλό το έχουν καταφέρει να είναι τόσο αισιόδοξοι; Γενικά, μου «χτύπησε» πολλά λάθη που κάνω και με προβλημάτισε αρκέτα, να υπολογιστεί στα θετικά του!

«Τα πιστεύω μας είναι σαν ένας φακός που χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίζουμε τη ζωή, βλέπουμε αυτό που έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι είναι αληθινό.»

Θα ήθελα να πω πολλά ακόμα για αυτό το βιβλίο, κλείνω όμως με την άσκηση διαλογισμού που περιέχει. Γενικά, θέλω καιρό τώρα να ξεκινήσω να αφιερώνω λίγο χρόνο στον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν έχω κατανοήσει απόλυτα την έννοια του διαλογισμού, έχω αμφιβολίες, το σίγουρο είναι πως θέλω καθοδήγηση γιατί μόνη μου δεν συγκεντρώνομαι με τίποτα. Ε λοιπόν, ο Κινγκ αναφέρει μία μικρή άσκηση, εύκολη, σε 7 βήματα την οποία σου προτείνει να ηχογραφήσεις προκειμένου να την εκτελείς καθημερινά. Αποφάσισα λοιπόν να ξεκινήσω για 5 λεπτά και σταδιακά να πιάσω και ίσως ξεπεράσω τον στόχο. Θα ετοιμάσω ξεχωριστώ άρθρο όταν θα έχω αποτελέσματα.

Συνολικά, ήταν ένα ευχάριστο βιβλίο, με πολλές όμορφες συμβουλές. Υπήρχαν και απόψεις με τις οποίες δε συμφωνούσα αλλά επέλεξα να μην εστιάσω καθόλου σε αυτό και χαίρομαι γιατί ένα μήνυμα του βιβλίου ήταν και αυτό, να μην εστιάζουμε στα αρνητικά. Το λες και μικρή επιτυχία!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Σάλλυ Ρούνεϋ- Κανονικοί άνθρωποι

Συγγραφέας: Σάλλυ Ρούνεϋ

Τίτλος: Κανονικοί Άνθρωποι

Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα παιδιά!

Είμαι σε μια κατάσταση που κοιτάω τη φωτογραφία με το βιβλίο και μουρμουρίζω «Τι ωραία που ήταν!».

Τέλος το καλοκαίρι, τα κεφάλια μέσα και δεν μπορώ να καταλάβω αυτός ο άτιμος ο Αύγουστος πότε πρόλαβε και πέρασε. Τέλος πάντων, σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που διάβασα κάποιες βδομάδες πριν και ο τίτλος του μου είχε κάνει το λεγόμενο «κλικ!».

Το οπισθόφυλλο:

««Ήθελε απλώς να είναι κανονικός άνθρωπος, να κρύβει ό,τι από τον εαυτό του του φαινόταν ντροπιαστικό και μπερδεμένο».

Ο Κόννελ και η Μαριάν είναι συμμαθητές και μεγαλώνουν στην ίδια μικρή πόλη στην Ιρλανδία, οι ομοιότητές τους όμως τελειώνουν εδώ. Η Μαριάν μένει με την οικογένειά της σε μια έπαυλη, ενώ η μητέρα του Κόννελ είναι η καθαρίστριά τους.

O Κόννελ είναι δημοφιλής και τον συμπαθούν όλοι στο σχολείο, η Μαριάν δεν έχει φίλους. Μια μέρα όμως, ξεκινούν οι δυο τους μια αμήχανη κουβέντα και η ζωή τους αλλάζει.

Έναν χρόνο αργότερα είναι φοιτητές στο Δουβλίνο. Η Μαριάν έχει γίνει κοινωνική, σε αντίθεση με τον Κόννελ που, ντροπαλός τώρα και ανασφαλής, μάλλον δεν απολαμβάνει τη φοιτητική ζωή. Δοκιμάζουν κι οι δυο ερωτικές εμπειρίες, αλλά, αδύναμοι να αντισταθούν, επιστρέφουν διαρκώς ο ένας στον άλλο. Ώσπου θα βρεθούν αντιμέτωποι με το μέχρι πού μπορούν να φτάσουν για να σώσουν τον άλλο.

Κανονικοί άνθρωποι. Μια ιστορία για δύο ανθρώπους –σαγηνευτικούς και περίπλοκους− οι οποίοι προσπαθούν να μείνουν χώρια, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Μια ιστορία για το πώς μας διαμορφώνουν τα τραύματά μας και πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουμε αυτό που είμαστε. Και που αποκαλύπτει, με σπαρακτική τρυφερότητα, πώς μας εξουσιάζει ο έρωτας και πώς, όσο κι αν πληγώνουμε και πληγωνόμαστε, πάντα επιθυμούμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.»

Διάβασα το μισό και παραπάνω βιβλίο σε μία μέρα. Μου άρεσε πολύ η ροή του γιατί σε παρέσυρε να συνεχίσεις το διάβασμα χωρίς να σε κουράζει. Αυτό που σίγουρα ξεχώρισα είναι οι πρωταγωνιστές, ο Κόννελ και η Μαριάν γιατί είναι δύο φίλοι, εραστές μα ορισμένες φορές δύο άγνωστοι.

Διαβάζοντας το θα έλεγα πως ένιωσα κυρίως σκοτεινά συναισθήματα, θλίψη και απόγνωση, παρότι είχε και το ερωτικό στοιχείο μέσα. Μου έκανε μάλιστα τεράστια εντύπωση πως δύο άνθρωποι με τέτοια επικοινωνία, δεν γνωριζόνται τελικά τόσο καλά ο ένας με τον άλλο. Στην πορεία όμως αναγνώρισα ότι μερικές φορές ακόμα κι εγώ δε λέω τα πάντα σε αυτούς που αγαπώ. Υπάρχουν πράγματα που κρατάς μόνο για τον εαυτό σου κι ενώ ο άλλος θέλει όσο τίποτα να σε βοηθήσει, μένει στο σκοτάδι.

Η ιστορία δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό. Είναι η ζωή κανονικών ανθρώπων, οι τελευταίοι όμως με τον χαρακτήρα τους, τη σχέση τους και το πως αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τη ζωή σε κάνουν να αγαπήσεις αυτό το βιβλίο. Αν με ρωτάτε, δεν κατάλαβα και πολύ το τελός, αλλά δεν είχε ιδιαίτερη σημασία γιατί άξιζε να διαβάσω την ιστορία αυτού του περίεργου ζευγαριού, η οποία θεωρώ ότι ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα.

Κλείνω, λέγοντας πως μέχρι ένα σημείο μου θύμισε πολύ την ταινία One Day (που βασίζεται στο βιβλίο του D. Nicholls) με αποτέλεσμα να έχω συνδυάσει την εικόνα της Μαριάν με αυτή της Anne Hathaway(αγαπώ!) και του Κόννελ με του Jim Sturgess. Σας το προτείνω γιατί ήταν ένα απλό και ταυτόχρονα ιδιαίτερο βιβλίο.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Ελισάβετ Κουκουμάκα- Πνοές από μελάνι

Συγγραφέας: Ελισάβετ Κουκουμάκα

Τίτλος: Πνοές από μελάνι

Εκδότης: Εκδόσεις Γράφημα

Τιμή: 9.01€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Είμαι πίσω μετά από καιρό και έχοντας χάσει τουλάχιστον τρεις ώρες στο wordpress προσπαθώντας να αλλάξω τον editor στο κλασσικό. Τα νεύρα μου δε λέγονται, γιατί και δεν καταλαβαίνω και δε θυμάμαι πως παλαιότερα είχα κάνει την αλλαγή. Θα κλάψω!

Το λοιπόν, είμαι πίσω με ένα βιβλίο που διάβασα στα μέσα του καλοκαιριού και ανήκει στην κατηγορία της Εφηβικής Λογοτεχνίας.

Το οπισθόφυλλο:

«Πώς θα σου φαινόταν αν μπορούσες να ταξιδέψεις κυριολεκτικά διαμέσου των βιβλίων; Αν μπορούσες να ζήσεις περιπέτειες σε κόσμους που μόνο νοερά έως τώρα μπορούσες να επισκεφθείς; Να βιώσεις και να γίνεις μέρος γεγονότων που άλλαξαν τη ροή της ιστορίας; Σίγουρα ακούγεται συναρπαστικό…

Όμως, πρόσεχε! Ένα τέτοιο ταξίδι φέρει μεγάλη ευθύνη και κρύβει παγίδες. Η παραμικρή λάθος επιλογή μπορεί να έχει καταστρεπτικές συνέπειες. Η εκπαίδευση απαιτεί πειθαρχία και αντοχή, άμυνα σε παιχνίδια του μυαλού και γερά νεύρα. Θα το άντεχες; Η Κλαίρη είναι ένα φαινομενικά συνηθισμένο κορίτσι της Α΄ Λυκείου. Μέσα από μια σειρά γεγονότων συναντά  τον έρωτα και τη μοναξιά. Αμύνεται σε ψυχολογικούς πολέμους, παλεύει με τους φόβους της, γνωρίζει καινούριους κόσμους αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό. Ανακαλύπτει  νέες δυνάμεις και μας πάει σε μέρη που μόνο η φαντασία μάς πήγαινε έως τώρα.Στον δικό της κόσμο, το μελάνι δίνει πνοή και τα βιβλία αποκτούν φωνή!Εσύ… μπορείς να τα ακούσεις;»

Η ιστορία της Κλαίρης μου άρεσε πολύ. Διέθετε μια σοβαρότητα που επιζητεί ο έφηβος, μιας και πλέον είναι ένα μεγάλο παιδί, αλλά δε χάνει τη μαγεία της. Βλέπουμε την Κλαίρη να μυείται στον κόσμο του βιβλίου, να διαμορφώνει μαζί με τους συμμαθητές της την σχολική βιβλιοθήκη αλλά και να ταξιδεύει μέσα στις ιστορίες τους και να παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτές.

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει πτυχές της ζωής μιας έφηβης, τον καθοριστικό ρόλο των βιβλίων κατά την εφηβεία και την ομαδικότητα- συνεργατικότητα των παιδιών για έναν καλό σκοπό. Το επίσης ωραίο είναι πως μέσα στο βιβλίο βλέπουμε τον δεσμό που δημιουργείτε μεταξύ της ίδιας της Κλαίρης με την καθηγήτρια των καλλιτεχνικών η οποία βασίζεται στην αγάπη τους για τα βιβλία αλλά περνά από χίλια κύματα.

Συνολικά θα έλεγα πως είναι ιδανικό για βιβλιόφιλους έφηβους κυρίως γένους θηλυκού. Θα μου άρεσε η ηρωίδα να συνοδεύονταν από έναν φίλο, ώστε να μπορεί να απευθυνθεί πιο εύκολα και σε αγόρια αναγνώστες. Πιστεύω ο δεκατετράχρονος εαυτός μου που θα το διάβαζε με χαρά.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Julie Cohen- Μαζί για πάντα

Συγγραφέας: Julie Cohen

Τίτλος: Μαζί για πάντα

Εκδότης: Εκδόσεις Ιβίσκος

Τιμή: 11.50€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 Καλησπέρα φίλοι μου!

 Ελπίζω να διαβάζετε αυτή την κριτική κάπου δίπλα στη θάλασσα, μιας κι εγώ σας τη γράφω από τον καναπέ του σπιτιού μου (απελπισμένη!). Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που ουσιαστικά διάβασα σε δύο μόλις ημέρες και που αποφάσισα να σας γράψω άμεσα για αυτό παρότι αναγκαστικά το άρθρο θα ανέβαινε σε άλλη ώρα (διάβαζα ως τις 2:30 π.μ., λίγη κατανόηση).

 Το οπισθόφυλλο:

«Μπορεί η αληθινή αγάπη να κάνει την υπέρβαση;
Εσείς θα το αποφασίσετε!

Χαράματα, ένα πρωινό που μοιάζει σαν όλα τ’ άλλα, ο Ρόμπι ξυπνά έχοντας στο πλευρό του τη γυναίκα του, Έμιλι, όπως πάντα. Σηκώνεται, ντύνεται και ετοιμάζει τον καφέ του, όπως κάνει συνήθως. Αυτή τη φορά όμως, φεύγει και αφήνει στην Έμιλι ένα τριαντάφυλλο μαζί μ’ ένα σημείωμα που θα της ραγίσει την καρδιά…
Δύο άνθρωποι από δύο διαφορετικές ηπείρους, διαφορετικής κοινωνικής τάξης και μορφωτικού επιπέδου, συναντιούνται χάρη σ’ ένα απροσδόκητο παιχνίδι της τύχης. Έτσι, ξεκινά η ιστορία ενός ζευγαριού που κρύβει ένα φοβερό μυστικό, κάτι που θα έκαναν τα πάντα για να προστατέψουν.
Μια επική ιστορία αγνής αγάπης που άντεξε στον χρόνο, στην απουσία, στην απώλεια, στα μυστικά και στα ψέματα, πιο ισχυρή απ’ την απόσταση, την καριέρα, την οικογένεια, την κοινωνία…»

 Δεν ξέρω πως να σας περιγράψω το πόσο μου άρεσε αυτό το βιβλίο. Από τις πρώτες σελίδες σε κρατούσε, με το Ρόμπι να σηκώνεται μία ωραία πρωία, αποχαιρετώντας ουσιαστικά την Έμιλι για πάντα. Η ιδέα να ξεκινήσει από το παρόν και σιγά σιγά να πηγαίνει στο παρελθόν ήταν πολύ καλή, σου δημιουργούσε αγωνία και ανάγκη να συνεχίζεις το διάβασμα και πιστεύω με αυτό τον τρόπο αγάπησα πιο πολύ τους πρωταγωνιστές. Αυτό συνέβη γιατί η πρώτη γνωριμία στο τώρα ήταν με τους ανθρώπους που έκαναν λάθη, μετάνιωσαν και ζούσαν πια αγαπημένοι. Ίσως αν είχε αντιστραφεί η σειρά των γεγονότων ο Ρόμπι να ‘αδικούνταν’ και να θεωρούσαμε και τους δύο τρελούς!

 Τον Ρόμπι και την Έμιλι ειλικρινά πιστεύω ότι το σύμπαν (;), ο Θεός (;) πείτε το όπως θέλετε, για λογοτεχνία μιλάμε στην τελική, τους ήθελε μαζί. Παρά τα μυστικά, παρά τα εμπόδια! Αυτή η ιστορία είναι ένα παράξενο και παράλληλα αυθεντικό love story! Σου δημιουργεί πληθώρα συναισθημάτων από χαρά, τρυφερότητα, ανακούφιση έως λύπη, αγανάκτηση, απογοήτευση. Τώρα που το σκέφτομαι είναι λογικό, οι άνθρωποι είμαστε σαν ένα νόμισμα με την τυχερή και την άτυχη πλευρά του, με τις καλές και τις κακές συνθήκες και τα αισθήματα που τις ακολουθούν.

 Σαφώς για εμένα η καλύτερη στιγμή του βιβλίου, είναι το πρώτο διήμερο της γνωριμίας των πρωταγωνιστών! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! Μάλιστα στην ιστοσελίδα των εκδόσεων (στην οποία μεταφέρεστε απλά πατώντας το ‘ΕΔΩ’ παραπάνω) το βιβλίο βρίσκεται σε έκπτωση και με δωρεάν μεταφορικά!

Καλές βουτιές (κάντε μια και για μένα),

Agatha Christie- Το μυστήριο του Λίστερντεϊλ

Συγγραφέας: Αγκάθα Κρίστι

Τίτλος: Το μυστήριο του Λίστερντεϊλ

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 9.90€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 

Καλημέρα βρε παιδιά!

 Παρασκευή με Κρίστι η σημερινή και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη (παίζει καθοριστικό ρόλο ότι είναι η τελευταία μέρα στη δουλειά)! Ειλικρινά αν κέρδιζα το Τζόκερ (πως να το κερδίσεις κουκλίτσα μου αφού δεν παίζεις;), πρώτα θα αγόραζα όλα τα βιβλία της! Την έχω στο μυαλό μου τόσο έξω από την εποχή της, μια γυναίκα που δεν έδινε δεκάρα για τα κουτσομπολιά των άλλων γυναικών και επέλεγε τη συντροφιά των ανδρών, αντλώντας έμπνευση από τις ιστορίες που διηγούνταν. Σίγουρα είναι από τις προσωπικότητες που θα ήθελα να έχω γνωρίσει..(για άλλη μια φορά, γεννήθηκα αργά!)

 Σύντομη Περιγραφή:

«Ένας δολοφόνος σπάνια ικανοποιείται μ’ ένα και μόνο έγκλημα.
Ένας λόρδος που εξαφανίζεται μυστηριωδώς… μια νιόπαντρη γυναίκα που φοβάται τον πρώην αγαπημένο της… μια παράξενη συνάντηση σ’ ένα τρένο… μια αλλόκοτη δολοφονία όπου αναζητείται ο ένοχος… ένας άντρας που αλλάζει συμπεριφορά… μια πραγματικά πανούργα γυναίκα… ένα κολιέ κρυμμένο σ’ ένα καλάθι με κεράσια… μια νέα γυναίκα που παριστάνει τη δούκισσα… μια σύλληψη για φόνο ενός συγγραφέα ιστοριών μυστηρίου… μια εντυπωσιακή πρόταση γάμου… το σμαράγδι ενός μαχαραγιά… μια σοπράνο που μισεί θανάσιμα έναν βαρύτονο…»

 Ένα βιβλίο, 12 ιστορίες, 12 φορές η ίδια αγωνία για το ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος. Αλήθεια, είμαι η μοναδική που δεν της πάει ο νους στα βιβλία της Κρίστι; Μου αρέσει απίστευτα πολύ που κεντρικό αντικείμενο είναι το έγκλημα και δεν εστιάζουμε καθόλου στις ζωές τρίτων ή κάποια άλλα γεγονότα άσχετα με το πρώτο. Αγάπησα κάποιες κοινές αναφορές περιοχών ή κοινά ονόματα (μόνο σαν όνομα)  μεταξύ των ιστοριών διότι ένιωσα να εξοικειώνομαι με τις τοποθεσίες και τους ανθρώπους.

 Η Κρίστι είναι βασίλισσα του νουάρ και λατρεύω ότι έχει να κάνει με νουάρ κυρίως όμως την ατμόσφαιρα. Ποτέ δε θα πίστευα ότι η φαντασία μου μπορεί να πλάσει από μόνη της ασπρόμαυρες εικόνες..κι όμως! Σε αυτό το βιβλίο ότι εικόνα μπορώ να σκεφτώ…δεν έχει χρώμα, προσδίδοντας έτσι μεγαλύτερο μυστήριο!

 Συνολικά μου άρεσε πάααρα πολύ αυτή τη συλλογή διηγημάτων, το ύφος, η ικανότητα της συγγραφέως σε 10 σελίδες να σου γνωρίσει τους πρωταγωνιστές και να σου δώσει μια ολοκληρωμένη ιστορία, το είδος των ιστοριών. Αγαπημένη όλων ήταν το ατύχημα! Κρίστι παιδιά για όλες τις εποχές του χρόνου και για όλα τα μέρη της γης!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,