Συγγραφέας: Ματ Χέιγκ
Τίτλος: Μεσάνυχτα στη βιβλιοθήκη
Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός
Τιμή: 17.70€
Θα το βρείτε: ΕΔΩ.
.
.
Γεια σας βρε παιδιά!
Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που από την ημέρα που το τελείωσα δεν έχω σταματήσει να το σκέφτομαι, μιλάω σε όλους για αυτό και που θεωρώ ότι κάπως με άλλαξε…ελπίζω στο μέλλον όντως να το έκανε.
Το οπισθόφυλλο:
««Ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο υπάρχει μια βιβλιοθήκη», είπε. «Και μέσα σ’ αυτή τη βιβλιοθήκη, τα ράφια συνεχίζονται επ’ άπειρον. Κάθε βιβλίο σού δίνει μια ευκαιρία να δοκιμάσεις μιαν άλλη ζωή που θα μπορούσες να έχεις ζήσει. Να δεις πώς μπορεί να ήταν τα πράγματα, αν είχες κάνει διαφορετικές επιλογές… Θα είχες κάνει κάτι διαφορετικό, αν είχες την ευκαιρία να αναιρέσεις αυτά για τα οποία μετάνιωσες;»
Η ζωή της Νόρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Τότε, την τελευταία μέρα της στη Γη, όταν σημαίνουν μεσάνυχτα, μεταφέρεται σε μια βιβλιοθήκη. Εκεί της δίνεται η δυνατότητα να αναιρέσει επιλογές και να απαλλαγεί από τις τύψεις της, δοκιμάζοντας όλες τις διαφορετικές ζωές που θα μπορούσε να είχε ζήσει.
Το αγωνιώδες ερώτημα που προκύπτει όμως είναι: Αν έχεις άπειρες εναλλακτικές, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις;»
Αυτό το βιβλίο το διάβασα παρέα με τις αγαπημένες Μάγδα (@booktopiagr) και Βασιλική (@bookmelody_) και ειλικρινά από την πρώτη σελίδα τους έστελνα φωτογραφίες και έλεγα «ταυτίζομαι», «ταυτίζομαι». Δεν ήταν για καλό η ταύτιση μιας και με τη Νόρα έχουμε τον ίδιο φόβο, το φόβο για ζωή! Η πρωταγωνίστρια βέβαια φαίνεται να έχει φτάσει σε ένα συναισθηματικό, επαγγελματικό, κοινωνικό τέλμα…δεν έχει πλέον κανένα νόημα ζωής και αποφασίζει να την αφαιρέσει. Σοκ; και είμαστε ακόμα στις 5-10 πρώτες σελίδες. Μέχρι εκείνη τη στιγμή και χωρίς να ξέρω τι τροπή θα πάρει η ιστορία, δικαιολογούσα απίστευτα τη Νόρα, σεβόμουν την επιλογή της και πίστεψα πως θα πεθάνει…μέχρι που μεταφέρθηκε στη βιβλιοθήκη…
(ανοίγω μεγάλη παρένθεση) Είναι σκληρή η ζωή, μας έχουν μάθει να σηκώνουμε τόσα βάρη στις πλάτες μας, τόσες δεύτερες σκέψεις, τόσες προσδοκίες (γονιών, φίλων, συντρόφων), τόσο άγχος για το τι θα πει ο κόσμος, τόσο βασισμένα όλα σε λόγια και χρήμα. Η ζωή είναι μικρή, και χάνουμε τόσο χρόνο έχοντας τύψεις για ό,τι αφήσαμε πίσω, γεμίζοντας το μυαλό με αβεβαιότητα για το πως θα ήταν η ζωή αν το ένα ή το άλλο, αφήνοντας απόψεις τρίτων να μας κρύβουν το φως, συνηθίσαμε τόσο εύκολα στο σκοτάδι… Ειλικρινά με αυτό το βιβλίο, λες και τόσα χρόνια δεν ήξερα (αν και ήξερα), μου αποκαλύφτηκε ένας νέος κόσμος, μία νέα οπτική για τη ζωή, η οποία ούτε ένα νόημα έχει ούτε τίποτα, το θέμα είναι να τη ΖΕΙΣ! Όποιος την έζησε στο 100%, δεν το μετάνιωσε, δε δίστασε, δε φοβήθηκε. (κλείνω τη μεγάλη παρένθεση)
«Ίσως έτσι ήταν όλες οι ζωές. Ίσως ακόμα και οι φαινομενικά πιο έντονες ζωές, που άξιζαν να τις ζήσεις, είχαν την ίδια γεύση. Στρέμματα απογοήτευσης και μονοτονίας, τραύματα και αντιπαλότητες, αλλά με εντυπωσιακές και όμορφες αναλαμπές. Ίσως αυτή ήταν η μοναδική ερμηνεία που άξιζε. Να γίνεις εσύ ο κόσμος, που παρατηρεί τον ίδιο του τον εαυτό.»
Η Νόρα πλέον είναι στη βιβλιοθήκη και εκεί βρίσκει σε βιβλία όλες τις δυνατές εκβάσεις της ζωής της, από τις πιο προφανείς μέχρι αυτές που δεν της πέρασαν καν από το μυαλό. Είναι τόσο όμορφο να βλέπεις πόσες (άπειρες) επιλογές έχουμε, πως κάθε μικρή λεπτομέρεια που αλλάζουμε, κάθε μικρή ή μεγάλη απόφαση που παίρνουμε αλλάζει τη ρότα της ζωής μας. Η Νόρα θα ζήσει πολλές εναλλακτικές του βίου της…θα χαθεί μέσα στις τόσες πληροφορίες ώσπου θα βρει την ιδανική ζωή και θα αλλάξει όλη της την κοσμοθεωρία. Κι όσο κι αν θεωρώ τον μικρό πρίγκιπα υπερεκτιμημένο η φράση «Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι» έρχεται να τα συνοψίσει όλα σε αυτό το βιβλίο.
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, να αναλύσω και να υπεραναλύσω, αλλά θα το κλείσω εδώ αυτό το άρθρο, θα σας παραθέσω και μερικά αγαπημένα αποσπάσματα με την ελπίδα να σας πείσω να το διαβάσετε. Κλείνοντας μόνο θα μου επιτρέψετε να δώσω ΠΟΛΛΑ συγχαρητήρια στην μεταφράστρια, κυρία Άννα Παπασταύρου για το ΥΠΕΡΟΧΟ σημείωμα της στο τέλος, πρώτη φορά νιώθω ο μεταφραστής να έχει ενεργό ρόλο, να συνδέομαι μαζί του.
«Η Νόρα ένιωσε κάτι μέσα της μονομιάς…Φόβο γι’ αυτό που ένιωθε. Αγάπη. Μπορούσες να φας στα καλύτερα εστιατόρια, μπορούσες να συμμετάσχεις σε κάθε απόλαυση των αισθήσεων, μπορούσες να τραγουδήσεις επί σκηνής στο Σάο Πάολο για είκοσι χιλιάδες κόσμο, μπορούσες να πνιγείς σε καταιγίδες χειροκροτημάτων, μπορούσες να ταξιδέψεις στην άκρη της Γης, μπορούσες να έχεις εκατομμύρια ακολούθους στο ίντερνετ, μπορούσες να κερδίσεις ολυμπιακά μετάλλια, όμως όλα αυτά ήταν ανούσια χωρίς την αγάπη.»
Να έχετε όμορφες ζωές αγαπημένοι μου και να θυμάστε πως η ζωή αρκεί να είναι απλή για να είναι όμορφη!
Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,
My secret book 