Δημήτρης Σίμος- Σώσε με

Συγγραφέας: Δημήτρης Σίμος

Τίτλος: Σώσε με

Εκδότης: Εκδόσεις Μεταίχμιο

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Μετά από ένα ευχάριστο διάλειμμα μιας εβδομάδας επιστρέφω με το best seller του καλοκαιριού! Η αλήθεια είναι πως από Δημήτρη Σίμο είχα διαβάσει μόνο την Αποκάλυψη που ήταν σε συνεργασία με Β. Γιαννίση, Κ. Αθανασιάδης και Χ. Παπαδημητρίου. Γνώριζα βέβαια ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ την επιτυχία της σειράς Σκοτεινά Νερά (την οποία πρόσφατα απέκτησα και είμαι ευτυχισμένη) με αποτέλεσμα να πιστέψω πολύ σε αυτό το βιβλίο, πριν καλά καλά το διαβάσω!

 Το οπισθόφυλλο:

«Αναπνέει με δυσκολία. Την κοιτώ και της υπόσχομαι πως θα φύγουμε αποκεί μέσα. Είναι η στιγμή που η προσταγή της χώνεται μέσα στο κεφάλι μου σαν ακοίμητος φρουρός που διατάζει, κι εγώ υπακούω. «Σώσε με» λέει.
Με αφορμή το μνημόσυνο του πατέρα της, η Νικόλ Πομάνου, μια νεαρή καλλιτέχνις ξυλογλυπτικής, επισκέπτεται το χωριό της, το Κρυφό, για να συναντήσει τη μητέρα και τις δυο αδελφές της.
Η μικρότερη αδελφή της δεν εμφανίζεται στο καθορισμένο ραντεβού. Η εξαφάνισή της θα δοκιμάσει τους δεσμούς της οικογένειας. Για να τη σώσουν, πρέπει να αντιμετωπίσουν τα μυστικά που τόσα χρόνια έκρυβαν στο Δάσος των Μανιταριών.
Την ίδια στιγμή, στον υγρότοπο του Εθνικού Πάρκου Θράκης, η αστυνόμος Λουκίδη ανακαλύπτει το παραμορφωμένο πτώμα μιας γυναίκας…»

 Η ιστορία αυτού του βιβλίου ήταν τόσο καλά στημένη που ειλικρινά με εντυπωσίασε. Γυναίκες νεκρές,  που δέχθηκαν μία έκρηξη μίσους, βρίσκονται στο Κρυφό και εγώ έχω υποπτευθεί όλους όσους κατοικούν στο χωριό και ειδικά την οικογένεια Πομάνου. Στη μία παράγραφο «Βρε λες να είναι η Νικόλ;» στην επόμενη «Βρε λες να είναι η μαμά;», ένας χαμός στο κεφάλι μου!

 Αντιπάθησα ΟΛΟΥΣ τους άνδρες του βιβλίου, για την προκλητικότητα τους και ειδικά τους τοπικούς άρχοντες για τη στάση τους απέναντι στην εξαφάνιση των δύο κοριτσιών τούρκικης καταγωγής, στο παρελθόν. Μου άρεσε πολύ βέβαια η σύνδεση αυτών των εξαφανίσεων με το παρόν!

 Συνολικά, ήταν μια πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη ιστορία, με πολύ αγωνία και πολύ ωραίες εικόνες (ειδικά στο δάσος των μανιταριών, λίγο το σκοτάδι, λίγο η υγρασία, δημιουργούσε φοβερό κλίμα). Εκτίμησα ιδιαίτερα ότι επικεντρωθήκαμε περισσότερο στην ιστορία, παρά στην αστυνόμο Λουκίδη, κι ας είχε τα τρωτά της σημεία. Το βιβλίο κλείνει με το ηθικό δίλημμα της αστυνόμου, χωρίς να αποκαλύπτει τι έγινε με τη λύση της υπόθεσης, με εμένα να είμαι πολύ ικανοποιημένη και να θέλω και ένα δεύτερο βιβλίο ή τη μεταφορά αυτού σε μια μίνι σειρά!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Etaf Rum- Μια γυναίκα δεν είναι άνθρωπος

Συγγραφέας: Etaf Rum

Τίτλος: Μια γυναίκα δεν είναι άνθρωπος

Εκδότης: Εκδόσεις Ιβίσκος

Τιμή: 16.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

Καλησπέρα φίλοι μου.

Αυτή η κριτική άργησε λίγο, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτές τις μέρες δεν έχω πολύ διάθεση για να γράψω κάτι. Ωστόσο, επειδή είδα μεγάλο ενδιαφέρον για το βιβλίο αυτό, θεώρησα σωστό να ολοκληρώσω και να ανεβάσω άμεσα το άρθρο!

Σύνοψη βιβλίου:

«Σε αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα, η Ετάφ Ρουμ διηγείται την ιστορία τριών γενεών Παλαιστίνιων γυναικών της Αμερικής, οι οποίες αγωνίζονται να χαράξουν το δικό τους μονοπάτι στη ζωή και να εκφράσουν τις ατομικές τους επιθυμίες μέσα στα πλαίσια της αραβικής τους κουλτούρας και στον απόηχο της σκανδαλώδους ενδοοικογενειακής βίας στην κοινότητά τους. Πρόκειται για μία αναπάντεχη ιστορία πολιτισμού και τιμής, μυστικών και προδοσιών, αγάπης και βίας.

«Στην πατρίδα μου διδαχθήκαμε να φιμώνουμε τη φωνή μας. Μας δί­δαξαν ότι η σιωπή μας θα μας σώσει. Στην πατρίδα μου κρατάμε αυτές τις ιστορίες για τον εαυτό μας. Το να τις πούμε στον έξω κόσμο είναι κάτι το ανήκουστο, επικίνδυνο, η έσχατη ντροπή».

Παλαιστίνη 1990. Η δεκαεπτάχρονη Ισρά προτιμά να διαβάζει βι­βλία από το να υποδέχεται τους μνηστήρες που ο πατέρας της έχει επιλέξει για εκείνη. Μέσα σε μία εβδομάδα, αυτό το αφελές και ονειροπόλο κορίτσι αρραβωνιάζεται και παντρεύεται εν τάχει, ενώ σύντομα βρίσκεται να ζει στο Μπρούκλιν. Εκεί, η Ισρά αγωνίζεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της καταπιεστικής της πεθεράς Φαρίντα και του άγνωστου συζύγου της Αντάμ, μία πίεση που κορυφώνεται κα­θώς αρχίζει να γεννοβολάει παιδιά‧ τέσσερις κόρες αντί για τους γιους που η Φαρίντα της είπε ότι θα έπρεπε να γεννήσει.

Μπρούκλιν, 2008. Η δεκαοκτάχρονη Ντεγιά, η μεγαλύτερη κόρη της Ισρά, πρέπει να συναντήσει υποψήφιους συζύγους κάτω από την επιμονή της γιαγιάς της, της Φαρίντα, αν και η μόνη της επιθυμία είναι να πάει στο κολέγιο. Η Ντεγιά αναρωτιέται εάν οι προοπτικές της θα ήταν διαφορετικές στην περίπτωση που οι γονείς της επιζούσαν από το αυτοκινητικό δυστύχημα στο οποίο σκοτώθηκαν όταν εκείνη ήταν μόλις οκτώ χρονών. Πάντως η γιαγιά της είναι απόλυτη: ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσει η Ντεγιά ένα αξιόλογο μέλλον είναι το να παντρευτεί τον κατάλληλο άντρα.

Ωστόσο η μοίρα έχει άλλα σχέδια και σύντομα η Ντεγιά θα βρεθεί σε ένα απροσδόκητο μονοπάτι που θα την οδηγήσει σε συγκλονιστικές αλήθειες για την οικογένειά της‧ μια γνώση που θα την ανα­γκάσει να αμφισβητήσει όλα όσα νόμιζε ότι ήξερε για τους γονείς της, το παρελθόν, καθώς και το ίδιο της το μέλλον.»

Το βιβλίο αυτό (σε συνδυασμό με το ότι μόλις πρόσφατα είχα δει στο netflix τις σειρές Unorthodox και Χαλιφάτο) ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ. Διαπίστωσα μέσα από αυτό τη δύναμη του να διηγείσαι μια ιστορία μέσω κειμένου και όχι με εικόνες. Στην αρχή, προχωρούσα πολύ αργά γιατί με έριχνε πολύ ψυχολογικά η θέση της γυναικάς στην Αραβική κοινότητα του Μπρούκλιν και το να διαβάζω πως νιώθουν αυτές οι γυναίκες. Πίστευα κι εγώ όπως η Ισρά και η Ντεγιά ότι η ξενιτιά στην Αμερική θα είχε οδηγήσει σε εκσυγχρονισμό των αντιλήψεων, θα ήθελε τη γυναίκα πιο αυτόνομη, με περισσότερες ελευθερίες…αμ δε!

Από την άλλη πλευρά, με εκνεύρισε απίστευτα η Φαρίντα (πεθερά της Ισρά και γιαγιά της Ντεγιά), η οποία σαφώς επηρεασμένη από την αραβική κουλτούρα και τις συνθήκες διαβίωσης της στο παρελθόν, ένιωθα να μένει μόνιμα σιωπηλή. Αυτή η σιωπή που σε ψυχοπλακώνει! Όχι, η Φαρίντα δεν ήταν ένα αδύναμο θηλυκό απλά μιλούσε χωρίς να πει αυτά που πρέπει! Αυτά που οφείλει, αυτά που ζητούσε η ψυχούλα των γυναικών της οικογένειας να ακούσουν. Δεν υπήρξε στήριγμα, αλλά ένας ακόμα δυνάστης. Αν κάπου την καταλαβαίνω, είναι ότι λόγω ηλικίας, ίσως να μην μπορούσε να αντιληφθεί πως οι νέες γενιές είχαν επιλογές.

Αυτό που διαπίστωσα κυρίως όμως, διαβάζοντας αυτή την ιστορία ήταν η μεγάλη μου ΤΥΧΗ, να γεννηθώ σε μια πολιτισμένη ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Δε μου έβγαινε να χρησιμοποιήσω το επίθετο πολιτισμένος για τη χώρα μας! Ας μη ξεχνάμε τι συνέβαινε λίγες μόνο δεκαετίες πριν στην Ελλάδα και πόσες γυναίκες ΑΚΟΜΑ πιστεύουν ότι ο άνδρας έχει το δικαίωμα να ασκεί βία στις ίδιες και τα παιδιά τους. Τώρα που το σκέφτομαι, σήμερα τα πράγματα ίσως να είναι και χειρότερα γιατί τα παιδιά δέχονται απίστευτη πίεση σχετικά με το φύλο τους, όχι τα αγόρια δεν παίζουν με κούκλες, όχι τα κορίτσια δεν είναι για αυτοκινητάκια κ.ο.κ.

Κλείνω προκαλώντας σας να το διαβάσετε, να το αφήσετε να σας προβληματίσει σχετικά με τη θέση της γυναίκας σήμερα, αλλά και να διευρύνεται το πρόβλημα αυτό. Μπορεί πια η γυναίκα να μπορεί να σπουδάσει, να δουλέψει, να ψηφίσει αλλά μπορεί να μην παντρευτεί; Ή μπορεί να παντρευτεί ένα άτομο της επιλογής της ανεξαρτήτως φύλου, χωρίς να δεχθεί την οικογενειακή και κοινωνική κατακραυγή; Μπορεί μια γυναίκα να μη θέλει να κάνει παιδιά; Μπορεί μια γυναίκα να έχει παραπάνω κιλά και να μην επιβάλλεται να τα χάσει;

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Haenim Sunim- Όσα μπορείς να δεις μόνο όταν δεν βιάζεσαι

Συγγραφέας: Haenim Sunim

Τίτλος: Όλα όσα μπορείς να δεις μόνο όταν δεν βιάζεσαι

Εκδότης: Εκδόσεις Πεδίο

Τιμή: 14.90€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα φίλοι μου!

Η αλήθεια είναι πως έχουμε καιρό να τα πούμε και ο λόγος ήταν πως είχα περισσότερη όρεξη να διαβάσω, παρά να γράψω κάποια κριτική. Είμαι πίσω λοιπόν με ένα βιβλίο το οποίο έχω πολύ καιρό και άργησα να σας το παρουσιάσω γιατί δεν το διάβασα όλο κατευθείαν, όπως κάνουμε με όλα τα βιβλία, αλλά ανά διαστήματα το άνοιγα και εστίαζα σε κάποια κείμενα που θα με βοηθούσαν τη δεδομένη στιγμή. Ακόμη και τώρα δεν τα έχω διαβάσει όλα, αλλά τα περισσότερα και έτσι αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για αυτό!

Το βιβλίο αποτελείται από 8 κεφάλαια, χωρίς την εισαγωγή και τον επίλογο και μιλάει για τις σχέσεις για τον έρωτα για την ανάπαυση, τα πάθη, τη ζωή κτλ. Η δομή του είχε ως εξής, ένα πεζό κείμενο με κάποια σκέψη, μια ιστορία, μια συμβουλή του συγγραφέα και στη συνέχεια συγκεντρωμένα πολλά μικρά γνωμικά (θα τα χαρακτήριζα εγώ) σχετικά με το εκάστοτε θέμα. Αυτή η δομή έκανε μάλιστα το βιβλίο ευκολοδιάβαστο, δεν ήταν ένα κατεβατό με συμβουλές και πρέπει. Ο συγγραφέας ήθελε με παραδείγματα βγαλμένα από τη ζωή να σου δείξει τον δρόμο για την αλλαγή, παρακάτω θα σας δώσω ένα παράδειγμα.

Σε συνέχεια λοιπόν με όσα έλεγα παραπάνω, ψάχνοντας το link του βιβλίου, διαπίστωσα πως ανήκει στην κατηγορία «Προσωπική αναζήτηση- Αυτοβοήθεια». Η αλήθεια είναι πως το «Προσωπική αναζήτηση» του ταιριάζει τόσο πολύ, το προδίδει μάλιστα και ο τίτλος! Φτάσαμε λοιπόν στον τίτλο…πόσο πολύ μου αρέσει. Σε συνδυασμό με τις ΥΠΕΡΟΧΕΣ εικόνες του βιβλίου…καθόμουν και κοιτούσα, κοιτούσα και στο νου μου πρόφερα «Όσα μπορείς να δεις μόνο όταν δε βιάζεσαι» και όντως, δεν ήθελα να βιαστώ, ήθελα να το παρατηρήσω, να έχω χρόνο μαζί του!

Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν η πνευματικότητα που εξέπεμπαν τα κείμενα του συγγραφέα! Φαντάζομαι έναν κύριο γλυκό και σοφό, βασικά μου βγάζει κάτι από Γκάντι! Επίσης, ξεχώρισα τις αναφορές στον Χαλίλ Γκιμπράν που αγαπώ πάρα πολύ! Αν κάτι ίσως με προβλημάτισε είναι πως πολλές φορές ο όμορφος τίτλος δε μου ταίριαζε με αυτά που διάβαζα, ειδικά στον έρωτα. Είχα κάτι διαφορετικό στο μυαλό μου και τον προετοίμασα με βάσει τα όσα είχα φανταστεί, αυτό βέβαια ελάχιστο ρόλο έπαιξε στο αν μου άρεσε το βιβλίο!

Το παράδειγμα που λέγαμε:

Μία ανοιξιάτικη μέρα που έκλεινα τα 30, κοίταξα μέσα μου και κατάλαβα τρία πράγματα… Πρώτον, οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για μένα όσο νόμιζα. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι φορούσε η φίλη μου όταν τη συνάντησα πριν από μία εβδομάδα, ούτε πως είχε βαφτεί και πως ήταν χτενισμένα τα μαλλιά της. Εφόσον δεν μπορώ να θυμηθώ εγώ, τότε γιατί θα έπρεπε να θυμάται εκείνη αντίστοιχα κάποια πράγματα για μένα; …Γιατί λοιπόν περνάμε τόσες ώρες της ζωής μας ανησυχώντας για το πως φαινόμαστε στους άλλους; Δεύτερον, δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. … Τρίτον, αν είμαστε αυστηρά ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα περισσότερα που κάνουμε για τους άλλους είναι στην πραγματικότητα για εμάς τους ίδιους.

Κλείνω λοιπόν, λέγοντας πως αν ενδιαφέρεστε για ένα βιβλίο προσωπικής αναζήτησης, που βασίζεται στη ζωή ενός μοναχού, που έχει αρκετές αναφορές σε άλλες μεγάλες προσωπικότητες, που δεν είναι επηρεασμένο από μία μόνο θρησκεία που προβάλλεται ως η καλύτερη, ένα βιβλίο που θα το διαβάζετε για να χαλαρώσετε αλλά ταυτόχρονα μπορεί να σας αναστατώσει, τότε διαβάστε το! Σίγουρα κάτι θα κερδίσετε!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

η,ηξγγη

Θέλω να ξέρεις ότι αγαπώ αυτό το «συνηθισμένο» σου, επειδή κι εγώ συνηθισμένος είμαι. Η αλήθεια είναι πως όλοι είμαστε «συνηθισμένοι».

Domina Monriel- Συζητήσεις δίχως όνομα

Συγγραφέας: Domina Monriel

Τίτλος: Συζητήσεις δίχως όνομα

Εκδότης: Εκδόσεις Πηγή

Τιμή: 10.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ. 

 

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με ένα ιδιαίτερο βιβλίο που πραγματεύεται πολλά ενδιαφέροντα ζητήματα, ωστόσο θεωρώ πως εστιάζει στη φιλία! Στη φιλία που δεν πτοούν οι αποστάσεις, τα χρόνια που περνούν, τα διαφορετικά μονοπάτια που ακολουθούν σαν μοναδικά όντα οι φίλοι ξεχωριστά. Στη φιλία που δεν κοιτάει το φύλο του άλλου αλλά βασίζεται στην εμπιστοσύνη και την αγάπη.

 Το οπισθόφυλλο:

««…Γιατί δεν θα μάθω ποτέ αλλιώς τι είμαι,
αν δεν δοκιμάσω να γίνω αυτό που θέλω να είμαι.
Κι ίσως τότε καταλάβω πως γεννήθηκα ακροβάτης,
ή πως γλίτωσα απ’ τα θηρία, γιατί είμαι ένα απ’ αυτά».

Δύο παιδικοί φίλοι βρίσκονται ανά δεκαετίες στη ζωή τους και συζητούν για τα θέματα που τους προβληματίζουν καθώς μεγαλώνουν. Ανθρώπινες σχέσεις, διατροφικές διαταραχές, εθισμός, θάνατος, επαγγελματικές επιλογές κι όνειρα είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα που τους απασχολούν. Μέχρι που αναγκάζονται να χωριστούν…»

  Θα ξεκινήσω από την ανωνυμία των πρωταγωνιστών, οι οποία με κέρδισε διότι με αυτό τον τρόπο η ιστορία αυτή θα μπορούσε να ανήκει στον οποιονδήποτε εκεί έξω. Προσωπικά, αν και σπάνιο να πλάσω την εικόνα των ηρώων, το όνομα μου τον προσδιορίζει. Στην προκειμένη δεν υπήρχε τέτοια ανάγκη και η αλήθεια είναι πως με αυτό τον τρόπο οι εκμυστηρεύσεις μεταξύ των δύο φίλων γίνονται μυστικές, πληρούται η υπόσχεση της εχεμύθειας.

 Οι συζητήσεις που παραθέτονται είναι άκρως εμπιστευτικές, ορισμένες φορές και αποκαλυπτικές, διότι στο πέρασμα του χρόνου οι δύο φίλοι χάνονται και με μια συνάντηση πρέπει να αναπληρωθεί όλος ο χρόνος της απουσίας. Κάποια θέματα με συγκίνησαν, άλλα με ταρακούνησαν και άλλα τα διάβασα 2-3 φορές και στη συνέχεια τα μοιράστηκα και με άλλους! Είναι άκρως επίκαιρα και αυτό κάνει την ιστορία ακόμα αληθινή.

 Συνολικά ήταν ένα όμορφο βιβλίο, θα ήθελα βέβαια λίγες παραπάνω στιγμές με τους δύο μαζί! Κλείνω με το αγαπημένο μου απόσπασμα και ένα fun fact!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Οι αλαζόνες κι υπερόπτες στο ίδιο χώμα θάβονται με τους ταπεινούς…μια μόνο διαφορά τους ξεχωρίζει: των ταπεινών το χώμα ποτίζεται από δάκρυα, γιατί αγαπήθηκαν από καθαρές ψυχές- των άλλων ξεραίνεται από την κοινωνική επιφάνεια. Πόσους ανθρώπους γνώρισα, αχ να ‘ξερες , που κέρμα δεν είχαν στις τσέπες τους, μα η καρδιά τους ηχούσε περιουσία. 

Fun fact: Για να καταλάβετε πόσο κολλημένη είμαι με τις ρομαντζάδες, περίμενα σε κάθε σελίδα πότε κάποιος από τους δύο θα αποκαλύψει ότι υπάρχουν παραπάνω αισθήματα (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πιστεύω στη φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών, ίσα ίσα πιστεύω περισσότερο σε αυτή).

Τατιάνα Τζινιώλη- Road Trip

Συγγραφέας: Τατιάνα Τζινιώλη

Τίτλος: Road Trip

Εκδότης: Εκδόσεις Πηγή

Τιμή: 16.00€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Σήμερα κανονικά θα διαβάζατε την κριτική για κάποιο άλλο βιβλίο, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ! Έπρεπε να σας μιλήσω για το βιβλίο της Τατιάνας Τζινιώλη! Το συγκεκριμένο έχει εκδοθεί πριν την τριλογία Manhattan και το μοναδικό που δεν είχα διαβάσει! Με το που έλαβα λοιπόν το δέμα από το βιβλιοπωλείο, ανέβασα ένα ευτυχισμένο στόρι και ρίχτηκα στο διάβασμα!

 Το οπισθόφυλλο:

«Είμαι ο Άνταμ.

Και είμαι η Κέιτ.

Εκείνη μένει σε έπαυλη στο Μπέβερλι Χιλς και εγώ στο βόρειο Λος Άντζελες.

Είναι ντράμερ, με τατουάζ στο χέρι και σκουλαρίκι στο χείλος. Πολύ διαφορετικός, εξωτερικά και εσωτερικά, απ’ όσους έχω συναντήσει έως τώρα.

Είναι περιτριγυρισμένη από κόσμο, όμως φαίνεται τόσο μόνη.

Τον γνώρισα σε ένα κλαμπ και όλα ξεκινούν εκεί.

Την επόμενη μέρα έχουμε αποκλειστεί από την κακοκαιρία και μου αποκαλύπτει πως έχει αγόρι.

Φεύγω από το σπίτι του πιστεύοντας ότι δεν θα τον δω ποτέ ξανά.

Τις μέρες που ακολουθούν προσπαθώ να μην την σκέφτομαι, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία.

Φεύγω από το σπίτι του πιστεύοντας ότι δεν θα τον δω ποτέ ξανά.

Ένα ταξίδι που δεν ήθελα να κάνω, αλλά έπρεπε να βοηθήσω τον κολλητό μου.

Δύο μέρες ταξιδιού, έξι πολιτείες και πολλές ώρες μόνη μαζί του.

Είναι αμήχανα… στην αρχή.

Με κάνει να γελάω και με μαθαίνει πως αξίζει να ρισκάρεις για τα όνειρά σου.

Με κάνει να πάρω πίσω τον σημαντικότερο όρκο μου.

Μία βδομάδα που αλλάζει τα πάντα.

Μία βδομάδα που αλλάζει τα πάντα.» 

 Ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορώ πια να είμαι αντικειμενική! Αρχικά αγαπώ την συγγραφέα τόσο πολύ! Ανυπομονώ να τη συναντήσω από κοντά, να δω ποια γράφει τα βιβλία που τόσο πολύ μου άρεσαν! Επίσης, δε μπορώ να είμαι αντικειμενική γιατί το είδος αυτό με έχει κερδίσει τόσο πολύ που νιώθω πια πως και μια μέτρια ιστορία θα μου άρεσε…σκέψου τώρα μια ιστορία που κάθε άλλο παρά μέτρια είναι! Αν μου λέγατε πριν δύο χρόνια ότι θα διάβαζα βιβλία με έντονο το ερωτικό περιεχόμενο και όχι μόνο θα τα διάβαζα αλλά θα μου άρεσαν και τόσο, θα σας περνούσα για τρελούς. Αυτό που διαπίστωσα όμως μέσω της Τατιάνας είναι πως πολλές φορές τα τολμηρά λόγια δεν ρίχνουν το συναίσθημα και πως στον έρωτα δεν είναι όλα ροζ! Υπάρχει και το κόκκινο, άλλοτε της φωτιάς και άλλοτε της οργής (ιφ γιου νοου γουατ αι μιν)!

 Στην συγκεκριμένη ιστορία έχουμε τον Άνταμ, κοινό θνητό, μουσικό, ροκά και την Κέιτ, οικονομικά ευκατάστατη, φοιτήτρια, η οποία ακολουθεί πιστά τις επιθυμίες των γωνιών της βάζοντας τα δικά της θέλω πίσω. Η Κέιτ είναι δεσμευμένη με τον ιδανικό για τους γονείς της σύντροφο ενώ ο Άνταμ προσπαθεί ακόμα να ξεπεράσει την τελευταία του σχέση, όπου τον εξαπάτησαν. Περνούν ένα βράδυ γεμάτο πάθος, που έρχεται να το ακολουθήσει ένα ταξίδι το οποίο θα το κάνουν μαζί!

 Ήταν μία ωραία, απλή ιστορία, χωρίς σκαμπανεβάσματα!  Η Κέιτ αποδείχθηκε πιο θαρραλέα από ότι πίστευα και διεκδίκησε τη ζωή της. Μια σχέση που οδηγεί σε συγκατοίκηση σε μόλις μια βδομάδα και που δεν περνά τις κλασσικές παράλογες δυσκολίες. Αυτό το τελευταίο το εκτίμησα τόσο πολύ! Πέρα από τη ζήλια του Άνταμ, όλα νορμάλ!

 Συνολικά μου άρεσε πάρα πολύ! Σε σημείο να θέλω να διαβάσω όλα τα βιβλία της Τατιάνας ξανά από την αρχή (ανάγκη που μου δημιουργείται συχνά)! Τρελαίνομαι για έντονα συναισθήματα, έρωτα και αισθάνομαι ότι μετά το τέλος νιώθω ξανά ερωτευμένη κι εγώ η ίδια σαν τον πρώτο καιρό! Να σημειωθεί ότι η λατρεμένη έγραψε νέο βιβλίο εν μέσω καραντίνας και το περιμένω πως και πως!!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μάργκαρετ Άτγουντ- Οι διαθήκες

Συγγραφέας: Μάργκαρετ Άτγουντ

Τίτλος: Οι Διαθήκες

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 19.90€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με τη συνέχεια του βιβλίου ‘Η ιστορία της θεραπαινίδας’ (την κριτική θα βρείτε ΕΔΩ) το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως μου άρεσε περισσότερο, πάντα με δεδομένο πως έχω παρακολουθήσει τη σειρά της hulu.

 Το οπισθόφυλλο:

«Δεκαπέντε χρόνια μετά τα όσα περιγράφονται στην Ιστορία της Θεραπαινίδας, το θεοκρατικό καθεστώς της Δημοκρατίας της Γαλαάδ παραμένει ισχυρό, αλλά τα πρώτα σημάδια της παρακμής αρχίζουν να γίνονται φανερά. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι ζωές τριών ολότελα διαφορετικών γυναικών συναντιούνται, και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εκρηκτικά.
Οι δύο ανήκουν στην πρώτη γενιά που ενηλικιώνεται μέσα στην τυραννία. Στις δικές τους μαρτυρίες προστίθεται μια τρίτη: της Θείας Λίντια, το περίπλοκο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον της οποίας επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις και ανατροπές.»

 Θα ξεκινήσω από τη θεότητα (πέρυσι ούτε που το σκεφτόμουν πως θα την χαρακτήριζα έτσι) θεία Λίντια η οποία ήταν το κλειδί της ακμής και της καταστροφής της Γαλαάδ. Πάντα όταν την έβλεπα και όταν διάβαζα για αυτή στο πρώτο βιβλίο σκεφτόμουν «Μα καλά, δεν έζησε την ελευθερία; Πως είναι δυνατόν να έγινε μέρος όλων αυτών;», η συνεισφορά της με καθήλωσε! Η θεία Λίντια είναι ειλικρινά ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας. Με μια πρώτη ματιά τη θεωρείς μπιτς αλλά αυτή τη φορά ήρθε η σειρά της να μας διηγηθεί το πως βίωσε αυτή την είσοδο της στο νέο καθεστώς. Γίνεται ένα με το σύστημα αλλά φροντίζει να κρατά ένα κομμάτι της αποκομμένο.

 Κάτι άλλο που μου άρεσε ήταν το σκεπτικό πως πλέον διαβάζουμε τι συμβαίνει 15 χρόνια μετά. Η μικρή Νικόλ είναι στον Καναδά, χωρίς γνωρίζει τίποτα για την αληθινή της ταυτότητα, ενώ η πρωτότοκη κόρη της Τζουν είναι έτοιμη πια να παντρευτεί έναν σπουδαίο κυβερνήτη. Η εξέλιξη των ιστοριών αυτών των 3 κεντρικών προσώπων και το γεγονός πως ήρθαν και έδεσαν μεταξύ τους με έκανε να ανυπομονώ να μάθω τη συνέχεια. Θα μου άρεσε ωστόσο η ιστορία να εξελίσσονταν ως ένα σημείο ώστε να μπορεί να προκύψει και τρίτο βιβλίο.

 Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, που στο πρώτο βιβλίο δεν είχα καταλάβει, ίσως να μην έδωσα και ιδιαίτερη σημασία, ήταν που υπήρχε στο τέλος ένα κομμάτι του μέλλοντος, με ένα συνέδριο ας πούμε αφιερωμένο σε ευρήματα που έχουν βρεθεί από την Γααλαδική περίοδο. Το βρήκα πολύ κινηματογραφικό!

 Δε θα πω άλλα, πιστεύω πως ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσετε αυτά τα δύο βιβλία. Νιώθω πως όσο περισσότερες τα διαβάσουμε, γινόμαστε λίγο πιο δυνατές και υποψιασμένες για να μη συμβεί κάτι αντίστοιχο και στην πραγματική ζωή (όχι! δεν αγχώθηκα καθόλου διαβάζοντας το). Κλείνω θέλοντας να αναφέρω πόσο περίεργο και σπουδαίο είναι πως η συνέχεια αυτής της ιστορίας ήρθε 35 χρόνια μετά. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη γραφή της Άτγουντ…και έπεται και συνέχεια!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μάργκαρετ Άτγουντ- Η ιστορία της θεραπαινίδας

Συγγραφέας: Μάργκαρετ Άτγουντ

Τίτλος: Η ιστορία της θεραπαινίδας

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 15.50€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω εδώ και πολύ καιρό! Έχει γίνει σειρά από τη hulu, την οποία λάτρεψα, σας έγραψα μάλιστα για αυτή στο παρελθόν και αναμένω με αγωνία την τελευταία σεζόν ώστε να τη δω ξανά από την αρχή!

 Το οπισθόφυλλο:

 «Η Δημοκρατία της Γαλαάδ προσφέρει στην Τουφρέντ μόνο μία επιλογή: την αναπαραγωγή. Αν παρεκκλίνει απ’ τον σκοπό της, θα καταλήξει, όπως όλοι οι αντιφρονούντες, κρεμασμένη στο Τείχος, ή θα σταλεί στις Αποικίες, όπου θα βρει αργό και μαρτυρικό θάνατο από ραδιενέργεια. Αλλά ακόμα κι ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να αφανίσει τον πόθο – ούτε της Τουφρέντ ούτε και των δύο ανδρών απ’ τους οποίους κρέμεται η μοίρα της.«

  Θα ξεκινήσω δηλώνοντας σας πόσο υπέροχα ένιωσα που είχα πρόσωπα έτοιμα (από τη σειρά) για τους πρωταγωνιστές μου και πόσο πιο πολύ δέθηκα μαζί τους διαβάζοντας αυτή τη φορά την ιστορία τους. Δε με ενόχλησε καθόλου που είχα την αίσθηση του προς τα που κινείται η υπόθεση και διαβάζοντας ειλικρινά θυμήθηκα λεπτομέρειες της σειράς που πίστευα πως είχα ξεχάσει.

 Η ιστορία που πραγματεύεται αυτό το βιβλίο, δεν ξέρω αν έχει το ίδιο αντίκτυπο σε γυναίκες και άνδρες, ωστόσο εμένα με προβλημάτισε, με άγχωσε, με εκνεύρισε, μου δημιούργησε την ανάγκη να υπερασπιστώ τη φύση μου! Η Γαλαάδ είναι ένα μέλλον που δε θα ήθελα και δεν αξίζει να έχει κανένα κορίτσι και γυναίκα του μέλλοντος!

 Αν κάτι με ξάφνιασε ήταν πως στο βιβλίο δε συμβαίνουν ούτε τα μισά από αυτά που παρουσιάζονται στη σειρά. Αυτό που έκανε εντύπωση γιατί συνήθως στο βιβλίο εμφανίζονται πιο αναλυτικά τα γεγονότα τα οποία προσπαθούν να παρουσιαστούν σε ολιγόλεπτες σκηνές. Φαίνεται λοιπόν πως η σειρά είναι άρτια δουλεμένη, με αποτέλεσμα να με κάνει να νιώθω πως η ιστορία του βιβλίου εμφανίζει κενά. Ωστόσο, αυτή την περίοδο διαβάζω τη συνέχεια, με το βιβλίο «Οι διαθήκες» που έρχεται να ανατρέψει όσα γνώριζα ως τώρα και να κάνει (λογικά) αποκαλύψεις και για την τελευταία σεζόν της σειράς την οποία μάλλον θα καθυστερήσουμε να δούμε λόγω κορονοϊου. Θα σας μιλήσω όμως σε επόμενο άρθρο για αυτό.

 Κλείνω, πιστεύοντας πως έχουμε να κάνουμε με ένα σύγχρονο 1984 και πως ο Όργουελ κάπου εκεί πάνω καμαρώνει την Άτγουντ! Παρακάτω θα σας έχω τα λινκ για τα άρθρα που είχαν ανέβει σχετικά με τη σειρά. Προσοχή όμως στα σπόιλερ!!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

*fun fact: Το γεγονός ότι είναι μεταφρασμένο από τον Κορτώ έδωσε άλλη διάσταση στην ανάγνωση μιας και ένιωσα να τον ακούω να μου διηγείται ο ίδιος την ιστορία.

The handmaid’s tale part 1 (spoiler alert!!)

The handmaid’s tale part 2

 

Ρόζι Γουόλς- Ο άνδρας που δεν τηλεφώνησε

Συγγραφέας: Ρόζι Γουόλς

Τίτλος: Ο άνδρας που δεν τηλεφώνησε

Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 

Καλημέρα φίλοι μου!

Είμαι πίσω (μία μέρα αργότερα από το καθιερωμένο)  με ένα βιβλίο που ήξερα από την πρώτη μέρα που το παρέλαβα πως θα με κερδίσει! Ο τίτλος, το εξώφυλλο, το οπισθόφυλλο, όλα προδιέθεταν πως θα είναι μία υπέροχη ιστορία.

Το οπισθόφυλλο:

«Φανταστείτε ότι συναντάτε έναν άνδρα, ερωτεύεστε µε την πρώτη µατιά και περνάτε µαζί του επτά αξέχαστες ηµέρες. Είναι αµοιβαίο, είστε σίγουρη. Ποτέ άλλοτε δεν έχετε νιώσει τέτοια βεβαιότητα για κάτι.

Όταν λοιπόν εκείνος φεύγει για τις κανονισµένες από καιρό διακοπές και σας υπόσχεται ότι θα σας τηλεφωνήσει, εσείς δεν έχετε καµία αµφιβολία ότι θα το κάνει. Κι όµως…

Ο καιρός περνάει. Οι φίλοι σας επιµένουν πως πρέπει να τον ξεχάσετε, όµως εσείς ξέρετε πως δεν έχουν δίκιο: κάτι πρέπει να του έχει συµβεί. Κάποιος λόγος κρύβεται πίσω από τη σιωπή του.

Τι κάνετε όταν τελικά διαπιστώνετε ότι όντως υπάρχει λόγος – και ο λόγος είναι κάτι που κανένας από τους δυο σας δε µοιράστηκε µε τον άλλον τις µέρες που περάσατε µαζί: η αλήθεια;»

 Μια ωραία πρωία λοιπόν, η Σάρα συναντά τον Έντι, τελείως ξαφνικά και αναπάντεχα. Από εκείνη τη στιγμή και για 7 ημέρες θα ζήσουν τον απόλυτο έρωτα και θα χωριστούν (για μία βδομάδα θεωρητικά) με την υπόσχεση πως όταν θα βρεθούν ξανά δε θα αφήσουν τίποτα να τους στερήσει αυτό που νιώθουν (αχ!τα λέω και ξεφυσάω). Όσο ξαφνικά συναντήθηκαν άλλο τόσο ξαφνικά ο Έντι «χάθηκε». Κι ενώ οι φίλοι της επιμένουν να τον ξεχάσει, αυτές οι εφτά μέρες δεν την αφήνουν σε ησυχία. Τον αναζητά ασταμάτητα, του τηλεφωνεί καθημερινά, του στέλνει μηνύματα και γράμματα μα με το που αυτός δίνει ένα σήμα ζωής, αυτό χάνεται!

Η ιστορία ξεκινάει με ένα γράμμα, ένα γράμμα που ‘έρχεται΄19 χρόνια μετά και αποτέλεσε αφορμή για να διαβάσω όλο το βιβλίο σε λιγότερο από 24 ώρες. Με έχει πάρει ο ύπνος με βιβλίο στο χέρι αλλά να κοιμηθώ ξημέρωμα μέχρι να το τελειώσω δε μου έχει τύχει πολλές φορές. Η ταύτιση με την Σάρα, η αγωνία για το τι απέγινε αυτός ο μοναδικός άνδρας δε με άφησαν σε ησυχία. Κι όταν άρχισε να ξετυλίγεται το νήμα, πάλι τα μπέρδεψα στο μυαλό μου…αυτό που λένε βουλωμένη ιστορία διάβαζα (χαχα)!

Δε θα πω ότι ήταν η πιο όμορφη ιστορία αγάπης, ότι έκλαψα ή συγκινήθηκα, ότι δε θα βρεις πουθενά αντίστοιχο βιβλίο! Αλλά ομολογώ ότι η συγγραφέας έπαιξε πολύ καλό παιχνίδι με τον αναγνώστη και οι δυνατοί χαρακτήρες της κατάφεραν να γίνουν μέρος του παιχνιδιού. Θεωρώ επίσης ότι είναι ένα βιβλίο πιο κοντά στα γυναικεία γούστα (μέχρι και ο τίτλος σε προϊδεάζει)  και πως ναι! έχει το κλασσικό happy end αλλά το λαχταρά η καρδούλα σου να το έχει!

Ειλικρινά δεν έχω τι άλλο να σας πω, είναι από τις περιπτώσεις που δεν έχω λόγια γιατί προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ! Με κέρδισε η αγωνία και ο παραλογισμός της Σάρα μέχρι να βρει τι απέγινε ο Έντι. Η θέληση του τελευταίου να κατακτήσει την ευτυχία και να μη μείνει στο παρελθόν. Γιατί αυτό θέλαμε στην καραντίνα, απλές, λιτές, ρομαντικές ιστορίες!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Andrew Ridker- Οι Αλτρουιστές

Συγγραφέας: Andrew Ridker

Τίτλος: Οι Αλτρουιστές

Εκδότης: Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Τιμή: 15.50€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Ελπίζω να είστε όλοι καλά, όλοι ασφαλείς και έτοιμοι για τη νέα πραγματικότητα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε λίγες μέρες! Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που μου έστειλαν οι εκδόσεις Κλειδάριθμος το Μάρτιο συνοδευόμενο με ένα υπέροχο μαρτάκι και σπόρους ντομάτας Σαντορίνης, τους οποίους ΔΕ φύτεψα γιατί θέλω να τους δώσω στη γιαγιά μου στο χωριό!

 Πριν συνεχίσω με το οπισθόφυλλο και την κριτική θα ήθελα να σας ενημερώσω πως από εδώ και στο εξής ΔΕ θα υπάρχει βαθμολογία των βιβλίων στο τέλος του άρθρου. Αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύω ότι η βαθμολογία τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ακριβώς και γιατί είναι κάτι τελείως υποκειμενικό (όπως και η κριτική μου βέβαια). Θεωρώ λοιπόν λάθος να προσδιορίζω ένα βιβλίο με ένα νούμερο και το σταματάω εδώ. Στο Goodreads τώρα, θα ήθελα κι εκεί να σταματήσω τις βαθμολογίες, δεν ξέρω αν γίνεται, θα το μάθω με το που τελειώσω το βιβλίο που διαβάζω τώρα. Πάμε λοιπόν στους Αλτρουιστές!

 Το οπισθόφυλλο:

«Ο Άρθουρ Άλτερ, κακοπληρωμένος καθηγητής σε ένα πανεπιστήμιο του Μιζούρι, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Δυσκολεύεται να αποπληρώσει το δάνειο του σπιτιού του και τα παιδιά του έχουν διακόψει κάθε επαφή μαζί του. Σκέφτεται τη μικρή περιουσία, για την οποία δεν είχε ιδέα, που η γυναίκα του κληροδότησε απευθείας στα παιδιά τους όταν πέθανε.
Ο γιος του, ο Ίθαν, αντικοινωνικός και αγχώδης, κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα στο Μπρούκλιν, ζει χάρη στα χρήματα της μητέρας του. Η κόρη του, η Μάγκι, είναι ακτιβίστρια που συμπαραστέκεται στους κατατρεγμένους και βασανίζει τον εαυτό της ζώντας σε μια αυτοεπιβεβλημένη φτώχεια. Καθώς κοντεύει πια να χάσει το σπίτι του, ο Άρθουρ καλεί τα παιδιά του στο Σεντ Λούις με το πρόσχημα της συμφιλίωσης. Στην πορεία, ωστόσο, ανοίγει άθελά του το κουτί της Πανδώρας, γεμάτο συσσωρευμένες πικρίες και σκονισμένες αναμνήσεις. Η καθηλωτική ιστορία μιας οικογένειας, με τη διεισδυτικότητα και το σκοτεινό χιούμορ ενός λαμπρού, νέου συγγραφέα.»

 Ξεκίνησα την ανάγνωση του σε μία περίοδο που δεν είχα και πολύ όρεξη, έφτασα μέχρι τη μέση, το συζήτησα με μία κοπέλα που το είχε διαβάσει (<3) η οποία μου έδωσε κίνητρο να συνεχίσω και ξαφνικά μέσα σε μία μέρα διάβασα 200 σελίδες τελειώνοντας το. Το περίεργο ήταν πως εκείνη τη μέρα ένιωθα να μη μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου, ήθελα να μάθω το τέλος της ιστορίας.

 Πέρα από τη συζήτηση που έκανα και σας ανέφερα παραπάνω, σημαντικό ρόλο έπαιξε η εκτενής αναφορά στη ζωή της Φρανσίν μετά τη μέση. Μάλιστα αν και δεν κατείχε ρόλο πρωταγωνιστικό, μιας και στο παρόν του βιβλίου ήταν νεκρή, υπήρξε η αγαπημένη μου. Με προβλημάτισε ιδιαίτερα η ζωή της, το αν υπήρξε ευτυχισμένη και ο καθοριστικός ρόλος που έπαιξε στον χαρακτήρα των παιδιών της.

 Αυτό δε σημαίνει πως οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι αδιάφοροι, αλλά ίσως ήταν μία αντίδραση στο να μην δώσω σημασία συγκεκριμένα στον Άρθουρ, ο οποίος με εκνεύρισε όσο δεν πάει. Ωστόσο μιλάμε για ανθρώπους και για μία ιστορία ..της διπλανής πόρτας, μιας και θα μπορούσε να συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες.

 Μου άρεσε πολύ αυτό το βιβλίο γιατί η ιστορία της οικογένειας Άλτερ και των τεσσάρων ατόμων που την αποτελούν ήταν πολύ καλά δεμένες μεταξύ τους και υπήρχε πολύ ωραία ροή. Επίσης, μου άρεσε που υπήρχε εξέλιξη των χαρακτήρων, κανείς δεν ήταν ίδιος με την αρχή, φτάνοντας στο ήρεμο και φωτεινό τέλος, ή τουλάχιστον εγώ έτσι το ένιωσα. Θα το πρότεινα ως ένα ανάλαφρο ανάγνωσμα, για γερά νεύρα (λόγω Άρθουρ)!

Κλείνω παραθέτοντας σας τον ορισμό του Αλτρουισμού από την wiki.

Ο αλτρουισμός είναι η αρχή και η ηθική ευαισθησία για την ευτυχία άλλων ανθρώπων ή ζώων, με αποτέλεσμα μια ποιότητα ζωής, τόσο υλική όσο και πνευματική.

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Unorthodox

Καλημέρα φίλοι μου!

Είμαι πίσω αυτή τη φορά με μία κριτική σειράς και όχι βιβλίου! Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα δεν έχω πολύ όρεξη για διάβασμα και έτσι το έχω ρίξει στο netflix!

Το unorthodox είναι μία δραματική σειρά με πρωταγωνίστρια την Έστερ η οποία ζει σε μια εβραϊκή κοινότητα στο Μπρούκλιν. Στα 18 της, είναι παντρεμένη με τον Γιάνκι και προσπαθούν να δημιουργήσουν την οικογένεια τους. Ένα χρόνο μετά, η Έστερ εγκαταλείπει τη συζυγική στέγη και πάει στη Γερμανία προκειμένου να βρει τον εαυτό της και να ζήσει τη ζωή που της αξίζει.

Ήταν ένα πολιτισμικό σοκ για εμένα αυτά τα 4 επεισόδια! Με έκαναν να νιώσω πόσα λίγα γνωρίζουμε για τον κόσμο που βρίσκεται έξω από τον δικό μας. Με θύμωσε που υπάρχουν γυναίκες που ζουν καταπιεσμένες από μία θρησκεία, έναν σύζυγο, έναν πατέρα. Κατάλαβα όμως παράλληλα το πόσο θέμα τύχης είναι να «σου συμβεί» κάτι τέτοιο.

Μάθαμε να λέμε πως δε διαλέγουμε την οικογένεια μας. Να ήταν όμως μόνο αυτό που δε διαλέγουμε. Δε είναι επιλογή μας η γέννηση μας, ο τόπος που θα γεννηθούμε άρα και η θρησκεία που θα ακολουθήσουμε άρα και το πως θα ζήσουμε με την οικογένεια που δε διαλέξαμε. Σκέφτομαι τι τύχη παίζει να είχα όταν η πιθανότητα να είμαι μία άλλη Έστερ ήταν η ίδια με το να είμαι η Σέβη η κόρη του Γιάννη και της Ολυμπίας! Είναι τρομακτικό και παράλληλα ανακουφιστικό!

 Η ιστορία αυτή δεν πιστεύω πως εστίασε στο θέμα της θρησκείας τόσο όσο στο θέμα του πολιτισμού-κουλτούρας των Εβραίων που βέβαια επηρεάζεται πολύ από αυτή. Μέσα από τη σειρά αυτή διαπιστώνουμε τα κατάλοιπα του Ολοκαυτώματος στις επόμενες γενιές. Το φόβο προς τους Γερμανούς και την ανάγκη για αναπλήρωση του πληθυσμού.

 Η Έστερ και η θέληση της να ξεκινήσει μία νέα- ανορθόδοξη ζωή είναι συγκινητική και η ερμηνεία της ηθοποιού πάρα πολύ καλή. Ο Γιάνκι για να είμαι ειλικρινής ενώ στην αρχή με εκνεύρισε, τον θεωρώ θύμα της ίδιας του της τύχης και εν τέλει τον λυπήθηκα. Αν δεν την έχεις δει, πράγμα περίεργο γιατί έχει βουίξει ο τόπος, στην προτείνω!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,