Πηνελόπη Κουρτζή- Η ερωμένη των φάρων

Συγγραφέας: Πηνελόπη Κουρτζή

Τίτλος: Η ερωμένη των φάρων

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 Γεια σας βρε παιδιά!

 Είμαι πίσω με ένα βιβλίο που ήθελα καιρό να διαβάσω (παρέα με την αγαπημένη Βασιλική <3). Η Πηνελόπη Κουρτζή μετά το βιβλίο της «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι» με έχει κερδίσει και διαβάζοντας πλέον και παλαιότερα της βιβλία βλέπω μόνο εξέλιξη σε πολύ καλά δομημένες ιστορίες!

 Το οπισθόφυλλο:

«Έχω μείνει γνωστή στην ιστορία ως η «ερωμένη των φάρων».
Γεννήθηκα σε έναν φάρο και όλη μου τη ζωή δεν έχω κοιμηθεί ποτέ δίχως να με συνοδεύει ο ήχος της θάλασσας. Έχω γίνει βασίλισσα σε κάποιους από αυτούς, δούλα σε άλλους και γοργόνα στους μακρινούς. Έχω κρυφτεί σε αμπάρια, έπιασα τουφέκι και έχω μια αποκρουστική ουλή, η οποία σκίζει το δεξί μου μάγουλο. Γέννησα ένα παιδί, που όμως δεν αγκάλιασα ποτέ. Είδα ναυάγια και κολύμπησα σε μέρη όπου δεν έχει καταφέρει να φτάσει άνθρωπος. Μίσησα και μισήθηκα, πόθησα και με αγάπησαν. Έχω μαγέψει πειρατές και έχω τρέξει γυμνή στα βράχια. Έχω αντικρίσει θησαυρούς αμύθητους, που ούτε καν φαντάζεστε ότι υπάρχουν.
Έχω γυρίσει όλους τους επανδρωμένους φάρους που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και κάποιους που δεν υπάρχουν πια και σώζονται μόνο τα ερείπια τους.
Κάθε φορά που έφτανα σε κάποιον από αυτούς, με περίμεναν με ανυπομονησία, γιατί ενώ η θάλασσα έφερνε συχνά στους φαροφύλακες φόβο, δεινά και δυσκολίες, εγώ τους έφερνα πάντα τον έρωτα.
Ναι. Έχω μείνει γνωστή ως η «ερωμένη των φάρων», αν και στην πραγματικότητα ήμουν απλώς μια σφοδρά και χωρίς ελπίδα ερωτευμένη γυναίκα.«

 Είναι από τα βιβλία που ήδη στις πρώτες σελίδες αρχίσει η καρδιά σου να σπαράζει. Η Νατάσα νιώθω ότι έδινε φως παίρνοντας μόνο σκοτάδι. Θα την χαρακτήριζα μοναδική για την εποχή της, ατρόμητη με έντονη ανάγκη να σώσει προκειμένου να σωθεί. Ο Φίλιππος από την άλλη ήταν το μεγαλύτερο ερωτηματικό του βιβλίου ενώ παράλληλα ήταν και κίνητρο για γρήγορη ανάγνωση προκειμένου να ανακαλύψεις ποιος είναι ο ρόλος του. 

 Με κέρδισε η αναφορά στην ακριβή γεωγραφική τοποθεσία των φάρων, γιατί η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά, αλλά θεωρώ ότι κάποιες στάσεις τις Νατάσας θα μπορούσαν να λείπουν από την ιστορία. Ειδικά στο φάρο «του Ραφαήλ» που ναι μεν έδενε αλλά και δεν ήταν απαραίτητος. Βέβαια, ευτυχώς ήρθε η αναφορά στον Φίλιππο και συνέχισα με αμείωτο ενδιαφέρον την ανάγνωση. 

 Για τη γνωριμία Φίλιππου-Νατάσας σας παρακαλώ δε θα ήθελα να δηλώσω τίποτα. Θεώρησα υπερβολικό τον πρώτο (ίσως βέβαια και η ανάγκη του για αγάπη να ήταν μεγάλη..κι εκεί η καρδιά μου τον συγχωρεί) και το πως εξαφανίστηκε, από την άλλη είμαστε στην Ελλάδα του 1960 είναι και λίγο λογικό… αλλά δε θεωρώ ότι βλέποντας την Νατάσα έλεγες «Α! να μια κλασσική γυναίκα στην Ελλάδα του ’60». Με συγκίνησε επίσης η ανάγκη της ηρωίδας μας να στραφεί στην αστρονομία και της αστρολογία (εντάξει το καταπίνω αν και φυσικός) για να απαλύνει τον πόνο και να κατανοήσει τον χαρακτήρα του Φιλίππου. Κυρίως όμως γιατί βρήκε μια μεγάλη αγάπη στα αστέρια. Όχι προσπαθώντας να μάθει τα μελλούμενα αλλά από καθαρό ενδιαφέρον. 

 Ήταν μια μοναδική γυναίκα η ερωμένη των φάρων. Μπορεί κάποιος να τη χαρακτήριζε φθηνή, ωστόσο η αξία της ήταν ανεκτίμητη. Πλούσια σε αισθήματα, ανθρωπιά και ανοιχτόμυαλη με ανάγκη να γνωρίσει τον κόσμο. 

 Συνολικά ήταν ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ. Εκεί που έπεφτε σε ρυθμό η συγγραφέας πάντα έβρισκε τρόπους να σου κρατήσει το ενδιαφέρον. Επίσης, μου άρεσε πολύ το τέλος, κάποιοι θα το έλεγαν αναμενόμενο και αδιάφορο, εγώ νομίζω ότι το χαρακτήριζε η ηρεμία που άξιζαν οι πρωταγωνιστές και κυρίως η ερωμένη των φάρων. Θα σας πρότεινα να πιάσετε τα βιβλία της συγγραφέως με τη σειρά έκδοσης τους, όλα αξίζουν σαν ιστορίες σας το εγγυώμαι.

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς, 

Λένα Μαντά- Το πράσινο φόρεμα

Συγγραφέας: Λένα Μαντά

Τίτλος: Το πράσινο φόρεμα

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

.

Καλημέρα αγαπημένοι μου!

Δεύτερο άρθρο στα καπάκια; Ω! Ναι! Για ένα βιβλίο που είμαι βέβαιη πως αρκετοί έχετε ήδη αγαπήσει και δίνουμε ένα αντίτυπο στο προφίλ μου σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός (είναι η τελευταία μέρα του διαγωνισμού!!).

Τη Λένα Μαντά ξέρετε πόσο την αγαπώ και τη σέβομαι. Τα τελευταία χρόνια ένιωθα ότι στα βιβλία της υπήρχε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που δε με χαλούσε μεν διότι συνέχιζα να απολαμβάνω τα έργα της, που με ξενέρωνε λίγο δε. Το συγκεκριμένο βιβλίο της θα έλεγα πως μου θύμισε κάτι από τα παλιά, κάτι από το σκίρτημα της καρδιάς στο έρωτας σαν βροχή, την αγωνία της Θεανώς.

Το πόσο ενθουσιώδες άτομο είμαι φάνηκε άμεσα μιας και δεν είχα δώσει καν σημασία στο οπισθόφυλλο του βιβλίου το οποίο έλεγε ξεκάθαρα «για ποιον από τους τρεις θα φορέσει εκείνη το πράσινο φόρεμα;», πήγαινα όπου με πήγαινε η ίδια η Κοραλία. Την αυτοκυριαρχία μου την έδειξα μόνο απέναντι στον Λίνο τον οποίο σαφώς αντιπάθησα από την αρχή! Λάτρεψα την ιδέα με το πράσινο φόρεμα (και είδικα με την επεξήγηση της συγγραφέως πως το διάλεξε στο χρώμα αυτό γιατί δε βρήκε πουθενά το χρώμα της αγάπης) προσέδωσε στην ιστορία κάτι ρομαντικό, το άρωμα από τα μικράτα της γιαγιάς Μαγδαληνής.

Αν κάτι με χάλασε ήταν όλο το κομμάτι που περιέχει τον Λίνο (σας είπα τον αντιπάθησα) και κυρίως για το ότι η Κοραλία φοβήθηκε υπερβολικά κατά την άποψη μου. Δε θα πω παραπάνω γιατί είμαι έτοιμη για σπόιλ. Θα πω ότι είναι ότι πρέπει για αυτή την περίοδο των διακοπών, θάλασσα, ρομαντζάδα και κοκτέιλ, μούρλια!

Θα προσπαθήσω να ανεβάσω τις περισσότερες κριτικές που σας χρωστώ αυτό το διάστημα , οπότε θα τα πούμε σύντομα…

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Άλις Κλαρκ Πλατς- Τα κορίτσια των λουλουδιών

Συγγραφέας: Άλις Κλαρκ-Πλατς

Τίτλος: Τα κορίτσια των λουλουδιών

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!!!

Καλή χρονιά, με υγεία, αγάπη, ευτυχία, ανθρωπιά και όλα τα καλά! Πιο πολύ από όλα όμως, εύχομαι αυτή τη νέα χρονιά να καταφέρουμε επιτέλους να μειώσουμε τις αποστάσεις και να αγκαλιαστούμε! Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω γιατί όλα προμήνυαν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορίας.

Το οπισθόφυλλο:

 ««Σου αρέσουν οι καραμελίτσες;» είπε η Λόρελ. «Έχω να σου δώσω αν θέλεις».
Η Ρόζι ένιωσε το πάνω χείλος της να μυρμηγκιάζει. Δεν είπε όμως τίποτα. Περίμενε.
Το κοριτσάκι αναδεύτηκε στη θέση του στο μπροστινό μέρος του αλόγου. Φορούσε μια κίτρινη μπλούζα με μια μαργαρίτα. Γαλάζιο σορτσάκι. Είχε ένα πιαστράκι στα μαλλιά, ροζ και αστραφτερό. Η Ρόζι άπλωσε το χέρι της να το αγγίξει. Ήταν πανέμορφο. Όπως και τα χρυσά μαλλιά του κοριτσιού.

Η Λόρελ και η Ρόζι. Τα Κορίτσια των Λουλουδιών. Έτσι τις βάφτισαν οι δημοσιογράφοι
Είπαν πως πήραν το μικρότερο παιδάκι για να παίξουν. Δεν ήθελαν να του κάνουν κακό.
Η μία καταδικάστηκε για φόνο. Η άλλη συνέχισε τη ζωή της με άλλο όνομα. Τώρα, δεκαεννιά χρόνια μετά, ένα άλλο παιδί εξαφανίζεται. Και τα Κορίτσια των Λουλουδιών θα ξαναγίνουν πρωτοσέλιδο.

Κανένας δεν ξέχασε ποτέ την ιστορία τους. Τώρα δε θα μπορέσετε να την ξεχάσετε ούτε εσείς.»

Η ιστορία ξεκινάει πολύ ωραία, η Χέιζελ έχει πάει να γιορτάσει τα γενέθλια της με το σύντροφο της και την κόρη του όταν στο ξενοδοχείο που διαμένουν χάνεται ένα κοριτσάκι. Αστυνομία, δημοσιογράφοι, ανακρίσεις, υποψίες και τέλος αποκαλύψεις…ένας χαμός. Επίσης, έχουμε αναδρομές στο παρελθόν σχετικά με την εξαφάνιση και τη δολοφονία της μικρής Κίρστι Σουάν με υπεύθυνες δύο αδερφές τη Λόρελ και τη Ρόζι. Η Λόρελ καταδικάζεται, η Ρόζι γλιτώνει λόγω του μικρού της ηλικίας της.

Μου έκανε εντύπωση το πως αντιμετώπισαν οι γονείς των κοριτσιών την καταδίκη της Λόρελ. Άργησα να αντιληφθώ μάλιστα τον αινιγματικό ρόλο της μητέρας τους. Από ένα σημείο όμως και μετά η ιστορία ακολουθεί την πεπατημένη με ψέματα, «μυστικά», λάθος κατηγορίες και παγίδες. Δε μου άρεσε αυτή η εξέλιξη, ένιωσα μια κάποια έλλειψη φαντασίας από τη συγγραφέα. Ευτυχώς το τέλος με αποζημίωσε με μια ανατροπή η οποία θα έλεγε κανείς πως μας υπόσχεται τη συνέχεια της ιστορίας.

Για τη σχέση και την πίστη του θείου Τόμπι και το τέλος και με βασική προϋπόθεση πως θέλετε να διαβάσετε κάτι ελαφρύ χωρίς να σας ζορίσει πολύ, σας το προτείνω. Αναμένω να μάθω αν θα εξελιχθεί με ένα δεύτερο βιβλίο. Τώρα που το σκέφτομαι, με καλή δουλειά, θα γινόταν πολύ ωραία ταινία, ικανή να ξεπεράσει το αρχικό έργο. Αυτά από εμένα…

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Κλαίρη Θεοδώρου- Εραστές του φωτός

Συγγραφέας: Κλαίρη Θεοδώρου

Τίτλος: Εραστές του φωτός

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 16.60€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

Καλημέρα βρε παιδιά!

Επειδή αυτή η εβδομάδα είναι η πρώτη της καραντίνας και η πιο χαλαρή θα έλεγα, αποφάσισα να ανεβάσω περισσότερα άρθρα από ότι συνήθως. Έτσι για να ξεχνιόμαστε λίγο και για να γεμίσουν οι αρχικές μας όμορφες προτάσεις και ιδέες για μελλοντικά αναγνώσματα.

Το οπισθόφυλλο:

«Δεν υπάρχει τίποτα υγιές στη λατρεία της ομορφιάς.
H Άλμα και η Ελληνόπη, όμως, πιστεύουν ότι ομορφιά είναι όλο το φως που κρύβουμε μέσα μας.
Δυο γυναίκες αιχμαλωτίζουν τις στιγμές με τον φωτογραφικό τους φακό, ωσότου η μοίρα τις φέρει κοντά: την Άλμα, στη δύση της ζωής της, και την Ελληνόπη, στο καταμεσήμερο. Ένα διαρκές παιχνίδι του φωτός με τη σκιά είναι άλλωστε και η ίδια η ύπαρξή τους.
Γεμάτη ανατροπές η ζωή της πρώτης. Από την καταστροφή του Αϊδινίου και της Σμύρνης, στην κοσμοπολίτικη Δρέσδη του Μεσοπολέμου, και από τα πρώτα φωτογραφεία της Ερμού στη Νέα Υόρκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Συνοδοιπόροι της σε αυτό το ταξίδι οι πλέον εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής.
Γεμάτη πληγές η ζωή της δεύτερης. Από την πνιγηρή επαρχία στην ολόφωτη πρωτεύουσα, και από την οδύνη ενός ανεκπλήρωτου έρωτα στην απόδραση από έναν γάμο χωρίς έρωτα.
Γεμάτη αγάπη η σχέση τους και, κάπως έτσι, ο κόσμος ξαφνικά αλλάζει. Και τα σκοτάδια τους γεμίζουν φως…»

Ειλικρινά δε θέλω να πω πολλά… Την Άλμα την ένιωσα σαν μια άλλη Θεανώ (Θεανώ, η λύκαινα της πόλης- Λ. Μαντά) στο πιο σύγχρονο και η Ελληνόπη μου θύμισε κάτι οικείο, μια κοπέλα που κάποτε λεγόμασταν φίλες, μόνο που η Μαρίζα στην προκειμένη, ήμουν εγώ.

Την Άλμα την θαύμασα για τη δυναμική της και το ταλέντο της μα πικράθηκα με τα ανείπωτα της. Με εκνεύρισε η στάση της απέναντι στον Αλέξη, απέναντι στη «οικογένεια» που θα μπορούσαν να γίνουν. Τον Αλέξη τον αγάπησα, τον πόνεσε η ψυχή μου, ωστόσο στο τέλος μου έβγαλε έναν σεβασμό, ένα κύρος…μακάρι να αγαπηθούμε με μια αγάπη της δικής του δυναμικής. Τώρα, ό,τι είχε να κάνει με την καταστροφή της Σμύρνης και τον διωγμό των Ελλήνων το διάβασα φευγαλέα, με τα μάτια σχεδόν κλειστά. Στην ιδέα ότι οι προγονοί μου βίωσαν κάτι αντίστοιχο, ότι ήρθαν στην Ελλάδα μέσα στην φτώχεια και θεωρούνταν και «τουρκαλάδες», νιώθω λύπη.

Για την Ελληνόπη τα συναισθήματα μου ήταν μπερδεμένα. Ξύπνησαν οι αναμνήσεις και πόνεσαν. Από το ένα λάθος, στο επόμενο, μέχρι να βρει τον δρόμο της, μέχρι να συναντήσει επιτέλους την Άλμα. Η διασταύρωση τους ήταν μονόδρομος, η αγάπη της μίας για την άλλη, αναγκαία. Το πάθος της Άλμας, γέμισε τα κενά του παρελθόντος, οδηγώντας στην αναγέννηση της.

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το βιβλίο. Με έκανε να νιώσω περίεργα συναισθήματα και στο τέλος θα έλεγα ότι μου άφησε μια πίκρα για διάφορους λογαριασμούς που έμειναν για πάντα ανοιχτοί. Η Άλμα είναι έμπνευση και παράδειγμα πως πάντα πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρα μας ακόμα κι αν αυτό είναι κάτι που μας τρομάζει.

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Agatha Christie- Το μυστήριο του Λίστερντεϊλ

Συγγραφέας: Αγκάθα Κρίστι

Τίτλος: Το μυστήριο του Λίστερντεϊλ

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 9.90€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 

Καλημέρα βρε παιδιά!

 Παρασκευή με Κρίστι η σημερινή και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη (παίζει καθοριστικό ρόλο ότι είναι η τελευταία μέρα στη δουλειά)! Ειλικρινά αν κέρδιζα το Τζόκερ (πως να το κερδίσεις κουκλίτσα μου αφού δεν παίζεις;), πρώτα θα αγόραζα όλα τα βιβλία της! Την έχω στο μυαλό μου τόσο έξω από την εποχή της, μια γυναίκα που δεν έδινε δεκάρα για τα κουτσομπολιά των άλλων γυναικών και επέλεγε τη συντροφιά των ανδρών, αντλώντας έμπνευση από τις ιστορίες που διηγούνταν. Σίγουρα είναι από τις προσωπικότητες που θα ήθελα να έχω γνωρίσει..(για άλλη μια φορά, γεννήθηκα αργά!)

 Σύντομη Περιγραφή:

«Ένας δολοφόνος σπάνια ικανοποιείται μ’ ένα και μόνο έγκλημα.
Ένας λόρδος που εξαφανίζεται μυστηριωδώς… μια νιόπαντρη γυναίκα που φοβάται τον πρώην αγαπημένο της… μια παράξενη συνάντηση σ’ ένα τρένο… μια αλλόκοτη δολοφονία όπου αναζητείται ο ένοχος… ένας άντρας που αλλάζει συμπεριφορά… μια πραγματικά πανούργα γυναίκα… ένα κολιέ κρυμμένο σ’ ένα καλάθι με κεράσια… μια νέα γυναίκα που παριστάνει τη δούκισσα… μια σύλληψη για φόνο ενός συγγραφέα ιστοριών μυστηρίου… μια εντυπωσιακή πρόταση γάμου… το σμαράγδι ενός μαχαραγιά… μια σοπράνο που μισεί θανάσιμα έναν βαρύτονο…»

 Ένα βιβλίο, 12 ιστορίες, 12 φορές η ίδια αγωνία για το ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος. Αλήθεια, είμαι η μοναδική που δεν της πάει ο νους στα βιβλία της Κρίστι; Μου αρέσει απίστευτα πολύ που κεντρικό αντικείμενο είναι το έγκλημα και δεν εστιάζουμε καθόλου στις ζωές τρίτων ή κάποια άλλα γεγονότα άσχετα με το πρώτο. Αγάπησα κάποιες κοινές αναφορές περιοχών ή κοινά ονόματα (μόνο σαν όνομα)  μεταξύ των ιστοριών διότι ένιωσα να εξοικειώνομαι με τις τοποθεσίες και τους ανθρώπους.

 Η Κρίστι είναι βασίλισσα του νουάρ και λατρεύω ότι έχει να κάνει με νουάρ κυρίως όμως την ατμόσφαιρα. Ποτέ δε θα πίστευα ότι η φαντασία μου μπορεί να πλάσει από μόνη της ασπρόμαυρες εικόνες..κι όμως! Σε αυτό το βιβλίο ότι εικόνα μπορώ να σκεφτώ…δεν έχει χρώμα, προσδίδοντας έτσι μεγαλύτερο μυστήριο!

 Συνολικά μου άρεσε πάααρα πολύ αυτή τη συλλογή διηγημάτων, το ύφος, η ικανότητα της συγγραφέως σε 10 σελίδες να σου γνωρίσει τους πρωταγωνιστές και να σου δώσει μια ολοκληρωμένη ιστορία, το είδος των ιστοριών. Αγαπημένη όλων ήταν το ατύχημα! Κρίστι παιδιά για όλες τις εποχές του χρόνου και για όλα τα μέρη της γης!

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Λένα Μαντά- Οι τρεις άσοι

Συγγραφέας: Λένα Μαντά

Τίτλος: Οι τρεις άσοι

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 18.80€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 

Καλημέρα αγαπημένοι μου!

Αυτή την κριτική την περιμένατε με αγωνία και ας καθυστέρησε να έρθει. Είμαι πίσω με ένα βιβλίο της Λ. Μαντά που όλοι ξέρετε την αδυναμία που της έχω. Οι τρεις άσοι λοιπόν, ήταν ένα ιδιαίτερο βιβλίο, θα έλεγε κανείς μάλιστα πως ήταν εκτός του στυλ της συγγραφέως, η οποία βέβαια όποτε επιχειρεί κάτι τέτοιο της βγάζουμε το καπέλο!

Το οπισθόφυλλο:

«Γεννήθηκαν και οι τρεις την πρώτη του μηνός. Στα δέκα τους χρόνια συναντήθηκαν τυχαία μια νύχτα σ’ ένα αστυνομικό τμήμα κι έγιναν αχώριστοι από ιδιοτροπία της μοίρας. Ήταν πλέον Οι τρεις Άσοι. Πήραν δρόμους που τους έφεραν αντιμέτωπους και το μόνο τους μέλημα ήταν να διαφυλάξουν εκείνη την αλλόκοτη φιλία. Ένας ιερέας, ένας αστυνομικός κι ένας νονός της νύχτας… Τι πιθανότητες είχαν να συνεχίσουν την παράλληλη πορεία τους; Δοκιμάστηκαν σκληρά σε κάθε τους βήμα, αλλά άντεξαν. Μέχρι που μια Ντάμα ανακάτεψε ύπουλα την τράπουλα και έστησε το παιχνίδι.
Η μοίρα αποφάσισε να ρίξει ξανά τα χαρτιά όπως εκείνη ήθελε. Κράτησε στο μανίκι της κρυμμένους τρεις Άσους…«

 Ας ξεκινήσω από το πόσο πολύ μου άρεσαν οι χαρακτήρες του βιβλίου. Ο καθένας τους τόσο μοναδικός, τόσο όμορφος και τόσο τίμιος ανεξάρτητα από τις δουλειές που κάνουν. Τρεις άνδρες που δε θα μας φαινόταν περίεργο να έχουν γίνει έρμαια της μοίρας τους, με πατεράδες βουτηγμένους στο έγκλημα.  Αυτοί όμως έρχονται να ανατρέψουν τα δεδομένα, συνδέονται με αδερφικούς δεσμούς και δεν μπορεί να μπει τίποτα ανάμεσα τους…ούτε μια γυναίκα!

 Η ντάμα μας από την άλλη, η Λυδία…μιλάμε για πολύ σκληρό καρύδι. Δεν μπορώ να φανταστώ μια γυναίκα με τα δικά της χαρακτηριστικά, όχι γιατί δεν υπάρχουν δυναμικές γυναίκες, αλλά γιατί το μίσος που κουβαλάει στην ψυχή της από παιδί είναι ανεξήγητο. Μου φάνηκε αδιάφορη σαν χαρακτήρας, ωστόσο αγάπησα ιδιαίτερα τη μητέρα της (με τόσα που πέρασε θα μου φανεί περίεργο να μην την αγαπήσετε κι εσείς).

 Κάτι που επίσης ξεχώρισα στο βιβλίο αυτό είναι η παρουσίαση της ανθρώπινης πλευράς ενός πατέρα της εκκλησίας. Ο Μάριος, από μικρός θέλει να γίνει παπάς, ποτέ όμως δεν χάνει τη σύνδεση με τα κοινά (κυρίως λόγω των άσων). Εμφανίζεται να ερωτεύεται, να κάνει ‘τρέλες’, να βασανίζεται εσωτερικά για να τιμήσει το λειτούργημά του και μου άρεσε. Σαφώς υπερισχύει η λαμπερή ψυχή του, η αγάπη για τους ανθρώπους και η αποδοχή των φίλων του, απλά είναι σημαντικό να δούμε τον κάθε Μάριο σαν έναν καλό φίλο πέρα από την ιδιότητα του.

 Συνολικά, ήταν ένα βιβλίο που μου άρεσε καθαρά λόγω των χαρακτήρων του (λάτρεψα και την Τασία!!! Σημαντικό!!). Σαν ιστορία μου φάνηκε απλή, δε θα με κέρδιζε αν δεν υπήρχαν όμορφες προσωπικότητες! Για παραλία θα το έλεγα ιδανικό μιας και θεωρώ ότι δεν είναι όλα τα βιβλία για πλάι στη θάλασσα.

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μάργκαρετ Άτγουντ- Οι διαθήκες

Συγγραφέας: Μάργκαρετ Άτγουντ

Τίτλος: Οι Διαθήκες

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 19.90€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με τη συνέχεια του βιβλίου ‘Η ιστορία της θεραπαινίδας’ (την κριτική θα βρείτε ΕΔΩ) το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως μου άρεσε περισσότερο, πάντα με δεδομένο πως έχω παρακολουθήσει τη σειρά της hulu.

 Το οπισθόφυλλο:

«Δεκαπέντε χρόνια μετά τα όσα περιγράφονται στην Ιστορία της Θεραπαινίδας, το θεοκρατικό καθεστώς της Δημοκρατίας της Γαλαάδ παραμένει ισχυρό, αλλά τα πρώτα σημάδια της παρακμής αρχίζουν να γίνονται φανερά. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι ζωές τριών ολότελα διαφορετικών γυναικών συναντιούνται, και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εκρηκτικά.
Οι δύο ανήκουν στην πρώτη γενιά που ενηλικιώνεται μέσα στην τυραννία. Στις δικές τους μαρτυρίες προστίθεται μια τρίτη: της Θείας Λίντια, το περίπλοκο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον της οποίας επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις και ανατροπές.»

 Θα ξεκινήσω από τη θεότητα (πέρυσι ούτε που το σκεφτόμουν πως θα την χαρακτήριζα έτσι) θεία Λίντια η οποία ήταν το κλειδί της ακμής και της καταστροφής της Γαλαάδ. Πάντα όταν την έβλεπα και όταν διάβαζα για αυτή στο πρώτο βιβλίο σκεφτόμουν «Μα καλά, δεν έζησε την ελευθερία; Πως είναι δυνατόν να έγινε μέρος όλων αυτών;», η συνεισφορά της με καθήλωσε! Η θεία Λίντια είναι ειλικρινά ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας. Με μια πρώτη ματιά τη θεωρείς μπιτς αλλά αυτή τη φορά ήρθε η σειρά της να μας διηγηθεί το πως βίωσε αυτή την είσοδο της στο νέο καθεστώς. Γίνεται ένα με το σύστημα αλλά φροντίζει να κρατά ένα κομμάτι της αποκομμένο.

 Κάτι άλλο που μου άρεσε ήταν το σκεπτικό πως πλέον διαβάζουμε τι συμβαίνει 15 χρόνια μετά. Η μικρή Νικόλ είναι στον Καναδά, χωρίς γνωρίζει τίποτα για την αληθινή της ταυτότητα, ενώ η πρωτότοκη κόρη της Τζουν είναι έτοιμη πια να παντρευτεί έναν σπουδαίο κυβερνήτη. Η εξέλιξη των ιστοριών αυτών των 3 κεντρικών προσώπων και το γεγονός πως ήρθαν και έδεσαν μεταξύ τους με έκανε να ανυπομονώ να μάθω τη συνέχεια. Θα μου άρεσε ωστόσο η ιστορία να εξελίσσονταν ως ένα σημείο ώστε να μπορεί να προκύψει και τρίτο βιβλίο.

 Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, που στο πρώτο βιβλίο δεν είχα καταλάβει, ίσως να μην έδωσα και ιδιαίτερη σημασία, ήταν που υπήρχε στο τέλος ένα κομμάτι του μέλλοντος, με ένα συνέδριο ας πούμε αφιερωμένο σε ευρήματα που έχουν βρεθεί από την Γααλαδική περίοδο. Το βρήκα πολύ κινηματογραφικό!

 Δε θα πω άλλα, πιστεύω πως ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσετε αυτά τα δύο βιβλία. Νιώθω πως όσο περισσότερες τα διαβάσουμε, γινόμαστε λίγο πιο δυνατές και υποψιασμένες για να μη συμβεί κάτι αντίστοιχο και στην πραγματική ζωή (όχι! δεν αγχώθηκα καθόλου διαβάζοντας το). Κλείνω θέλοντας να αναφέρω πόσο περίεργο και σπουδαίο είναι πως η συνέχεια αυτής της ιστορίας ήρθε 35 χρόνια μετά. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη γραφή της Άτγουντ…και έπεται και συνέχεια!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Μάργκαρετ Άτγουντ- Η ιστορία της θεραπαινίδας

Συγγραφέας: Μάργκαρετ Άτγουντ

Τίτλος: Η ιστορία της θεραπαινίδας

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 15.50€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω εδώ και πολύ καιρό! Έχει γίνει σειρά από τη hulu, την οποία λάτρεψα, σας έγραψα μάλιστα για αυτή στο παρελθόν και αναμένω με αγωνία την τελευταία σεζόν ώστε να τη δω ξανά από την αρχή!

 Το οπισθόφυλλο:

 «Η Δημοκρατία της Γαλαάδ προσφέρει στην Τουφρέντ μόνο μία επιλογή: την αναπαραγωγή. Αν παρεκκλίνει απ’ τον σκοπό της, θα καταλήξει, όπως όλοι οι αντιφρονούντες, κρεμασμένη στο Τείχος, ή θα σταλεί στις Αποικίες, όπου θα βρει αργό και μαρτυρικό θάνατο από ραδιενέργεια. Αλλά ακόμα κι ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να αφανίσει τον πόθο – ούτε της Τουφρέντ ούτε και των δύο ανδρών απ’ τους οποίους κρέμεται η μοίρα της.«

  Θα ξεκινήσω δηλώνοντας σας πόσο υπέροχα ένιωσα που είχα πρόσωπα έτοιμα (από τη σειρά) για τους πρωταγωνιστές μου και πόσο πιο πολύ δέθηκα μαζί τους διαβάζοντας αυτή τη φορά την ιστορία τους. Δε με ενόχλησε καθόλου που είχα την αίσθηση του προς τα που κινείται η υπόθεση και διαβάζοντας ειλικρινά θυμήθηκα λεπτομέρειες της σειράς που πίστευα πως είχα ξεχάσει.

 Η ιστορία που πραγματεύεται αυτό το βιβλίο, δεν ξέρω αν έχει το ίδιο αντίκτυπο σε γυναίκες και άνδρες, ωστόσο εμένα με προβλημάτισε, με άγχωσε, με εκνεύρισε, μου δημιούργησε την ανάγκη να υπερασπιστώ τη φύση μου! Η Γαλαάδ είναι ένα μέλλον που δε θα ήθελα και δεν αξίζει να έχει κανένα κορίτσι και γυναίκα του μέλλοντος!

 Αν κάτι με ξάφνιασε ήταν πως στο βιβλίο δε συμβαίνουν ούτε τα μισά από αυτά που παρουσιάζονται στη σειρά. Αυτό που έκανε εντύπωση γιατί συνήθως στο βιβλίο εμφανίζονται πιο αναλυτικά τα γεγονότα τα οποία προσπαθούν να παρουσιαστούν σε ολιγόλεπτες σκηνές. Φαίνεται λοιπόν πως η σειρά είναι άρτια δουλεμένη, με αποτέλεσμα να με κάνει να νιώθω πως η ιστορία του βιβλίου εμφανίζει κενά. Ωστόσο, αυτή την περίοδο διαβάζω τη συνέχεια, με το βιβλίο «Οι διαθήκες» που έρχεται να ανατρέψει όσα γνώριζα ως τώρα και να κάνει (λογικά) αποκαλύψεις και για την τελευταία σεζόν της σειράς την οποία μάλλον θα καθυστερήσουμε να δούμε λόγω κορονοϊου. Θα σας μιλήσω όμως σε επόμενο άρθρο για αυτό.

 Κλείνω, πιστεύοντας πως έχουμε να κάνουμε με ένα σύγχρονο 1984 και πως ο Όργουελ κάπου εκεί πάνω καμαρώνει την Άτγουντ! Παρακάτω θα σας έχω τα λινκ για τα άρθρα που είχαν ανέβει σχετικά με τη σειρά. Προσοχή όμως στα σπόιλερ!!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

*fun fact: Το γεγονός ότι είναι μεταφρασμένο από τον Κορτώ έδωσε άλλη διάσταση στην ανάγνωση μιας και ένιωσα να τον ακούω να μου διηγείται ο ίδιος την ιστορία.

The handmaid’s tale part 1 (spoiler alert!!)

The handmaid’s tale part 2

 

Εύα Γκαρθία Σάενθ Ντε Ουρτούρι- Η σιωπή της λευκής πόλης

Συγγραφέας: Εύα Γκαρθία Σάενθ Ντε Ουρτούρι

Τίτλος: Η σιωπή της λευκής πόλης

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 17.70€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με ένα βιβλίου που το έχω καιρό αλλά καθυστέρησα να το διαβάσω γιατί το ξεκίνησε πρώτα ο Θάνος. Επίσης, ενώ στην αρχή λόγω της καθημερινής μου ρουτίνας δε διάβαζα παρά πριν κοιμηθώ, ξαφνικά με την «καραντίνα» έφυγε σαν νεράκι. Το βιβλίο της Ουρτούρι πέρα από τους λόγους που θα διαβάσετε παρακάτω, μου άρεσε γιατί είχα ένα άτομο να συζητώ τις εξελίξεις. Είμαι βέβαιη ότι πως ο Θάνος δεν το βίωσε έτσι μιας και τον ρωτούσα συνεχώς ποιος ήταν ο δολοφόνος αλλά είναι αλλιώς να έχεις κάποιον να μοιραστείς τις σκέψεις σου!

 Το οπισθόφυλλο:

«Ο χαρισματικός αρχαιολόγος Τάσιο Ορτίθ ντε Θάρατε, καταδικασμένος για τα εγκλήματα που τρομοκράτησαν τη Βιτόρια πριν από δύο δεκαετίες, πρόκειται να βγει από τη φυλακή, όταν οι φόνοι ξαναρχίζουν. Στον Παλαιό Καθεδρικό ένα ζευγάρι εικοσάχρονων εντοπίζονται νεκροί. Είναι γυμνοί κι έχουν και οι δύο τσιμπήματα μελισσών στον λαιμό. Και δε θα είναι οι μόνοι. Ο νεαρός αστυνομικός Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα, ο «Κράκεν», όπως τον φωνάζουν όλοι, ειδικευμένος προφάιλερ, θέλει πάση θυσία να σταματήσει τους φόνους. Μια πρόσφατη προσωπική τραγωδία, όμως, τον εμποδίζει να τους δει ως άλλη μια υπόθεση. Οι μέθοδοί του δυσαρεστούν την Άλμπα, την επικεφαλής της έρευνας, με την οποία διατηρεί μια αμφιλεγόμενη σχέση. Και στο μεταξύ, ο χρόνος τρέχει εναντίον τους και η απειλή παραμονεύει σε κάθε γωνιά της πόλης. Ποια θα είναι τα επόμενα θύματα;«

 Το πρώτο χαρακτηριστικό που λάτρεψα στην ιστορία αυτή είναι σίγουρα τα ονόματα! Αν και στο παρελθόν δεν επέλεγα ξένους συγγραφείς για αυτό το λόγο, τα ισπανικά ονόματα είναι ΥΠΕΡΟΧΑ! Άσε που τα διάβαζα με «προφορά», χωρίς να έχω ιδέα από τη γλώσσα! Είχε πολύ πλάκα αυτή η διαδικασία! Ωστόσο πέρα από την γλώσσα, έψαξα στο διαδίκτυο τη Βιτόρια, το Βιγιαβέρδε και άλλες περιοχές και μαγεύτηκα! Θα ήθελα πολύ να επισκεφτώ κάποια στιγμή τα μέρη αυτά και να αναπολήσω το βιβλίο, όσο μακάβριο κι αν ακούγεται!

 Η θεματολογία τώρα ήταν πολύ ιδιαίτερη! Αν κάτι με τράβηξε να διαβάσω αυτό το βιβλίο είναι ο τρόπος θανάτου των θυμάτων. Αυτά, ήταν ζευγάρια, άγνωστα μεταξύ τους, ίδιας ηλικίας, γυμνά, όπου ο ένας ακουμπούσε το μάγουλου του αλλουνού και φαίνεται να πέθαιναν από ασφυξία η οποία προκλήθηκε από τσιμπήματα μελισσών! Και μόνο που το έγραψα ανατρίχιασα! Η αλήθεια είναι ότι δεν εστίαζε στο αποτρόπαιο έγκλημα όσο στις κινήσεις των αρχών να βρουν τον δολοφόνο κι αυτό ήταν καλό γιατί δεν έκανε κοιλιά. Έκανε απίστευτη σύνδεση με το παρελθόν, δεν είχα μέχρι την τελευταία στιγμή την παραμικρή υποψία του υπεύθυνου και εννοείται λάτρεψα την ισπανική σαπουνόπερα που υπήρχε σε ορισμένα σημεία! Αν κάποιος νέος συγγραφέας θέλει να έχει και ρομάντζο σε αστυνομικό μυθιστόρημα, νομίζω πως θα πρέπει να εμπνευστεί από τους Ισπανούς για να το κάνει σωστά!

 Ακόμα και τώρα που σας γράφω, ταλανίζομαι για τη βαθμολογία του βιβλίου γιατί ειλικρινά πιστεύω πως θα μπορούσε να είναι 5άρι! Αν εξαιρέσεις ένα μικρό μπέρδεμα στις ηλικίες εκεί με τον Τάσιο στα φοιτητικά του χρόνια, δε βλέπω το λόγο να του το στερήσω. Ήταν ωραία ιστορία, σε κρατούσε, έξυπνοι πρωταγωνιστές, είχε ανατροπές…νομίζω το αποφάσισα!

 Τελική βαθμολογία: ★★★★★(5 αστέρια).

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,

Καίτη Οικονόμου- Το φθινόπωρο της μάγισσας

Συγγραφέας: Καίτη Οικονόμου

Τίτλος: Το φθινόπωρο της μάγισσας

Εκδότης: Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή: 14.20€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.

 

 Καλημέρα φίλοι μου!

 Είμαι πίσω με ένα βιβλίο της βασίλισσας της αισθηματικής λογοτεχνίας! Μιας συγγραφέως που οι ιστορίες της διαβάζονται με μια ανάσα και που εύχεσαι μέσα σου οι ήρωες της να υπάρχουν κάπου εκεί έξω στην σκληρή πραγματικότητα και να βιώνουν αυτό που λέμε Ε Ρ Ω Τ Α!

 Κύριο πρόσωπο της ιστορίας μας είναι η Μυρσίνη, η οποία ζει με τον πατέρα της μιας και η μαμά της τους εγκατέλειψε ακολουθώντας τον τσιγγάνικο τρόπο ζωής που ήταν μέρος του dna της. Θα μου επιτρέψετε να μη σχολιάσω καθόλου σαν ζευγάρι τον Αντώνη και τη Ρηνιώ (τους γονείς της Μυρσίνης) γιατί άμα το πιάσω από την αρχή θα γράψω ένα βιβλίο που σχολιάζει το βιβλίο! Η Μυρσίνη λοιπόν δεν πιστεύει καθόλου στον έρωτα, απομακρύνει κάθε αρσενικό από πλάι της, μέχρι που τελικώς συμβιβάζεται να παντρευτεί έναν παιδικό της φίλο, ο οποίος την έχει στηρίξει πολύ. Πρώτο σχόλιο: αν και δεν ξέρω πως είναι αυτή η κατάσταση και δεν είμαι και σίγουρη αν πιστεύω στον κεραυνοβόλο έρωτα, άποψη μου είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις καλύτερα να μη φερόμαστε απελπισμένα και να μη παντρευόμαστε. Θα μου πεις, κι αν δεν έρθουν κυρά μου οι πεταλούδες στο στομάχι; να μείνω στο ράφι; Για κάποιον λόγο όμως πιστεύω πως όταν ένας άνθρωπος θέλει να ερωτευθεί, πάντα έρχεται και ναι! καλύτερα στο ράφι παρά να πλένω τα εσώρουχα κάποιου που δε νιώθω τίποτα και που στο μέλλον θα τον χωρίσω γιατί δε θα αντέχω άλλο!

 Συνεχίζω! Λοιπόν, η ζωή της Μυρσίνης είναι τόσο βαρετή που άρχισε να τρίζει ο θρόνος που έχω χτίσει για την Οικονόμου. Βαριόμουν, αλλά ήλπιζα μέσα μου ότι θα έρθει το καλό! Ευτυχώς, επιβεβαιώθηκα αν και για να συμβεί αυτό έπρεπε να πεθάνει ο πατέρας της Μυρσίνης και να πάει να ρυθμίσει τα κληρονομικά της στην Κεντρική Μακεδονία. Δεύτερο σχόλιο: Ένιωσα καμάρι με την αναφορά στη Βέροια, στον Αλιάκμονα κτλ ακόμα κι αν γνωρίζω πως τουλάχιστον στη δική μας περιοχή δεν κρύβεται κανένα ειδυλλιακό μέρος για να ζήσεις τον παραμυθένιο σου έρωτα! ΕΔΩ τώρα στην ιστορία μπαίνει ο Στέφανος, ο οποίος είναι μακρινός συγγενείς της Μυρσίνης (γιατί στην αρχή αγχώθηκα μην είναι τίποτα κοντινά ξαδέρφια!) ο οποίος είναι νέος, αρρενωπός, γοητευτικός, όμορφος, με ένα παιδί (το παρακάμπτω γιατί έχει ζουμί η υπόθεση), καμία σχέση με τους αγρότες που ξέρουμε, φτυστός στο μυαλό μου με τον Αλέξανδρο Σταύρου στα νιάτα του! Τον λάτρεψα, πρώτα από όλα για το πόσο προσπαθούσε για το παιδί του και το ίδιο πιστεύω συνέβη και στη Μυρσίνη! Τρίτο σχόλιο: αν δε μπορώ κάτι στα αισθηματικά, αλλά η αλήθεια είναι ότι συμβαίνουν και στην πραγματική ζωή, είναι αυτά τα παιδιάστικα καβγαδάκια, χωρίς αιτία που ωστόσο είναι αρκετά για να χωρίσει το αγαπημένο σου ζευγάρι! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ! Κλείνω με την αγαπημένη μου σκηνή, την οποία σας ανέβασα και σε story, τη στιγμή που ο Στέφανος της βγάζει το δαχτυλίδι! ΑΜΗΗΗΗΝ!

 Σας είπα πάρα πολλά για αυτό το βιβλίο, η αλήθεια είναι πως όταν μια ιστορία μου αρέσει ή που δε θα μπορώ να γράψω πρόταση, ή που θα με πιάνει το ασταμάτητο. Σας αφήνω με το τέταρτο μου σχόλιο, πως αν κάτι δε μου αρέσει στο στυλ της Οικονόμου είναι αυτό το ατέρμονο happy end. Δε θέλω να ξέρω τι έγινε σε βάθος χρόνου γιατί εκεί χάνεται η πραγματικότητα. Δέχομαι ότι τον πρώτο καιρό και με τον έρωτα να σε τσουρουφλίζει θα υπάρχουν έντονα σκηνικά αλλά όχι παντρευτήκαμε, δε μαλώσαμε ποτέ και γεράσαμε αγαπημένοι ως το τέλος! Εντάξει, το παρακάνω, η γυναίκα δεν έγραψε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά δίνει μία μεγάλη έκταση στην ευτυχία, το οποίο δεν ξέρω αν με ευχαριστεί. Θέλω οι ήρωες μου να ζήσουν ευτυχισμένοι τον έρωτα τους αλλά μέσα στο μυαλό μου. Στο βιβλίο ας μείνουμε στο κατέληξαν μαζί, αγαπημένοι, εκείνη τη στιγμή του τέλους! (#έξαλλη)

 Τελική βαθμολογία: 4 αστέρια

 Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,