Συγγραφέας: Ίρβιν Γιάλομ
Τίτλος: Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Εκδότης: Εκδόσεις Άγρα
Τιμή: 22.71€
Βαθμολογία: ∗∗∗∗
Καλημέρα φίλοι μου.
Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο το οποίο ήθελα καιρό να αποκτήσω, τελικά όμως το δανείστηκα από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου και πλέον ελπίζω πως στο μέλλον θα γίνει δικό μου.
Θα ήταν θεωρώ ιεροσυλία να μην γράψω λίγα λόγια για τον συγγραφέα. Έτσι λοιπόν, Ο Irvin David Yalom είναι Αμερικανός ψυχοθεραπευτής, συγγραφέας και ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και συνεργάτης του Rollo May. Γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον το 1931 από Εβραίους γονείς, μετανάστες από τη Πολωνία. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής ψυχοθεραπείας και είναι συγγραφέας του εγκυρότερου και πληρέστερου εγχειριδίου υπαρξιακής ψυχοθεραπείας. Ο Yalom είναι γνωστός για την διδασκαλία του σχετικά με την ομαδική ψυχοθεραπεία και την ανάπτυξη του μοντέλου της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας. Εντούτοις εκτός από το ακαδημαϊκό του έργο είναι γνωστός για τα επιστημονικά του βιβλία, άρθρα και μυθιστορήματα. (πηγή: βικιπαίδεια)
Από το οπισθόφυλλο:
«Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Σ’ αυτή την περιπέτεια υπαρξιακής αναζήτησης δύο μοναδικών ανθρώπων εμπλέκονται ένας νεαρός ειδικευόμενος γιατρός ονόματι Ζίγκμουντ Φρόυντ, μια θυελλώδης γυναίκα-ίνδαλμα ποιητών και ψυχιάτρων, η Λου Σαλομέ, και μια σαγηνευτική ασθενής, η Άννα Ο., που στοιχειώνει την ψυχή του γιατρού της.
Ο διάσημος ψυχίατρος Irvin D. Yalom επινοεί στο μυθιστόρημα αυτό τη συνάντηση δύο ιστορικών προσώπων στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων του 19ου αιώνα, τη Βιέννη, δίνοντας μια ερμηνευτική εκδοχή της γέννησης της ψυχοθεραπείας και της σχέσης της με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Η ψυχοθεραπευτική περιπέτεια που ξετυλίγεται κόβει την ανάσα καθώς αποκαλύπτει βήμα βήμα την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης.»
Αυτό το βιβλίο λοιπόν από εμένα παίρνει 4 αστέρια για δύο λόγους. Πρώτον για το θάρρος του Μπρόιερ να κουράρει το Νίτσε (άσχετα με το αν έχουμε να κάνουμε με μυθιστόρημα) και να έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό και δεύτερον για τα άπειρα σοφίσματα του Νίτσε. Μάλιστα μερικά από τα αγαπημένα μου θα σας τα παραθέσω παρακάτω γιατί ταυτίστηκα με πάρα πολλά.
«Έχω μαύρες περιόδους. Ποιος δεν έχει; Αλλά δε με κατέχουν αυτές. Δεν είναι μέρος της αρρώστιας μου, είναι μέρος της ύπαρξης μου. Θα μπορούσα να πω ότι έχω το κουράγιο να τις έχω.»
Αρχικά, αξίζει να σημειωθεί πως το βιβλίο εκτυλίσσεται σε μια εποχή όπου ακόμη δεν υπάρχει η επιστήμη της ψυχολογίας καθώς και της ψυχοθεραπείας και η αλήθεια είναι πως αυτό όξυνε το ενδιαφέρον μου γιατί υπήρχε από μέρους μου ανάγκη για ανάλυση, ειδικά στις κουβέντες Μπρόιερ- Φρόυντ και Μπρόιερ- Νίτσε. Παρόλα αυτά, νιώθω ευγνώμων που ζω σε μία εποχή όπου ο τομέας αυτός είναι υπαρκτός και εξελίσσεται.
«Έχω ένα γιατί για το οποίο ζω και μπορώ να συμβιβαστώ με οποιοδήποτε πως.»
Αυτό που σίγουρα αξίζει να σχολιαστεί είναι το γεγονός πως οι άνθρωποι όσο λιγότερα γνώριζαν γι’ αυτόν τον τομέα, τόσο παραδέχονταν την ανάγκη τους γι’ αυτόν. Περί το 300 π.Χ ο Επίκουρος μιλάει για το ότι η ψυχή χρειάζεται το δικό της γιατρό, το 1880 ο Μπρόιερ με τον Φρόυντ προσπαθούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα όπως η υστερία και η απόγνωση και το 2018 όποιος επισκέπτεται κάποιον ειδικό θεωρείται τρελός. Τη θεωρώ τουλάχιστον υποκριτική αυτή τη στάση των ανθρώπων αλλά δε θα αναλύσω παραπάνω τις απόψεις μου, ίσως σε κάποιο άλλο άρθρο.
«Το πρόβλημα δεν είναι πως νιώθεις δυσφορία. Τι πειράζει που νιώθεις σφίξιμο ή πίεση στο στήθος; Ποιος σου υποσχέθηκε ποτέ ότι θα νιώθεις καλά; …Όχι, το πρόβλημα δεν είναι η δυσφορία. Το πρόβλημα είναι ότι νιώθεις δυσφορία για λάθος πράγματα!»
Λοιπόν αυτό το βιβλίο είναι ένας θησαυρός χρήσιμων γνωμικών και συμβουλών για να ζήσεις μια ζωή που να αξίζει. Το καλύτερο όμως, αυτό που κάνει το έργο του Γιάλομ μοναδικό είναι πως ο συμβουλευτικός του χαρακτήρας εισέρχεται μέσω μυθοπλασιών και όχι με λίστες από πρέπει και μη. Θα το χαρακτήριζα περιέργως, ανατρεπτικό αλλά αυτό που με προβλημάτισε είναι πως το ζήσε τη ζωή σου όπως τη θέλεις απαιτεί ένα οικονομικό υπόβαθρο το οποίο κανένας από τους πρωταγωνιστές δεν αρνείται. Αυτό, θεωρώντας δεδομένο πως ο Νίτσε ακολουθεί τον λιτό τρόπο ζωής, αφού έχει εξασφαλίσει μια μικρή σύνταξη από το πανεπιστήμιο. Ο Μπρόιερ είναι επιφανής γιατρός της εποχής, ο οποίος επίσης έχει τη δυνατότητα έστω και την «τελευταία» στιγμή να έχει την επιλογή να αλλάξει τη ζωή του. Το ζήτημα λοιπόν της ελευθερίας των επιλογών συναρτήσει των οικονομικών δυνατοτήτων που έχει ο καθένας, με έβαλε σε σκέψεις. Θα ήθελα ειλικρινά την άποψη σας στα σχόλια. Προσωπικά, μισώ τη δύναμη των χρημάτων αλλά δυστυχώς ακόμα κι αν πιστεύω πως με τα βασικά μπορώ να είμαι ευτυχισμένη, καθημερινά διαπιστώνω ότι πάντα κάτι θα προκύπτει και τα βασικά δε θα είναι αρκετά. Ειδικά όταν έχεις οικογένεια.
«Η προκάρδια πίεση οφείλεται στο ότι το στήθος σου σκάει από αβίωτη ζωή. Και η καρδιά σου μετράει τικ-τακ το χρόνο που περνάει!»
Κάπου εδώ θα κλείσω αυτό το άρθρο και θα σας ευχηθώ να αγαπάτε καθημερινά τη ζωή που κάνετε! Μέχρι να τα ξανά πούμε, πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς!
Συγγραφέας: Λευτέρης Μπούρος
Συγγραφέας: Ματίνα Δαραβάνη
Συγγραφέας: Τατιάνα Τζινιώλη
